KKE
Ανακοίνωση Τύπου, 9 Σεπτεμβρίου 2009

Η ΕΙΣΗΓΗΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ
ΣΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΣΤΗ ΔΕΘ

«Όπως είναι γνωστό, την Παρασκευή ξεκινάνε τα σχολεία, ενώ βρισκόμαστε σε μία χρονική περίοδο που οι κλιματολογικές συνθήκες αλλάζουν σε σχέση με το καλοκαίρι. Εμείς πάντα παρακολουθούμε τους προβληματισμούς των επιστημόνων γύρω από τη σύνδεση της αλλαγής των συνθηκών, της πτώσης της θερμοκρασίας με κάποιο κίνδυνο εξάπλωσης της γρίπης.

Βεβαίως ως Κόμμα παίρνουμε πολύ σοβαρά υπόψη, ότι τα μεγάλα μονοπώλια, οι επιχειρήσεις που κατασκευάζουν τα φάρμακα και το εμβόλιο έχουν κάθε συμφέρον να πριμοδοτήσουν ένα κλίμα φόβου, γιατί έτσι θα πουλήσουν και τα προϊόντα τους, τα οποία κατασκεύασαν σε σύντομο χρονικό διάστημα και χωρίς την απαραίτητη δοκιμασία, μόνο και μόνο για να κερδοσκοπήσουν. Όπως επίσης παίρνουμε υπόψη δημοσιεύματα τα οποία ουδέποτε έχουν ανασκευαστεί ή τουλάχιστον με επιχειρήματα αντιμετωπιστεί, ότι οι ίδιες οι εταιρείες που κατασκευάζουν τα διάφορα εμβόλια και τα φάρμακα εναντίον της μιας ή της άλλης μορφής γρίπης ενέχονται στη διάδοση εκείνων των στοιχείων που οδηγούν στην μετάλλαξη του ιού ή στην ευκολία μετάλλαξης.

Παρ’ όλα αυτά ως πολιτικό κόμμα δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη σαφή πολιτική μας εκτίμηση ούτε με προεκλογικό τρόπο, ούτε με ένα τρόπο με τον οποίο ενδεχομένως να γίνουμε υπεύθυνοι εφησυχασμού του λαού. Δεν είμαστε επιστημονικό εργαστήριο, ούτε επιστημονικός φορέας για να αντιμετωπίσουμε αυτό το ζήτημα.

Γιατί το θίγουμε αυτό; Παίρνουμε υπόψη και ορισμένες προειδοποιήσεις που έρχονται από τη Γαλλία. Πέρα από τα άλλα μέτρα που έχουμε προτείνει - έχουμε κρίνει και της κυβέρνησης - εμείς περιμέναμε μία πολύ συγκεκριμένη τοποθέτηση από την πλευρά της κυβέρνησης στην περίπτωση που χρειαστεί μία τάξη ή ένας παιδικός σταθμός να μην λειτουργήσει.  Σας λέω και κάτω και από έναν πανικό γονιών. Σαφώς πρέπει η κυβέρνηση να πει στους εργοδότες ότι οι γονείς, είτε ο πατέρας ή η μητέρα, ανάλογα τι αποφασίζουν, πρέπει να πάρουν άδεια από τη δουλειά και μάλιστα δεν πρέπει να τους κοπεί και το αντίστοιχο μεροκάματο ή το τμήμα του μισθού. Πώς θα αντιμετωπιστεί λοιπόν ένα τέτοιο ζήτημα;   Παίρνουμε την ακραία περίπτωση, δεν κάνουμε καμία πρόβλεψη, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι ως κόμμα να ευαισθητοποιηθούμε σ’ αυτά τα ζητήματα. Τέτοια τοποθέτηση δεν έχει γίνει.

Εμείς μάλιστα είχαμε ζητήσει αυτή την επίσημη τοποθέτηση από την κυβέρνηση, όταν κάναμε την πρώτη επίσκεψη στον Υπουργό Υγείας με κλιμάκιο του κόμματος που απαρτίζονταν και από ειδικούς επιστήμονες.

Η ευχή μας είναι όλοι αυτοί οι φόβοι να αποδειχθούν αβάσιμοι, αλλά δεν μπορεί να γίνουμε συνυπεύθυνοι και σε μη ολοκληρωμένα μέτρα. Τα μέτρα χρειάζονται για τις ακραίες περιπτώσεις και όχι για τις συνηθισμένες.
 Δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στην εργοδοσία. Μπορεί να υπάρξουν εργοδότες με κατανόηση, αλλά γενικά δεν μπορεί να επαφίεται ούτε στον πατριωτισμό του επιχειρηματία, ούτε στο θάρρος και στην επιμονή του γονιού. Δεν μπορούμε να πούμε ότι θα μπορέσει με σθένος σε όλες τις περιπτώσεις να αντιμετωπίσει ακόμα και τον κίνδυνο απόλυσης, γιατί ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι οι απολύσεις σε πάρα πολλές περιπτώσεις δεν πατάνε σε κανένα στοιχείο πραγματικό.

Και μάλιστα παίρνουμε υπόψη το εξής πράγμα: Ότι όπως λέει και το Υπουργείο, κάποιος ο οποίος αισθάνεται συμπτώματα γρίπης, πρέπει να κάτσει στο σπίτι του και δεν είναι ανάγκη να πάει αμέσως να κάνει εξέταση για το αν πρόκειται για το γνωστό ιό. Μόνο εάν οξύνονται τα συμπτώματα. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ένας γονιός - ή και η μάνα και ο πατέρας ενός παιδιού που είναι γερό το παιδί του, αλλά ο συμμαθητής του έχει πρόβλημα - θα απαιτήσει τουλάχιστον το παιδί που εμφανίζει συμπτώματα γρίπης και που δεν ξέρουμε τι γρίπη είναι να μείνει σπίτι. Αυτό το λένε: 7 μέρες σπίτι.  Λοιπόν, τι θα γίνει με τους εργαζόμενους γονείς; Ούτε πάντα η γιαγιά και ο παππούς αν έχει και μια ευαισθησία -ένα καρδιακό νόσημα- μπορεί να πάει να φυλάξει το παιδί.

Αυτά τα λέμε επειδή συμβαίνει σε δυο μέρες να ανοίγουν τα σχολεία. Σε καμία περίπτωση τέτοια θέματα δεν τα θεωρούμε ως προεκλογικά μας ατού. Δεν παίζουμε με τέτοια πράγματα.

Στις 5 Οκτώβρη, κυβέρνηση θα είναι ένα από τα δύο κόμματα, Νέα Δημοκρατία ή ΠΑΣΟΚ. Ξέρουμε δηλαδή, ότι θα έχουμε στην κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση, κόμματα αντιλαϊκά, με αντιλαϊκή πολιτική. Αντεργατική, αντιαγροτική, εναντίον των μικρών επιχειρηματιών, πολιτική που στρέφεται εναντίον συνολικά των λαϊκών στρωμάτων, πολιτική που έχει οξύνει τα προβλήματα της νεολαίας, των νέων ανθρώπων, των γυναικών. Αυτό είναι γνωστό.

Δεν ξέρουμε με σιγουριά ποιο θα είναι το συνολικό τους άθροισμα. Αυτό είναι που ενδιαφέρει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και πρέπει να ενδιαφέρει και το λαό.

Εμείς το λέμε καθαρά.  Πολιτικά έχει σημασία και οι δυο να είναι κάτω. Να μην ανακτήσουν π.χ τις ψήφους της αποχής, γιατί ξέρουμε ότι μέσα στο 1.800.000 της αποχής, το μεγαλύτερο μέρος αφορούσε τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, ανθρώπους δηλαδή που ψήφιζαν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ και δεν θέλησαν να πάνε να τους ψηφίσουν  για να στείλουν ένα μήνυμα αγανάκτησης, διαμαρτυρίας και πίεσης.

Ε, λοιπόν, πέρα από το ότι μπορεί να μην τους ψηφίσουν κι αυτοί που τους ψήφισαν στις ευρωεκλογές, αλλά τουλάχιστον υπάρχει μια κρίσιμη μάζα, το μεγαλύτερο μέρος του 1.800.000 ή ένα πολύ μεγάλο μέρος που ήθελε να δείξει την αγανάκτηση.

Έχει, λοιπόν, πολύ μεγάλη σημασία να μην πισωγυρίσουμε στις ευρωεκλογές όσον αφορά στην αποχή. Τα εργατικά λαϊκά στρώματα - γιατί δεν φανταζόμαστε ότι οι επιχειρηματίες και τα διάφορα τρωκτικά, θα κάνουν αποχή, αντίθετα θα πάνε να ψηφίσουν ή το ένα ή το άλλο κόμμα - θα πρέπει να μετάσχουν ενεργά στις εκλογές καταψηφίζοντας τα δύο κόμματα.

Ναι, έχουμε το θάρρος να απευθυνθούμε σ’ αυτούς και να τους πούμε: Όσοι από εσάς εκτιμάτε το ρόλο, τη μαχητικότητα, τη συνέπεια λόγων και έργων του ΚΚΕ, χωρίς να είστε υποχρεωμένοι να χειροκροτήσετε όλες τις θέσεις μας και όλα τα συνθήματα, ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι αν από τις εκλογές βγει αποφασιστικά ενισχυμένο το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, θα έχει γίνει ένα ποιοτικό βήμα που θα μπορούμε να πούμε:  Σ’ αυτές τις εκλογές δεν έγινε μία από τα ίδια ή δεν είχαμε οριακές θετικές διεργασίες ή ότι δεν πήγε στράφι η ψήφος της αγανάκτησης και της διαμαρτυρίας όλων εκείνων που συνειδητοποιούν και ξέρουν, είτε μέσα από τις εμπειρίες του κλάδου τους, είτε μέσα από τη γενικότερη εμπειρία, ότι ανάμεσα στα δύο κόμματα δεν υπάρχουν στρατηγικές διαφορές.  Υπάρχει ένας οξυμμένος και μεγάλος ανταγωνισμός, που η μια πλευρά του είναι η φιλοδοξία ποιο κόμμα θα είναι πρώτο και ποιος θα είναι ο Πρωθυπουργός.

Θεωρούμε όμως ότι και τα δύο κόμματα έχουν φιλοδοξία να αναδειχθούν ως ο καλύτερος διαχειριστής της τύχης του καπιταλιστικού συστήματος σε συνθήκες κρίσης.

Θέλουν το καθένα από τα δυο να πει, «εγώ είμαι που θα μπορέσω να δώσω διέξοδο στην απρόσκοπτη κερδοφορία του κεφαλαίου, των μονοπωλιακών συγκροτημάτων, εγώ μπορώ να τιθασεύσω τη λαϊκή αγανάκτηση, να την εξουδετερώσω ή και να την τσακίσω αν χρειαστεί».

Διέξοδος από την κρίση σημαίνει αυτό: Στήριξη της κερδοφορίας του κεφαλαίου και αν θέλετε συγκέντρωση σε ακόμα λιγότερα χέρια του κεφαλαίου και εξασθένιση ή χτύπημα του λαϊκού κινήματος. Αυτά πάνε μαζί. Αυτή είναι η φιλοδοξία των δύο κομμάτων. Δεν μας απασχολούν οι προσωπικές φιλοδοξίες, αν ο ένας θέλει να δικαιώσει το θείο του και ο άλλος τον παππού του και τον μπαμπά του, ούτε η ψυχολογία των δύο εκπροσώπων. Αυτά είναι επιμέρους πλευρές.

Εμείς θεωρούμε ότι πριν απ’ όλα συμπεριφέρονται ταξικά. Ποιος είναι ο αντίπαλος αυτής της πολιτικής; Διαπιστωμένα το ΚΚΕ. Από ποια πλευρά; Το λένε οι ίδιοι. Εσείς, λένε, είστε κάτι άλλο, ξεκινάτε από μια άλλη ιδεολογία.
Η αντίθεσή μας όμως δεν είναι μόνον ιδεολογική ή αν θέλετε σε τελευταία ανάλυση οι ιδεολογικές μας αντιπαραθέσεις μπορεί να μην ενδιαφέρουν τον άνεργο, τον φτωχό αγρότη, το μικρομάγαζο, μπορεί να μην τον ενδιαφέρουν οι διαφορές στις κοσμοθεωρίες, οι φιλοσοφίες, τα υπαρξιακά ή μη υπαρξιακά προβλήματα.

Οι διαφορές μας ξεκινάνε από το κατώτατο μισθό και το μεροκάματο και φτάνουν μέχρι την στρατηγική του ΝΑΤΟ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη Στρατηγική Συμμαχία με τις ΗΠΑ.

Ξεκινάμε από το τι αντιπροσωπεύει το βιβλιάριο της κοινωνικής ασφάλισης, από τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, τα STAGE, και φτάνουν μέχρι την παγκόσμια αγορά, τους διεθνείς ανταγωνισμούς ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές χώρες και στους συμμάχους τους, που έχουν σχέση με τους αγωγούς πετρελαίου, αερίου. Διαφωνούμε δηλαδή εφ’ όλης της ύλης στη γενική γραμμή πλεύσης.

Οι ίδιοι ομολογούν, ότι το ΚΚΕ είναι απέναντί τους, ανεξάρτητα από τα λόγια που χρησιμοποιούν. Και μάλιστα αυτό που λένε είναι, «εσείς είσαστε κάτι άλλο» θεωρώντας, ότι μ’ αυτό τον τρόπο βγάζουν από το μυαλό του λαού ότι έχει αξία να μελετήσει τις προτάσεις του ΚΚΕ.

Αυτή η ομολογία τους για μας είναι το δικό μας πλεονέκτημα. Ποιος μπορεί στο πολιτικό επίπεδο με τα σημερινά δεδομένα και με τη σημερινή σύνθεση του πολιτικού συστήματος, να απαντήσει μαχητικά και σταθερά από την πλευρά της ριζικής αντίθεσης και εναντίωσης.

Αυτή η διαφορετική γραμμή που υποστηρίζει το ΚΚΕ στα καθημερινά ζητήματα και στην προοπτική είναι που μας εξασφαλίζει το εξής: Να είμαστε παρόν ως κόμμα στα μικρά και στα μεγάλα προβλήματα, αν και δεν μας αρέσει ο διαχωρισμός μικρών και μεγάλων προβλημάτων. Ό,τι θίγει τον κάθε εργαζόμενο και τον ταλαιπωρεί είναι πρόβλημα.

Έχουμε τη δυνατότητα να παρεμβαίνουμε στην καθημερινότητα και ταυτόχρονα να δημιουργούμε προϋποθέσεις συγκέντρωσης δυνάμεων και πριν απ’ όλα λαϊκών δυνάμεων για τη ριζική πολιτική αλλαγή που έχει ανάγκη ο τόπος. Και μάλιστα με μία πρόταση ριζικής πολιτικής αλλαγής που είναι επεξεργασμένη έτσι, που μπορεί να συσπειρώσει και να διαμορφώσει ενιαίο μέτωπο εργατοϋπαλλήλων, φτωχών αγροτών και μικρών επιχειρηματιών, αναμφισβήτητα με ιδιαίτερες αιχμές τη νεολαία, τις γυναίκες, τους συνταξιούχους, την 3η ηλικία, τους μετανάστες. Ένα τέτοιο ενιαίο μέτωπο και με μία πρόταση εξουσίας που μπορούν να συμφωνήσουν και εκείνοι, που δεν κατανοούν ή έχουν ερωτηματικά στο ζήτημα του σοσιαλισμού ή ακόμη και στην κριτική εξέταση που κάνουμε εμείς της σοσιαλιστικής οικοδόμησης του 20ου αιώνα.

Ένα δεύτερο στοιχείο που για μας είναι ατού, είναι το εξής. Ότι είμαστε μέσα στους καθημερινούς αγώνες και δεν λείπουμε από πουθενά. Όπου είμαστε αδύνατοι, είναι αδύνατο και το μέτωπο αντίστασης, όπου είμαστε δυνατότεροι είναι δυνατότερο το μέτωπο αντίστασης, αυτό νομίζω είναι μέσα στην κοινή εικόνα. Αυτοί που δεν το πιστεύουν είναι αυτοί οι οποίοι είναι πλήρως αδιάφοροι, και εντελώς αμέτοχοι σε κάθε δραστηριότητα.

Το μεγάλο μας ατού είναι το εξής: Στις εκλογές δεν κατεβαίνουμε με προεκλογικό πρόγραμμα. Τι είναι προεκλογικό πρόγραμμα; Το πρόγραμμά μας είναι ένα, που ξεκινάει από τα προβλήματα του σήμερα, της καθημερινότητας και οδεύει και προς το αύριο προς τη ριζική λύση. Δεν κάνουμε ένα ειδικό πρόγραμμα για τις εκλογές. Όποιος κάνει ειδικό πρόγραμμα προεκλογικό, είναι γιατί θέλει να βγάλει απ’ την επικαιρότητα το πάγιο πρόγραμμα που έχει. Βεβαίως αν κάτι καινούργιο μέχρι την ημέρα των εκλογών προκύψει, τότε το πρόγραμμά μας το οποίο το διαδίδουμε και στη γενικότητά του και κατά θέμα, θα το εμπλουτίσουμε, ακόμα και θα διορθώσουμε και θα βελτιώσουμε ένα αίτημα. Αλλά αν μέχρι τις 4 του Οκτώβρη δεν προκύψει κάτι καινούργιο, κάτι ξαφνικό, ισχύει το πρόγραμμα που είχαμε στις ευρωεκλογές, ισχύει το πρόγραμμα που έχουμε στους καθημερινούς αγώνες, ισχύει το πρόγραμμα που είχαμε το 2007,  επικαιροποιημένο βεβαίως με τα θέματα της κρίσης, γιατί το 2007 δεν είχε ξεσπάσει η κρίση.

Και εμείς βάζουμε για συζήτηση εφ’ όλης της ύλης τα ζητήματα. Παίρνοντας βέβαια υπόψη ότι κάθε τμήμα του πληθυσμού και ανάλογα αν μένει σε αστικό κέντρο ή στην περιφέρεια, στην πεδιάδα, στο οροπέδιο ή στους ορεινούς όγκους, έχει και ιδιαίτερα προβλήματα. Όμως τα ιδιαίτερα προβλήματα είναι απόρροια του γενικού πολιτικού προβλήματος που έχουμε.

Τι κάνουν οι δυο μονομάχοι; Και θέλω να σταθώ σε αυτό. Και μέσα από εκεί να πούμε και τις αντίστοιχες θέσεις μας. Επιλέγουν 3-4 ζητήματα τα οποία θέτουν απ’ τη σκοπιά της διαχείρισης της ίδιας πολιτικής, της πολιτικής της αποκατάστασης της μεγάλης κερδοφορίας και των ρυθμών κερδοφορίας και συγκέντρωσης του κεφαλαίου. Και φυσικά απ’ την άλλη μεριά ξεγελάσματος των εργαζομένων.

Τι πιάνουν; Πιάνουν ορισμένα διαχειριστικά προβλήματα. Το φορολογικό είναι ένα θέμα που τους ενδιαφέρει. Τα προγράμματα STAGE και κάτι με τους συμβασιούχους. Ακόμη πιάνουν τη στήριξη των μικρομεσαίων όπως λένε επιχειρήσεων. Πιάνουν τα θέματα των επενδύσεων.

Ως τίτλοι είναι θέματα και μπορεί να δείτε τους ίδιους τίτλους και στις δικές μας θέσεις. Όμως αυτοί τα θέτουν με τον ίδιο τρόπο όπως το 2004 τότε δόθηκε μάχη ανάμεσα στον κ. Καραμανλή και στον κ. Σημίτη. Θυμάστε, τις τελευταίες μέρες είχαν δύο θέματα, συμβασιούχοι και αγροτικές συντάξεις.

Έλεγε ο ένας θα αυξήσω 10 ευρώ την αγροτική σύνταξη, 12 ο άλλος, 13, 14. Συμβασιούχοι, φτάσανε να λένε 200 χιλιάδες συμβασιούχοι θα γίνουν μόνιμοι. Γιατί; Γιατί κάνουν στοχευμένες παρεμβάσεις για να κερδίσουν συγκεκριμένους ψήφους. Για να λύσουν τη μεταξύ τους διαφορά, ποιος πρώτος, ποιος δεύτερος.

Σήμερα η ατζέντα λίγο έχει διευρυνθεί λόγω κρίσης, αλλά είναι στο ίδιο μοτίβο. Και εδώ το παιχνίδι παίζεται ως εξής: Ο Πρωθυπουργός λέει το εξής: Έχουμε κρίση. Η κρίση έρχεται απέξω. Η κρίση είναι και εξωτερική και εσωτερική και οι ίδιοι λόγοι που υπάρχει κρίση έξω, οι ίδιοι λόγοι υπάρχουν που υπάρχει και μέσα. Και να σας θυμίσω και αυτό που λέγαμε εμείς, ότι όταν είσαι ενταγμένος μέσα σε μία ιμπεριαλιστική ένωση είτε διεθνή είτε περιφερειακή, οι παράγοντες της κρίσης βεβαίως διεθνοποιούνται πολύ πιο γρήγορα από το να μην είχες αυτό το βάρος μιας τέτοιας συμμετοχής. Αλλά εν πάση περιπτώσει ας αφήσουμε αυτό το θέμα.

Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ λέει, ποια κρίση; Η κρίση είναι στην Ελλάδα. Ανεπηρέαστη η Ελλάδα απ’ την κρίση. Απ’ τη μια μεριά πρέπει με όλους τους ρυθμούς να ενσωματωνόμαστε στην παγκοσμιοποίηση, αλλά απ’ την άλλη ό,τι έρχεται κακό αυτό είναι μόνο εσωτερικό. Γιατί; Γιατί θέλει να βγάλει το σύστημα απ’ έξω είναι και Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Άμα ομολογήσει τη διεθνή κρίση, αποκαλύπτει και θάβει τη σοσιαλδημοκρατία διεθνώς και όχι μόνο στην Ελλάδα.

Τι λένε; Εμείς θα πριμοδοτήσουμε τις επενδύσεις. Μα, από τότε που έγινε το σύγχρονο ελληνικό κράτος, από τότε που διαμορφώθηκε ο ελληνικός καπιταλισμός αυτό γίνεται. Κάποια καινούργια λύση είναι αυτή; Όλη αυτή η γραμμή ανάπτυξης με παραλλαγές, και εκσυχρονισμούς. Αυτή έγινε. Και όταν έκαναν κρατικοποιήσεις ενίσχυαν, έπαιρναν από τους καπιταλιστές τις χρεοκοπημένες επιχειρήσεις ή επιχειρήσεις που οι καπιταλιστές για διάφορους λόγους ήθελαν να τις εγκαταλείψουν. Τις έπαιρναν, οι συμβάσεις αδιαφανείς, ακόμα και τη σύμβαση Νιάρχου με τα ναυπηγεία δεν την έχουμε δει.

Τις επιχειρήσεις, τις αγόραζαν ακριβά, δηλαδή, έπαιρναν επάνω και τα χρέη και τα πλήρωνε ο ελληνικός λαός. Τώρα αυτό γίνεται με τις αποκρατικοποιήσεις. Δε θέλουν όμως μόνο οι επιχειρήσεις, θέλουν και ρευστό και το ρευστό πάντα δίνονταν. Πού καταλήξαμε; Οι επενδύσεις να αυξάνονται και μάλιστα να παίρνουν τώρα χρήμα ζεστό για να μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους στο εξωτερικό και να κλείνουν τις ελληνικές επιχειρήσεις.

Και το χρήμα παίρνουν. Αυξάνεται η κερδοφορία και οξύνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ τους. Η τάση αυτή είναι που ζούμε τώρα και που την είχαμε προ κρίσης. Δεν έχουμε τίποτα καινούργιο στην κρίση, απλώς τώρα τα πράγματα γίνονται πιο οξυμμένα.

Και να θυμίσω μερικά πράγματα. Έλεγαν και το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, τα πολυκαταστήματα σε συνδυασμό με τη διεύρυνση του ωραρίου θα βοηθήσουν στην αύξηση των θέσεων εργασίας. Τα πολυκαταστήματα γιγαντώθηκαν και βλέπετε, πάτε σε ένα πολυκατάστημα και καθόμαστε έξι, εφτά, δέκα καρότσια στην ουρά γιατί υπάρχει ένα ταμείο με υπάλληλο.

Κάνανε και το self service στα μεγάλα μαγαζιά, βάλανε έναν σεκιουριτά επάνω και τις κάμερες. Πού είναι το προσωπικό που πήγε; Οι μικροί έμποροι απολύουν γιατί δεν μπορούν να σηκώσουν πολύ προσωπικό και οι μεγάλοι ακριβώς λόγω εκσυγχρονισμού και αφού μαδάνε την πελατεία από τους μικρούς, δε δημιούργησαν θέσεις εργασίας.

Και σήμερα οι επενδύσεις στη βιομηχανία απαιτούν λιγότερο προσωπικό. Τώρα με τις εργολαβίες έχεις ένα σταθερό προσωπικό μειοψηφικό και μέσω των εργολάβων συμπληρώνεις με το προσωπικό που χρειάζεσαι εποχιακά ή όχι και οι εργολάβοι ξέρουμε πως παίρνουν τη μαύρη εργασία. Όσες επενδύσεις και να δώσεις στη ΛΑΡΚΟ π.χ την ιδιωτικοποιημένη, αυτή θα δουλεύει με το σύστημα των εργολάβων και των  υπεργολάβων κλπ. Το Μετρό πώς δουλεύει εδώ; Το να ταϊσουμε τους μεγάλους επιχειρηματίες για να έχουν θέσεις εργασίας, χρεοκόπησε. Οι επιχειρηματίες κάνουν επενδύσεις για κέρδη, δεν κάνουν για να λύσουν το πρόβλημα της ανεργίας. Ένα αυτό.

Δεύτερο. Οι μικρομεσαίοι τσακώνονται μεταξύ τους και λένε και οι δύο συνειδητά ψέματα. Εκτός αν τα κόμματα αυτά δεν έχουν ιδέα όχι από πολιτική οικονομία γενικά, απ’ την πολιτική οικονομία του καπιταλισμού. Και μάλιστα για την Ελλάδα. Εμείς το ξεκαθαρίζουμε, είμαστε υπέρ των 800 χιλιάδων μικρών επιχειρηματιών που έχουν το πολύ 4 άτομα προσωπικό και χαμηλό τζίρο, γιατί μπορεί να υπάρχει επιχείρηση με 4 άτομα προσωπικό και με 5 και 6 και να έχει λιγότερο τζίρο απ’ ότι έχει ένας αυτοαπασχολούμενος με 2. Παίρνουμε υπόψη κατά βάση, δεν μπορεί κανείς να σταθμίζει τα εισοδήματα της επιχείρησης, αλλά παίρνουμε σα βάση τους 800 χιλιάδες ανθρώπους οι οποίοι έχουν από 0 έως 4 εργαζόμενους και δουλεύει και ο ίδιος ο ιδιοκτήτης.

Γιατί δε βγαίνει πέρα η επιχείρηση και δουλεύει και αυτός από το πρωί μέχρι το βράδυ και που έχουν μικρό τζίρο.

Με αυτούς είμαστε. Γενικώς μικρομεσαίοι δε λέει τίποτα. Από πού ακούστηκε να λένε στελέχη της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ ότι η επιχείρηση με 50 άτομα στην Ελλάδα είναι μικρή και μεσαία; Για την Ελλάδα είναι μεγάλη. Για τη Γερμανία δεν είναι. Δεν μπορεί να κάνουν τέτοιες άσχετες αυξομειώσεις.

Απ’ τα προγράμματα και τα λεφτά που έδωσε η κυβέρνηση για τα δάνεια το τελευταίο διάστημα, από αυτούς που είναι μικροί κατά τη δική μας άποψη, πήρε το 2,2% τα δάνεια, τα οποία είναι με εγγύηση του δημοσίου. Για το 2,2% μιλάμε; Εμείς μιλάμε και για τις 800 χιλιάδες. Και αυτούς δεν τους σώζει κανένα δάνειο. Αυτοί δεν μπορούν να σωθούν με τίποτα όσο στους κλάδους κυριαρχούν και στο εμπόριο κλπ, τα πολυκαταστήματα.

Τρίτο ζήτημα. Έχουμε στοιχεία που λένε το εξής: Οι επιχορηγήσεις, τα δάνεια που δόθηκαν είτε από το ΕΣΠΑ, είτε από τα κοινοτικά ποσά,  του Γ’ ΚΠΣ σε μικρούς επιχειρηματίες για τη γυναικεία και νεανική επιχειρηματικότητα, είναι αλήθεια ότι το 35% απ’ αυτές τις επιχειρήσεις έκλεισε στα 2 χρόνια. Η διάρκεια αποπληρωμής του δανείου είναι 3 χρόνια. Έκλεισαν δηλαδή πριν αποπληρώσουν το δάνειο και χρωστάνε τώρα το δάνειο. Κοροϊδεύει και το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία. Θα ενισχύσουν τα μεγάλα ψάρια. Αυτή είναι η ιστορία.

Για τη φοροδιαφυγή. Να συλλάβουμε τη φοροδιαφυγή λέει η κυβέρνηση. Το ΠΑΣΟΚ λέει 5 χρόνια δεν έκανες τίποτα για τη φοροδιαφυγή. Για να δούμε, ποιοι φοροδιαφεύγουν; Καταρχήν το πρόβλημα είναι η φοροδιαφυγή ή οι φοροαπαλλαγές; Είναι το τζάμπα χρήμα στους μεγάλους;

Γιατί να φοροδιαφύγει ο Λάτσης και ο Βαρδινογιάννης; Αφού έχει αμύθητα κέρδη. Αφού έχει επιχειρήσεις παντού, σε όλο τον κόσμο. Ό,τι θέλει δηλώνει στην Ελλάδα ή θα δηλώνει ένα μέρος στην Ελλάδα.

Αφού έχει όλα τα πλεονεκτήματα να κυριαρχήσει, σιγά μην κερδίσει δίνοντας ψεύτικες καταστάσεις για τις ασφαλιστικές εισφορές ή για τη φορολογία.

Γιατί  να μη δώσει το 25% που του βγάζουν; Εμείς λέμε, στον καπιταλισμό είμαστε, δεν μπορούμε να πούμε απαλλοτρίωση σαν άμεσο αίτημα της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, αυτό θα το κάνει ο λαός μέσα από πολύμορφες διαδικασίες.

Λέμε όμως το εξής: Φορολογία 45%, 50% στις μεγάλες επιχειρήσεις. Και μετά να δούμε τη φοροδιαφυγή. Ποιοι φοροδιαφεύγουν; Ναι, φοροδιαφεύγουν μεσαίοι και μικροί. Γιατί; Γιατί άμα πληρώσουν και τους φόρους τελειώσανε, κλείσανε τα μαγαζιά. Το ίδιο το σύστημα τους αναγκάζει. Δεν είναι λύση αυτή ούτε τους χειροκροτούμε. Ίσα-ίσα τους λέμε είναι αυταπάτη αυτό που έχουν.

Και φοροδιαφεύγοντας δεν πρόκειται να διατηρήσουν τις επιχειρήσεις τους ή δεν πρόκειται να επιβιώσουν. Ένα μισό μεροκάματο θα βγάλουν οι περισσότεροι. Επομένως, να μιλήσουμε γι’ αυτά, για τους αναπτυξιακούς νόμους, για τα κίνητρα.

Λέει ο Γ. Παπανδρέου, εγώ βρήκα, θα φορολογήσω τους μετόχους των επιχειρήσεων. Καταρχήν δε μας λέει ποιων επιχειρήσεων. Αλλά εν πάση περιπτώσει, εμείς πάλι μιλάμε για τις μεγάλες. Αλλά να το ξεκαθαρίσουμε  όμως. Γιατί φτάνουν και συζητάνε να μειώσουν μέχρι και 10% το φόρο στις επιχειρήσεις, αλλά θα φορολογήσω λέει το μέτοχο. Καταρχήν ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι ακόμη και τα ατομικά έξοδα των μετόχων μπαίνουν μέσα στα έξοδα των επιχειρήσεων.

Θα φορολογήσει λέει το μέτοχο, αλλά αυξάνοντας το χρήμα που δίνει για επενδύσεις, τα κίνητρα και τις άλλες απαλλαγές θα τους τα επιστρέψει από άλλο δρόμο.

Και να σας πω, η ιστορία έχει δείξει πάρα πολλές φορές ότι και οι συντηρητικές κυβερνήσεις, αυτό το έκανε και παλιότερα ο Θείος Καραμανλής, το έκανε και ο Σημίτης, βάζουν εφάπαξ φόρους στις επιχειρήσεις γιατί έχουν ανάγκη να γεμίσουν τα ταμεία για να τα ξαναεπιστρέψουν συνολικά στον επιχειρηματικό κόσμο.

Λέει επίσης ο Κ. Καραμανλής πάγωμα των προσλήψεων, σε μία περίοδο που πρέπει να γίνουν μαζικές προσλήψεις στην Υγεία, στην Παιδεία σε όλους τους τομείς, στον τομέα του πολιτισμού, για έργα υποδομής, πολιτικής προστασίας. Πυροσβέστες, 5,5 χιλιάδες είναι συμβασιούχοι. Οι κενές θέσεις είναι πολύ περισσότερες. Που αυτή τη στιγμή χρειάζονται εκτεταμένα έργα υποδομής, όχι υποθαλάσσιοι δρόμοι και δεν ξέρω τι κάνουν εδώ, αλλά έργα υποδομής για τη λαϊκή στέγη, αντιπλημμυρικά, για μια σειρά πράγματα, αναπλάσεις, που χρειάζονται κ.λπ., κ.λπ.

Πάγωμα των προσλήψεων. Δεν προσλαμβάνουν τώρα καθαρίστριες στα σχολεία, προσωπικό νοσηλευτικό στα νοσοκομεία, σε περίοδο έξαρσης γρίπης, που όπως λένε ότι η γρίπη μπορεί να έχει έξαρση μετά από δύο χρόνια. Όχι κύριοι, δεν θα μας τα καθορίσει αυτά η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα προγράμματα σταθερότητας της, η Συνθήκη της Λισσαβόνας και το πρόγραμμα ανάκαμψης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι ανθρώπινες ανάγκες πρέπει να το καθορίζουν.

Ο κ. Παπανδρέου λέει θα εξαγγείλει από εδώ ότι θα καταργηθούν τα STAGE στο δημόσιο. Καλά, μας κοροϊδεύει; Αν είναι παλικάρι να πάει να τα καταργήσει γενικά. Αφού το μεγαλύτερο μέρος των STAGE είναι στους ιδιώτες. Αφού υπάρχουν οι εργολάβοι τώρα στο δημόσιο. Οι δημόσιοι υπάλληλοι μειώνονται με τις συνταξιοδοτήσεις κλπ, προσλήψεις δε θα γίνουν. Θα τους κάνει μόνιμους; Μετά θα τους πάρουν οι εργολάβοι.

Και τα STAGE δεν είναι για πάντα. Έχουν ημερομηνία λήξης. Θα καταργήσει δηλαδή κάτι που έχει ημερομηνία λήξης. Αν είναι παλικάρι να πάει να τα καταργήσει, να επιβάλει στους εργοδότες προσλήψεις και μείωση του ωραρίου εργασίας, όχι μείωση των μισθών.

Τι είπαν; Θα δημιουργήσουν ψυχολογικό κλίμα ούτως ώστε οι επιχειρηματίες να κάνουν προσλήψεις. Και θα κάνουν και ψυχολογικές συνεννοήσεις. Δεν λύνεται με ψυχίατρους.

Οι επιχειρηματίες δεν θέλουν ψυχολογική υποστήριξη. Κέρδη θέλουν. Θα μπορούσα να μιλάω μέχρι αύριο συζητώντας γι' αυτά τα θέματα.

Να σας πω ένα παράδειγμα. Συναντήθηκα χθες με το Σωματείο των εργαζομένων στον Άγιο Παντελεήμονα. Ειλικρινά με έπιασε η καρδιά μου. Δεν είχα πάει στον συγκεκριμένο χώρο, αλλά έχω πάει σε ανάλογους στην Αττική.

Τριακόσιοι βαριά άρρωστοι, διανοητικά καθυστερημένοι, ανάπηροι. Το προσωπικό δεν φτάνει, 3 άνθρωποι το βράδυ για να εξυπηρετήσουν 300 ανθρώπους που όλοι καταλαβαίνουμε σε ποια κατάσταση είναι.

Και τους ρώτησα σχετικά με τα μέτρα για τη γρίπη. Διότι αυτοί οι άνθρωποι θα πεθαίνουν μια ώρα αρχύτερα, εκτός και αν αποφασίσουμε να κάνουμε σαν τους Σπαρτιάτες, να τους πετάξουμε, να γλιτώσουμε.

Αλλά και το προσωπικό που είναι εκεί; Τι να προλάβουν 3 άνθρωποι; Εδώ μια απλή ίωση να έχουν, δεν μπορούν να τους εξυπηρετήσουν οι τρεις, όχι ανθρώπους που στην ουσία θέλουν να τους σηκώνεις, κλπ. Κοροϊδεύουν, λοιπόν, κυριολεκτικά τον κόσμο.

Ανακεφαλαιώνοντας. Στις 4 Οκτώβρη θα υπάρχει κυβέρνηση, η οποία θα κυβερνά με βάση τη στρατηγική της Λισσαβόνας και με βάση το σχέδιο της Ε.Ε. για ανάκαμψη των κερδών, για ανταγωνιστικότητα, ούτως ώστε οι Ευρωπαίοι καπιταλιστές να ανταγωνιστούν με ωραίο τρόπο τους Αμερικανούς, τους Κινέζους, τους Ινδούς, τους Ρώσους, τους Ιάπωνες κ.λπ. Και όλα αυτά με τίμημα παγκόσμια για την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Υπάρχουν διαφορές να διαχειριστείς και να ελιχθείς έτσι ή αλλιώς; Δεν υπάρχουν. Είναι εντελώς στενά τα πράγματα. Αν πριν 15-20 χρόνια μπορούσε μια κυβέρνηση να ελιχθεί έτσι ή αλλιώς, σήμερα αυτοί οι ελιγμοί έχουν τελειώσει και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης, όπως γίνεται σε όλη την Ευρώπη.
Και εν πάση περιπτώσει ο κ. Καραμανλής διάλεξε το ρόλο του έντιμου κακού. Να πει ότι θα πάρω άγρια μέτρα. Και ο κ. Παπανδρέου  διάλεξε το ρόλο του ήπιου ευαίσθητου. Μου θυμίζει το δίδυμο Μάλλιος - Μπάμπαλης κ.λπ. Ο καλός και ο κακός. Και οι δυο, ανεξάρτητα από τις προσωπικότητες που έχουν, δεν τους κρίνω ως ανθρώπους, θα κυβερνήσουν και ως αξιωματική αντιπολίτευση θα στηρίζουν μια άγρια για το λαό πολιτική.

Απλώς θέλουν να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι έχουν διαφορές μεταξύ τους. Ο ένας είναι πιο ήπιος και ο άλλος είναι πιο άγριος. Δεν είναι εκεί το θέμα. Όποιος θέλει να δώσει φιλολαϊκή διέξοδο στην κρίση, πρέπει να αντιστρατευτεί τη Λισσαβόνα, πρέπει να αντιστρατευτεί την Ε.Ε., πρέπει να αντιστρατευτεί τον ΣΕΒ και τους κεφαλαιοκράτες. Δεν γίνεται διαφορετικά.

Ή, με τον έναν θα είσαι ή με τον άλλον και τέλος.

Πολύ φοβόμαστε ότι θα μείνει απ' έξω ένα κρίσιμο επίσης ζήτημα – βεβαίως η οικονομία είναι η βάση –που έχει σχέση με το τι συνεπάγεται η συμμόρφωση της Ελλάδας – ελέω Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ εναλλάξ – στο δόγμα του ΝΑΤΟ, στο δόγμα της στρατηγικής συμμαχίας με την Ε.Ε. και στο ιμπεριαλιστικό δόγμα της Ε.Ε.

Πρόκειται για ένα ζήτημα που έχει σχέση με κυριαρχικά δικαιώματα, για τα οποία εμείς παλεύουμε. Είμαστε εναντίον της εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων σε όλους τους τομείς και η θέση μας αυτή για μη εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων είναι απολύτως συνυφασμένη με τη διεθνή συνεργασία και συστράτευση, εναντίον όμως του ιμπεριαλισμού. Καθαρά πράγματα.

Το πρόβλημα της εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων και της συμμετοχής στο ιμπεριαλιστικό δόγμα, έχει και την εξής πλευρά σήμερα. Την  είχε και χθες, σήμερα όμως είναι πιο οξυμένη. Ότι οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές χώρες είναι οξύτατοι. Και στο εσωτερικό της Ε.Ε. και εκτός.

Το να λέει η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ ότι «μέσω της Ε.Ε. και του ευρωπαϊκού κεκτημένου θα λύσουμε τα προβλήματα» δεν ισχύει. Η Τουρκία κάνει παραβιάσεις και θα κάνει περισσότερες, όσο περισσότερο προωθείται η στρατηγική της συμμαχία με τις ΗΠΑ και όσο βλέπει ότι τη διεκδικεί ως πρώτο σύμμαχο η Ρωσία.

Και επομένως οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί της δίνουν πόντους, πέρα από τους εσωτερικούς και προσωπικούς παράγοντες ή τους ίδιους παράγοντες που αφορούν τη κυρίαρχη τάξη στην Τουρκία. Και στην περίπτωση αυτή, οι ιμπεριαλιστές διαλέγουν ένα σύμμαχο ανάμεσα στους συμμάχους. Τα πράγματα θα οξυνθούν και θα περιπλακούν. Με το νερό, το φυσικό αέριο, τους αγωγούς κλπ. Και δεν ξέρουμε σε τι κινδύνους μπορούμε να μπούμε.

Η τελευταία συμφωνία που έγινε με το ΝΑΤΟ είναι φοβερή... Μεγάλη επιτυχία! Καταργείται, λέει, η αμερικάνικη βίζα! Και στη θέση της αμερικάνικης βίζας όλα τα προσωπικά δεδομένα των απλών ανθρώπων μπαίνουν στο κρεβάτι του Προκρούστη.

Θα σας το πω καθαρά. Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ κάτω, και ΚΚΕ επάνω, ανεξαρτήτως ποια θα είναι από εκεί και πέρα η σύνθεση της Βουλής. Τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης - το καθένα για ξεχωριστούς λόγους, δεν τα ταυτίζουμε - δεν είναι σε θέση, δεν μπορούν να δημιουργήσουν ρεύμα αντιπολίτευσης στη στρατηγική αυτή που προαναφέραμε. Και τα τρία κόμματα τώρα – τα δυο καθαρά Οικολόγοι και ΛΑΟΣ, ενώ στον ΣΥΡΙΖΑ είναι αντικείμενο διαφοράς τακτικής – κοιτάνε το εξής: Πώς θα φέρουν σε δύσκολη θέση είτε τη Νέα Δημοκρατία είτε το ΠΑΣΟΚ στον σχηματισμό κυβέρνησης για να επιβιώσουν και να αποκομίσουν κέρδη ως κυβερνητικοί παρτενέρ μιας αντιλαϊκής πολιτικής.

Το ΛΑΟΣ και οι Οικολόγοι το λένε καθαρά. Απλώς, λένε, θα το συζητήσουν μετεκλογικά, τώρα πρέπει να βγάλουμε βουλευτές. Και στον ΣΥΡΙΖΑ αυτό έγινε αντικείμενο διαπάλης, διαφωνίας και εκφυλισμού της «ενότητας της Αριστεράς», από λόγους τακτικής όχι από λόγους αρχής. Αυτό βεβαίως δεν μας εξέπληξε, είναι ένα αντικειμενικό γεγονός, απολύτως προβλεπόμενο.

Και σας θυμίζω προηγούμενες εκλογικές μάχες, όταν σας λέγαμε ότι αυτή η «ενότητα της Αριστεράς» δεν έχει καμία σχέση με την συμμαχία που αναμφισβήτητα χρειάζεται μια ώρα αρχύτερα να γίνει, έπρεπε να είχε γίνει και από χθες. Συμμαχία, όμως, των δυνάμεων που αντιπαλεύουν την στρατηγική των μονοπωλίων».

ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ