ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΚΕΔΚΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΥΣ

Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Καλημέρα σας. Όπως είχαμε ανακοινώσει την προηγούμενη εβδομάδα, σας καλέσαμε σήμερα και ευχαριστώ για την ανταπόκριση, για να δώσουμε στην δημοσιότητα την πρόταση της Κεντρικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων που αφορά το ζήτημα των συμβασιούχων.

Η πρωτοβουλία μας έχει έναν και μόνο κεντρικό στόχο. Να σταματήσει το σίριαλ των συμβασιούχων στην Ελλάδα. Το ζήτημα των συμβασιούχων πρέπει να βγει από την πολιτική ατζέντα. Ελπίδες και προσδοκίες ψεύτικες πρέπει να σταματήσουν να πωλούνται ανέξοδα και από αυτοδιοικητικούς και από πολιτικούς γιατί η χώρα δεν αντέχει άλλο. Είναι ζήτημα ισοπολιτείας, είναι ζήτημα εύρυθμης λειτουργίας της Δημόσιας Διοίκησης και της Αυτοδιοίκησης, είναι ζήτημα ορθής εφαρμογής της Ευρωπαϊκής Οδηγίας και δικαίωσης συγκεκριμένων κατηγοριών συμβασιούχων, που δυστυχώς το Προεδρικό Διάταγμα 164 δεν τους δικαιώνει.

Αφετηρία της πρωτοβουλίας μας δεν είναι ακριβώς η απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, αλλά ένα πολύ απλό γεγονός: ότι το ζήτημα των συμβασιούχων αγγίζει και την Αυτοδιοίκηση και κατά συνέπεια με ευθύνη και σοβαρότητα, οφείλαμε, είχαμε υποχρέωση, να το προσεγγίσουμε.

Στο σημείο αυτό θέλω να κάνω μία διευκρίνιση. Ακούω τις τελευταίες μέρες και πυκνώνουν ιδιαίτερα οι φωνές, ιδιαίτερα χθες, από όλο μάλιστα το πολιτικό φάσμα που καταλογίζουν βαρύτατες ευθύνες στην Αυτοδιοίκηση.

Το πρόβλημα τονίζω ξανά, δεν αφορά μόνο την Αυτοδιοίκηση. Μία απλή ματιά στους πίνακες που σας δώσαμε, λέει ότι το πρόβλημα των συμβασιούχων αφορά σε ένα ποσοστό λιγότερο από 40% την Αυτοδιοίκηση και στο 60% το κεντρικό

Κράτος. Δεν είναι λοιπόν προνόμιο των Δήμων το πρόβλημα των συμβασιούχων.

Επίσης, να μου επιτρέψετε να πω ότι στους 13.000 που μονιμοποιήθηκαν με το Προεδρικό Διάταγμα 164, αν κανείς αφαιρέσει τα ΄Ατομα Με Ειδικές Ανάγκες, που δεν ήταν κλασική κατηγορία συμβασιούχων, ομήρων και όλα αυτά, τους Σχολικούς Φύλακες και τους 2.000-3.000 που μονιμοποιήθηκαν στους τρεις μεγάλους Δήμους Αθηνών, Πειραιά και Θεσσαλονίκης, θα καταλήξει σε έναν αριθμό γύρω στις 2.000-2.500. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι δεν είναι τόσο μεγάλο το πρόβλημα της Αυτοδιοίκησης, όπως σκόπιμα νομίζω ότι διογκώνεται τις τελευταίες μέρες από διάφορες πλευρές.

Μπαίνει επίσης ένα ζήτημα ευθυνών. Αν θέλουμε να ανοίξουμε το ζήτημα των ευθυνών, προφανώς και εμείς από την πλευρά μας έχουμε πολλά να πούμε. Γνωρίζω για παράδειγμα, ακραία περίπτωση Δήμου μεγάλου, πολύ μεγάλου Δήμου, όπου προσλήφθηκαν στην Καθαριότητα 400 άνθρωποι το 1996, έμειναν με προσωρινά μέτρα για οκτώ συναπτά έτη, μέχρι το 2004, και δικαιώθηκαν με το Προεδρικό Διάταγμα 164.

Υπογραμμίζω ότι σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία, όταν ο ασκών την Διοίκηση, Δήμαρχος και Δημοτικό Συμβούλιο εν προκειμένω, δεν ασκήσει τακτική αγωγή και μείνει με την προσωρινή απόφαση πέρα του δωδεκαμήνου, έχει διαπράξει σωρεία αδικημάτων. Δεν έχει κινηθεί καμία διαδικασία. Αντιλαμβάνεστε ότι υπάρχει τεράστια ευθύνη στον Δήμαρχο, στο Δημοτικό Συμβούλιο, στην Πολιτεία που τον ελέγχει, στο Υπουργείο που τα ήξερε και δεν κινούνταν.

Ευθύνες λοιπόν, υπάρχουν πολλές. Εμείς πιστεύουμε ότι αυτός ο διάλογος δεν οδηγεί πουθενά, όχι για να συγκαλύψουμε οποιεσδήποτε ευθύνες, αλλά γιατί κυριολεκτικά δεν οδηγεί πουθενά.

Το πρόβλημα των συμβασιούχων κατά την άποψη της ΚΕΔΚΕ, οριοθετείται από δύο γεγονότα. Το ένα είναι οι αναντίρρητα μεγάλες ευθύνες που έχει η Δημόσια Διοίκηση και η Αυτοδιοίκηση φυσικά, σαν ένα κομμάτι της, που λειτουργώντας παράτυπα και παρά τους νόμους δημιούργησε το πρόβλημα.

Και το δεύτερο στοιχείο που έχει μεγάλη σημασία, είναι η αναφορά του Πρωθυπουργού, ως Αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης τότε, τον Φλεβάρη του 2004 στο debate που είχε μεταδοθεί σε εθνικό δίκτυο, όπου έκανε αναφορά σε 250.000 συμβασιούχους, ανεβάζοντας τις προσδοκίες για μονιμοποίηση ακόμα και ανθρώπων που είχαν περάσει για ένα δίμηνο από το Δημόσιο.

Δεν ήταν ποτέ ούτε 250.000 οι συμβασιούχοι και ακόμα πολλές κλασικές περιπτώσεις συμβασιούχων δεν θεμελίωναν κανένα δικαίωμα για μονιμοποίηση.

Αυτό όμως δημιούργησε ένα τεράστια κύμα προσδοκιών και από εκεί βέβαια πηγάζει και ένα άλλο αυτοτελές πρόβλημα, όπως πηγάζει το κυρίως πρόβλημα όπως είπα, από αβελτηρία και τεράστιες ευθύνες της Δημόσιας Διοίκησης και της Αυτοδιοίκησης και των κυβερνήσεων φυσικά των προηγουμένων, εννοείται, που είχαν την πολιτική ευθύνη για όλο αυτό το φαινόμενο.

Το ζήτημα είναι όμως, επανέρχομαι στην πρότασή μας, ότι με το θέμα των συμβασιούχων πρέπει να τελειώνουμε και νομίζω ότι αυτός ο διάλογος δεν ωφελεί και δεν οδηγεί πουθενά.

Ποιους αφορά η πρωτοβουλία που παίρνουμε.

Η πρωτοβουλία μας αφορά αυτούς που έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Έχουν μακροχρόνια παρουσία σε Δήμους ή Οργανισμούς του Δημοσίου και για διάφορους λόγους τους άφησε απέξω το Προεδρικό Διάταγμα.

Θέλω στο σημείο αυτό να πω ότι για να καταλήξουμε στην πρόταση συνεργαστήκαμε με το ΑΣΕΠ. Θέλω να προλάβω και να διευκρινίσω, δεν ισχυρίζομαι ότι είναι πρόταση και του ΑΣΕΠ αυτή, προς Θεού. Συνεργαστήκαμε υπεύθυνα και με σοβαρότητα με το ΑΣΕΠ θέτοντας ένα ερώτημα: Ζητήσαμε από το ΑΣΕΠ να μας πει ποια κριτήρια έλειπαν από αυτούς που είχαν το κριτήριο της μακροχρόνιας παραμονής, ποια κριτήρια, ποιες προϋποθέσεις έλειπαν και δεν μονιμοποιήθηκαν με το Π.Δ.164.

Η συντριπτική λοιπόν πλειονότητα αυτών δεν μονιμοποιήθηκαν, δεν πληρούσαν ένα από τα δύο κριτήρια που θα σας πω:

είτε δεν είχαν ενεργό σύμβαση στο τρίμηνο 19 Απριλίου – 19 Ιουλίου, είτε είχαν μία διακοπή μεταξύ διαδοχικών συμβάσεων μεγαλύτερη του τριμήνου.

Παρ’ όλα αυτά, είχαν περισσότερο από 24 μήνες παρουσία.

Δεν μπορεί να μένουν στον δρόμο εργαζόμενοι με μακροχρόνια παρουσία. Πρέπει μάλιστα να σας πω ότι οι 830 για τους οποίους γίνεται τόσος καβγάς για το αν θα πάρουν τα δεδουλευμένα, καλύπτονται σχεδόν όλοι με την πρωτοβουλία μας ακριβώς γιατί έχουν πέντε έως δέκα χρόνια που εργάζονται σε Υπηρεσίες Καθαριότητας και άλλες. Είναι πραγματικά παράλογο το ότι δεν δικαιώνονται αυτές οι κατηγορίες.

Αυτούς λοιπόν αφορά η πρότασή μας.

Εμείς υπολογίζουμε ένα μεγάλο κομμάτι και στην Δημόσια Διοίκηση, στο Υπουργείο Πολιτισμού ιδιαίτερα, στους συντηρητές αρχαιοτήτων και στους εργατοτεχνίτες αυτών των ειδικοτήτων. Υπολογίζουμε ότι πρέπει να είναι 10.000, το πολύ, αυτός ο αριθμός και βέβαια την πρόταση αυτήν πρέπει κανείς να τη δει συνολικά.

Θέλω λοιπόν να σας πω ότι η συνολική πρόταση της ΚΕΔΚΕ, επειδή όπως είπαμε στόχος μας είναι να τελειώνει το θέμα των συμβασιούχων, να βγει από την πολιτική ατζέντα της χώρας, έχει ως εξής:

Πρώτον, διεύρυνση των ορίων του Προεδρικού Διατάγματος με μία συγκεκριμένη απλή επαναδιατύπωση του άρθρου 11 του Προεδρικού Διατάγματος, που σας την έχουμε ήδη δώσει.

Προτείνουμε να καταργηθεί το τρίμηνο και η ενεργός σύμβαση να αναφέρεται στο τελευταίο έτος από το Προεδρικό Διάταγμα και όχι να περιορίζεται σε ένα τυχαίο τρίμηνο. Μπορώ να δώσω διευκρινίσεις μετά και να αιτιολογήσω αυτήν την πρόταση.

Δεν ξεχειλώνουμε με τίποτα το Διάταγμα. Όπως θα δείτε, οριοθετούμε πάρα πολύ αυστηρά, δηλαδή ζητάμε να έχει συγκεκριμένη προϋπηρεσία σε ένα βάθος χρόνου κάποιος συμβασιούχος για να μπορεί να δικαιωθεί και όχι να δικαιώθηκε ως έτυχε κάποιος επειδή έκανε ένα οκτάμηνο ή ένα δίμηνο σε ένα Δήμο ή σε έναν Οργανισμό και αυτό είναι το πρώτο σκέλος της πρότασης.

Δεύτερη πρότασή μας είναι ότι η απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου στο σκέλος που λέει ότι αν δεν έχει την βούλα και την σφραγίδα του ΑΣΕΠ ακόμα και αν υπάρχουν αποφάσεις δικαστηρίων, δεν μπορεί κανείς να μονιμοποιείται στο Δημόσιο και τους Δήμους, μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους.

Επιτέλους, πρέπει να ξέρει η ελληνική κοινωνία, ο κάθε άνεργος νέος και νέα ότι υπάρχει μία υπέρτατη Αρχή, η οποία εγγυάται τη διαφάνεια και εγγυάται το δικαίωμα στην εργασία καθενός ανέργου ή εργαζομένου στον ιδιωτικό τομέα. Για αυτό είπα πως είναι ζήτημα ισοπολιτείας.

Επίσης, είναι σαφέστατο ότι θα πρέπει η κυβέρνηση με γενναιότητα να πάρει μία πρωτοβουλία και να καταργήσει τον θεσμό της συνέντευξης που η ίδια πριν δύο χρόνια εισήγαγε, για να υπάρξει πραγματικά ηρεμία και ισοπολιτεία σε όλα τα επίπεδα, γιατί φαίνεται ότι το πολιτικό σύστημα – μέρος του είναι και οι Δήμαρχοι, εμείς δεν αποποιούμαστε τις ευθύνες μας – δεν είμαστε ώριμοι να λειτουργήσουμε με άλλους τρόπους έξω από τυφλά και αντικειμενικά κριτήρια.

Όταν ωριμάσει το σύστημα αργότερα, μπορεί κανείς να δει και την συνέντευξη, όταν δεν υπάρχει όλη αυτή η ατμόσφαιρα γύρω από όλα αυτά τα ζητήματα.

Το τελευταίο σημείο της πρότασής μας, αφορά την αυστηρή εφαρμογή του Προεδρικού Διατάγματος 164, το οποίο θέλω να πω ότι έχει προβλέψει όλες εκείνες τις ασφαλιστικές δικλείδες που δεν επιτρέπουν, αν εφαρμοστεί, να δημιουργηθεί νέα γενιά συμβασιούχων.

Σε αυτό το σημείο βέβαια να μου επιτρέψετε, με βάση την εμπειρία που υπάρχει, να εκφράσω μία επιφύλαξη. Δεν θέλω να κατηγορήσω κανέναν συγκεκριμένα, ούτε αποκεντρωμένους Οργανισμούς, ούτε συναδέλφους μου Δημάρχους, ούτε Υπουργεία και Υπουργούς, δεν ξέρω όμως πόσο έχουμε το σθένος στην Ελλάδα να εφαρμόσουμε ένα τόσο σκληρό Διάταγμα.

Νομίζω όμως ότι εμείς ως ΚΕΔΚΕ θα σταθούμε δίπλα στο Υπουργείο και στον Υπουργό αν αποφασίσει να εφαρμόσει με άτεγκτο τρόπο τις αυστηρές προβλέψεις που έχει το Π.Δ. 164 για αυτούς που παραβαίνουν και παραβιάζουν αυτά που προβλέπει.

Μάλιστα, τη στιγμή που μιλάμε δεν ξέρω αν έχει παραβιαστεί κιόλας ή όχι, δεν γνωρίζω κάτι, θέλω να πω όμως τούτο.

Το Διάταγμα 164 λέει ότι, δε μπορεί κανείς να δουλεύει πάνω από 24μηνο με οποιαδήποτε μορφή σύμβασης στον ίδιο φορέα με το ίδιο ή παρεμφερές αντικείμενο και εγώ κάνω μία υπόθεση εργασίας: ένας Δήμαρχος, για να μη ποινικοποιούμε άλλες κατηγορίες, ας υποθέσουμε ότι έκανε μια σύμβαση έργου τον Ιούλιο του 2004, για ένα χρόνο, σε κάποιον εργαζόμενο σε μία Δημοτική Επιχείρηση, άλλη μία σύμβαση τον Ιούλιο του 2005 και άλλη μία σύμβαση τον Ιούλιο φέτος. Ήδη έχει κάνει παράβαση.

Τι λέει το Διάταγμα; Πρέπει να του καταλογιστούν τα ποσά του κυρίου συναδέλφου αν έκανε κάτι τέτοιο, πρέπει να πάρει όλα τα δεδουλευμένα ο εργαζόμενος υποχρεωτικά και πρέπει να υποστεί όλες τις κυρώσεις το Όργανο, το αιρετό και αυτό που έχει τη διοικητική αρμοδιότητα, για όλα αυτά που έχει κάνει.

Ας αρχίσουμε λοιπόν να εφαρμόζουμε τους νόμους και τα διατάγματα, για να μη βρεθούμε μπροστά σε μία γενιά συμβασιούχων.

Θέλω να κλείσω λέγοντας ότι η πρωτοβουλία μας με την ολοκληρωμένη πρόταση που έκανα, πιστεύω πως πρέπει να τύχει της προσοχής και από την κυβέρνηση και από όλα τα πολιτικά κόμματα, γιατί προσπαθούμε ανάμεσα στα άλλα, να προλάβουμε και μία εξέλιξη που είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα υπάρξει.

Τις τελευταίες μέρες γίνεται ένας διάλογος, ατέρμων, περί της αρμοδιότητας ή όχι των Πολιτικών Δικαστηρίων. Εγώ δεν είμαι ούτε συνταγματολόγος, ούτε νομικός για να τοποθετηθώ στο θέμα. Είναι όμως ισχυρά τα επιχειρήματα και από την μία και από την άλλη πλευρά.

Εγώ εκείνο που θέλω να πω είναι αυτό που ξέρω.

Ότι ήδη οι δικηγόροι των συμβασιούχων που δικαιώθηκαν από τα δικαστήρια, αλλά τους αφήνει απέξω η απόφαση του Ελεγκτικού, που έχει οριστικό, αμετάκλητο χαρακτήρα για τα της Δημόσιας Διοίκησης - εμείς ως Δήμαρχοι δεν μπορούμε να πληρώσουμε μισθοδοσία πλέον με αποφάσεις δικαστηρίων - έχουν ανακοινώσει ήδη ότι προσφεύγουν στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια. Φανταστείτε να επιστρέψει στην χώρα μας μετά από δύο χρόνια εκ νέου το πρόβλημα συμβασιούχοι.

Για αυτό και παίρνω αυτήν την πρωτοβουλία όπως είπα, για να λήξει οριστικά το θέμα.

Με ποιον τρόπο: δικαιώνοντας αυτούς που πραγματικά πληρούν τα γενικά κριτήρια του Προεδρικού Διατάγματος 164, κυρίως όμως έχουν το χαρακτηριστικό της μακροχρόνιας παραμονής. Είναι μία πρόταση που νομίζω ότι δίνει λύση σε ένα αδιέξοδο και αν από εκεί και πέρα όλοι δείξουμε τη δέουσα προσοχή και σοβαρότητα, νομίζω ότι στο χέρι μας είναι να μην βρεθούμε ξανά μπροστά σε μία νέα γενιά συμβασιούχων, γιατί όπως είπα και νωρίτερα, η ιστορία των συμβασιούχων δεν πρέπει να λησμονούμε ότι είναι μία διαρκής πρόκληση για όλη την κοινωνία και ιδιαίτερα για τους άνεργους νέους και νέες που δεν είχαν ποτέ την τύχη να έχουν γνωστό έναν Δήμαρχο, έναν Βουλευτή, έναν Υπουργό, για να βρεθούν για δύο, δώδεκα, δεκαπέντε, είκοσι πέντε μήνες κάπου σε μία θέση στο Δημόσιο και με έμμεσο τρόπο να μονιμοποιηθούν. Αυτή η ιστορία πρέπει να τελειώνει. Προκαλεί διαρκώς μία ολόκληρη κοινωνία και δεν μπορεί να συνεχίζεται.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Το Υπουργείο Εσωτερικών υποστηρίζει ότι το πρόβλημα των συμβασιούχων κυρίως αφορά πέντε Δήμους και περί τους 1.000 συμβασιούχους. Εσείς συμφωνείτε με αυτό;

Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Το πρόβλημα που προέκυψε με το Ελεγκτικό Συνέδριο αφορά 830 συμβασιούχους, που είναι σε περίπου 10 Δήμους και σε έναν - δύο Οργανισμούς του Δημοσίου. Ο κύριος Υπουργός όμως, λησμόνησε να αθροίσει τα δικαστήρια που ήδη τρέχουν και τα οποία, Πολιτικά Δικαστήρια, κανένας δε μπορεί να προσδιορίσει από τώρα τι αποφάσεις θα πάρουν.

Επίσης, το πρόβλημα, όπως το θέσαμε εμείς, αυτών που έχουν μακροχρόνια παραμονή, αφορά όπως σας είπα περίπου 10.000 συμβασιούχους, που δουλεύουν ένα πολύ μεγάλο μέρος ή δούλευαν στο Δημόσιο και ένα μικρότερο στην Αυτοδιοίκηση. Δεν είναι προνόμιο το συγκεκριμένο πρόβλημα, αφορά μόνο 830. Δηλαδή αυτήν την στιγμή 830 έχουν στα χέρια τους τελεσίδικη απόφαση, σε εφαρμογή αυτής της απόφασης έχουν μετατραπεί οι συμβάσεις τους σε αορίστου χρόνου, αλλά το Ελεγκτικό Συνέδριο απαγόρευσε τη μισθοδοσία τους και έχει ανακύψει όλο αυτό το θέμα, αν θα πληρωθούν ή όχι.

Και μάλιστα στο σημείο αυτό κιόλας να πω για την πληρωμή.

Ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω. Δεν θέλω να μιλάω απαξιωτικά για κανέναν, ούτε θα το πράξω και τώρα, αλλά δεν καταλαβαίνω όλον αυτόν τον διάλογο και τις πρωτοβουλίες για να πληρωθούν δεδουλευμένα. Επιτρέψτε μου, με σεμνότητα και ταπεινότητα που λέμε, να σας πω ότι στην συντριπτική πλειονότητα των 830 δεν χρειάζεται καμία νομοθετική ρύθμιση. Μπορούμε εμείς να πούμε στους συναδέλφους μας πως θα δώσουν τα δεδουλευμένα. Στην Κεφαλονιά για παράδειγμα, όλοι δουλεύουν στις Δημοτικές Επιχειρήσεις. Να πάνε να πληρωθούν από τις Δημοτικές Επιχειρήσεις και δεν χρειάζονται κανέναν σοφό ή κανέναν συνταγματολόγο για να πληρωθούν.

Το ζήτημα δεν είναι τα δεδουλευμένα.

Το ζήτημα είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι δούλευαν δέκα χρόνια στην Καθαριότητα, κατά παράβαση νομοθεσίας φυσικά, παρέμεναν με συνεχείς συμβάσεις, χωρίς καμία αμφιβολία, αλλά ο εργαζόμενος τι φταίει; Αυτό είναι το ζήτημα. Αυτή είναι η πραγματική δικαίωση που ζητά ο εργαζόμενος και μαζί με αυτούς άλλες 8.000-9.000 που δουλεύουν 10-15 χρόνια και βλέπουν να μένουν έξω από το Προεδρικό Διάταγμα. Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα και θα το βρούμε, επαναλαμβάνω πάλι, μπροστά μας από τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια. Κανείς δε μπορεί να προδικάσει το αποτέλεσμα, που θα έχουν οι προσφυγές στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια.

Για αυτό πρέπει να υπάρξει πρωτοβουλία πολιτική τώρα, με τέτοιο ή ανάλογο περιεχόμενο και πρέπει να ανοίξει και να κλείσει γρήγορα αυτό το θέμα. Δεν μπορεί να παραμένει και να παρατείνεται, διότι κάνει πολύ μεγάλο κακό στην χώρα, στους θεσμούς, στην πολιτική και τους πολιτικούς.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πόσους μπορεί να αφορά αυτή η ρύθμιση;

Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κάτω από 10.000, το πολύ 10.000.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: (εκτός μικροφώνου)

Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Έχουν κάνει στον ΑΣΕΠ αίτηση και άνθρωποι που δεν πληρούσαν σχεδόν κανένα από τα κριτήρια.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τι θα γίνει με τους υπόλοιπους συμβασιούχους, που δεν θα δικαιωθούν από τη διεύρυνση του Π.Δ. 164, αν προσφύγουν και αυτοί στα δικαστήρια και δικαιωθούν;

Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κοιτάξτε να δείτε, κανένας δεν μπορεί να απαγορεύσει κανέναν Έλληνα, ζούμε σε δημοκρατία και σε κανένα δικαστήριο επίσης κανένας δεν μπορεί να απαγορεύσει να πάρει μία απόφαση γιατί η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη. Είναι προφανή αυτά τα πράγματα. Από εκεί και πέρα όμως, αν προσέξετε, η πρότασή μας είναι ολοκληρωμένη. Εμείς λέμε να νομοθετηθεί κιόλας ότι το ΑΣΕΠ είναι αυτό που τελικά ελέγχει και μονιμοποιεί. Το σκέλος εκείνης της απόφασης του Ελεγκτικού Συνεδρίου δεν γνωρίζω αν θέλει νομοθετική ρύθμιση ή συνταγματική ρύθμιση. Να ληφθούν αποφάσεις. Στο τραπέζι του διαλόγου να πάνε υπεύθυνα όλες οι πολιτικές δυνάμεις, να υπάρχει συναίνεση και τότε να είστε βέβαιος πως κανένα δικαστήριο δεν πρόκειται να πάρει τέτοιες αποφάσεις.

Όπως επίσης είναι σαφές ότι, αν σε ένα δικαστήριο από εδώ και πέρα προσφεύγουν συμβασιούχοι και έχει υπάρξει η υπέρβαση του 24μηνου, αν αυτός που ασκεί την διοίκηση ελέγχεται πρώτα αυτός από τον δικαστή και μετά εξετάζονται οι πραγματικές συνθήκες που αφορούν τον εργαζόμενο, να δείτε πόσοι θα πάνε να βεβαιώνουν για πάγιες και διαρκείς ανάγκες.

Την πρότασή μας πρέπει να την δει κανείς ολοκληρωμένη. Εμείς λέμε ότι το σκέλος εκείνο της απόφασης του Ελεγκτικού Συνεδρίου που λέει ότι τα δικαστήρια, δεν γνωρίζω να σας πω αν πρέπει να καταργήσουμε ή όχι τα δικαστήρια, αν μπορούμε μάλλον ή όχι, όμως νομίζω ότι μπορούμε να εφαρμόσουμε με κάθε τρόπο το άρθρο 1 του νόμου 2190 που καθιέρωσε το ΑΣΕΠ, που λέει ότι θεσπίζεται στην Ελλάδα ανώτατη Αρχή, που αφορά όλες τις προσλήψεις και όλες τις μορφές συμβάσεων εργασίας στον Δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Αυτό λέει το άρθρο 1 του 2190.

Τώρα, αν αυτό θέλει και μία συνταγματική ρύθμιση, αυτά μπορούν να τα βρουν οι άνθρωποι που τα ξέρουν. Εμείς πολιτικά τοποθετούμαστε και λέμε ότι το ΑΣΕΠ να είναι η υπέρτατη Αρχή, κατά συνέπεια τον κόβουμε τον δρόμο από τα δικαστήρια με την πρότασή μας. Είναι καθαρή η πρόταση που έχουμε κάνει, δεν υπεκφεύγουμε στο ερώτημά σας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: (εκτός μικροφώνου)

Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Συγνώμη, να σας πω και κάτι πολύ κρίσιμο. Η ευρωπαϊκή Οδηγία, θέλω να το πω προς διευκρίνιση, επειδή χρόνια ασχολούμαστε στην ΚΕΔΚΕ αναγκαστικά με τους συμβασιούχους, γιατί ένα κομμάτι το κουβαλάμε όχι και με ευθύνη δική μας, δεν ευθυνόμαστε ούτε για τους Σχολικούς Φύλακες, ούτε για τα προγράμματα του ΟΑΕΔ που αξιοποιούσαμε και φωτογραφήθηκαν στο 164, ούτε για το «Βοήθεια στο Σπίτι», που είναι ένα πρόγραμμα που αναγνωρίζεται από όλους, γιατί έχει φορτωθεί μία σειρά ευθυνών που δεν της αναλογούν η Αυτοδιοίκηση. Λοιπόν, θέλω να κάνω μία διευκρίνιση που ίσως την ξέρει ένα μεγάλο μέρος από εσάς, δεν την ξέρουν όμως οι συμπολίτες μας και πάρα πολλοί από τους συμβασιούχους, έχω διαπιστώσει τα τελευταία χρόνια, τους τελευταίους μήνες ότι δεν το γνωρίζουν.

Η ευρωπαϊκή Οδηγία δεν αφορά μονιμοποιήσεις. Η ευρωπαϊκή Οδηγία, για να το πω με απλά λόγια, είναι όλο το Προεδρικό Διάταγμα 164, εκτός από την μεταβατική διάταξη του άρθρου 11 που λέει ποιοι μονιμοποιούνται. Η Ευρωπαϊκή Οδηγία ξανά λέω, τι λέει; Ότι ο κύριος Κουκουλόπουλος δεν μπορεί ως εργοδότης τον κύριο Μανουσακάκη να τον έχει πάνω από ένα όριο χρόνου με την μισή αμοιβή από έναν εργαζόμενο με το ίδιο αντικείμενο και να ασκεί τέτοιου τύπου πολιτικές. Θα πρέπει κανείς να την δει την Ευρωπαϊκή Οδηγία παράλληλα γιατί εδώ στην Ελλάδα ερμηνεύεται με έναν τρόπο, με μία λογική μπείτε όλοι στο Δημόσιο και να μην μείνει κανείς απέξω. Δεν είναι αυτό το πνεύμα της Ευρωπαϊκής Οδηγίας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ευνοεί ελαστικές μορφές εργασίας, για αυτό και λέει μην το παρακάνετε με τις ελαστικές μορφές εργασίας, για να το πούμε με απλά λόγια. Σας επιτρέπουμε να χρησιμοποιείται ελαστικές μορφές εργασίας, δηλαδή συμβάσεις έργου, οκτάμηνα, τετράμηνα, αυτεπιστασία, αλλά αν το παρακάνετε δεν μπορείτε. Αυτό λέει, δεν λέει μονιμοποιείστε κανέναν.

Αυτό γιατί το λέω; Αν ολοκληρωμένα δοθεί μία λύση, αφού έχουν εντοπιστεί όλα τα προβλήματα όπως προτείνουμε, δεν πρόκειται να βρεθεί κανένας δρόμος και καμία οδός διαφυγής για να έχουμε εκ νέου ξανά το πρόβλημα στην χώρα μας. Αυτό ισχυριζόμαστε.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θα παραστεί η ΚΕΔΚΕ στο ΣτΕ κατά τη συζήτηση για διεύρυνση των κριτηρίων του Π.Δ. 164;

Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι, έχουμε το δικαίωμα που μας έχει δώσει ο νόμος του ΘΗΣΕΑ, έχει και διάταξη. Έχουμε το δικαίωμα αρκεί να το ζητήσει ένας Δήμος από εμάς. Έχουμε το δικαίωμα να παραστούμε, θα το πράξουμε φυσικά.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κάνατε μία αναφορά κύριε Πρόεδρε, στα όσα είπε ο Πρωθυπουργός προεκλογικά για τους 250.000 συμβασιούχους, ότι πρέπει να λυθεί η ομηρία τους αν θυμάμαι καλά είχε πει, δημιουργώντας ένα κύμα προσδοκιών.

Θέλω να σας ρωτήσω, αυτά τα 2,5, σχεδόν 3 χρόνια, οι Δήμοι έλαβαν σαφείς οδηγίες από το Υπουργείο Εσωτερικών να μην προχωρήσουν σε περαιτέρω ανανεώσεις συμβάσεων; Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός. Το Υπουργείο Εσωτερικών επέμενε, ενημέρωνε, ήταν αυστηρό με τους Δήμους σε ότι αφορά τον κίνδυνο να υπάρξουν συμβάσεις και πολλές στον αριθμό, που να δημιουργήσουν αυτό το πρόβλημα, να κατοχυρώσουν κάποιοι εργαζόμενοι διετία; Ή απλά κώφευε, δεν έλεγε τίποτα, δεν πίεζε σε αυτό το θέμα, με αποτέλεσμα να βρεθεί μέσα σε αυτά τα 3 χρόνια μία νέα γενιά, αν μπορώ να το πω, συμβασιούχων που αξιώνουν και καλώς κάνουν να αξιώνουν έχοντας κλείσει την διετία μονιμοποίηση;

Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Χωρίς περιστροφές, το Υπουργείο κάνει και σήμερα ότι έκανε και τα προηγούμενα χρόνια. Σαφώς μας έχει ενημερώσει με εγκύκλιο αναλυτική για το 164 και από εκεί και πέρα δεν επέμεινε παραπάνω.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εννοώ δεν ήλεγχε δηλαδή, ποτέ δεν ήλεγξε.

Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Το Υπουργείο από μόνο του δεν έχει αρμοδιότητα να ελέγχει. Ελέγχουν οι Περιφέρειες για λογαριασμό του και εκεί το σύστημα ελέγχου αποδεικνύεται έωλο και μετέωρο εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δεν πίεζε;

Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Τι να πιέσει; Στέλνει μία εγκύκλιο. Από εκεί και πέρα έχει αποκεντρωμένα όργανα κρατικά να ελέγχουν, τα οποία κατά κανόνα δεν ελέγχουν. Από εκεί και πέρα το Υπουργείο φέτος ενέκρινε 11.000 συμβάσεις μίσθωσης έργου. Κατά τα άλλα, από την ώρα που έχει ενημερώσει τον κάθε ένα από εμάς ως Δήμαρχο, είναι προφανές ότι φαντάζομαι ότι κανένας Δήμαρχος, θέλω να πιστεύω, δεν διέπραξε αυτό που είπα προ ολίγου. Δηλαδή να υπογράφει για τρίτη φορά σύμβαση μετά τις 19 Ιουλίου, γιατί από εκεί μετρούν οι αρχικές συμβάσεις. Αυτό λέει το Διάταγμα και αν πατήσεις στον 25ο μήνα για μία μέρα, έχεις βαρύτατες κυρώσεις. Έκπτωση, καταλογισμούς ποσών.

Είναι το διάταγμα για τα δεδουλευμένα από εκεί και πέρα για τον εργαζόμενο, για αυτές τις κατηγορίες. Θέλω να πιστεύω ότι δεν έχει υπάρξει ακόμα τέτοια περίπτωση. Την εγκύκλιο την έχουμε όλοι στα γραφεία μας.

Να σας πω κάτι. Στο πριμ παραγωγικότητας, εδώ είμαστε δύο Δήμαρχοι, εγώ και ο κύριος Παλαιολόγος, στις εκλογές του ’98 μας είχε στείλει σαφή εγκύκλιο το Υπουργείο και το Ελεγκτικό Συνέδριο ότι δεν μπορούμε να δώσουμε το πριμ παραγωγικότητας. Ξέρετε πόσοι το έδωσαν; Όλων των παρατάξεων. Τυγχάνει τώρα εδώ οι δύο παρόντες να μην το έχουμε δώσει. Κάτω από τα μάτια των Περιφερειαρχών, για να δικαιώσουμε γενικώς και αόριστα τους εργαζόμενους και κάποιοι είχαμε υπομονή να περιμένουμε τέσσερα χρόνια να νομοθετηθεί το δικαίωμα και μετά να τα δώσουμε.

Για αυτό λέω ότι με αυτές τις λογικές πρέπει να τελειώσουμε. Γνωστά είναι όλα. Εδώ σας μίλησα για τους άλλους που έμειναν οκτώ χρόνια με ασφαλιστικά μέτρα, με προσωρινή απόφαση. Μπορείτε να το φανταστείτε;

Θέλω να γυρίσω λίγο σε αυτά που σας είπα στην αρχή. Δηλαδή, δεν θέλω να βγάλω κανέναν λόγο. Λέμε ότι έχουμε έναν κεντρικό στόχο, να τελειώνουμε, είναι ζήτημα ισοπολιτείας, εξήγησα, εύρυθμης λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης και της Αυτοδιοίκησης και δικαίωση των εργαζομένων.

Να μείνω λίγο στο δεύτερο. Ξέρετε κάτι; Ένας Δήμαρχος που ασκεί χρηστή διοίκηση, αντιμετωπίζει τρομερά προβλήματα σήμερα. Τα τελευταία χρόνια και σήμερα.

Σταματάμε στον 8ο μήνα οκταμηνίτες που έχουμε πάρει με ΑΣΕΠ κανονικά, ένα οκτάμηνο που κάνουν οι άνθρωποι και μας κάνουν ασφαλιστικά μέτρα. Κάνουμε έργα αυτεπιστασίας με 135 μεροκάματα, σταματάμε στο 135, τόσο επιτρέπει ο νόμος, ασφαλιστικά μέτρα για πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Πρέπει να τελειώνει αυτή η ιστορία. Πρέπει να μπορούμε να διοικήσουμε τους Δήμους μας, τους Οργανισμούς μας και πάει λέγοντας. Δεν μπορεί άλλο με αυτό το γαϊτανάκι. Αυτή η ιστορία των προσφυγών έχει εξελιχθεί σε μία βαριά βιομηχανία. Πρέπει να τελειώνει.

Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΥΠΟΛΟΣ: Αν δεν έχουμε άλλο ερώτημα, σας ευχαριστούμε. Συγνώμη, επειδή έχει μετά συνέντευξη ο Υπουργός, επειδή του το είπα και του ίδιου και οφείλω να το πω και σε εσάς. Μου απηύθυνε το ερώτημα την περασμένη εβδομάδα όταν του έκανα γνωστή την πρωτοβουλία μας και το περιεχόμενό της - το περιεχόμενο το γνωρίζει ο Υπουργός εδώ και μέρες, ξέρει την πρότασή μας, όπως όφειλα το έπραξα, δεν κάναμε μυστική διπλωματία, ούτε κανέναν άσσο στο τραπέζι βγάλαμε ξαφνικά.

Λοιπόν, μου απηύθυνε το ερώτημα αν προκαλεί δαπάνη στον κρατικό προϋπολογισμό το σκέλος που αφορά την Αυτοδιοίκηση, γιατί η πρότασή μας αφορά προφανώς συμβασιούχους του Υπουργείου Πολιτισμού και άλλων Οργανισμών και δεν αφορά μόνο Αυτοδιοίκηση.

Στο σκέλος που αφορά την Αυτοδιοίκηση, δεν υπάρχει απαίτηση για χρηματοδότηση, ούτε καμία δαπάνη του κρατικού προϋπολογισμού. Όπως πληρωνόταν από την Καθαριότητα για παράδειγμα, αυτοί για τους οποίους μιλούσαμε, οι 830 για τους οποίους γίνεται ο καβγάς στα κανάλια, προφανώς έτσι θα συνεχίσουν να πληρώνονται. Δεν υπάρχει καμία απαίτηση από την Αυτοδιοίκηση.

Απαίτηση υπήρξε για τρεις μεταφερόμενες αρμοδιότητες, Σχολικούς Φύλακες, Βοήθεια στο Σπίτι και ¶τομα Με Ειδικές Ανάγκες. Δεν υπάρχουν τέτοιες κατηγορίες στην κατηγορία αυτή που αναφερόμαστε. Μιλάμε για ανθρώπους που δουλεύουν επί χρόνια και αν ο Δήμος θέλει να τους κρατήσει, όπως μέχρι τώρα τους μισθοδοτούσε, έτσι θα τους μισθοδοτεί από εδώ και πέρα. Δεν υπάρχει ζήτημα δαπάνης, ξανά λέω, στο σκέλος που αφορά τους Δήμους, για να υπάρξει ένα τέτοιου τύπου αδιέξοδο. Δεν υπάρχει δαπάνη, ούτε απαίτηση από την πλευρά μας, γιατί δεν αφορά καμία μεταφερόμενη αρμοδιότητα. Αφορά πάγιες λειτουργικές ανάγκες Δήμων και Υπηρεσιών.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, να ρωτήσω κάτι σε αυτό που λέτε; Διευκρινιστικά. Αναφέρεστε στις 830 περιπτώσεις ή στις 10.000;

Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Μιλώ για τις 10.000, εξ ων περίπου οι μισοί φαντάζομαι ή 4.000 περίπου υπολογίζουμε ότι θα είναι στους Δήμους και τις Δημοτικές Επιχειρήσεις.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Να υποθέσουμε δηλαδή ότι το Υπουργείο είχε επιφύλαξη ως προς την διεύρυνση μόνο σε ότι σχετίζεται με τα οικονομικά;

Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν θέλω να υποθέσω τίποτα. Εγώ σας είπα ότι μου απηύθυνε ένα ερώτημα ο Υπουργός. Ερωτήθηκα από τον Υπουργό, υπεύθυνος Υπουργός με ρώτησε και ως υπεύθυνος Πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ απάντησα και το λέω και σε εσάς ότι το νούμερο 3.000, 4.000, 4.500, πόσοι μπορεί να είναι όλοι αυτοί που στο τέλος μπορεί να ευεργετηθούν από την πρότασή μας, δεν σχετίζεται σε καμία περίπτωση με απαίτηση για μεταφορά πόρων στην Αυτοδιοίκηση και θέλω να είναι απόλυτα καθαρό και σαφές.

Και ήταν καθαρό και σαφές όταν σηκώσαμε την διεκδίκηση για το «Βοήθεια στο Σπίτι», τους Σχολικούς Φύλακες και τα ΑΜΕΑ. Ήταν κυβερνητικές πρωτοβουλίες, κυβερνητικές δεσμεύσεις προ και μετά των εκλογών και μεταφερόμενες αρμοδιότητες. Δεν ζητήσαμε λεφτά επειδή έτσι έτυχε και περιμένουμε να τα δούμε στον καινούργιο προϋπολογισμό. Έχουν ονοματιστεί ως δαπάνες στο Π.Δ.164, το λέμε καθαρά. Η πρωτοβουλία μας θέλω να είναι απόλυτα καθαρή και οριοθετημένη. 

* Επισυνάπτοντια η πρόταση της ΚΕΔΚΕ για την τροποποίηση του άρθρου 11 του Π.Δ. 164 και στοιχεία για τις μονιμοποιήσεις με βάση το Π.Δ. 164 (θα τα βρείτε στο συνημμένο αρχείο).