|
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
Ανακοίνωση Τύπου, 20 Ιουλίου 2009
H πολιτική εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για θέματα Οικονομίας, Λούκα Κατσέλη, το μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου, Ντίνος Ρόβλιας, και οι νομικοί - συνεργάτες, Πέτρος Σελέκος και Δημήτρης Σπυράκος, μετά την ολοκλήρωση της διαβούλευσης με τους αρμόδιους κοινωνικούς και παραγωγικούς φορείς, έδωσαν συνέντευξη Τύπου, για την πρόταση νόμου του ΠΑΣΟΚ: «Ρύθμιση των χρεών υπερχρεωμένων καταναλωτών», η οποία θα κατατεθεί στη Βουλή.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης Τύπου:
Γ. ΕΛΕΝΟΠΟΥΛΟΣ: Καλό σας μεσημέρι. Οι επιπτώσεις από τις πολιτικές της κυβέρνησης, αλλά και από τη διεθνή οικονομική κρίση που βιώνουμε σιγά - σιγά όλοι, είναι καταλυτικές για το εισόδημα του κάθε πολίτη, αλλά βεβαίως και για το οικογενειακό εισόδημα.
Σήμερα, υπάρχουν συμπολίτες μας, οι οποίοι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις βασικές τους υποχρεώσεις, αλλά και στις υποχρεώσεις τους έναντι τρίτων. Γι’ αυτό το θέμα, θα πρέπει να πούμε ότι το ΠΑΣΟΚ έχει αναλάβει μια πρωτοβουλία. Βρίσκεται στην τελική της φάση, μετά από μία μακρά περίοδο διαβούλευσης. Μια πρωτοβουλία, η οποία αφορά στη ρύθμιση των υπερχρεωμένων καταναλωτών. Αυτή, θα παρουσιάσει σήμερα η πολιτική εκπρόσωπος για θέματα Οικονομίας, Λούκα Κατσέλη, το μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου, Ντίνος Ρόβλιας, καθώς και δύο συνεργάτες τους, νομικοί, οι οποίοι συνέβαλαν τα μέγιστα στην προσπάθεια αυτή, με την επεξεργασία του σχετικού πλαισίου. Πρόκειται για τον κ. Πέτρο Σέλεκο και τον κ. Δημήτρη Σπυράκο, οι οποίοι θα απαντήσουν σε όποιες ερωτήσεις χρειαστεί, επί του τεχνικού μέρους. Η κυρία Κατσέλη έχει το λόγο.
Λ. ΚΑΤΣΕΛΗ: Καταθέτουμε σήμερα στη Βουλή και σας παρουσιάζουμε την πρόταση νόμου ρύθμισης των χρεών υπερχρεωμένων καταναλωτών. Όπως ξέρετε μαζί με το Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ο οποίος δυστυχώς λόγω μιας έκτακτης ανάγκης δεν είναι σήμερα μαζί μας, στις 7 Απριλίου σας είχαμε παρουσιάσει σε συνέντευξη τύπου την πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ να θέσει σε διαβούλευση την πρόταση νόμου.
Η πρόταση νόμου τέθηκε υπόψη είκοσι τεσσάρων κοινωνικών και παραγωγικών φορέων από τους οποίους ανταποκρίθηκαν οι περισσότεροι και οι οποίοι συμμετείχαν στις 18 Ιουνίου σε δημόσια διαβούλευση εδώ, στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ. Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους φορείς οι οποίοι ανταποκρίθηκαν σε αυτή μας την πρόσκληση και κατέθεσαν τις προτάσεις τους τις οποίες τις λάβαμε υπόψη. Θα ήθελα κι εγώ με τη σειρά μου να ευχαριστήσω τους δύο συνεργάτες μας το Δημήτρη Σπυράκο και τον Πέτρο Σελέκο που βοήθησαν στη νομοθετική προπαρασκευή αυτής της πρότασης νόμου. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω όλους τους συναδέλφους στη Βουλή οι οποίοι και εκείνοι με συγκεκριμένες παρατηρήσεις συνέβαλλαν στην διαμόρφωση της πρότασης νόμου και στην τελική της διατύπωση.
Τους τελευταίους δυόμισι περίπου μήνες που θέσαμε σε διαβούλευση την πρόταση νόμου για τη ρύθμιση και τη σταδιακή απαλλαγή από τα χρέη των υπερχρεωμένων καταναλωτών έχουμε δεχτεί τόσο εγώ όσο και άλλοι συνάδελφοι βουλευτές, τηλεφωνικά ή μέσω e-mail, δεκάδες μηνύματα από συμπολίτες μας που βρίσκονται σε πραγματική απόγνωση. Και θα ήθελα να ξεκινήσω τη συνέντευξη τύπου με κάποιες από αυτές τις μαρτυρίες. Συμπολίτες μας που δανείστηκαν από τις τράπεζες και βρέθηκαν σε μια δύσκολη στιγμή σε μια κακή συγκυρία με αποτέλεσμα να μην μπορούν πια να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Οι χρεώσεις συνέχισαν να τρέχουν τα χρέη στις τράπεζες να συσσωρεύονται και οι εισπρακτικές εταιρείες να πιέζουν τους ανθρώπους αυτούς αφόρητα με απαράδεκτο τρόπο.
Πρόκειται για συμπολίτες μας οι οποίοι αποδεδειγμένα πλέον αδυνατούν με βάση το εισόδημα και τα περιουσιακά τους στοιχεία να αποπληρώσουν τα χρέη τους. Γι’ αυτούς τους συμπολίτες μας καταθέτουμε σήμερα την πρόταση νόμου. Οι άνθρωποι αυτοί βρήκαν στην πρόταση του ΠΑΣΟΚ, την πρόταση νόμου που σήμερα σας παρουσιάζουμε με πρώτο υπογράφοντα τον Πρόεδρό μας το Γιώργο Παπανδρέου, μια διέξοδο για το σήμερα και μια ελπίδα για το αύριο. Και θα μου επιτρέψετε να κάνω μόνο μια προσωπική κατάθεση. Να σας δώσω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Μια οικογένεια με δύο παιδιά βρίσκεται σήμερα σε απόγνωση καθώς έφτασε να χρωστά στις τράπεζες διακόσιες με τριακόσιες χιλιάδες ευρώ, λόγω δανείων και καρτών. Δεν έγινε υπερχρεωμένη λόγω σπατάλης ή μεγάλης ζωής αλλά εξαιτίας πολύ κακών συγκυριών. Ο πατέρας, όπως μου έγραψε η κόρη, ναυτικός στο επάγγελμα, αναγκάστηκε ξαφνικά λόγω νεφρικής ανεπάρκειας να βγει πρόωρα σε σύνταξη. Αυτόματα το εισόδημα της οικογένειας μειώθηκε κατακόρυφα, αφού τα επιπλέον τετρακόσια με πεντακόσια ευρώ σύνταξης της συζύγου του δεν έφταναν για να καλύψουν τα υπέρογκα ιατρικά έξοδα και τις δαπάνες για τις σπουδές των παιδιών τους. Η διάγνωση την ίδια περίοδο ότι η σύζυγος έπασχε από την επάρατο νόσο έδωσε το τελειωτικό χτύπημα σε αυτή την οικογένεια. Τα ιατρικά έξοδα αυξήθηκαν και τα χρέη προς τις τράπεζες, που βαρύνουν τώρα τα παιδιά, συνέχισαν να διογκώνονται. Οι εισπρακτικές εταιρείες έφτασαν να παρενοχλούν προκλητικά την οικογένεια ακόμα και όταν η σύζυγος βρίσκονταν σε κώμα στο νοσοκομείο ακόμα και την ημέρα που εξέπνευσε, πριν λίγες μέρες.
Το παράδειγμα αυτής της οικογένειας δεν είναι μοναδικό. Πολλά νοικοκυριά σήμερα βρίσκονται στο κόκκινο! Έχουν παγιδευτεί λόγω κακών συγκυριών σε πιστωτικές συμβάσεις με τράπεζες, με αποτέλεσμα να αδυνατούν να αποπληρώσουν τις οφειλές τους και να τις οργανώσουν ή να τις ρυθμίσουν με έναν ορθολογικό τρόπο. Καταλήγουν να περιθωριοποιούνται κοινωνικά και να παραιτούνται από οποιασδήποτε προσπάθεια να ανακτήσουν την οικονομική τους δύναμη και να διεκδικήσουν ξανά, με αξιοπρέπεια, το δικαίωμα για τη ζωή. Αυτούς τους συμπολίτες μας η πολιτεία έχει χρέος να τους προστατεύσει.
Το πρόβλημα της υπερχρέωσης των νοικοκυριών έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις. Από το 2003 ως το 2008 τα χρέη τους προς τις τράπεζες έχουν τριπλασιαστεί. Ξεπερνούν σήμερα τα εκατό δις ευρώ, δηλαδή είναι αυξημένα κατά 190% σε σχέση με το 2003. Η προσφυγή των νοικοκυριών στον τραπεζικό δανεισμό είναι απόρροια της σοβαρής μείωσης των πραγματικών τους εισοδημάτων. Μείωση που ήταν αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, της πολιτικής της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας τα τελευταία χρόνια. Φοροεπιδρομή στα μεσαία και χαμηλά στρώματα με αυξήσεις κυρίως στους έμμεσους φόρους. Απουσία ελέγχων στην αγορά προϊόντων με αποτέλεσμα η ακρίβεια να καλπάζει. Εκτόξευση της ιδιωτικής δαπάνης. Ανεξέλεγκτη αύξηση της δαπάνης σε φάρμακα και νοσήλια. Πάγωμα μισθών και συντάξεων στο δημόσιο και επιβολή έκτακτης εισφοράς σε πολλά νοικοκυριά.
Οι πολίτες αναγκάστηκαν να υποκαταστήσουν αυτές τις απώλειες με δάνεια και κάρτες από τις τράπεζες. Η υπερχρέωση ήταν θέμα χρόνου αφού η Κυβέρνηση δεν άσκησε καμιά ουσιαστική εποπτεία στις τράπεζες. Με αποτέλεσμα, οι καταναλωτές να έρχονται αντιμέτωποι με μια σειρά από αθέμιτες χρεώσεις και καταχρηστικές πρακτικές. Και οι τράπεζες να αρνούνται, ακόμα και σήμερα, να εφαρμόσουν τελεσίδικες αποφάσεις των δικαστηρίων.
Το ΠΑΣΟΚ, όπως γνωρίζετε, έχει καταθέσει μέχρι σήμερα δύο προτάσεις νόμου. Προτείνοντας μια συστηματική αντιμετώπιση πολλών από τα προβλήματα που έχουν ανακύψει. Όπως την αρχή του υπεύθυνου δανεισμού. Συγκεκριμένες υποχρεώσεις των τραπεζών για ενημέρωση των καταναλωτών και προστασία από αθέμιτες και παραπλανητικές διαφημίσεις. Ανώτατο όριο οφειλής στις περιπτώσεις στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων και μια σειρά άλλες σημαντικές προτάσεις που θα προστατεύσουν τους καταναλωτές.
Όλες αυτές τις προτάσεις η Κυβέρνηση τις απέρριψε. Απέναντι στην κυβερνητική απραξία εμείς συνεχίζουμε να καταθέτουμε συγκεκριμένες και ρεαλιστικές προτάσεις. Σήμερα κάνουμε ένα μεγάλο βήμα. Προτείνουμε την εισαγωγή στη χώρα μας ενός νέου θεσμού που ισχύει σε όλες σχεδόν τις αναπτυγμένες χώρες του κόσμου. Με την πρόταση νόμου που καταθέτουμε δίνουμε μια δεύτερη ευκαιρία στους πολίτες που έχουν αποδεδειγμένη αδυναμία να ρυθμίσουν τα χρέη τους και αφού ικανοποιήσουν για μια χρονική περίοδο ένα μέρος των οφειλών τους να απαλλαγούν από αυτά ώστε να είναι σε θέση να πραγματοποιήσουν ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή τους.
Να θυμίσω μόνο κάποιες από τις ρυθμίσεις που υπήρχαν στο σχέδιο νόμου που είχαμε συζητήσει και επίσης μετά να πω δύο σημαντικά ζητήματα που ανέκυψαν στη διαδικασία διαλόγου και που ενσωματώθηκαν στο σχέδιο νόμου. Πρώτον, ρύθμιση χρεών σημαίνει ότι δίνουμε τη δυνατότητα μέσα από καθορισμένη δικαστική διαδικασία σε όσους καταναλωτές έχουν διαπιστωμένη και μόνιμη αδυναμία να αποπληρώσουν τα χρέη τους να τα ρυθμίσουν εξοφλώντας με ρεαλιστικούς με βάση το εισόδημά τους όρους ένα μέρος των χρεών που καθορίζεται από το δικαστήριο και δεν μπορεί να είναι μικρότερο από το 10% των οφειλών. Το ποσό το οποίο θα πρέπει να καταβάλλει κάθε μήνα ο οφειλέτης στους πιστωτές για τρία με πέντε έτη θα προσδιορίζεται από το δικαστήριο το οποίο θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα εισοδήματα του οφειλέτη από την εργασία του και να τα σταθμίζει με τις βιοτικές ανάγκες του ιδίου και των προστατευομένων μελών της οικογένειάς του. Σε κάθε περίπτωση μέχρι τη λήξη της περιόδου των τριών με πέντε ετών πρέπει να έχει εξοφληθεί ποσοστό τουλάχιστον 10% των συνολικών οφειλών του οφειλέτη.
Σε εξαιρετικές περιπτώσεις - και αυτό είναι ένα νέο στοιχείο που προέκυψε μέσα από τη διαδικασία διαβούλευσης - ιδίως σε περιπτώσεις χρόνιας ανεργίας σημαντικών προβλημάτων υγείας όπου το εισόδημα του οφειλέτη δεν επαρκεί για την κάλυψη στοιχειωδών βιοτικών του αναγκών είναι δυνατό ο προσδιορισμός χαμηλότερων ή και μηδενικών καταβολών μετά από απόφαση του δικαστηρίου.
Αυτό ακόμα και αν δεν προκύπτει εξόφληση του ελάχιστου ποσοστού του 10% των συνολικών οφειλών. Το δικαστήριο μπορεί να επανεξετάζει κάθε οκτώ μήνες ή και νωρίτερα αυτεπαγγέλτως ή μετά από αίτηση του οφειλέτη ή του πιστωτή αν συντρέχουν προϋποθέσεις για τις εξαιρετικές αυτές περιπτώσεις.
Επίσης μια καινούρια και πρωτοποριακή διάταξη είναι αυτή με την οποία προστατεύεται η κύρια κατοικία του οφειλέτη. Ο οφειλέτης μπορεί να ζητήσει την εξαίρεσή της από την περιουσία που ρευστοποιείται για την ικανοποίηση των πιστωτών αν υπάρχουν περιουσιακά στοιχεία εφόσον δεν υπερβαίνει σε έκταση το προβλεπόμενο από τις ισχύουσες διατάξεις όριο αφορολόγητης απόκτησης πρώτης κατοικίας προσαυξανόμενο κατά 20%. Σε αυτή την περίπτωση αναλαμβάνει την υποχρέωση να εξοφλήσει σε χρονικό διάστημα που δεν υπερβαίνει τα είκοσι έτη με περίοδο χάριτος και σε ευνοϊκούς όρους ποσό οφειλών μέχρι το 85% της εμπορικής αξίας του ακινήτου όπως αυτή αποτιμάται από το δικαστήριο.
Η διαδικασία αυτή διαφέρει ριζικά από την πτώχευση των εμπόρων, όσον αφορά τον επιδιωκόμενο σκοπό. Ενώ στην τελευταία προτάσσεται η ικανοποίηση των πιστωτών, στην απαλλαγή του καταναλωτή από τα χρέη του. Στόχος είναι η επανένταξή του στην οικονομική και κοινωνική ζωή με την επανάκτηση της οικονομικής ελευθερίας που συνεπάγεται η εξάλειψη των χρεών που αδυνατεί να αποπληρώσει. Μια από τις ερωτήσεις που τίθενται συχνά είναι τι κίνητρα έχουν τα πιστωτικά ιδρύματα να αποδεχθούν τη ρύθμιση χρεών. Και τα δύο μέρη, οι πιστωτές και οι οφειλέτες, έχουν σημαντικά κίνητρα να έρθουν σε μια μεταξύ τους συμφωνία. Ιδιαίτερα οι πιστωτές και τα πιστωτικά ιδρύματα γνωρίζουν ότι είναι προτιμότερο να επέλθει μια ρύθμιση χρεών που θα διασφαλίζει και με τη δική τους σύμφωνη γνώμη ένα εύλογο ποσό εξόφλησης της οφειλής σύμφωνα πάντα με τις οικονομικές δυνατότητες των δανειοληπτών από το να προκύψει απαλλαγή από χρέη χωρίς τη δική τους συμμετοχή.
Επομένως τίθεται με το σχέδιο νόμου ένα πλαίσιο που ωθεί τις τράπεζες δημιουργεί κίνητρα και στις τράπεζες και στους οφειλέτες γενικότερα να προχωρήσουν σε ρύθμιση των χρεών πριν να ξεκινήσει η δικαστική διαδικασία. Θα συνεχίσουμε ως ΠΑΣΟΚ προς την ίδια κατεύθυνση, την κατάθεση προτάσεων που απαντούν στα πραγματικά προβλήματα των πολιτών και δίνουν ρεαλιστικές λύσεις.
Η επόμενη πρωτοβουλία μας θα έχει να κάνει με τον ΤΕΙΡΕΣΙΑ. Όλοι γνωρίζουν ότι χιλιάδες συμπολίτες μας, χιλιάδες επαγγελματίες μπαίνουν στον ΤΕΙΡΕΣΙΑ με όρους που είναι εξαιρετικά ασφυκτικοί και καταλήγουν να είναι εξοντωτικοί για τους ίδιους και τις δραστηριότητες που ασκούν. Ιδιαίτερα σήμερα, λόγω της οικονομικής κρίσης, το πρόβλημα έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις με αποτέλεσμα καθημερινά να εγκλωβίζονται στον ΤΕΙΡΕΣΙΑ πάρα πολλοί συμπολίτες μας και δυστυχώς να μην έχουν καμία απολύτως διέξοδο να ορθοποδήσουν.
Σ’ αυτό το υπαρκτό πρόβλημα όπως και στο πρόβλημα της ρύθμισης και απαλλαγής από τα χρέη, όπως και στο πρόβλημα των αθέμιτων χρεώσεων και καταχρηστικών πρακτικών, εμείς ως ΠΑΣΟΚ δίνουμε απάντηση με τρόπο ορθολογικό μετά από δημόσια διαβούλευση προς όφελος των πολιτών και της οικονομίας. Ευχαριστώ πολύ.
Γ. ΕΛΕΝΟΠΟΥΛΟΣ: Ο λόγος στον Ντίνο Ρόβλια.
ΝΤ. ΡΟΒΛΙΑΣ: Ο νομοθέτης, δηλαδή η Βουλή, οφείλει ν’ αφουγκράζεται τα προβλήματα των πολιτών και τις κοινωνικές ανάγκες και να προσαρμόζει σχετικά τη νομοθεσία. Η Νέα Δημοκρατία που έχει την πλειοψηφία στη Βουλή, προφανώς δεν αντιλαμβάνεται το κοινωνικό πρόβλημα των υπερχρεωμένων πολιτών ή δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτούς.
Σε κάθε περίπτωση, επιδεικνύει έλλειψη ευαισθησίας διότι μάλλον ασχολείται με τα εσωτερικά προβλήματά της. Αφού λοιπόν η πλειοψηφία δε φέρνει στη Βουλή αυτή τη ρύθμιση, την πρωτοβουλία την παίρνει η αντιπολίτευση, την παίρνει το ΠΑΣΟΚ, με την παρούσα πρόταση νόμου και περιμένουμε από την κυβέρνηση να την ψηφίσει. Το κράτος δικαίου δε μπορεί παρά να ενδιαφέρεται για ρυθμίσεις αυτού του είδους που αφορούν πολίτες οι οποίοι έχουν φτάσει σε προσωπικό και οικονομικό αδιέξοδο. Ανάλογες ρυθμίσεις άλλωστε υπάρχουν σε πολλές χώρες της Ευρώπης.
Τέλος θέλω να σας πω ότι προσπαθήσαμε ν’ απλοποιήσουμε κατά το δυνατόν δικονομικά τη διαδικασία και να ελαχιστοποιήσουμε τις δαπάνες στις οποίες θα προβούν αυτοί, οι οποίοι θα προσφύγουν στο Δικαστήριο για τη ρύθμιση των χρεών τους.
Γ. ΕΛΕΝΟΠΟΥΛΟΣ: Να προχωρήσουμε στις ερωτήσεις.
ΧΡ. ΚΟΥΤΡΑΣ: Θέλω να σας ρωτήσω δυο πράγματα: Πρώτον, πώς πιστεύετε ότι τα Δικαστήρια της χώρας θα μπορέσουν ν’ αντεπεξέλθουν σ’ αυτό τον όγκο υποθέσεων και δεύτερον, εάν στη διαβούλευση που έχετε κάνει περιλαμβάνονται και τα τραπεζικά ιδρύματα και πόσο θετικά είναι τα τραπεζικά ιδρύματα να εισπράξουν μόνο ένα 10% των οφειλών τους.
Τρίτο, να συμπληρώσω κάτι: Πώς λέτε ότι θα δώσετε δεύτερη ευκαιρία σ’ έναν άνθρωπο τη στιγμή που θα έχει αποπληρώσει το 10%; Θα βρεθεί μετά τραπεζικό Ίδρυμα να τον δανείσει, να τον ξαναδανείσει;
Λ. ΚΑΤΣΕΛΗ: Η διαδικασία ρύθμισης των χρεών γίνεται μια φορά. Δεύτερον, στο διάλογο προσήλθε η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, κατέθεσε τις προτάσεις της και μπορέσαμε και σε πολλά άρθρα της πρότασης να κάνουμε τις απαραίτητες τροποποιήσεις, κυρίως όσον αφορά την πληροφόρηση των Τραπεζών, την έγκαιρη ενημέρωσή τους κτλ. Τρίτον, ακόμα και η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών είχε μια θετική κατ' αρχήν ανταπόκριση στο σύνολο των διατάξεων. Και αυτό διότι οι περιπτώσεις τις οποίες αφορά η πρόταση νόμου είναι πραγματικά περιπτώσεις τέτοιες που αποδεδειγμένα δε μπορούν να ξεπληρώσουν τα χρέη τους.
Δίνει δε τη δυνατότητα και στις Τράπεζες και στους πιστωτές και στους οφειλέτες - δεν πρόκειται μόνο για οφειλές προς Τράπεζες αλλά γενικότερα για ιδιωτικές οφειλές – να ενστερνιστούν μια κουλτούρα συνεννόησης και διαπραγμάτευσης, με στόχο να βρεθεί λύση πριν να ξεκινήσει η δικαστική διαδικασία. Αυτό που αναμένουμε να γίνει είναι αυτό που συνέβη στην Ολλανδία, στην Αυστρία, στη Γαλλία και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες καθώς και στην Αμερική, εδώ και 30 χρόνια. Η πρόταση νόμου είναι τόσο ισορροπημένη ώστε τα δύο μέρη να έχουν σημαντικά κίνητρα να έρθουν σε μια μεταξύ τους συμφωνία. Τα πιστωτικά ιδρύματα, βεβαίως, θα πρέπει ν’ αναπτύξουν κριτήρια με βάση τα οποία θ’ αξιολογούν ορθολογικότερα, και αυτό είναι ένα, αν θέλετε από τ’ αποτελέσματα αυτού του σχεδίου νόμου, την πιστοληπτική ικανότητα των υποψηφίων δανειοληπτών.
Θα πρέπει επιπλέον να δημιουργήσουν ισχυρούς και αποτελεσματικούς εσωτερικούς μηχανισμούς αξιολόγησης για την αποδοχή ή μη των σχεδίων απαλλαγής από τα χρέη. Επομένως, ένα τέτοιο σχέδιο νόμου όχι μόνο δημιουργεί κίνητρα για απευθείας συνεννόηση μεταξύ πιστωτών και οφειλετών πριν τη δικαστική διαδικασία και δημιουργεί μια κουλτούρα διαβούλευσης γενικά, αλλά αλλάζει, ταυτόχρονα, και τον τρόπο εσωτερικής οργάνωσης των Τραπεζών, έτσι ώστε να γίνεται και πιο προσεκτική η αξιολόγηση των δανειοληπτών αλλά και η παρακολούθηση μέσω εσωτερικών μηχανισμών αξιολόγησης της όλης εφαρμογής του σχεδίου νόμου.
Δ. ΣΠΥΡΑΚΟΣ: Ήθελα να θυμίσω αυτό το οποίο ανέφερε και η κυρία Κατσέλη, ότι και οι Τράπεζες, επί της αρχής, είναι απόλυτα σύμφωνες με την εισαγωγή αυτού του θεσμού. Και είναι απόλυτα σύμφωνες, γιατί δεν υπάρχουν επιχειρήματα ν’ αντικρούσει κανείς, από τη στιγμή που σε όλη την Ευρώπη, σε όλη τη δυτική Ευρώπη -νομίζω απ’ όλες τι χώρες μόνο η Ισπανία δεν έχει αυτό τον θεσμό, όπου όμως κι εκεί είναι σε εξέλιξη μια συζήτηση- υπάρχει αυτός ο θεσμός.
Έχουν αυτούς τους θεσμούς λοιπόν κι έχουν συγκεντρώσει ήδη μια πολύ σημαντική εμπειρία, η οποία δείχνει ότι, από τη στιγμή που εισάγονται αυτοί οι θεσμοί, και οι Τράπεζες εισπράττουν από αυτούς τους ανθρώπους πολύ περισσότερα χρήματα απ’ ό,τι θα εισέπρατταν αν δεν υπήρχε ο θεσμός. Και αυτό γιατί, ένας καταναλωτής ο οποίος είναι υπερχρεωμένος και δεν έχει τη δυνατότητα ν’ αποπληρώσει τα χρέη του, με τη δυνατότητα που του δίνεται από το νόμο να πληρώσει ένα μέρος των χρεών του, έχει πια ένα ισχυρότερο κίνητρο, γιατί έχει μία διέξοδο απεγκλωβισμού από την υπερχρέωση.
Και αυτό μάλιστα το αντιλαμβάνονται και οι Τράπεζες, οι οποίες επί της αρχής δεν έχουν καμία αντίρρηση. Κάποιες αντιρρήσεις που εκφράζονται είναι σε διαφορετικό επίπεδο, για το πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει αυτό, ή ότι ενδεχομένως θα μπορούσε να στείλει κάποια μηνύματα αρνητικά, αλλά και σ’ αυτό, η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι οι άνθρωποι, όταν έχουν τη δυνατότητα απεγκλωβισμού, είναι πιο συνεπείς, εξαντλούν τις δυνατότητές τους και ικανοποιούν τις υποχρεώσεις τους όσο γίνεται με βάση τα εισοδήματα τους.
Να σας θυμίσω ότι και οι Τράπεζες, πολλά απ’ αυτά τα δάνεια τα οποία δεν πρόκειται ν’ αποπληρωθούν, τα πουλάνε έναντι ενός ευτελούς ποσοστού σε εισπρακτικές εταιρείες και, γνωρίζουν πολύ καλά ότι, σε πολύ μεγάλο βαθμό, δεν θα ικανοποιηθούν. Το σημαντικό είναι συνεπώς ότι αυτοί οι άνθρωποι αποκτούν μια διέξοδο απεγκλωβισμού από την υπερχρέωση και αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό κίνητρο για να πληρώσουν.
Τώρα, σε σχέση με τον όγκο των υποθέσεων, αυτό είναι κάτι το οποίο μας απασχόλησε όλους, το συζητήσαμε με όλους τους φορείς και γι’ αυτό το λόγο και καταλήξαμε, αφ’ ενός μεν να δημιουργήσουμε τόσο απλές διαδικασίες, ώστε να μην χρειάζεται πολύς χρόνος, και πραγματικά έχουμε απλοποιήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό αυτή τη διαδικασία, και από την άλλη, επιλέξαμε αυτές οι υποθέσεις ν’ ανατίθενται στα Ειρηνοδικεία, έτσι ώστε να κατανεμηθούν στο σύνολο των δικαστηρίων της χώρας, και μάλιστα των Ειρηνοδικείων, που έχουν τις δυνατότητες ν’ αντεπεξέλθουν και νομίζουμε ότι δεν θα υπάρξουν κλυδωνισμοί ή υπερφόρτωση στη λειτουργία από την ύπαρξη του θεσμού.
Και το σημαντικότερο, που το ανέφερε και η κυρία Κατσέλη, είναι ότι τώρα πια, με αυτό τον θεσμό, μπορούμε να κάνουμε όλοι ένα νέο ξεκίνημα, θα είναι ένα νέο ξεκίνημα και για τις Τράπεζες, να θεσπίσουν κανόνες υπεύθυνων δανεισμών, να γνωρίζουν ότι δανείζουν σε ανθρώπους που μπορούν ν’ ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις που αναλαμβάνουν, ν’ αναλάβουν δηλαδή και οι ίδιες την ευθύνη, που δεν είχαν μέχρι σήμερα απέναντι στους δανειολήπτες, αυτό που λέμε «υπεύθυνος δανεισμός». Δηλαδή, να ελέγχω αν ο άλλος μπορεί ν’ ανταποκριθεί και αν δεν μπορεί ν’ ανταποκριθεί, να έχω συνέπειες απ’ αυτό. Αυτή ήταν μια σκέψη, που περιλαμβανόταν και στο πρώτο σχέδιο νόμου του ΠΑΣΟΚ. Και θα σας έλεγα ότι απέναντι σ’ αυτούς τους ανθρώπους, οι Τράπεζες, κι αυτό επίσης το επιβεβαιώνει η διεθνής εμπειρία, δανείζουν περισσότερο απ’ ό,τι ίσως στο παρελθόν, αλλά πιο ελεγχόμενα, καθώς μάλιστα αυτοί οι άνθρωποι δεν θα έχουν και για δεύτερη φορά τη δυνατότητα της απαλλαγής από τα χρέη. Γι’ αυτό το λόγο, ως δανειολήπτες, είναι εξίσου ελκυστικοί, όπως και προηγουμένως.
Δ. ΛΑΓΟΥ: Στην πραγματικά νέα διάταξη που εντάξατε για το θέμα της προστασίας πρώτης κατοικίας θα ήθελα να κάνω μια διευκρίνιση: Η προστασίας κύριας κατοικίας με τους περιορισμούς που θέτετε αφορά οφειλές που μπορεί να σχετίζονται με την απόκτηση της πρώτης κατοικίας ή όλων των άλλων ειδών; Δηλαδή προσωπικά δάνεια, καταναλωτικά δάνεια, πιστωτικές κάρτες αφορούν αυτή την κατηγορία ή και για την απόκτηση της κύριας κατοικίας;
Δ. ΣΠΥΡΑΚΟΣ: Ακριβώς αυτό. Απλώς, στην περίπτωση που είναι στεγαστικό το δάνειο, θα είναι διασφαλισμένο με υποθήκη στο ακίνητο, οπότε σ’ αυτό το 85%, που λέμε ότι θα ικανοποιηθεί σ’ αυτές τις περιπτώσεις, ασφαλώς θα έχει προτεραιότητα το στεγαστικό δάνειο, κατά το αντίστοιχο ποσοστό που εκκρεμεί. Αλλά ισχύει για όλα.
ΑΛ. ΛΥΔΟΡΙΚΗΣ: Αν μπορείτε κα Κατσέλη να μας πείτε κάτι παραπάνω για τη δεύτερη πρωτοβουλία σχετικά με τον ΤΕΙΡΕΣΙΑ έστω για το χρονικό διάστημα που πρόκειται να αναληφθεί.
Λ. ΚΑΤΣΕΛΗ: Έχουμε ήδη συστήσει την Επιτροπή η οποία επεξεργάζεται νομοθετικά το σχέδιο νόμου, την πρόταση νόμου και ελπίζουμε ότι θα κατατεθεί Σεπτέμβριο – Οκτώβριο στη Βουλή.
ΧΡ. ΚΟΥΤΡΑΣ: Θέλω να σας ρωτήσω, αν η Κυβέρνηση δεν το κάνει αποδεκτό αυτό το σχέδιο νόμου, δεσμεύεστε εάν γίνουν εκλογές και το ΠΑΣΟΚ γίνει κυβέρνηση ένα από τις προτεραιότητες;
Λ. ΚΑΤΣΕΛΗ: Ελπίζουμε ότι η Κυβέρνηση ακόμα και στους τελευταίους μήνες πριν το τέλος της να κάνει αποδεκτή αυτή την πρόταση νόμου σαν ένα ελάχιστο βήμα προστασίας των υπερχρεωμένων καταναλωτών.
Το ΠΑΣΟΚ έχει δεσμευτεί ότι αυτή πρόταση νόμου, καθώς και οι προτάσεις που είχαν ενταχθεί στα δύο σχέδια νόμου το 2006 και το 2008 που έχουμε ήδη καταθέσει, να αποτελέσουν νόμο ο οποίος θα μπει αμέσως στη Βουλή και θα ψηφιστεί από τη Βουλή όταν θα γίνει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ.
Α. ΜΟΣΧΟΒΑΣ: Να ρωτήσω κα Κατσέλη κάτι που αφορά κι εσάς ως κορυφαίο πολιτικό στέλεχος και τον κ. Ρόβλια αν θέλει να απαντήσει. Ποια είναι η άποψή σας για τις εκλογές; Είπατε πριν ότι οι τελευταίες μέρες της Κυβέρνησης είναι επί θύραις, είναι γεγονός. Βλέπουμε όμως ότι εκφράζονται απόψεις σε σχέση με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας που είναι το απώτατο όριο για τις εκλογές που έχετε θέσει εσείς, να είναι διαφορετικές από τη στάση αυτή και μάλιστα από στελέχη, όπως ο κ. Τσάτσος που ήταν πρώην Ευρωβουλευτής σας. Θεωρείτε ότι αυτή η εκτίμηση που κατέθεσε δημοσίως μπορεί να κάνει το ΠΑΣΟΚ να αλλάξει την τακτική του.
Λ. ΚΑΤΣΕΛΗ: Θα σας μιλήσω ως Πολιτική Εκπρόσωπος για θέματα Οικονομίας και ως πολιτικό στέλεχος. Είναι σεβαστές, βεβαίως, όλες οι απόψεις, αλλά το θέμα είναι άκρως πολιτικό. Η οικονομία αυτή τη στιγμή μπαίνει κάθε μέρα σε πιο βαθιά νερά, η ύφεση είναι προ των πυλών, η δημοσιονομική κατάσταση έχει εκτροχιαστεί. Επομένως, για το καλό του τόπου και για το εθνικό συμφέρον θα πρέπει οι εκλογές να γίνουν το γρηγορότερο δυνατό. Χρειάζεται μία αξιόπιστη κυβέρνηση η οποία να έχει λαϊκή εντολή να μπορέσει να καταρτίσει έναν προϋπολογισμό για το 2010, να συντάξει ένα καινούργιο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης, να δώσει μία θετική προοπτική, να εξομαλύνει την αγορά και να δώσει μία βιώσιμη λύση στα προβλήματα που απασχολούν αυτή τη στιγμή την ελληνική κοινωνία και την ελληνική οικονομία αναθερμαίνοντας την οικονομία, δίνοντας μια θετική προοπτική αναδιάρθρωσης της παραγωγικής βάσης, προχωρώντας σε στήριξη της πραγματικής οικονομίας και στήριξη των μεσαίων και χαμηλότερων εισοδηματικών στρωμάτων. Όσο συνεχίζεται αυτή η κατάσταση και μάλιστα αυτή η προεκλογική αβεβαιότητα όπου στο βωμό προεκλογικών σκοπιμοτήτων σπαταλούνται πόροι, η οικονομία πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και το εθνικό συμφέρον υποσκάπτεται.
ΝΤ. ΡΟΒΛΙΑΣ: Ήθελα να πω, ότι το εθνικό συμφέρον, το συμφέρον της χώρας επιβάλει να γίνουν εκλογές και να αλλάξει η κυβέρνηση. Ξεκινάμε μ’ αυτό το δεδομένο. Από εκεί και πέρα, ποτέ η εφαρμογή ή η ερμηνεία του Συντάγματος δεν μπορεί να λειτουργήσουν σε βάρος του εθνικού συμφέροντος. Σαφώς το εθνικό συμφέρον υπερισχύει της ερμηνείας και εφαρμογής ενός νομικού κειμένου, ακόμα και αν αυτό το νομικό κείμενο είναι το Σύνταγμα της χώρας.
Σύντομες Διευκρινίστηκες Ερωτήσεις και Απαντήσεις για την πρόταση νόμου του ΠΑΣΟΚ: «Ρύθμιση των χρεών υπερχρεωμένων καταναλωτών»
1. Τι διαστάσεις λαμβάνει σήμερα το φαινόμενο της υπερχρέωσης των ελληνικών νοικοκυριών;
Εφιαλτικές. Από το 2003 έως το 2008 τα χρέη των νοικοκυριών προς τις τράπεζες έχουν σχεδόν τριπλασιαστεί. Ξεπερνούν σήμερα τα 100 δις ευρώ, δηλαδή είναι αυξημένα κατά 190% σε σχέση με το 2003. Σύμφωνα μάλιστα με πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Επιτροπής Κοινωνικής Προστασίας η χώρα μας εμφανίζει για το 2008 τη μεγαλύτερη αύξηση μη εξυπηρετούμενων καταναλωτικών δανείων, στο 6,9%, από 6% το 2007.
Μεταβολή χρηματοδότησης νοικοκυριών, 2004-2008
Μεταβολή (%)
Σύνολο 189,8%
Στεγαστικά 190,2%
Καταναλωτικά 193,6%
Λοιπά 144,5%
2. Τι σημαίνει πρακτικά ρύθμιση χρεών;
Δίνουμε τη δυνατότητα, μέσα από καθορισμένη δικαστική διαδικασία, σε όσους καταναλωτές έχουν διαπιστωμένη και μόνιμη αδυναμία να αποπληρώσουν τα χρέη τους, να τα ρυθμίσουν και να απαλλαγούν από αυτά, εξοφλώντας με ρεαλιστικούς με βάση το εισόδημά τους όρους ένα μέρος των χρεών που καθορίζεται από το Δικαστήριο και δεν μπορεί να είναι μικρότερο από το 10% των οφειλών. Απαραίτητη προϋπόθεση για να συμβεί κάτι τέτοιο είναι να μην υφίστανται περιουσιακά στοιχεία και να μην επαρκούν τα τρέχοντα εισοδήματα του καταναλωτή για την ικανοποίηση των δανειακών υποχρεώσεων. Στην περίπτωση αυτή, ο οφειλέτης αναλαμβάνει την υποχρέωση να καταθέτει κάθε μήνα για τρία έως πέντε έτη μέρος του εισοδήματός του στους πιστωτές. Αν δεν τηρήσει τις υποχρεώσεις του δεν επέρχεται απαλλαγή από τα χρέη.
3. Πώς θα προκύπτει το ποσό το οποίο θα πρέπει να καταβάλει κάθε μήνα ο οφειλέτης στους πιστωτές για 3-5 έτη;
Το ποσό αυτό θα προσδιορίζεται από το δικαστήριο, το οποίο θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα εισοδήματα του οφειλέτη από την εργασία του και να τα σταθμίζει με τις βιοτικές ανάγκες του ιδίου και των προστατευόμενων μελών της οικογένειάς του. Σε κάθε περίπτωση, μέχρι τη λήξη της περιόδου των 3-5 ετών, πρέπει να έχει εξοφληθεί ποσοστό τουλάχιστον 10% των συνολικών οφειλών του οφειλέτη. Από κει κι έπειτα κηρύσσεται η οριστική απαλλαγή του οφειλέτη από τα χρέη του.
4. Τι γίνεται εάν ένας οφειλέτης αντιμετωπίζει εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες και τα εισοδήματά του δεν επαρκούν για την εξόφληση τουλάχιστον του 10% των συνολικών οφειλών του;
Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, ιδίως σε περιπτώσεις χρόνιας ανεργίας, σημαντικών προβλημάτων υγείας, όπου το εισόδημα του οφειλέτη δεν επαρκεί για την κάλυψη στοιχειωδών βιοτικών του αναγκών, είναι δυνατός ο προσδιορισμός χαμηλότερων ή και μηδενικών καταβολών. Αυτό ακόμα κι αν δεν προκύπτει η εξόφληση του ελάχιστου ποσοστού του 10% των συνολικών οφειλών. Το δικαστήριο μπορεί να επανεξετάζει κάθε οκτώ μήνες, ή και νωρίτερα αυτεπαγγέλτως ή μετά από αίτηση του οφειλέτη ή του πιστωτή, εάν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για τις εξαιρετικές αυτές περιπτώσεις.
5. Προστατεύεται η κύρια κατοικία του οφειλέτη;
Η κύρια κατοικία του οφειλέτη, κατά την διαδικασία ρύθμισης και απαλλαγής από τα χρέη, προστατεύεται. Ο οφειλέτης μπορεί να ζητήσει την εξαίρεσή της από την περιουσία που ρευστοποιείται για την ικανοποίηση των πιστωτών, εφόσον δεν υπερβαίνει σε έκταση το προβλεπόμενο από τις ισχύουσες διατάξεις όριο αφορολόγητης απόκτησης πρώτης κατοικίας, προσαυξανόμενο κατά είκοσι επί τοις εκατό. Σε αυτή την περίπτωση αναλαμβάνει την υποχρέωση να εξοφλήσει σε χρονικό διάστημα που δεν υπερβαίνει τα είκοσι έτη, με περίοδο χάριτος και σε ευνοϊκούς όρους, ποσό οφειλών μέχρι το 85% της εμπορικής αξίας του ακινήτου, όπως αυτή αποτιμάται από το δικαστήριο.
6. Απαλλαγή χρεών σημαίνει πτώχευση;
Η διαδικασία αυτή διαφέρει ριζικά από την πτώχευση των εμπόρων, όσον αφορά τον επιδιωκόμενο σκοπό. Ενώ στην τελευταία προτάσσεται η ικανοποίηση των πιστωτών, στην απαλλαγή του καταναλωτή από τα χρέη του στόχος είναι η επανένταξή του στην οικονομική και κοινωνική ζωή με την επανάκτηση της οικονομικής ελευθερίας που συνεπάγεται η εξάλειψη των χρεών που αδυνατεί να αποπληρώσει.
7. Σε ποιες άλλες χώρες εφαρμόζονται αντίστοιχες ρυθμίσεις;
Με αφετηρία το παράδειγμα των ΗΠΑ (13ο κεφάλαιο της Bankruptcy Reform Act, 1978), που διαθέτουν ήδη εδώ και 30 χρόνια ρυθμίσεις για την απαλλαγή των υπερχρεωμένων ιδιωτών από τα χρέη τους, όταν αυτοί αδυνατούν να ανταποκριθούν σε αυτά, και άλλες χώρες την τελευταία 15ετία έχουν υιοθετήσει αντίστοιχες ρυθμίσεις. Για παράδειγμα ο γερμανικός πτωχευτικός νόμος του Οκτωβρίου 1994, που ισχύει από την 01.01.1999 (άρθρα 304 – 314), ο σουηδικός νόμος για τη ρύθμιση χρεών (1992), ο ολλανδικός νόμος για τη ρύθμιση χρεών ιδιωτών (1998), ο φινλανδικός νόμος (1993), ο αυστριακός νόμος (1994), ο γαλλικός νόμος (1992), καθώς επίσης οι πρόσφατοι νόμοι στο Βέλγιο (2006) και την Ιταλία (2008).
8. Ποιους αφορά η ρύθμιση χρεών και υπό ποιες προϋποθέσεις μπορεί ένας δανειολήπτης να διεκδικήσει ρύθμιση και απαλλαγή από χρέη;
Οι ρυθμίσεις της πρότασης νόμου καθορίζουν τις προϋποθέσεις ρύθμισης και απαλλαγής των φυσικών προσώπων από χρέη που δεν προέρχονται από την άσκηση επαγγελματικής δραστηριότητας. Χρέη που προέρχονται από περιορισμένη σε έκταση επαγγελματική δραστηριότητα που δεν προσδίδει όμως στον οφειλέτη την εμπορική ιδιότητα μπορούν να υπαχθούν στη διαδικασία που προβλέπει η πρόταση νόμου. Σε κάθε περίπτωση όμως, εξαιρούνται τα πρόστιμα, οι χρηματικές ποινές και οι εισφορές προς ασφαλιστικούς οργανισμούς. Η απαλλαγή προϋποθέτει την υποβολή ειλικρινών στοιχείων για τα εισοδήματά του οφειλέτη, καθώς διαφορετικά μπορεί να προσβληθεί το κύρος της.
9. Ποιος είναι ο σκοπός της ρύθμισης;
Σκοπός της είναι να αποκλείσει οποιαδήποτε δυνατότητα ατομικής ή συλλογικής εκτέλεσης στη μελλοντική περιουσία του καταναλωτή για παλαιότερες της ρύθμισης χρεών οφειλές.
10. Τι κίνητρα έχουν τα πιστωτικά ιδρύματα να αποδεχτούν τη ρύθμιση χρεών;
Και τα δύο μέρη έχουν σημαντικά κίνητρα να έρθουν σε μια μεταξύ τους συμφωνία. Ιδιαίτερα οι πιστωτές και τα πιστωτικά ιδρύματα γνωρίζουν ότι είναι προτιμότερο να επέλθει μια ρύθμιση χρεών που θα διασφαλίζει και με τη δική τους σύμφωνη γνώμη ένα εύλογο ποσό εξόφλησης της οφειλής σύμφωνα πάντα με τις οικονομικές δυνατότητες των δανειοληπτών, από το να προκύψει απαλλαγή από χρέη χωρίς τη δική τους συμμετοχή.
11. Με ποια διαδικασία προκύπτει η απαλλαγή του δανειολήπτη;
Η απαλλαγή του υπερχρεωμένου καταναλωτή υλοποιείται σε 3 στάδια. Στο πρώτο στάδιο επιδιώκεται η εξωδικαστική επίλυση της διαφοράς στη βάση ενός πλάνου εξυγίανσης των χρεών. Στο δεύτερο στάδιο, και εφόσον δεν ευοδωθεί το πρώτο, ο οφειλέτης δικαιούται να υποβάλει αίτηση για έναρξη της διαδικασίας απαλλαγής από τα χρέη, με σκοπό να επιδιωχθεί δικαστικώς πλέον η συναινετική αποδοχή του. Με την υποβολή της αίτησης, ο οφειλέτης επισυνάπτει μεταξύ άλλων εκ νέου σχέδιο εξυγίανσης των οφειλών (το οποίο θα μπορούσε να είναι ίδιο με το προηγούμενο) με σκοπό να επιδιωχθεί δικαστικώς αυτή τη φορά η συναινετική αποδοχή του. Αν δεν αντικρούσουν το σχέδιο οι πιστωτές εντός ορισμένης προθεσμίας λογίζεται ότι το αποδέχθηκαν. Στο τρίτο στάδιο, σε περίπτωση που δεν προκύψει συναινετική αποδοχή κατά την προηγούμενη φάση, ξεκινά πλέον η δικαστική διαδικασία ρύθμισης των χρεών και απαλλαγής από αυτά και ελέγχεται αυτεπαγγέλτως αν πληρούνται οι σχετικές προϋποθέσεις.
12. Τι συνεπάγεται για τη λειτουργία των πιστωτικών ιδρυμάτων μια τέτοια ρύθμιση;
Τα πιστωτικά ιδρύματα θα πρέπει ασφαλώς να αναπτύξουν κριτήρια με βάση τα οποία θα αξιολογούν ορθολογικότερα την πιστοληπτική ικανότητα των υποψήφιων δανειοληπτών. Επιπλέον, θα πρέπει να δημιουργήσουν εσωτερικούς μηχανισμούς αξιολόγησης για την αποδοχή ή μη των σχεδίων απαλλαγής από τα χρέη. Ένα σημαντικό παράπλευρο όφελος της ρύθμισης είναι ότι συμβάλλει στην ανάπτυξη μιας κουλτούρας διαβούλευσης, διαπραγμάτευσης και ρύθμισης των χρεών, που στη σημερινή πρακτική είναι ανύπαρκτη, καθώς δίνει τη δυνατότητα στους πιστωτές να πληροφορούνται τη συνολική οικονομική κατάσταση του οφειλέτη, τους κινδύνους και τις αδυναμίες εξυπηρέτησης χρεών, και να υιοθετήσουν ενόψει της πιθανής απαλλαγής από τα χρέη ηπιότερες και ρεαλιστικότερες προσδοκίες.
13. Πώς προστατεύεται η μελλοντική φερεγγυότητα του δανειολήπτη που έχει προχωρήσει σε ρύθμιση και απαλλαγή από χρέη απέναντι στα πιστωτικά ιδρύματα;
Η ρύθμιση χρεών δεν ισοδυναμεί με πτώχευση. Πρόκειται για μια νομική ασπίδα που στόχο έχει την προστασία των καταναλωτών, όχι την διακινδύνευση της φερεγγυότητάς τους. Για το σκοπό αυτό η ρύθμιση και η απαλλαγή από χρέη δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο επεξεργασίας δεδομένων οικονομικής συμπεριφοράς από πιστωτικά ιδρύματα ή τρίτους για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τριών και πέντε ετών αντίστοιχα.
|
