ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
Ανακοίνωση Τύπου, Αθήνα, 11 Μαΐου 2009

ΟΜΙΛΙΑ
ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
ΣΤΗΝ ΕΤΗΣΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΩΝ

Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί συνάδελφοι. Κύριε Πρόεδρε και μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του ΣΕΒ. Τη στιγμή που η χώρα μας βιώνει βαθια μια ανησυχητική περιπέτεια, η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται εν μέσω μιας πρωτοφανούς κρίσης. Κρίση του διεθνούς οικονομικού συστήματος. Εξέλιξη που ανατρέπει, απαιτεί να ανατρέψουμε παγιωμένες αντιλήψεις. Απαιτεί και νέες απαντήσεις.

Και ενώ αυτές οι εξελίξεις αποτελούν νέα και μεγάλη πρόκληση για τη χώρα μας, ενώ θα μπορούσαν να αποτελέσουν ακόμα και ευκαιρία για να αντιμετωπίσουμε σοβαρά και χρόνια ζητήματα της οικονομίας μας, η σημερινή κυβέρνηση έχει ακινητοποιηθεί. Βρίσκεται σε σύγχυση. Καλλιεργεί την πολιτική πόλωση, αδυνατώντας να χειριστεί τα προβλήματα που η ίδια δημιούργησε. Και δυστυχώς, χρησιμοποιεί τη ρητορική περί διεθνούς κρίσεως, για να κρύψει τη δική της ένδεια ιδεών, πρωτοβουλιών, κατανόησης, αλλά και βούλησης να αντιμετωπίσει τα ζητήματα της εποχής.
Έχει τεράστιες ευθύνες, από την πρώτη της ενέργεια προ πενταετίας, την απογραφή, αλλά και για το ότι για δεύτερη φορά τα τελευταία πέντε χρόνια, η χώρα μας βρίσκεται σε δημοσιονομική επιτήρηση, υπό κηδεμονία. Όχι λόγω της κρίσης, αλλά λόγω του ότι η χώρα έχει έλλειμμα πάνω από 3% ακόμα και το 2007, δηλαδή την ώρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσιζε τον τερματισμό της προηγούμενης επιτήρησης.
Το χρέος της χώρας μας αυξήθηκε κατά τρεις μονάδες του ΑΕΠ το 2008. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το 2010 θα ανέλθει στο 108%, δηλαδή στο υψηλότερο επίπεδο που γνώρισε ποτέ τις τελευταίες δεκαετίες. Το κράτος αδυνατεί να ανταποκριθεί σε στοιχειώδης οικονομικές υποχρεώσεις και, για πρώτη φορά μετά το 1993, κινδυνεύει φέτος να βρεθεί σε ύφεση.
Και ίσως το χειρότερο είναι ότι πρόκειται για ελλείμματα και χρέη, που δεν συνέβαλαν στην παραγωγική αναδιάρθρωση της χώρας, στη βελτίωση των υπηρεσιών, των δημόσιων αγαθών, όπως είναι η παιδεία, η υγεία, η πρόνοια, ούτε στην περιφερειακή ανάπτυξη. Αντίθετα, εμβάθυναν και είναι σε έξαρση τα προβλήματα μιας πελατειακής διαχείρισης του δημόσιου πλούτου και, βεβαίως, η εκτεταμένη πια διαφθορά. Έτσι, η Ελλάδα θεωρείται πλέον ο αδύναμος κρίκος της ΟΝΕ.
Κυρίες και κύριοι, η κρίση που μαστίζει τη χώρα μας δεν είναι μόνον οικονομική. Δυστυχώς, είναι συνολική. Αφορά όλες τις εκφάνσεις του δημόσιου βίου της χώρας. Είναι μια κρίση παραγωγικού προτύπου, όπως μαρτυράει και η κατάρρευση της ανταγωνιστικότητας της χώρας μας. Είναι μια κοινωνική κρίση, με το κοινωνικό κράτος σε κατάσταση αποδιάρθρωσης, λόγω εγκατάλειψης, υποχρηματοδότησης, έλλειψης σημαντικών μεταρρυθμίσεων. Φαινόμενα πρωτοφανούς εγκληματικότητας και βίας που επιτείνονται και ενισχύονται από την πρωτοφανή κομματική διάλυση κρατικών μηχανισμών και σωμάτων ασφαλείας, όπως της Αστυνομίας. Είναι βεβαίως και μια κρίση θεσμών και αξιών.
Με τους θεσμούς μας, σε μια κρίση αξιοπιστίας. Την κρατική αδιαφάνεια και αυθαιρεσία, να βασιλεύουν παντού. Μια αίσθηση ανομίας, ατιμωρησίας να κυριαρχεί παντού.
Δεν υπάρχουν κανόνες. Υπάρχει το μέσο, το δίκαιο του ισχυρού, του καπάτσου, του ισχυρού παράγοντα, του κομματικού παράγοντα. Μια αίσθηση που επιβεβαιώνεται με τις μεθοδεύσεις, όπως η αιφνιδιαστική διακοπή των εργασιών της Βουλής.
Και λυπάμαι που το λέω, αλλά τέτοιες μεθοδεύσεις δεν αρμόζουν σε ένα ευνομούμενο κράτος και λειτουργούν διαλυτικά, όταν έχουν ως συνέπεια να παραγράφονται αυτομάτως όλες οι ευθύνες πολιτικών προσώπων, για τόσες πολλές σοβαρές υποθέσεις αδιαφάνειας και διαφθοράς που διερευνά ακόμα η Δικαιοσύνη.
Όταν αυτές οι πράξεις διαπαιδαγωγούν, ότι οι έχοντες εξουσία έχουν και την απόλυτη ασυλία για την όποια ασυδοσία, κατανοείτε πόσο βαθιά είναι η κρίση αξιών στη χώρα μας, αλλά και η κρίση αξιοπιστίας των ίδιων μας των δημοκρατικών θεσμών. Βιώνουμε πάνω απ’ όλα μια πρωτοφανή κρίση εμπιστοσύνης για το μέλλον μας.
Όπως είπε και ο Πρόεδρός σας, οι Έλληνες πολίτες, και θα έλεγα ιδιαίτερα οι νέοι, είναι απογοητευμένοι. Ανησυχούν. Αμφιβάλλουν ακόμα και για την ικανότητα της χώρας μας να βγει από το τέλμα. Το ακούω. Το ακούω από πολλούς νέους, με τους οποίους συναντιέμαι καθημερινά.
Θεωρώ ότι έχει τεράστιες ευθύνες η πολιτική των τελευταίων πέντε ετών, που αντί να χτίσει, αν θέλετε να διορθώσει προβλήματα που υπήρχαν, συστηματικά γκρέμισε ό,τι θετικό βρήκε. Δεν αντιμετώπισε μακροχρόνιες αδυναμίες της οικονομίας και της κοινωνίας μας, που πρέπει να αλλάξουν.
Και το μήνυμα που θα ήθελα να σας απευθύνω σήμερα είναι πολύ σαφές. Η κατάσταση είναι οριακή. Κάθε μέρα που περνάει, τα προβλήματα της οικονομίας και της κοινωνίας διογκώνονται. Είναι ώρα για ευθύνη, εκ μέρους όλων μας. Η ευθύνη μας, συνίσταται στην υποχρέωση να γυρίσουμε σελίδα.
Να κάνουμε αυτή την κρίση, μια νέα ευκαιρία για τη χώρα. Να δώσουμε λύσεις σε χρόνια προβλήματα. Να κάνουμε αποφασιστικά βήματα μπροστά. Να τολμήσουμε επιτέλους ρήξεις και τομές χωρίς φόβο, χωρίς συμβιβασμούς. Πάντα, βέβαια, με δημοκρατικό τρόπο και διάλογο. Να αλλάξουμε συνολικά πορεία, για να χτίσουμε μια Ελλάδα αυτοπεποίθησης, κοινωνικής συνοχής, ανάπτυξης και αξιοκρατίας. Μια Ελλάδα, που να μπορεί να ταυτίζεται με τη λέξη «αξία».
Το μήνυμά μου σε εσάς σήμερα, αλλά και στη νεώτερη γενιά της Ελλάδας, είναι ότι μπορούμε και πρέπει να αλλάξουμε την Ελλάδα. Μπορούμε να ξεπεράσουμε αυτό τον κυνισμό, για τον οποίο μίλησε ο Πρόεδρος του ΣΕΒ και πρέπει να κάνουμε πέρα ό,τι μας κρατάει πίσω. Οι επιλογές που θα κάνουμε στη χώρα μας, θα πρέπει να συμβαδίζουν με τις αλλαγές που αναδεικνύονται παγκοσμίως, με αφορμή τη διεθνή κρίση.
Η παγκόσμια κοινότητα βρίσκεται αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση των τελευταίων δεκαετιών. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τα αίτια και να τα θεραπεύσουμε. Κάποιες πολιτικές δυνάμεις επικαλούνται συνεχώς τις επιπτώσεις της κρίσης, αλλά είναι ιδιαίτερα σιωπηλές για τα αίτια. Τα αίτια, όμως, είναι σαφή. Είναι η χωρίς όρια πίστη. Πίστη στην ικανότητα των αγορών, να λειτουργούν με ελάχιστους φραγμούς. Είναι η έλλειψη ενός συνεκτικού παγκόσμιου ρυθμιστικού πλαισίου. Είναι οι τεράστιες ανισότητες στις κοινωνίες μας παγκοσμίως. Αυτές που συνέβαλαν στη μεταφορά εξουσίας σε κέντρα, ανεξέλεγκτα, στην αιχμαλωσία πολλές φορές ακόμα και των ίδιων των δημοκρατικών μας θεσμών, θεσμών που είναι η εγγύηση της κοινωνικής συνοχής, του ελέγχου και τελικά της σταθερότητας, πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής.
Οι επιλογές για μας είναι πλέον σαφείς. Η παγκοσμιοποίηση, να αποτελέσει μοχλό ανάπτυξης, εμπορίου και επενδύσεων, προς όφελος των πολλών. Όχι άλλοθι για συγκέντρωση ανεξέλεγκτης εξουσίας, δύναμης και πλούτου, σε χέρια λίγων και ισχυρών. Να ληφθούν μέτρα για την πρόληψη νέων χρηματοπιστωτικών κρίσεων, με αποτελεσματική εποπτεία στις χρηματοπιστωτικές αγορές, διαφάνεια στη λειτουργία τους, με την κατάργηση των φορολογικών παραδείσων προς όφελος της πραγματικής οικονομίας, της απασχόλησης και της ανάπτυξης.
Να αντιμετωπίσουμε τις μεγάλες προκλήσεις της εποχής, όπως είναι η κλιματική αλλαγή, οι πανδημίες, οι πιέσεις από την άναρχη μετανάστευση, αντί να κρύβουμε το κεφάλι μας στην άμμο.
Ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, σ’ αυτή την κατεύθυνση κινούμαστε. Γι’ αυτό, έχω συστήσει την Επιτροπή Στίγκλιτς, με διακεκριμένους πολιτικούς και οικονομολόγους από όλο τον κόσμο. Επεξεργαζόμαστε συγκεκριμένες προτάσεις, τις οποίες και καταθέτουμε και θα καταθέτουμε, για τη δημιουργία ενός πιο σταθερού διεθνούς, δίκαιου οικονομικού χρηματοπιστωτικού συστήματος..
Αυτό έγινε παράλληλα με τον ΟΗΕ πρόσφατα, όπου ο κ. Στίγκλιτς προήδρευσε εκεί μιας παρόμοιας Επιτροπής, αλλά έγινε και ενόψει της προηγούμενης συνάντησης των G-20 στην Βρετανία.
Αντίστοιχα, κρίσιμες επιλογές έχουμε να κάνουμε και στην Ευρώπη, καθώς πλησιάζουμε στις Ευρωεκλογές. Πρέπει να δώσουμε ένα σαφές μήνυμα, για να θέσουμε τέλος στις πολιτικές που μας οδήγησαν στη μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή μεταπολεμικά.
  Οι εκλογές στις 7 Ιουνίου θα καθορίσουν την φυσιογνωμία των πολιτικών της Ευρώπης για πολλά χρόνια μετά. Θα προσδιορίσουν το αν και πότε θα βγει η Ευρώπη από την κρίση, με σοβαρά χρηματοδοτικά πακέτα τόνωσης της ευρωπαϊκής οικονομίας και με έναν σοβαρό ευρωπαϊκό προϋπολογισμό.
Αν η Ευρώπη θα προωθήσει την οικοδόμηση μιας κοινωνικής  Ευρώπης, παράλληλα με την Ευρώπη του Μάαστριχτ. Αν θα γίνει μια Ευρώπη πράσινη, βιώσιμη, προωθώντας σοβαρότατες επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αλλά και στον χώρο της παιδείας και της κατάρτισης, σε πράσινες κατασκευές, σε σύγχρονα δίκτυα και υποδομές.
Αν θα αναλάβει έναν ενεργό, σταθεροποιητικό ρόλο, σε ένα νέο πολυπολικό κόσμο που διαμορφώνεται, ένα σύστημα για την ειρήνη, την ασφάλεια, την καταπολέμηση της φτώχειας, αλλά και τον περιορισμό της διάδοσης των όπλων μαζικής καταστροφής. Αυτά μπορούν να γίνουν από μια ισχυρή και, πιστεύω, προοδευτική Ευρώπη.
Σ’ αυτό τον κόσμο που αλλάζει, σε μια Ευρώπη που αλλάζει, η χώρα μας δυστυχώς πορεύεται σήμερα, κατ’ ουσίαν, ακυβέρνητη με τη δική μας, την εγχώρια  παραγόμενη κρίση. Σήμερα, η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σε έναν μεγάλο κίνδυνο να περιθωριοποιηθεί, και οικονομικά και πολιτικά, να περάσει σε μια ιδιότυπη δεύτερη ταχύτητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και, βεβαίως, να χάσει σημαντικά πλεονεκτήματα, που κατέκτησε για πολλά χρόνια, με πολλή δουλειά στα Βαλκάνια, στη Μεσόγειο, στην ευρύτερη περιοχή. Και πάνω απ΄ όλα, να καταδικαστεί σε μια αναπτυξιακή καχεξία και κοινωνική καθυστέρηση.
Εκεί μας οδηγεί η πορεία και οι επιλογές της σημερινής κυβέρνησης. Εκεί θα πάμε εάν δεν αλλάξουμε πορεία. Εμείς πιστεύουμε ότι δεν υπάρχουν μονόδρομοι. Υπάρχουν επιλογές. Στην πολιτική, στην οικονομία, στην κοινωνία, υπάρχουν επιλογές. Το ξέρετε και εσείς, στην καθημερινή σας δουλειά, στις επιχειρήσεις σας.
Και πιστεύουμε πως είμαστε έτοιμοι να προωθήσουμε μεγάλες, σημαντικές τομές. Τομές που έχει ανάγκη ο τόπος. Αναφέρω τις πέντε βασικές μας ενότητες, που εμείς θεωρούμε εθνικής προτεραιότητας.
Ένα ευνομούμενο κράτος, ένα κράτος που λειτουργεί με διαφάνεια, υπεύθυνα, αποτελεσματικά, προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος. Ένα κράτος που επιτέλους σέβεται, αλλά και στηρίζει τον πολίτη, την πρωτοβουλία του, τις ανάγκες του. Ένα κράτος που κατοχυρώνει την αξιοκρατία. Ένα κράτος, όχι διογκωμένο, χαλαρό και σπάταλο, αλλά επιτελικό και ισχυρό, που βάζει κανόνες στην αγορά, ελέγχει, σχεδιάζει την αναπτυξιακή πορεία, συμβάλει αποφασιστικά μέσα από τις δημόσιες επενδύσεις, σχεδιασμένες όχι πελατειακά, αλλά σύμφωνα με τις ανάγκες της οικονομίας, της περιφερειακής ανάπτυξης, των νέων αναγκών της «πράσινης ανάπτυξης».
Γι’ αυτό και η δεύτερη στόχευσή μας είναι ακριβώς η αναπτυξιακή μας πορεία, μια νέα δυναμική, ανταγωνιστική οικονομία με αιχμή, θα έλεγα με ευκαιρία, την «πράσινη ανάπτυξη», την αποφασιστική στήριξη της υγιούς επιχειρηματικότητας.
Η «πράσινη ανάπτυξη» θα γεννήσει νέες επιχειρηματικές δυνατότητες, νέες ευκαιρίες, θα δημιουργήσει ένα νέο ισχυρό παραγωγικό ιστό, θα παράξει πλούτο για τη χώρα, θα παράξει φορολογικά έσοδα για τα δημόσια Ταμεία, θα παράξει νέες θέσεις εργασίας, ποιοτικές θέσεις στην πλειοψηφία τους, σε νέους παραγωγικούς τομείς. Θα χρειαστεί βεβαίως και εδώ σημαντική δημόσια επένδυση.
Τρίτος στόχος είναι ένα σύγχρονο αποτελεσματικό σύστημα παιδείας, δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Όπως ξέρετε, κι εγώ έχω υποστηρίξει στο παρελθόν, αλλά και σήμερα θεωρώ ότι, χρειάζεται να ρυθμίσουμε την μη κρατική παιδεία. Όμως, εάν δεν κατανοήσουμε ότι, χωρίς να αλλάξουμε και να επενδύσουμε στη δημόσια παιδεία, δεν θα έχουμε ποιοτικές θέσεις εργασίας, αλλά δεν θα έχουμε και ουσιαστική δυνατότητα να απορροφήσουμε τους αποφοίτους μας, θεωρώ ότι θα έχουμε βάλει λάθος προτεραιότητα.
Γι’ αυτό χρειάζεται ένα εκπαιδευτικό σύστημα δημόσιο και δωρεάν, που είναι εργαλείο ανάπτυξης, ευέλικτο και συνδεδεμένο με τις περιφερειακές ανάγκες ανάπτυξης, τις ανάγκες της οικονομίας και που συμβάλει στη συνοχή της κοινωνίας.
Τέταρτος στόχος μας, ένα σύγχρονο κοινωνικό κράτος, που παρέχει δωρεάν υπηρεσίες υψηλής ποιότητας σε όλους τους Έλληνες, με ένα αναβαθμισμένο δίκτυο υγειονομικών, κοινωνικών υπηρεσιών, δίπλα στον πολίτη και, βεβαίως, ένα βιώσιμο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης.
Και τέλος, μια Ελλάδα που συμμετέχει στα ευρωπαϊκά και στα διεθνή δρώμενα, που διεκδικεί, που διαπραγματεύεται, που διαμορφώνει ευνοϊκές συμμαχίες, και ξέρουμε να το κάνουμε, το έχουμε αποδείξει, για την προάσπιση των εθνικών μας συμφερόντων, για την προώθηση της ανάπτυξής μας και την καλλιέργεια της ειρήνης και της συνεργασίας στην ευρύτερη περιοχή.
Μια Ελλάδα με σαφή, σταθερή εθνική στρατηγική, που θα στηρίζεται σε μια ενότητα του λαού μας και σε έναν νέο πατριωτισμό, με περηφάνια για τους στόχους και τις δυνατότητες της χώρας μας. Αυτοί είναι οι πέντε μεγάλοι στόχοι που θέτουμε ενώπιον των πολιτών.
Κυρίες και κύριοι, είναι ώρα ευθύνης, όχι μόνο για τις πολιτικές ηγεσίες και τα κόμματα, αλλά για κάθε εργαζόμενο, για κάθε δημιουργικό επιχειρηματία, για κάθε σοβαρό επενδυτή, για κάθε Έλληνα και Ελληνίδα που αγαπά και νοιάζεται αυτό τον τόπο και, βλέπει με ανησυχία τις εξελίξεις σε ό,τι αφορά την πορεία μας, ποια πρότυπα αξιών αναπαράγουμε, ποια είναι η παραγωγική μας ταυτότητά, τι θα παράγουμε τα επόμενα χρόνια, πού θα δουλέψουν τα παιδιά μας, σε τι περιβάλλον, ποια ποιότητα ζωής τους κληροδοτούμε.
Ξέρουμε και μπορούμε καλύτερα να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα, εάν δουλέψουμε συντονισμένα, πολιτική ηγεσία, παραγωγικοί και κοινωνικοί φορείς, εργαζόμενοι και πολίτες. Λύσεις, για να μετατραπεί η κρίση από απειλή σε ευκαιρία, υπάρχουν. Υλοποιούνται, όμως, μέσα από ευρύτερες κοινωνικές συναινέσεις. Υλοποιούνται, αν συνειδητοποιήσουμε ότι όλοι μας πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα, διότι τα προβλήματα μάς αγγίζουν όλους, χωρίς εξαιρέσεις.
Υλοποιούνται, αν τολμήσουμε σήμερα να δεσμευτούμε σε βασικούς άξονες μιας αναπτυξιακής και κοινωνικής προγραμματικής συμφωνίας.
Και πράγματι, το δίλημμα που τίθεται είναι: πρόοδος και αλλαγές, ή περιθωριοποίηση της χώρας μας; Στο δίλημμα αυτό, εμείς απαντάμε χωρίς ενδοιασμό. Είμαστε αποφασισμένοι να πάμε μπροστά. Με πρόγραμμα, πρόγραμμα που περιλαμβάνει και άμεσα μέτρα στήριξης της οικονομίας, για την υπέρβαση της κρίσης, αλλά και μεγάλες τομές, που συνδέονται και με τις άμεσες πολιτικές μας, τα άμεσα μέτρα που θα πάρουμε. Μεγάλες τομές, για να μπούμε πια σε μια τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης, κοινωνικής συνοχής, χρηστής διακυβέρνησης.
Με γνώμονα αυτές τις αρχές, τη σοβαρή και υπεύθυνη αξιολόγηση, τόσο της διεθνούς συγκυρίας, όσο και της κατάστασης που παραλάβαμε. Δεν θα πάμε σε απογραφή, αλλά θα πρέπει να αποτυπώσουμε το πού βρισκόμαστε, ώστε με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, και προπάντων με πολιτική βούληση, να προχωρήσουμε χωρίς παρεκκλίσεις.
Σε ό,τι αφορά τα άμεσα μέτρα στήριξης της πραγματικής οικονομίας, ζητήσαμε από την κυβέρνηση  πολύ γρήγορα, άμεσα, μετά την κρίση, να καταθέσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση ένα αξιόπιστο, μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης. Δεν το έκανε. Προτείναμε να διοχετευτεί ρευστότητα στην αγορά και στις επιχειρήσεις που την έχουν ανάγκη, μέσω Ειδικού Ταμείου Αναχρηματοδότησης, όπως έκαναν και αρκετές άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Εντοπίσαμε έγκαιρα την αναποτελεσματικότητα της αδυναμίας του πακέτου των 28 δις ευρώ στις τράπεζες. Επιβάλλεται σήμερα να γίνει διαφοροποίηση των κανόνων επιλεξιμότητας στο ΤΕΜΠΜΕ, να αποκτήσουν πρόσβαση σε αυτό το Ταμείο περισσότερες επιχειρήσεις, να ενισχυθεί με το πακέτο των 15 δις ευρώ εγγυήσεων, το οποίο δεν έχει αξιοποιηθεί, με κατανομή, στη βάση συγκεκριμένων αντικειμενικών κριτηρίων.
Η αναθέρμανση της αγοράς εν μέσω κρίσης δεν προωθείται, ούτε με την αύξηση των έμμεσων φόρων, ούτε με αποσπασματικά μέτρα, ούτε με μέτρα όπως η μείωση κατά 50% του τέλους ταξινόμησης για τα αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού.
Επιταχύνεται με δημόσιες επενδύσεις και με την ενεργοποίηση του ΕΣΠΑ2007-2013, του Δ’ ΚΠΣ όπως λέγεται, που έχει καθυστερήσει αδικαιολόγητα. Επιταχύνεται με στήριξη της αγοραστικής δύναμης όλων όσοι στηρίζουν με την κατανάλωσή τους την αγορά.
Επιταχύνεται με κίνητρα για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας, με τη συστηματική επένδυση στην επανακατάρτιση, και όχι με αυτά τα άθλια κρατικά STAGE, κομματικής κοπής.
Επιταχύνεται με στοχευμένες εισοδηματικές ενισχύσεις, αλλά και με τη μείωση του φορολογικού βάρους για τη μέση και φτωχότερη ελληνική οικογένεια.
Η αναβολή λήψης των αναγκαίων μέτρων για τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας, θα βαθύνει ακόμα περισσότερο την κρίση.
Να βγούμε απ’ τη κρίση, όλοι συμφωνούν, αλλά σε ποια κατεύθυνση; Και εδώ, χρειάζεται ένα νέο πρότυπο ανάπτυξης. Γι’ αυτό μιλούμε για την «Πράσινη Ανάπτυξη», που μπορεί να αποτελέσει την ατμομηχανή της χώρας. Ατμομηχανή, όχι απλώς για να προστατέψουμε το περιβάλλον μας, που είναι βεβαίως βασικός στόχος, αλλά ουσιαστικά, να είναι ο μοχλός για τομές σε όλους τους τομείς, απ’ τη δημόσια διοίκηση, μέχρι την επιχείρηση. Απ’ τον αγροτικό τομέα, μέχρι τον τουρισμό. Απ’ την παιδεία, μέχρι τις κατασκευές.
Γι’ αυτό μιλάμε για ένα νέο ενεργειακό σχεδιασμό, ώστε πάνω από το 20% των ενεργειακών μας αναγκών, μέχρι το 2020, να καλύπτονται από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Η Ελλάδα έχει δυνατότητες.
Με σημαντικές αναδιαρθρώσεις, με την αναβάθμιση της παραγωγικής μας βάσης στον αγροτοδιατροφικό τομέα και στον τουρισμό.
Με παραγωγή προϊόντων ποιότητας και ονομασίας προέλευσης, καθώς και με σύγχρονες αναβαθμισμένες υπηρεσίες. Με κίνητρα για επενδύσεις, για καινοτομικές δράσεις και τεχνολογία.
Με επέκταση των ευρυζωνικών δικτύων, των συνδυασμένων μεταφορών και των επικοινωνιών.
Με πράσινες υποδομές και κατασκευές. Ένα πρόγραμμα, που μπορεί άμεσα να τονώσει την οικονομία μας και τον κατασκευαστικό κλάδο.
Με στενή συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για την άρση όλων των αντικινήτρων που υπάρχουν σήμερα για τις ΑΠΕ.
Με αναμόρφωση του αναπτυξιακού νόμου και του ΕΣΠΑ, με διοχέτευση πόρων για στήριξη αυτών των καινοτομικών, «πράσινων» επενδυτικών πρωτοβουλιών.
Με προώθηση της επιχειρηματικότητας και της εξωστρέφειας των ελληνικών επιχειρήσεων σε αυτούς τους τομείς και, βεβαίως, με την στήριξη της νέας γενιάς, μέσα από το εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Με τη στήριξη των εξαγωγικών δραστηριοτήτων, την ανάπτυξη επιχειρηματικών πρωτοβουλιών στις χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και της Μεσογείου.
Με συστηματική στροφή του δημόσιου τομέα στις «πράσινες» προμήθειες. Προμηθευτές, με περιβαλλοντική πιστοποίηση.
Με επένδυση στο ανθρώπινο δυναμικό, στην παιδεία, τη δια βίου εκπαίδευση, την κατάρτιση και την επανακατάρτιση.
Η έξοδος απ’ την κρίση δεν μπορεί να υπάρξει, βέβαια, χωρίς υγιή δημόσια οικονομικά. Αυτό σημαίνει αποτελεσματική και διάφανη διαχείριση των δημόσιων πόρων. Απλό, σταθερό, δίκαιο φορολογικό σύστημα.
Μεγάλη εξυγιαντική τομή θα αποτελέσει η εφαρμογή προϋπολογισμού προγραμμάτων, δηλαδή με μορφή τρίχρονων συμβολαίων με όλα τα Υπουργεία, τα ΝΠΔΔ και τους ΟΤΑ. Ταυτόχρονα, σύνδεση της δημόσιας χρηματοδότησης με την υλοποίηση Επιχειρησιακών Προγραμμάτων, με ξεκάθαρους και μετρήσιμους στόχους, ώστε να ξέρουν οι φορολογούμενοι ακριβώς πού πάνε τα λεφτά τους, να βλέπουν ότι πιάνουν τόπο.
Προτεραιότητές μας αποτελούν:
Η εισαγωγή ενός σύγχρονου ελεγκτικού συστήματος δημοσιονομικής διαχείρισης, με υιοθέτηση διπλογραφικής λογιστικής παντού και με κατάρτιση ετήσιων οικονομικών καταστάσεων ανά φορέα, Οργανισμό και, συνολικά, για το Δημόσιο.
Με διαφανείς και ξεκάθαρες διαδικασίες για τις προμήθειες του Δημοσίου, ώστε να αποφεύγονται οι υπερτιμολογήσεις, αυτά που εκτινάσσουν το κόστος των προμηθειών στα ύψη.
Πλήρης δημοσιοποίηση στο διαδίκτυο των ΑΦΜ των εταιρειών και όλων των στοιχείων των προμηθειών.
Απλό, σταθερό φορολογικό πλαίσιο, που εγγυάται τη δικαιοσύνη, την αποτελεσματικότητα, τη διαφάνεια, την ελαχιστοποίηση του διοικητικού βάρους και τη φορολογική ασφάλεια. Ένα πλαίσιο που, όπως έχουμε πει επανειλημμένως, πρέπει να στηρίζεται σε σχέσεις εμπιστοσύνης, ειλικρίνειας, μεταξύ των φορολογικών αρχών και των φορολογουμένων.
Σύγχρονο πρότυπο φορολογικών υπηρεσιών, βάσει διεθνών προδιαγραφών που θα λειτουργεί με σταθερούς κανόνες, μηχανογραφική στήριξη, αποκεντρωμένη οργάνωση, απλή και ενιαία ελεγκτική διαδικασία και διοίκηση βάσει στόχων. Με πλήρη διαφάνεια και λογοδοσία. Κάθε πολίτης, κάθε επιχειρηματίας να μπορεί να διεκπεραιώνει τις εργασίες του ηλεκτρονικά.
Η έννοια της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης δεν είναι απλώς μια δευτερεύουσα υπόθεση, Όπως η «πράσινη ανάπτυξη» θα διαπερνά οριζόντια όλα τα Υπουργεία, όλες τις υπηρεσίες, όλους τους τομείς, έτσι και η ηλεκτρονική διακυβέρνηση θα διαπερνά, ως λογική και ως εκσυγχρονισμός του κράτους, όλα τα Υπουργεία, όλες τις υπηρεσίες, όλους τους τομείς. Είναι απαραίτητή. Όπως έχουμε μιλήσει για το ηλεκτρονικό βιβλίο στα σχολεία, που σπάει αγκυλώσεις και αντιλήψεις και δίνει προοπτικές στα νέα παιδιά, έτσι και η ηλεκτρονική διακυβέρνηση θα έχει καθοριστική σημασία στη λειτουργία αυτών των νέων πολιτικών.
Στο πλαίσιο αυτό, έχουμε ήδη ανακοινώσει και βασικές παραμέτρους της φορολογικής μας πολιτικής. Εφαρμογή ενιαίας τιμαριθμοποιημένης, προοδευτικής φορολογικής κλίμακας για όλα τα εισοδήματα. Κατάργηση του ΕΤΑΚ και αντικατάστασή του από προοδευτική φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Θέσπιση χαμηλότερων συντελεστών για τα κέρδη που επανεπενδύονται και φορολόγηση των μερισμάτων στην κλίμακα εισοδήματος. Αποτελεσματική παρακολούθηση και φορολόγηση όλων των συναλλαγών με παράκτιες επιχειρήσεις.  Κατάργηση όλων των χαριστικών φοροαπαλλαγών και ρυθμίσεων, που θα μας επιτρέψει να δούμε σοβαρά και τη μείωση της φορολογίας σε άλλους τομείς.
Οι πόροι που θα εξοικονομηθούν θα κατευθυνθούν κατά προτεραιότητα στην αναδιάρθρωση της παραγωγικής μας βάσης και στη χρηματοδότηση της δημόσιας παιδείας, υγείας και κοινωνικής ασφάλισης. Για να προχωρήσουμε, όμως, πρέπει να μετατρέψουμε τη δημόσια διοίκηση, όπως πολύ σωστά είπε ο Πρόεδρος του ΣΕΒ σε ένα ευέλικτο, αποτελεσματικό εργαλείο ανάπτυξης, και όχι σε ένα χρονοβόρο, αντιπαραγωγικό μηχανισμό γραφειοκρατίας.
Γι’ αυτό μιλούμε για την αναμόρφωση των κανόνων λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης, για να μπορέσουμε να διευκολύνουμε την επιχειρηματικότητα και τον ανταγωνισμό. Εξάλειψη του φαινομένου επικάλυψης αρμοδιοτήτων. Περιορισμό της πολυνομίας και συστηματική απλοποίηση των διοικητικών διαδικασιών, ιδιαίτερα για την ίδρυση νέων επιχειρήσεων. Απλοποίηση των όρων και διαδικασιών διεξαγωγής διασυνοριακών εμπορικών συναλλαγών. Εφαρμογή εταιρικής διακυβέρνησης και διεθνών λογιστικών προτύπων.
Θεσμοθέτηση υποστηρικτικών αποκεντρωμένων υπηρεσιών για τη στήριξη της επιχειρηματικότητας. Τα λεγόμενα Κέντρα Εξυπηρέτησης Επιχειρήσεων, όπως είναι τα ΚΕΠ σήμερα, για νέες και υφιστάμενες επιχειρήσεις. Αναμόρφωση του Ελληνικού Κέντρου Επενδύσεων (πρώην ΕΛΚΕ), σε φορέα προσφοράς ολοκληρωμένων υπηρεσιών υποστήριξης για μεγάλες, σύνθετες επενδύσεις από ξένους, αλλά και για Έλληνες επενδυτές. Την  προώθηση αλλαγών που διευκολύνουν τον ανταγωνισμό, με το άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων. Την ενίσχυση μηχανισμών εποπτείας και ελέγχου των ολιγοπωλιακών καταστάσεων σε επιμέρους κλάδους και αγορές.
Κυρίες και κύριοι, πιστεύω ότι μόνον η ειλικρίνεια μπορεί να αποτελέσει σταθερή βάση για μια παραγωγική συνεργασία Πολιτείας και επιχειρήσεων. Και έχω ξαναπεί από αυτό το βήμα ότι ο καθένας έχει το ρόλο του. Και όσο καθορίζουμε τα όρια αυτών των ρόλων, όσο είναι διακριτοί αυτοί οι ρόλοι, όπως πρέπει να είναι διακριτοί μεταξύ εκτελεστικής εξουσίας - νομοθετικής εξουσίας - δικαστικής εξουσίας - εκκλησίας, έτσι βεβαίως και με τον επιχειρηματικό κόσμο, τα media, οι διακριτοί ρόλοι οδηγούν και σε καθαρούς και καλούς λογαριασμούς. Και οι καλοί λογαριασμοί, κάνουν και τους καλούς φίλους.
Διότι, όπως είπε πολύ σωστά ο Πρόεδρός σας, ενοχοποιείται η επιχειρηματικότητα στη χώρα μας, και όχι μόνον. Ενοχοποιείται και η πολιτική ζωή. Ενοχοποιείται η εκκλησία. Ενοχοποιείται η Δικαιοσύνη. Ενοχοποιείται το Κοινοβούλιο. Ενοχοποιούνται όλοι οι θεσμοί, όταν δεν υπάρχουν καθαροί, ξεκάθαροι ρόλοι και κανόνες.
Όταν δεν υπάρχουν καθαροί, ξεκάθαροι ρόλοι και κανόνες, ακόμα και η όποια απλή συζήτηση ενοχοποιείται, ως κάποια συναλλαγή κάτω από το τραπέζι. Γι’ αυτό χρειάζεται μια Πολιτεία, που επιτέλους θα βάλει κανόνες, θα σχεδιάζει, θα ελέγχει, θα εποπτεύει και θα ξέρει ο καθένας τη θέση του. Θα ξέρει ότι μπορεί να σχεδιάζει. Θα έχει την αξιοπρέπειά του, επιτέλους, και θα ξέρει ότι έχει και την ασφάλειά του και τη σιγουριά του.
Τα φαινόμενα που ζείτε, τα ζούμε όλοι καθημερινά πολλές φορές: φοροδιαφυγή, οι εφοριακοί που συναλλάσσονται με τις επιχειρήσεις, μονοπωλιακές συμμαχίες, αδικαιολόγητες ανατιμήσεις, επιθεωρητές που επίσης συναλλάσσονται με επιχειρήσεις, μαύρη εργασία, σιωπή του κρατικού μηχανισμού μπροστά στη ρύπανση και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Όλα αυτά τα φαινόμενα αποτελούν αντιλήψεις σε έναν καθημερινό μικρόκοσμο, που πρέπει να τελειώνει.
Και ξέρω ότι ένα μεγάλο μέρος ακόμα και του επιχειρηματικού κόσμου, αισθάνεται πολλές φορές αναγκασμένο να ενταχθεί σε αυτή την πολύ άσχημη γραφειοκρατική, πελατειακή κατάσταση, που φτάνει μέχρι και τη διαφθορά.
Είναι ώρα να φτιάξουμε μια ευνομούμενη Πολιτεία. Και θέλω να σας πω ότι, σας εγγυώμαι προσωπικά ότι, η νέα κυβέρνησή μας, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα ανοίξει μέτωπο, πόλεμο με τέτοια φαινόμενα. Και δεν είναι πράγματα που δεν μπορούν να γίνουν. Δεν χρειάζεται στην Ελλάδα να ανακαλύψουμε την πυρίτιδα, τον τροχό.
Έχουμε συνεργαστεί με τη Διεθνή Διαφάνεια. Έχουμε επαφές και συζητήσεις με πάρα πολλές άλλες υπηρεσίες, κράτη, κόμματα, που έχουν αποδείξει ότι μπορεί να υπάρξουν σημαντικές αλλαγές στη λειτουργία ενός κράτους, με απλές κινήσεις. Για παράδειγμα, η υπογραφή των υπουργών, των ανώτατων δημοσίων υπαλλήλων, ακόμα και της Αυτοδιοίκησης, για κάθε πράξη στο διαδίκτυο, για να υπάρχει διαφάνεια.
Άρα, υπάρχουν σειρά μέτρων που έχουμε καταθέσει. Σας εγγυώμαι προσωπικά ότι, θα δώσω αυτή τη μάχη. Μάχη, που τελικά θα διευκολύνει και θα στηρίξει και την υγιή επιχειρηματικότητα στη χώρα μας. Και αυτές τις αλλαγές, πρέπει να τις κάνουμε μαζί.
Γι΄ αυτό και δεσμεύομαι, από τις πρώτες ημέρες της νέας κυβέρνησης που θα προκύψει -λαού θέλοντος, θα είμαστε στην κυβέρνηση μετά τις επόμενες εκλογές- να καλέσω όλους τους κοινωνικούς εταίρους, να θέσουμε το σχέδιό μας στο τραπέζι, ένα σχέδιο για τις σημαντικές, μεγάλες μεταρρυθμίσεις στη χώρα μας, από τις άμεσες πολιτικές μας για τη στήριξη της οικονομίας, μέχρι τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που πρέπει να κάνουμε, για να διαμορφώσουμε από κοινού τις λεπτομέρειες, αλλά και για να υπάρξει μια ευρύτατη συναίνεση για τις κατευθύνσεις μας, για το πού πάει η χώρα.
Το λέω αυτό, διότι χρειάζεται να υπάρχει η αξιοπιστία αυτών των οποίων λέμε. Και η αξιοπιστία, θα ενισχυθεί σημαντικά από τη διαμόρφωση μιας ευρύτερης κοινωνικής συναίνεσης. Μιας συναίνεσης, η οποία μπορεί να διαμορφώσει ένα σχέδιο, που δεν θα είναι μόνο για την Ελλάδα, αλλά θα είναι εκείνο το σχέδιο, μέσα από το οποίο θα διαπραγματευτούμε και τη στήριξη των διεθνών αγορών και του χρηματοπιστωτικού συστήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το λέω αυτό, διότι στις επαφές που έχω και συνεχίζω να έχω -μεθαύριο θα είμαι στην Κίνα- με τη διεθνή κοινότητα, με παράγοντες, από τις τράπεζες μέχρι πολιτικές προσωπικότητες, συζητώντας τα θέματα αυτά, ξέρω ότι εάν η Ελλάδα έρθει με αξιόπιστο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, με αξιόπιστο πρόγραμμα ενός σχεδίου άμεσου, μεσοπρόθεσμου και μακροπρόθεσμου, που θα κοιτάει και τα χρόνια προβλήματά μας, όπως είναι η δημοσιονομική ισορροπία, αλλά θα κοιτάει και τις σημαντικές μεταρρυθμίσεις που πρέπει να κάνουμε στο χώρο της παιδείας, αλλά και τις νέες προοπτικές που πρέπει να ανοίξουμε στην «πράσινη ανάπτυξη», ένα σχέδιο που θα έχει τη στήριξη των κοινωνικών εταίρων, τότε ξέρω ότι θα έχουμε πολλές δυνατότητες να έχουμε και την ουσιαστική οικονομική στήριξη γι΄ αυτές τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις. Βεβαίως θα χρειαστούν νέες δημόσιες επενδύσεις. Βεβαίως θα υπάρξει ανάγκη να βρεθούν επενδυτές και χρήματα από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά, αλλά έχω τις διαβεβαιώσεις ότι αυτά μπορούν να γίνουν και είναι εφικτά. Αρκεί εμείς να έχουμε το αξιόπιστο σχέδιο. Και αυτή την αξιοπιστία, θα την ξαναφέρουμε στην Ελλάδα με τη νέα κυβέρνησή μας, με τη νέα κυβέρνηση, αύριο, του ΠΑΣΟΚ.
Εγώ ζήτησα βεβαίως από τον πρωθυπουργό, αφού αποφάσισε να κλείσει τη Βουλή και να παραγράψει τα σκάνδαλα, να προχωρήσει και στο επόμενο αυτονόητο βήμα. Να φύγουμε από το τέλμα, να φύγουμε από την έλλειψη μιας ουσιαστικής πολιτικής καθοδήγησης σε αυτή τη χώρα και να προκηρύξει αμέσως και εθνικές εκλογές. Να πάμε δηλαδή σε διπλές κάλπες στις 7 Ιουνίου, για να αποφασίσουν τελικά οι πολίτες, αν θέλουν να συνεχίσουμε αυτό τον κατήφορο, ή αν διαλέγουν την πρόταση του ΠΑΣΟΚ για έξοδο από την κρίση.
Γιατί σήμερα, εν μέσω κρίσης, η χώρα χρειάζεται μια νέα αρχή. Τη χρειάζεται επειγόντως. Αυτή τη νέα αρχή θέλουμε να δώσουμε στη χώρα. Τις ελπίδες των πολιτών, εμείς δεν θα τις διαψεύσουμε. Θα δώσουμε τον αγώνα μας, και θα τον δώσω τον αγώνα μου προσωπικά, σε αυτή την κρίσιμη ιστορική καμπή για το έθνος, για τη χώρα, για τον Ελληνισμό.

Σας ευχαριστώ.