|
Ελληνική Βουλή
Συνεδρίαση 13ης Νοεμβρίου 2009
Απαντήσεις του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου σε ερωτήσεις της Α. Παπαρήγα, Γ. Καρατζαφέρη και Δ. Τσίπρα, αντίστοιχα για τις εργασιακές σχέσεις, τις αμοιβές των στελεχών στο δημόσιο τομέα και το ασφαλιστικό
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στη συζήτηση των
ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ
Επίκαιρες ερωτήσεις πρώτου κύκλου.
Θα προηγηθεί η με αριθμό 48/4/10-11-2009 επίκαιρη ερώτηση της Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και Γενικής Γραμματέως της Κ.Ε. του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος κας Αλέκας Παπαρήγα προς τον Πρωθυπουργό, σχετικά με την αντιμετώπιση των ζητημάτων των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων στον ιδιωτικό και δημόσιο Τομέα κ.λπ..
Η επίκαιρη ερώτηση της κας Παπαρήγα έχει ως εξής:
«Όλα τα προηγούμενα χρόνια οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. προώθησαν τις ελαστικές μορφές απασχόλησης (προσωρινές συμβάσεις STAGE, Δελτία Παροχής Υπηρεσιών, υπενοικίαση εργαζομένων κ.λ.π.), τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό Τομέα. Η πολιτική αυτή είναι απόρροια και εφαρμογή «της στρατηγικής της Λισσαβόνας» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που την έχουν συνυπογράψει οι κυβερνήσεις της χώρας μας για τη στήριξη της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.
Η πραγματικότητα αποδείχνει ότι οι πολιτικές αυτές οδήγησαν σε ραγδαία επιδείνωση των συνθηκών εργασίας και της ζωής των εργαζομένων σε όλους τους τομείς, μεγάλωσαν την ανεργία προς όφελος της κερδοφορίας και της συγκέντρωσης πλούτου σε μεγάλα μονοπωλιακά συμφέροντα.
Ανεξάρτητα όμως και από τη συγκυρία της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, η πραγματικότητα αναδείχνει ότι οι επιστημονικές – τεχνικές δυνατότητες και η παραγωγικότητα της εργασίας με την αλματώδη πρόοδο που σημειώνουν, επιτρέπουν σήμερα λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερες αμοιβές και περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Επιτρέπουν την εφαρμογή του 7ωρου, 5νθημερου, 35ωρου, με πλήρη ασφάλιση και αύξηση των αποδοχών των εργαζομένων, τη μονιμοποίηση των χιλιάδων εργαζομένων που δουλεύουν με το καθεστώς των STAGE, την κατάργηση κάθε ελαστικής μορφής απασχόλησης, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, διασφαλίζοντας το δικαίωμα κάθε ανθρώπου και ιδιαίτερα του νέου να έχει μόνιμη σταθερή εργασία με δικαιώματα και ταυτόχρονα ελεύθερο χρόνο για ουσιαστική μόρφωση και ψυχαγωγία.
Ερωτάται ο κύριος Πρωθυπουργός γιατί η Κυβέρνηση αρνείται να λύσει τα πιο πιάνω ζητήματα των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων;».
Το λόγο έχει ο Πρωθυπουργός της χώρας κ. Γιώργος Παπανδρέου για έξι λεπτά για να πρωτολογήσει.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (Πρόεδρος της Κυβέρνησης – Υπουργός Εξωτερικών): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επιτρέψτε μου να αρχίσω εκφράζοντας τα θερμά μου συλλυπητήρια στον Κώστα Καραμανλή για το θάνατο της μητέρας του Αλίκης Καραμανλή. Οι σκέψεις μου, οι σκέψεις μας, κοντά του.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να το καταστήσω απολύτως σαφές. Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σήμερα σε οριακό σημείο. Και ξεκινάω από αυτό το δεδομένο, διότι οι δυσκολίες είναι πολλές σε πάρα πολλά μέτωπα. Η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, οι πελατειακές πολιτικές και λογικές που συνέβαλαν στη διαφθορά και την αδιαφάνεια, οι χαριστικές ρυθμίσεις για ισχυρούς και ημέτερους, η φοροδιαφυγή αλλά και η επιβάρυνση των ασθενέστερων τάξεων, η έλλειψη επενδύσεων σε τομείς αιχμής από την παιδεία μέχρι την ευρυζωνικότητα, μέχρι την έλλειψη επενδύσεων στην περιφέρεια, έχουν καταντήσει την οικονομία μας προβληματική, μη ανταγωνιστική και την Ελλάδα δακτυλοδεικτούμενη στην Ευρώπη.
Παρά τις δυσκολίες, είμαι αισιόδοξος και αποφασισμένος. Αισιόδοξος γιατί ξέρω τις δυνατότητες που έχουμε, τις δυνάμεις που κρύβουμε ως χώρα και ως λαός, δυνατότητες που σήμερα δεν αξιοποιούμε.
Αισιόδοξος, πάνω απ’ όλα, γιατί βλέπω τη διάθεση σήμερα της κοινωνίας για αλλαγή, για ανατροπές. Η ελπίδα υπάρχει, διότι βλέπω τον Έλληνα πολίτη αποφασισμένο. Και αποφασισμένος είναι για τις μεγάλες τομές που πρέπει να γίνουν σήμερα σ’ αυτόν τον τόπο. Αλλαγές, όμως, με ένα πρόσημο: Την έννοια του δικαίου, όχι της ανισότητας, της ανομίας, της αδικίας.
Ανοίγουμε άμεσα, σύντομα ένα μεγάλο κοινωνικό διάλογο για τις αποφάσεις που πρέπει να πάρουμε συλλογικά. Μαζί με τους κοινωνικούς εταίρους θα κάνουμε μεγάλες ανατροπές και αλλαγές. Στο φορολογικό σύστημα, για να γίνει πιο δίκαιο. Στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος, για να σεβόμαστε τα χρήματα του ελληνικού λαού. Στο παραγωγικό μας πρότυπο, που πρέπει να αλλάξει, για να ανοίξουμε νέους αναπτυξιακούς δρόμους. Στην παιδεία, την υγεία, την πρόνοια, για να έχει η ελληνική οικογένεια αυτό που δικαιούται: Και ποιότητα και πρόσβαση. Στο ασφαλιστικό, για να εγγυηθούμε τις σημερινές, αλλά και τις μελλοντικές συντάξεις για τις επόμενες γενιές. Στην εργασία, για να δώσουμε ευκαιρία στους νέους, στις γυναίκες, σε όσους χάνουν τη δουλειά τους. Αυτή είναι η εντολή του ελληνικού λαού, αυτήν τιμούμε.
Τίθεται ένα σοβαρό ερώτημα: Ποιος θα πληρώσει τις συνέπειες της κρίσης; Η Νέα Δημοκρατία προεκλογικά παρουσίασε τη φιλοσοφία της. Σύμφωνα με αυτήν, θα έπρεπε να πληρώσει ο πολίτης, με άνισο τρόπο, τελικά εις βάρος των πολλών, υπέρ των ολίγων.
Αυτή η Κυβέρνηση, όμως, πήρε εντολή από τον ελληνικό λαό να οδηγήσει τη χώρα, προστατεύοντας τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Δεν το θεωρούμε αυτό μόνο δίκαιο, αλλά και αναγκαίο για την ανάταση της οικονομίας μας. Και αυτό θα κάνουμε, όπως ήδη αποδείξαμε. Με το επίδομα ενίσχυσης κοινωνικής αλληλεγγύης και εισφοράς κοινωνικής ευθύνης κάναμε πράξη την άμεση αναδιανομή, με στήριξη δυόμισι εκατομμυρίων Ελλήνων και τη φορολόγηση των εχόντων και κατεχόντων. Την ίδια αντίληψη στήριξης των πλέον ευάλωτων στρωμάτων θα εφαρμόσουμε και στο χώρο της εργασίας.
Οι εργασιακές σχέσεις σήμερα στη χώρα μας είναι, πράγματι, απαράδεκτες. Καταπάτηση δικαιωμάτων, απορρύθμιση μας έχουν γυρίσει χρόνια πίσω. Μέσα, λοιπόν, σ’ αυτές τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες θα παρέμβουμε άμεσα για τη στήριξη και την προστασία των εργαζομένων. Μιλάω για πράγματα αυτονόητα στον 21ο αιώνα, που όμως σήμερα στην Ελλάδα φαντάζουν ως ριζοσπαστικές αλλαγές, εάν αναλογιστεί κανείς το καθεστώς υπό το οποίο υποχρεούνται να δουλεύουν σήμερα οι Έλληνες πολίτες.
Η εργασία, το δικαίωμα και τη προστασία της εργασίας, είναι σήμερα κεντρικό αίτημα σε όλον τον κόσμο και ιδιαίτερα στις προοδευτικές κυβερνήσεις, ιδιαίτερα, θα έλεγα, και λόγω της κρίσης.
Αντίθετα, το φαινόμενο της κατάχρησης της έννοιας, όπως παραδείγματος χάρη, της μερικής απασχόλησης, γνώρισε έξαρση στα χρόνια της Νέας Δημοκρατίας. Αποτελεί συνέπεια συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών, ανομίας, θα έλεγα, στην οικονομία, στην αγορά εργασίας, που προώθησε η Νέα Δημοκρατία.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να απαγορεύσουμε αυτές τις μορφές; Υπάρχουν σήμερα, παραδείγματος χάρη, και φοιτητές και γυναίκες και άτομα με αναπηρία και άλλες κατηγορίες που θέλουν να εργαστούν με μερική απασχόληση. Είναι μία υπαρκτή κοινωνική ανάγκη.
Ποιο είναι, όμως, το πρόβλημα; Είναι ότι υπάρχουν ασύδοτοι εργοδότες, που εκμεταλλεύονται αυτές τις μορφές μερικής απασχόλησης, που καταστρατηγούν βασικά εργασιακά δικαιώματα, έτσι ώστε να αναγκάζουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν μέρα και νύκτα με αμοιβές μερικής απασχόλησης.
Το ίδιο συμβαίνει και με το καθεστώς ενοικίασης εργαζομένων. Εκεί, επίσης, χρειάζεται ριζική αναθεώρηση. Το ίδιο συμβαίνει και με την υπερωριακή απασχόληση, με την ανασφάλιστη εργασία, εκεί δηλαδή που έχει απουσιάσει τα τελευταία χρόνια το κράτος, έτσι ώστε να μπορεί ο καθένας αυθαίρετα να καταστρατηγεί βασικά δικαιώματα των εργαζομένων.
Γι’ αυτό, εμείς μιλάμε για τον έλεγχο και τη ρύθμιση όλων αυτών των σχέσεων. Συγκροτήσαμε, ήδη, Επιτροπή που λειτουργεί με κοινωνικούς εταίρους και πόρισμα θα έχουμε γι’ αυτό ακριβώς το θέμα, της αναθεώρησης αυτών των διατάξεων και πιθανών νομοθετικών ρυθμίσεων που θα χρειαστούν, μέσα στο Δεκέμβριο.
Προχωρούμε, λοιπόν, σε ένα κράτος που θα προστατεύει τον αδύναμο κρίκο, την αγορά εργασίας, τους εργαζόμενους μέσω της άμεσης ενίσχυσης του ελεγκτικού μηχανισμού του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας, ένα κράτος που να διασφαλίζει τα δικαιώματα των πολιτών.
Λέμε όχι στη ζούγκλα και γι’ αυτό δεσμευτήκαμε για μία πολιτεία ευνομίας. Για αυτά μας ψήφισε ο ελληνικός λαός, αυτά ξεκινήσαμε και κάνουμε πράξη.
Ευχαριστώ.
(Ζωηρά και παρατεταμένα χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Πριν δώσω το λόγο στη Γενική Γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κα. Αλέκα Παπαρήγα, θα μου επιτρέψετε εκ μέρους όλων των Βουλευτών να εκφράσω τα συλλυπητήρια για την απώλεια της αγαπημένης μητέρας του πρώην Πρωθυπουργού κ. Κώστα Καραμανλή.
Η κα. Παπαρήγα έχει το λόγο.
ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ (Γενική Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος): Δεν αμφισβητούμε, κύριε Πρωθυπουργέ, ότι και με τη βοήθεια του εκλογικού νόμου έχετε τη λαϊκή εντολή να κυβερνήσετε. Αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς θα σιγήσουμε και πολύ περισσότερο δεν σημαίνει ότι ο ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι, οι νέοι και οι νέες θα συμφιλιωθούν με όλες τις πλευρές και τις πτυχές της πολιτικής σας. Άλλωστε, αυτό αποδείχτηκε και στα μεγάλα συλλαλητήρια που έγιναν από την πλευρά των εργαζομένων με τη μορφή stage, που, σημειωτέον, η μεγάλη πλειοψηφία ήταν γυναίκες, οι οποίες δεν θέλουν να δουλεύουν ούτε λιγότερες ώρες, ούτε θέλουν μία ανασφαλή δουλειά με ημερομηνία λήξης στις 31.12.2009. Επτακόσιες είκοσι χιλιάδες είναι αυτοί που δουλεύουν είτε με τη μορφή stage, γενικά προσωρινά απασχολούμενοι, μερική απασχόληση, ενοικιασμένοι και σε εργολάβους μαύρης εργασίας.
Δεν πρόκειται για πρόβλημα που προέκυψε τώρα, που εσείς λέτε ότι έχουμε κρίση –και έχουμε κρίση- και που έφθασε σε οριακά επίπεδα η οικονομία. Πρόκειται για μία επιλογή, για μορφές απασχόλησης που υπάρχουν προ κρίσης σε όλη την Ευρώπη. Το ποσοστό μάλιστα απασχόλησης σε όλη την Ευρώπη είναι πολύ παραπάνω απ’ ό,τι στην Ελλάδα. Ευτυχώς στην Ελλάδα υπήρχαν αντιστάσεις στο ζήτημα αυτό και δεν μπόρεσαν να περάσουν πιο γενικευμένα, ευρύτερα και βαθύτερα αυτές οι μορφές απασχόλησης και υπάρχει σαφής κατεύθυνση της Κομισιόν αυτές να γενικευτούν.
Το καινούριο φρούτο που ήρθε την περίοδο της κρίσης είναι να υποταχθούν στο θεσμό της μαθητείας με έναν τρόπο που εξοβελίζει και αλλοιώνει πραγματικά την έννοια της μαθητείας.
Θα εξηγήσω γιατί εμείς υποστηρίζουμε τη μονιμοποίηση των ανθρώπων αυτών, είτε είναι στο δημόσιο είτε είναι στον ιδιωτικό τομέα, χωρίς όρους και προϋποθέσεις και γιατί υποστηρίζουμε την κατάργηση των νόμων που εσείς θεσπίσατε και στη συνέχεια η Νέα Δημοκρατία πάτησε και επαύξησε αυτών των ευέλικτων μορφών απασχόλησης πέρα από τη μόνιμη δουλειά. Γιατί είμαστε αντίθετοι σε αυτό που είπατε προ ολίγου, ότι «εμείς με την πολιτική μας δίνουμε ευκαιρία για δουλειά». Η δουλειά δεν είναι ευκαιρία. Η δουλειά δεν είναι θέμα αξιοκρατίας. Βεβαίως, ο τεμπέλης δεν θα αναζητήσει δουλειά ή με την πρώτη ευκαιρία θα την εγκαταλείψει. Δεν μιλάμε γι’ αυτό το ζήτημα.
Η δουλειά είναι δικαίωμα. Είναι πάγια και διαρκής ανάγκη. Όχι θα δουλέψεις, αν έχεις την ευκαιρία και αν υπάρχουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες στο δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα, αλλά πάγια και διαρκής ανάγκη από τη στιγμή που ο άνθρωπος μπαίνει στην παραγωγική ηλικία και που σήμερα μάλιστα το όριό της έχει μετακινηθεί λόγω των σπουδών. Πρέπει να έχεις εξασφαλισμένη, σταθερή δουλειά με ελεύθερο χρόνο. Με αυτήν την έννοια, εμείς υποστηρίζουμε το τριανταπεντάωρο, το πενθήμερο και το επτάωρο. Δεν είναι ευκαιρία και εν πάση περιπτώσει, το ότι η οικονομία είναι σε οριακό σημείο, δεν έχουν ευθύνη ούτε οι εφτακόσιες πενήντα χιλιάδες προσωρινά εργαζόμενοι και με όρια ζωής την ακραία φτώχεια, δεν έχουν ευθύνη γενικότερα οι εργαζόμενοι ανεξαρτήτως των εισοδημάτων.
Το οριακό σημείο της οικονομίας, που εμείς το λέμε οικονομική καπιταλιστική κρίση, που δεν υπάρχει μόνο στην Ελλάδα, υπάρχει και αλλού, οφείλεται ακριβώς στις αντιθέσεις και αντιφάσεις που δημιουργεί ένα σύστημα που όλη η βάση, η δομή του και το εποικοδόμημά του στηρίζεται στο κέρδος και που σήμερα αυτό το σύστημα δεν θα θεωρεί ότι βρίσκεται σε πορεία ορθοπόδησης, αν δεν πλατύνει και δεν βαθύνει αυτές τις μορφές της εργασιακής απασχόλησης.
Δεν δεχόμαστε τον όρο «μαθητεία» έτσι όπως χρησιμοποιείται. Η μαθητεία υπάρχει για πολύ λίγα επίπεδα μόρφωσης ή, αν θέλετε, και επιστημονική μόρφωση και επαγγελματική μόρφωση.
Το μεγαλύτερο μέρος της μαθητείας πρέπει να γίνεται μέσα στην ίδια τη σχολή είτε επαγγελματική σχολή είτε είναι πανεπιστήμιο. Εκεί που χρειάζεται να γίνει στην παραγωγή, γιατί δεν μπορεί να υπάρχει παραγωγική διαδικασία μέσα στα Πανεπιστήμια ή στην υγεία, η απασχόληση πρέπει να είναι πραγματική μαθητεία, λιγότερες ώρες. Και εφόσον υπάρχει ο θεσμός της αμειβόμενης μαθητείας, στην περίπτωση αυτή πρέπει να αμείβεται κανονικά ο νέος και η νέα, να έχει άδειες. Και σε τελική ανάλυση πρέπει να καταργηθεί η δουλειά για τον φοιτητή, τον σπουδαστή και το μαθητή, να είναι απερίσπαστος, να τελειώνει στα πραγματικά χρονικά όρια τις σπουδές, να υπάρχει απαίτηση για την απόδοση των σπουδών και να μη χρειάζεται να δουλεύει. Και πρέπει να είναι κανείς τρελός σαν φοιτητής και σπουδαστής να μη νιώσει τη χαρά της φοιτητικής και της σπουδαστικής ζωής και να θέλει να δουλεύει.
Εμείς λοιπόν, ζητάμε οι 720.000 που δίνονται με επίσημα στοιχεία σαν διάφορες μορφές απασχόλησης να θεωρηθούν μόνιμες. Και βεβαίως εμείς παλεύουμε για να καταργηθεί η ίδια η ανεργία. Η εργασία δεν είναι ούτε ευκαιρία. Είναι δικαίωμα.
Τέλος, απορρίπτουμε την άποψη που λέει ότι οι γυναίκες και οι νέοι θέλουν μερική απασχόληση. Δεν ζούμε την περίοδο πριν από πενήντα και εξήντα χρόνια όπου μια γυναίκα θεωρούσε ντροπή να δουλεύει. Όχι όλες οι γυναίκες, ένα μέρος των γυναικών δεν είχαν και τα εφόδια να δουλέψουν και θεωρούνταν ντροπή να δουλεύεις σαν παντρεμένη. Σήμερα όλες οι γυναίκες ανεξαρτήτως του επιπέδου μόρφωσης θέλουν δουλειά και μπορούν να τα συνδυάσουν αν υπάρχει φροντίδα.
Τέλος, απορρίπτουμε τη λογική του ΑΣΕΠ. Εμείς από ότι καταλαβαίνουμε τελικά ευκαιρίες και δυνατότητες θα έχουν αυτοί που έχουν μεταπτυχιακά και διδακτορικά από ορισμένα επίλεκτα ευρωπαϊκά και αμερικάνικα πανεπιστήμια που φτιάχνουν τη σύγχρονη οικονομική και κοινωνική ελίτ. Δικαίωμα για δουλειά έχει και αυτός που έχει το απολυτήριο λυκείου και αυτός που έχει τελειώσει επαγγελματική σχολή και αυτός που έχει τελειώσει το πανεπιστήμιο χωρίς να έχει πάρει μεταπτυχιακό και διδακτορικό. Άλλωστε, η οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας απαιτεί υψηλό επίπεδο μόρφωσης για όλους αλλά δεν απαιτεί δέκα διδακτορικά και πενήντα μεταπτυχιακά που είναι για το πλασάρισμα της αγοράς.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Το λόγο έχει για τη δευτερολογία ο Πρωθυπουργός κ. Γεώργιος Παπανδρέου.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (Πρόεδρος της Κυβέρνησης): Κυρία Παπαρήγα, δεν ζητάμε να σιγήσετε. Αντιθέτως, διεκδικούμε και απαιτούμε την άποψη όλων και της αντιπολίτευσης και τη σεβόμαστε. Δεν ζητάμε πόσο μάλλον και τη συμφιλίωση όπως την ονομάσατε, το συμβιβασμό, θα έλεγα, ούτε του νέου ούτε της γυναίκας ούτε του άνεργου με απαράδεκτες εργασιακές συνθήκες, με την ανεργία. Αντιθέτως, είμαστε εδώ για να προστατεύσουμε τον εργαζόμενο, να προστατεύσουμε το νέο, να προστατεύσουμε τη γυναίκα, να προστατεύσουμε το δικαίωμα της πλήρους απασχόλησης.
Σε ό,τι αφορά το θεσμό της μαθητείας ή των STAGE, έχετε πολύ δίκιο ότι αυτά έχουν καταστρατηγηθεί ως έννοιες αλλά ως έννοιες δεν είναι αρνητικές. Εκεί διαφωνώ μαζί σας. Το να μπορεί ένας νέος μαθητής ή ένας νέος φοιτητής να δοκιμάσει τις δυνάμεις του, να αποκτήσει εμπειρία, να αποκτήσει στο κάτω-κάτω και γνώση στο χώρο της δουλειάς δεν είναι αρνητικό. Είναι αντίθετα θετικό. Τον προετοιμάζει, τον βοηθά, συνδέει τις γνώσεις του τις θεωρητικές με τις πρακτικές του ικανότητες. Είναι και αυτό μέρος της εκπαίδευσης για τη ζωή του, όταν θα βγει στην κοινωνία στην αγορά εργασίας. Αρκεί όμως, αυτές οι μορφές πραγματικά να μην καταστρατηγούνται και χρησιμοποιούνται για άλλους στόχους, ουσιαστικά να υποκρύπτουν πλήρη εργασία ή να υποκρύπτουν εκμετάλλευση των νέων ουσιαστικά με αθέμιτο ανταγωνισμό απέναντι στους άλλους εργαζόμενους που εργάζονται κανονικά και έχουν τις δουλειές τους και έχουν τις απαιτήσεις να σέβεται ο εργοδότης τα δικαιώματά τους. Διότι χρησιμοποιούνται πάρα πολλές φορές αυτές οι μορφές εργασίας ουσιαστικά για να υποσκάψουν τα δικαιώματα των υπολοίπων εργαζομένων.
Τέλος, επειδή βρισκόμαστε σε μια κοινωνία και σε μια οικονομία που έχει κρίση όχι μόνο σήμερα αλλά αλλαγές σημαντικές, τεχνολογικές, οικονομικές, ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης, θα υπάρχουν περίοδοι που θα υπάρχουν περισσότεροι άνεργοι. Δεν μπορούμε να μιλάμε για τη μονιμότητα όλων. Αυτό δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο.
Και δεν μπαίνουν σε καλούπια οι άνθρωποι. Σπάνε τα τείχη. Σπάνε τα κουτάκια. Το θέμα είναι τι κάνει η πολιτεία. Η πολιτεία μπορεί να τους αφήσει στο έλεος του Θεού, της ασύδοτης αγοράς εργασίας ή μπορεί να έλθει να παρέμβει, να ρυθμίσει αυτές τις σχέσεις και να προστατεύσει τον εργαζόμενο μέσα από διαδικασίες επανακατάρτισης, επανεκπαίδευσης, προστασίας, ακόμα και κοινωνικής εργασίας για να εγγυηθεί τη δυνατότητα να έχει προοπτική ο νέος, ο εργαζόμενος, η γυναίκα, η οικογένεια. Αυτό κάνουμε εμείς, αυτή είναι η δέσμευσή μας και αυτό το σύστημα της προστασίας και της επανεκπαίδευσης των εργαζομένων είναι το σύστημα που εμείς φέρνουμε με διαφάνεια και αποτελεσματικότητα.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Τέταρτη είναι η με αριθμό 33/3/6.11.2009 επίκαιρη ερώτηση του Προέδρου του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Γεωργίου Καρατζαφέρη προς τον Πρωθυπουργό, σχετικά με τις προθέσεις της Κυβέρνησης για τις αμοιβές των διοικητικών στελεχών οργανισμών και εταιρειών του ευρύτερου δημόσιου τομέα κ.λπ..
Η επίκαιρη ερώτηση του κ. Καρατζαφέρη έχει ως εξής:
«Στο σημερινό περιβάλλον της οικονομικής κρίσης που μας παρουσιάζετε για την Ελλάδα, η διατήρηση διοικητικών στελεχών οργανισμών και εταιρειών του ευρύτερου δημόσιου τομέα που είχαν οριστεί από την προηγούμενη Κυβέρνηση με υψηλότατες αμοιβές αποτελεί πρόκληση για ολόκληρη την κοινωνία.
Επιπλέον, ειδική μνεία πρέπει να γίνει στο ότι οι εξωπραγματικές για τα ελληνικά δεδομένα αμοιβές των ανωτέρω στελεχών είναι το αποτέλεσμα των προβλέψεων του Νόμου 3429/2005 που ψήφισε η προηγούμενη κυβέρνηση, καθώς σε αυτόν προβλέπεται ειδικά ότι οι δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί που είναι εισηγμένοι σε οργανωμένη αγορά (χρηματιστήριο) και στους οποίους το δημόσιο εξακολουθεί να έχει οποιοδήποτε ποσοστό συμμετοχής, «ευρίσκονται εκτός του, κατά τις ισχύουσες κάθε φορά διατάξεις, ευρύτεροι δημόσιου τομέα».
Ερωτάσθε:
1. Θεωρείτε σκόπιμο να λάβετε μέτρα για το γενικότερο περιορισμό, και είναι δυνατόν την εξάλειψη, του φαινομένου των «golden boys» και «golden girls» από τις διοικήσεις των οργανισμών και εταιρειών του ευρύτερου δημόσιου τομέα;
2. Σκοπεύετε να προβείτε σε νέα νομοθετική ρύθμιση που να θεσπίζει ανώτατα όρια στις αμοιβές των διοικητικών στελεχών οργανισμών και εταιρειών του ευρύτερου δημόσιου τομέα, ακόμα και εκείνων που είναι εισηγμένοι στο χρηματιστήριο;».
Το λόγο έχει ο Πρωθυπουργός κ. Γεώργιος Παπανδρέου.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (Πρόεδρος της Κυβέρνησης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, και εδώ μιλάμε για την καταστρατήγηση κάθε έννοιας δικαίου. Οι αμοιβές, οι αποζημιώσεις που ενέκρινε η προηγούμενη κυβέρνηση στις συμβάσεις των εν λόγω στελεχών ήταν και είναι πραγματική πρόκληση.
Ξεκαθαρίζω ότι αυτό εμείς θα το αλλάξουμε και μάλιστα πολύ σύντομα. Δεν είναι μόνο το σημερινό περιβάλλον της οικονομικής κρίσης που καθιστά πρόκληση το φαινόμενο των golden boys στις διοικήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα, δεν είναι μόνο το τεράστιο δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας. Ανεξάρτητα από τις συνθήκες στην οικονομία αυτές οι πρακτικές, αυτές οι αμοιβές που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια αποτελούν αναιτιολόγητη σπατάλη του δημοσίου χρήματος και σοβαρή προσβολή για τον κοινό νου, για το κοινό αίσθημα. Είναι μία ακόμη αφορμή για να κάνουμε τους πολίτες να αισθάνονται ότι το πολιτικό μας σύστημα είναι αναξιόπιστο. Και είναι ακόμα σοβαρότερη η πρόκληση αν αναλογιστεί κανείς ότι το αποτέλεσμα, δηλαδή τα ελλείμματα που έφεραν τα εν λόγω στελέχη στις περισσότερες από τις επιχειρήσεις του δημοσίου τομέα δείχνουν ότι οι υπέρογκες αμοιβές δεν βελτίωσαν καν την απόδοση αυτών των στελεχών.
Επιχειρείται να δικαιολογηθεί –αναφέρεστε σε αυτό κύριε Καρατζαφέρη- αυτή η τροπή με την επίκληση δήθεν της αγοράς, δηλαδή ότι πρέπει να προσαρμοστεί το δημόσιο στις αμοιβές της αγοράς. Προφανώς δεν μιλάμε γι’ αυτούς. Δηλαδή δεν μιλάμε για τις λίγες περιπτώσεις εταιρειών που κινούνται στο χώρο του ελληνικού και του διεθνούς ανταγωνισμού. Αλλά και εκεί περιμένουμε τη διάθεση προσφοράς, το παράδειγμα για το γενικότερο καλό. Και βέβαια μην ξεχνιόμαστε. Στο παγκόσμιο πρόβλημα των αμοιβών των διοικητικών στελεχών, ειδικά στον χρηματοπιστωτικό τομέα είδα τα αποτελέσματα.
Η διεθνής χρηματοπιστωτική κατάρρευση έδειξε την αντίφαση από τη μια μεριά των αστρονομικών αμοιβών και από την άλλη των ζημιών αυτών των αποφάσεων αυτών των ανθρώπων για την κοινωνία, τους μικροϊδιοκτήτες, τους εργαζόμενους και τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες.
Έτσι λοιπόν, κύριε Καρατζαφέρη, στο ερώτημά σας απαντώ ότι όχι απλώς το θεωρώ σκόπιμο, είμαι απολύτως αποφασισμένος και εγώ και ολόκληρη η Κυβέρνηση όχι απλώς να περιορίσουμε, αλλά να σταματήσουμε αυτά τα φαινόμενα. Ως Κυβέρνηση δεν πρόκειται να συναινέσουμε σ’ αυτή την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος. Θα αναλάβουμε κάθε θεσμική και νομοθετική πρωτοβουλία εκεί που χρειάζεται ώστε να αποτρέψουμε την επανάληψη αυτού του φαινομένου στο μέλλον.
Όμως πρέπει να τονίσω ότι για πολλές από τις μη εισηγμένες στο Χρηματιστήριο επιχειρήσεις και οργανισμούς του δημοσίου τομέα υπάρχουν ήδη όρια αμοιβών στις διοικήσεις, βάσει του νόμου 2703 του 1999. Η προηγούμενη όμως Κυβέρνηση επέλεξε την καταχρηστική εφαρμογή των διατάξεων που προβλέπουν το ύψος των αποζημιώσεων που ορίζονται από τη διυπουργική επιτροπή Δ.Ε.Κ.Ο. και φυσικά τη δύναμη που αξιοποίησε η ίδια, της εκτελεστικής εξουσίας, να επιβάλλει εξαιρέσεις στην εφαρμογή του νόμου με κοινές υπουργικές αποφάσεις. Αυτά τελειώνουν.
Θα φανεί και στις νέες συμβάσεις που θα υπογραφούν, με το σταδιακό διορισμό των νέων διοικήσεων σε επιχειρήσεις και οργανισμούς του δημοσίου. Οι αμοιβές των στελεχών των επιχειρήσεων και οργανισμών του δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα -και όχι μόνο με τη στενή εφαρμογή των όρων αυτών για να συμπεριλαμβάνονται και περιπτώσεις όπως της ΕΡΤ- από εδώ και στο εξής θα ορίζονται με συγκεκριμένες αρχές, τις αρχές που αποτελούν το θεμέλιο για ολόκληρο το κυβερνητικό μας έργο.
Πρώτον, διαφάνεια. Οι πολίτες θα γνωρίζουν ποια είναι η συνολική αμοιβή ενός στελέχους και πώς αιτιολογείται. Λογοδοσία. Οι πολίτες θα γνωρίζουν το αποτέλεσμα του έργου των διοικήσεων των στελεχών και τους λόγους που νομιμοποιούν την αμοιβή που τους δίνεται. Δικαιοσύνη. Τα στελέχη πρέπει να αμείβονται δίκαια ανάλογα με τις απαιτήσεις των θέσεων που κατέχουν, ώστε να επιτελούν σωστά το έργο τους, αλλά να μην προκαλούν.
Όπως κάθε άλλη απόφαση Υπουργού και οι αποφάσεις που λαμβάνονται για τις αμοιβές αυτών των στελεχών θα αναρτώνται στο διαδίκτυο. Θα γνωρίζουν οι πολίτες τι και σε ποιους πληρώνουν. Οι Υπουργοί οφείλουν να αιτιολογούν κάθε τους απόφαση.
Για τις εταιρίες που είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο υπάρχουν βεβαίως συγκεκριμένοι κανόνες διαφάνειας και λογοδοσίας που επιβάλλονται από τις αρχές και τους κανόνες της εταιρικής διακυβέρνησης. Όμως και εκεί το δημόσιο, όπου είναι μεγάλος μέτοχος, που σημαίνει ότι έχει σημαντικό δηλαδή λόγο στη λήψη αποφάσεων, μπορεί να παρεμβαίνει στο ύψος των αμοιβών των στελεχών.
Οι κανόνες διαφάνειας που θα διέπουν από εδώ και στο εξής το σύνολο των αποφάσεων της Κυβέρνησης θα εφαρμόζονται και εκεί, γιατί σε αυτές τις επιχειρήσεις, τα στελέχη της Κυβέρνησης, αλλά και οι διοικήσεις οργανισμών του δημοσίου τομέα, όπως τα ασφαλιστικά ταμεία, επιτελούν το ρόλο εκπροσώπου του δημοσίου ως μετόχου. Διαχειρίζονται δημόσια περιουσία, εξυπηρετούν δημόσιο συμφέρον γι’ αυτό για εμάς τα ψέματα τελείωσαν.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία της Βουλής, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στους χώρους του Μεγάρου της Βουλής των Ελλήνων, τριάντα τρεις μαθητές και μαθήτριες και πέντε συνοδοί καθηγητές από το 30ο Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης.
Η Βουλή τους καλωσορίζει.
(Χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες της Βουλής)
Το λόγο έχει ο ερωτών Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Καρατζαφέρης.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ (Πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού): Κύριε Πρωθυπουργέ, σας άκουσα με ιδιαίτερη προσοχή και πράγματι θα είναι μεγάλη επιτυχία αν αυτά που προτίθεστε να κάνετε, τα κάνετε πράξη.
Θα ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία τη διαφάνεια την οποία ευαγγελίζεστε και διαρκώς ακούω, να τη δούμε τώρα. Αύριο το πρωί δώστε εντολή στο διαδίκτυο να καταγραφούν οι αμοιβές κάποιων φορέων του ευρύτερου δημοσίου τομέα, δηλαδή να δούμε πόσα ενθυλακώνει ο κ. Αράπογλου, ο διοικητής της Εθνικής. Αύριο το πρωί να το μάθει ο ελληνικός λαός.
Μιλάμε για ένα εκατομμύριο το χρόνο! Ένα εκατομμύριο το χρόνο, δηλαδή όσο παίρνουν διακόσια παιδιά των stage! Όσα παίρνουν διακόσια παιδιά παίρνει ένας άνθρωπος! Δηλαδή όσα παίρνει ένα ολόκληρο χωριό παίρνει ένας άνθρωπος! Ένα εκατομμύριο! Να μάθει ο ελληνικός λαός τι συμβαίνει, ποιοι τα παίρνουν. Πέντε στελέχη της «Εθνικής Ασφαλιστικής» παίρνουν πάνω από ένα εκατομμύριο! Πέντε στελέχη!
Αυτά λοιπόν πρέπει να τα μάθει ο ελληνικός λαός και πρέπει να καταργήσουμε αυτό το εξωφρενικό που συμβαίνει και το οποίο, εν πάση περιπτώσει, σ’ έναν βαθμό οδήγησε σ’ αυτή την καχεξία που έκοψε το χαμόγελο του πάντα χαμογελαστού Υπουργού Οικονομικών. Του το έκοψε. Πήγε εκεί ο Αλμούνια και του έκοψε το χαμόγελο. Και δεν έκοψε μόνο το χαμόγελο του κυρίου Υπουργού. Έκοψε όλης της Ελλάδος το χαμόγελο. Γιατί πτωχεύουμε. Αυτή είναι η αλήθεια. Εμείς πτωχεύουμε και έχουμε μία σειρά ανθρώπων που παίρνουν ένα εκατομμύριο το χρόνο. Το επέτρεψε η άλλη Κυβέρνηση. Ένα εκατομμύριο! Τεράστια ποσά!
Είναι δυνατόν σήμερα που μιλάμε, σ’ αυτή την κατάσταση την οικονομική, την τραγική, να υπάρχει επεισόδιο στην κρατική τηλεόραση του «πολύ» κ. Παναγόπουλου που να κοστίζει 65.000 ευρώ; Και μακάρι να βρείτε το θάρρος να κάνουμε μία Εξεταστική των πραγμάτων Επιτροπή για την ΕΡΤ, για να δείτε δυσωδία. Θα χρειαστούν πενταξονικά, κύριε Πρωθυπουργέ, για να βγάλουμε τη βρώμα και τα λύματα από την ΕΡΤ. Εξήντα πέντε χιλιάδες ευρώ, όσο κοστίζει μία εργατική κατοικία, 65.000 ευρώ κοστίζει το επεισόδιο του «Εις Υγείαν» που κάνει ένας συμπαθής ηθοποιός. Εξήντα πέντε χιλιάδες! Και η ΕΡΤ, η κρατική ΕΡΤ, η οποία παίρνει εκατομμύρια ευρώ από κάθε σπίτι που ηλεκτροδοτείται, αυτό το χαράτσι που πληρώνουμε στην ΕΡΤ, δεν μπορεί να κάνει μόνη της μία παραγωγή, μία εκπομπή μουσική, να μαζέψει πέντε καλλιτέχνες, που πάνε και δωρεάν –το ξέρω πολύ καλά το επάγγελμα- για την προσωπική τους προβολή. Εξήντα πέντε χιλιάδες! Είκοσι χιλιάδες ευρώ για την παρουσίαση! Είκοσι χιλιάδες! Ο Βουλευτής παίρνει 270 ευρώ για να έρθει στην Επιτροπή, για τις τρεις ώρες που κάθεται, και κάποιος για να παρουσιάσει μία εκπομπή παίρνει 20.000 ευρώ. Είκοσι χιλιάδες! Αυτά όλα τα golden boys λοιπόν πρέπει να τα καταργήσουμε. Αυτή η πρόκληση δεν πρέπει να επιτρέψουμε να συνεχιστεί, να είναι στη ζωή μας.
ΟΠΑΠ: Ο «πολύς» κ. Χατζηεμμανουήλ: 700.000 ευρώ! Η Γραμματεύς του κ. Χατζηεμμανουήλ: 5.000 ευρώ! Τι προσόντα έχει για να παίρνει 5.000 ευρώ; Πέντε χιλιάδες ευρώ; Είναι δυνατόν; Δεν είναι πρόκληση, όταν έρχονται και παρακαλάνε στα πολιτικά γραφεία κορίτσια με μεταπτυχιακά να τους βρουν μια δουλειά για 700 ευρώ σε μια επιχείρηση; Πέντε χιλιάδες ευρώ! Πρόκληση!
Ο κ. Βουρλούμης, ο κ. Αθανασόπουλος: Μιλάμε για ποσά της τάξεως των επτακοσίων και οκτακοσίων χιλιάδων ευρώ.
Κύριε Πρωθυπουργέ, εμείς έχουμε συγκεκριμένη πρόταση από τον ΛΑ.Ο.Σ.. Καμία αμοιβή κανενός που εργάζεται στο δημόσιο τομέα δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερη από του Προέδρου της Δημοκρατίας. Καμία αμοιβή! Αυτή είναι η κορυφή. Για δε τα bonus συγκεκριμένα πράγματα, κύριε Πρωθυπουργέ. Μπορεί οι τράπεζες να αυθαιρετούν. Φορολογήστε με 90% τα bonus. Το μισθό μισθό. Bonus: 90%, κύριε Πρωθυπουργέ. Και χαίρομαι που συμφωνείτε. Επιτέλους σ’ αυτόν το τόπο να βάλουμε μία τάξη! Δεν μπορεί λοιπόν από τη μία πλευρά να έχουμε τους πληβείους και από την άλλη μεριά να έχουμε τους πατρικίους. Δεν μπορεί να έχουμε αυτή την ταξική διαφορά, γιατί αυτή η ταξική διαφορά θα φέρει αύριο το πρωί τεράστια δεινά εις τον τόπο.
Και κλείνω, κύριε Πρωθυπουργέ, με ένα θέμα που θα σας δυσαρεστήσει. Είδα αυτά τα βιογραφικά, χιλιάδες βιογραφικά για τις θέσεις των Γενικών Γραμματέων. Έπρεπε να στείλει η μισή Ελλάδα βιογραφικά για να βάλετε την κυρία Δραγώνα στο Υπουργείο Παιδείας ή να βάλετε την κυρία Καλτσά; Είναι δυνατόν; Μην εμπαίζετε τον ελληνικό λαό, μη δημιουργείτε ψεύτικες ελπίδες. Έστειλαν τριάντα χιλιάδες άνθρωποι βιογραφικά, για να βάλετε αυτούς τους οποίους γνωρίζετε. Τη μία την είχατε βάλει υποψήφια για το ευρωψηφοδέλτιο. Την άλλη την είχατε Βουλευτή Επικρατείας. Για να βρείτε αυτούς τους ανθρώπους χρειάζονταν τριάντα χιλιάδες βιογραφικά;
Και εν πάση περιπτώσει, επειδή μιλάτε για διαφάνεια κι επειδή, κύριε Πρωθυπουργέ, δεν νομίζω ότι πρέπει εσείς να αλλάξετε τους «κουμπάρους» της προηγούμενης Κυβέρνησης με άλλου βαθμού συγγενείας, θα σας πω ότι λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές –σας το είχα πει και στην αναμέτρηση- η κυρία Καλτσά είχε καλέσει εις το σπίτι της άμεσο συγγενικό σας πρόσωπο και συγκεκριμένη εταιρία που λαμβάνει έργα του Δημοσίου κι είχε αρχίσει η διανομή των ιματίων.
Προσέξτε, λοιπόν, μήπως μες στην ανάγκη από την αρχή της δικής σας πορείας να αποκαλύπτουμε πράγματα που θα είναι δυσάρεστα. «Καλύτερα γαϊδουρόδενε, παρά γαϊδουρογύρευε».
Τελειώνοντας, θα ήθελα να εκφράσω τα θερμά μου συλλυπητήρια στον πρώην Πρωθυπουργό για την απώλεια της μητρός του.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Το λόγο έχει ο Πρωθυπουργός κ. Γεώργιος Παπανδρέου.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (Πρόεδρος της Κυβέρνησης-Υπουργός Εξωτερικών): Δεν θέλουμε να σας βάλουμε σε καμία δυσάρεστη κατάσταση ή θέση, κύριε Καρατζαφέρη. Αντιθέτως, είμαστε εμείς οι οποίοι σήμερα ανοίγουμε το δρόμο της διαφάνειας για οποιοδήποτε ζήτημα. Δεν υπάρχει για εμάς θέμα, το οποίο να θέλουμε να κρύψουμε ή να συγκαλύψουμε. Να τελειώσουν αυτά και να τελειώσουν και τα υπονοούμενα!
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
Κατά τα άλλα, συμφωνώ μαζί σας. Δεν συμφωνώ πάντα, κύριε Καρατζαφέρη, αλλά συμφωνώ μαζί σας στο μεγαλύτερο μέρος αυτών που είπατε. Πράγματι, έχουμε απαράδεκτες καταστάσεις στο δημόσιο αδιαφάνειας από μισθούς, από προμήθειες, από σχέσεις διαφημιστικών εταιρειών με το κράτος και βεβαίως και με τον Τύπο, αδιαφανείς σχέσεις που επηρεάζουν και την πολιτική και την ανεξαρτησία του Τύπου.
Έχουμε απαράδεκτες πρακτικές που θα αλλάξουν τώρα με το διαδίκτυο. Σας λέω ότι στο Υπουργείο Οικονομικών 35.000 ευρώ κοστίζουν οι εφημερίδες που αγοράζονται, για να διαβάζουν οι υπάλληλοι. Και βεβαίως έχουμε –πολύ σωστά είπατε- να αναρτήσουμε στο διαδίκτυο όλες τις αποφάσεις.
Όμως, για να δείτε τι κράτος έχουμε –γιατί είμαστε απέναντι σ’ αυτό το κράτος, θέλουμε ένα σωστό κράτος που υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον- το να καταγράψουμε όλους τους φορείς που έχει το ελληνικό κράτος, το να καταγράψουμε όλες τις επιτροπές που έχουν δημιουργηθεί, το να καταγράψουμε όλους τους μισθούς που δίνονται στις διάφορες διοικήσεις, το να καταγράψουμε όλους τους υπαλλήλους είναι και αυτό από μόνο του ένα τεράστιο έργο, διότι δεν υπάρχει καταγραφή!
Δεν υπάρχει πουθενά καταγραφή αυτών των πραγμάτων! Σκεφτείτε το. Δεν ξέρουμε ως κράτος πόσους υπαλλήλους έχουμε. Δεν ξέρουμε ως κράτος ποιοι είναι οι οργανισμοί. Δεν τους έχουμε καταγράψει. Και αυτό το έργο το κάνουμε σήμερα.
Είναι απλώς ένα δείγμα της αδιαφάνειας και της σπατάλης αυτών των χρημάτων του ελληνικού λαού που εμείς λέμε επιτέλους να φτιαχτεί ένα κράτος που σέβεται αυτά τα χρήματα του ελληνικού λαού!
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
Και γι’ αυτό με ανοικτές διαδικασίες, όχι μόνο στελεχώνουμε τις Γενικές Γραμματείες –που πολλοί μας είπαν ότι είναι και υπερβολή- αλλά θέλαμε να δώσουμε από εκεί το παράδειγμα. Δεν αποκλείουμε κανέναν ούτε πρώην Βουλευτή, αλλά ούτε κι εκείνους που δεν ξέρουμε καθόλου. Και είναι πολλοί που δεν τους γνωρίζαμε, δεν τους ήξερε κανένας, πριν οι ίδιοι υποβάλλουν την αίτησή τους. Αξιολογούμε σύμφωνα με τις δυνατότητές τους και αυτό θα κάνουμε μέχρι και το τελευταίο νοσοκομείο στη χώρα μας, τον τελευταίο οργανισμό που υπάρχει σε κάθε περιφέρεια.
Με αυτές τις δεσμεύσεις θα προχωρήσουμε.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Η επόμενη επίκαιρη ερώτηση προς τον Πρωθυπουργό είναι η με αριθμό 49/5/10.11.2009 επίκαιρη ερώτηση του Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Αλέξη Τσίπρα, σχετικά με τη μεταρρύθμιση και τη χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος κ.λπ..
Η επίκαιρη ερώτηση του κ. Τσίπρα έχει ως εξής:
«Η κρίση στον τομέα της εργασίας, οι εκρηκτικές διαστάσεις της εισφοροδιαφυγής, η αδήλωτη και ανασφάλιστη εργασία καθώς και οι πολιτικές των κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια έχουν οδηγήσει το ασφαλιστικό σύστημα σε οριακή κατάσταση.
Οι πιέσεις που δέχεται η χώρα μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση θα αποτελέσουν την αφορμή, ώστε γι’ άλλη μια φορά η Ελληνική Κυβέρνηση να διαπραγματευθεί με τα κοινοτικά όργανα τη διάρκεια του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής.
Έτσι, υπάρχει ο κίνδυνος να δοθούν ως αντάλλαγμα μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό σύστημα που θα επιδεινώσουν τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα των εργαζομένων.
Επειδή στο όνομα της επιτήρησης και της «βιωσιμότητας» των ασφαλιστικών ταμείων, μέσα σε συνθήκες οικονομικής ύφεσης, οι εργαζόμενοι θα είναι πάλι τα θύματα μιας αντιασφαλιστικής μεταρρύθμισης, ερωτάται ο κύριος Πρωθυπουργός:
Περιλαμβάνεται στα σχέδια και τις προτάσεις της Κυβέρνησης η κατάργηση των νόμων 1902/1990, 2084/1992, 3029/2002 και 3655/2008;
Με δεδομένο το μέγεθος της εισφοροδιαφυγής, της αδήλωτης εργασίας και των χρεών των επιχειρήσεων και του κράτους προς τα ασφαλιστικά ταμεία, πώς προτίθεται να στηρίξει τη χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος;»
Ο Πρωθυπουργός κ. Γεώργιος Παπανδρέου έχει το λόγο.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (Πρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Εξωτερικών): Σας ευχαριστώ, κύριε Τσίπρα, για την ερώτηση, γιατί είναι αλήθεια ότι μέσα στη γενικευμένη οικονομική, κοινωνική και θεσμική κρίση το πρόβλημα του ασφαλιστικού μας συστήματος ξεχωρίζει. Ξεχωρίζει ανάμεσα σε πολλά άλλα προβλήματα που η Κυβέρνησή μας εκλέχθηκε για να αντιμετωπίσει.
Όπως έχω τονίσει στο παρελθόν, το ασφαλιστικό είναι εθνικό ζήτημα. Δεν αφορά απλώς αριθμούς, στατιστικά στοιχεία. Αφορά την ποιότητα ζωής των εργαζομένων και των οικογενειών τους. Αφορά τη ζωή, την αξιοπρέπεια του συνταξιούχου. Αφορά και εδώ την έννοια του δικαίου. Αφορά τις επόμενες γενεές των Ελλήνων που πρέπει να δούμε με ποιους όρους εντάσσονται στην αγορά εργασίας, ώστε να αποτρέψουμε το σημερινό κίνδυνο να ζήσουν χειρότερα από εμάς, από τη δική μας γενιά. Οφείλουμε να εξασφαλίσουμε –και θα το εξασφαλίσουμε- την αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών.
Είναι προφανές ότι το πρόβλημα επείγει και δεν επείγει απλά επειδή μας το λέει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Εγώ μπορώ να συμφωνήσω σε πολλά και με εσάς, κύριε Τσίπρα, για την κριτική απέναντι στη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση. Όμως η αλήθεια είναι ότι αντικειμενικά σήμερα οι ασφαλιστικοί μας φορείς είναι στα πρόθυρα χρεοκοπίας και γιατί η οικονομική κατάσταση της χώρας είναι οικτρή και γιατί η λέξη «ζούγκλα» είναι ίσως πολύ λίγη για να χαρακτηρίσει την αγορά εργασίας και γιατί η εισφοροδιαφυγή τα τελευταία χρόνια ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Γι’ αυτό είναι δέσμευσή μας να αγωνιστούμε για τη σωτηρία του ασφαλιστικού μας συστήματος που σήμερα βρίσκεται πράγματι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, για να φτιάξουμε ένα σύστημα βιώσιμο και δίκαιο και μακράς πνοής.
Με δύο λέξεις να περιγράψω την πολιτική μας πρόταση για το ασφαλιστικό. Θα έλεγα ότι ο σημερινός νόμος, το σημερινό καθεστώς θα αλλάξει. Έχουμε ήδη θέσει ορισμένες βασικές προτεραιότητες που αποτελούν προϋπόθεση να κάνουμε το επόμενο βήμα, που είναι η αναθεώρηση και η αλλαγή του ασφαλιστικού μας συστήματος και τις ανακοινώσαμε με σαφήνεια στις προγραμματικές μας δηλώσεις. Προτεραιότητες, όπως είναι: Η εγγύηση των συντάξεων –δεν υπάρχει φόβος να μην πάρει ο συνταξιούχος τη σύνταξή του- ο χρόνος απονομής των συντάξεων, η θεραπεία αδικιών, όπως αυτή που αφορά τους έχοντες διαδοχική ασφάλιση, η διεύρυνση των κριτηρίων του ΕΚΑΣ, όπως και η αύξηση της βασικής σύνταξης του αγρότη ή της αγρότισσας, του ανασφάλιστου, ώστε να φθάσουμε στα 550 ευρώ για το μεμονωμένο συνταξιούχο, τα 950 ευρώ για το ζευγάρι έως τα τέλη της τετραετίας, μηχανογράφηση των ταμείων, όχι απλώς για να είναι πιο λειτουργικά τα ταμεία, αλλά διότι υπάρχει τρομερή διαφθορά και σπατάλη και εδώ, εκσυγχρονισμός της λίστας φαρμάκων και της διαδικασίας χορήγησης αναπηρικών συντάξεων.
Σε ό,τι αφορά το νόμο Πετραλιά, θα πω ένα πράγμα. Είχαμε ασκήσει έντονη κριτική όταν το 2008 κάναμε συζήτηση σε αυτήν εδώ την Αίθουσα. Δυστυχώς, για τη χώρα δικαιωθήκαμε σε αυτή μας την κριτική, γι’ αυτό και ισχύουν όλα όσα έχουμε καταγγείλει για το νόμο αυτό στο παρελθόν και γι’ αυτό μιλάμε για αλλαγή όλου του καθεστώτος του ασφαλιστικού μας συστήματος.
Όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ένα είναι βέβαιο. Το ζήτημα του ασφαλιστικού συστήματος είναι πολύ σοβαρό για να το αντιμετωπίσουμε πρόχειρα με μπαλώματα, με αποσπασματικές λύσεις. Είναι πολύ σοβαρό για να το αντιμετωπίζουμε έξω από τα προβλήματα και ολόκληρου του πλέγματος των προβλημάτων που υπάρχουν στην κοινωνία μας, στην αγορά μέσα στην οποία γεννήθηκε το ασφαλιστικό σύστημα. Δεν μπορούμε να σχεδιάσουμε το ασφαλιστικό αγνοώντας βασικές παραμέτρους της αγοράς εργασίας, της οικονομίας, του ανταγωνισμού, της ίδιας της λειτουργίας των επιχειρήσεων γι’ αυτό και ξεκινήσαμε το διάλογο με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς.
Γι’ αυτό και ανοίγουμε τον κοινωνικό διάλογο για όλες τις μεγάλες αλλαγές που προτιθέμεθα να κάνουμε με τους κοινωνικούς εταίρους. Και θα συνεχιστεί αυτός ο διάλογος όσο χρειαστεί, ώστε οι πολιτικές που θα εφαρμόσουμε να είναι επιτέλους βιώσιμες, αλλά και να μην αφήνουν κανέναν Έλληνα χωρίς τα δικαιώματά του, αδικημένο ή περιθωριοποιημένο.
Γνωρίζουμε ότι είναι δύσκολο το εγχείρημα. Γνωρίζουμε, όμως, ότι υπάρχουν και λύσεις. Γνωρίζουμε, επίσης, ότι, εάν δουλέψουμε μαζί, θα τις βρούμε και θα τις συμφωνήσουμε.
Καλούμε, λοιπόν και την Αντιπολίτευση να ξεπεράσει τη λογική της ισοπέδωσης. Μπορούμε να σφυρηλατήσουμε μαζί τις κοινωνικές συμφωνίες που χρειάζονται. Μη μένετε στο παρελθόν της εύκολης, από τα έξω κριτικής. Δίνουμε χώρο για ουσιαστική συμμετοχή στη συνδιαμόρφωση αυτών των πολιτικών. Ελάτε, διότι εκείνους που θέλουν να συμμετάσχουν στο διάλογο παραγωγικά και με προτάσεις θα τους ακούσουμε και θα προχωρήσουμε μαζί.
Και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., μια και εσείς καταθέσατε τη συγκεκριμένη ερώτηση, είναι μία από τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας από την οποία περιμένουμε ειλικρινά να ανταποκριθεί σ' αυτό το κάλεσμα της Κυβέρνησης. Γνωρίζω καλά ότι, εάν το θελήσετε, μπορείτε και με το παραπάνω, ειδικά εσείς, να συνεισφέρετε πολλά σε έναν προοδευτικό διάλογο που θα έχει στόχο την προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών και ένα ασφαλιστικό βιώσιμο, αλλά, βεβαίως και σε πολλούς άλλους τομείς.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Το λόγο έχει ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ο κ. Αλέξης Τσίπρας.
ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Πρωθυπουργέ, ο ελληνικός λαός πολύ πρόσφατα, πριν από λίγες μόλις μέρες, καταψήφισε την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και της έδωσε το ιστορικά χαμηλότερο ποσοστό της μετά την Μεταπολίτευση, ακριβώς διότι θέλησε μ' αυτό τον τρόπο να καταδικάσει την πιο επιθετική και νεοφιλελεύθερη πολιτική που εξαγγέλθηκε και εφαρμόστηκε ποτέ στη χώρα.
Και σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση σας έφερε στην εξουσία όχι προφανώς για να συνεχίσετε αυτή την πολιτική, αλλά για να την ανατρέψετε, όπως δεσμευθήκατε προεκλογικά, αν και χωρίς να συγκεκριμενοποιείτε το πώς θα το κάνετε. Όμως, γι’ αυτό σας έφερε στην εξουσία.
Κάθε μέρα, όμως, που περνάει σαν να έχουμε το μαρτύριο της σταγόνας. Κομμάτι-κομμάτι, λίγο-λίγο και υπό το πρόσχημα των πιέσεων που δέχεστε -και όντως, δέχεστε από τις Βρυξέλλες- αποκαλύπτεται ότι δεν εννοείτε να ανατρέψετε την πολιτική της Δεξιάς, αλλά να την συνεχίσετε. Η διαφορά είναι ότι ο κ. Καραμανλής αυτή την πολιτική προεκλογικά την επικροτούσε, την εκθείαζε και τη διαφήμιζε στον ελληνικό λαό ως μια πολιτική που μπορεί να δώσει λύσεις και γι’ αυτό καταποντίστηκε, ενώ εσείς σκοπεύετε να την ακολουθήσετε συρόμενος -και τι ειρωνεία της τύχης!- από ποιόν; Από μεταξύ άλλων και το σύντροφό σας στην Σοσιαλιστική Διεθνή, το σοσιαλιστή κ. Αλμούνια.
Ο ελληνικός λαός, κύριε Πρωθυπουργέ και κύριοι συνάδελφοι, έχει μία σοφή ρήση για κάθε κατάσταση. Και την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει με τη ρήση «τραβάτε με και ας κλαίω». Διότι καμία Κομισιόν, κανένας κ. Αλμούνια, κανένας κ. Τρισέ, κανένας κ. Γιούνγκερ δε μπορεί, χωρίς τη δική σας βούληση, να επιβάλει όρια συνταξιοδότησης, να επιβάλει όρια εισφορών, να επιβάλει τον τρόπο και την κατεύθυνση αναμόρφωσης του ασφαλιστικού συστήματος προς όφελος, λέει, της δημοσιονομικής σταθερότητας.
Από πού και ως που παίρνει αυτό το δικαίωμα ο κ. Αλμούνια να καθορίζει τι θα κάνουμε με το ασφαλιστικό μας σύστημα; Οι συνθήκες, βεβαίως, του επιβάλλουν να επέμβει και να ζητήσει μέτρα για το έλλειμμα. Δεν έχει, όμως, κανένα απολύτως δικαίωμα να μας υποδείξει τι θα κάνουμε με το ασφαλιστικό μας σύστημα, γιατί πολύ καλά γνωρίζετε τις ιδρυτικές Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρθρο 48, 51 της Συνθήκης της Ρώμης που λέει ρητά πως ισχύει η αρχή της επικουρικότητας και αρμοδιότητα για τα ασφαλιστικά συστήματα έχουν τα κράτη-μέλη και οι κυβερνήσεις τους.
Με ποιο δικαίωμα, λοιπόν, ο Υπουργός σας εκχώρησε αυτό το κυρίαρχο δικαίωμα για την Κυβέρνηση και για τη χώρα στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης στις Βρυξέλλες; Και μη μας πείτε ότι δε ρωτήσαμε. Στις Προγραμματικές Δηλώσεις ρωτήσαμε: Τι θα διαπραγματευθείτε στις Βρυξέλλες; Ξέρουμε τι θα σας πουν. Η δική σας η διαπραγμάτευση τι θα θέσει στο τραπέζι;
Και να, λοιπόν, τι έθεσε στο τραπέζι. Τα διαβάσαμε από δημοσιεύματα: Αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος.
Κύριε Πρωθυπουργέ, κύριοι της Κυβέρνησης, η λέξη αναμόρφωση είναι η αγαπημένη σας λέξη. Όμως, τι είδους αναμόρφωση και μάλιστα, όπως ακούγεται, επί τω χείρω μπορεί να είναι αυτή, όταν έχουμε ένα ασφαλιστικό σύστημα που έχει τις υψηλότερες εισφορές και τις χαμηλότερες συντάξεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο;
Ακούμε για τα όρια ηλικίας και έχουμε την αίσθηση ότι είναι σαν να βάζουμε σε δοκιμασία τα όρια της αντοχής της ελληνικής κοινωνίας. Γιατί δεν διαβάζετε και δεν παρουσιάζετε τα στοιχεία όλων των αναλογιστικών μελετών που έχουν παρουσιαστεί και από το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ που λένε ξεκάθαρα ότι, όσο και αν αυξήσουμε τα όρια ηλικίας, δεν πρόκειται να αυξήσουμε ουσιαστικά το χρόνο βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος; Αντιθέτως, αν η χώρα πετύχει αύξηση κατά είκοσι μόλις ποσοστιαίες μονάδες στην εισπραξιμότητα από την φοροδιαφυγή, τότε τα ταμεία θα κερδίσουν εφτά χρόνια ζωής.
Εσείς, κύριε Πρωθυπουργέ, λέγατε προεκλογικά σε κάθε ομιλία σας ότι υπάρχει πλούτος, παράγεται πλούτος, το ζήτημα είναι πού πηγαίνει αυτός ο πλούτος.
Ζητάτε από μας προτάσεις. Μακριά από μας η ισοπεδωτική λογική. Προτάσεις έχουμε και το ξέρετε. Το ζήτημα, όμως, είναι να βρούμε νέους πόρους για τα ασφαλιστικά ταμεία.
Θα σας καταθέσω, μιας και μου το ζητάτε, στα Πρακτικά, τις προτάσεις του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Το ζήτημα, όμως, είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχουν άλλες πολιτικές. Χτυπήστε την εισφοροδιαφυγή, την εισφοροαποφυγή και την εισφοροκλοπή, πρώτος διδάξας το δημόσιο σε αυτή.
Χτυπήστε την ανασφάλιστη και αδήλωτη εργασία. Ασφαλίστε τα παιδιά των stage, αντί να τα πετάτε στο δρόμο. Ασφαλίστε τους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα. Νομιμοποιήστε και εντάξτε μεγάλο κύμα μεταναστών στο ασφαλιστικό σύστημα. Σταματήστε τις χαριστικές ρυθμίσεις στους κακοπληρωτές εργοδότες, περιορίστε τον ατέλειωτο κατάλογο των οφειλετών. Αξιοποιήστε τη δημόσια περιουσία προς όφελος των εργαζόμενων και των ταμείων και κυρίως, εφαρμόστε στοχευμένη πολιτική και με συγκεκριμένες δεσμεύσεις για την ενίσχυση της απασχόλησης. Δεν υπάρχει περίπτωση να σωθεί το ασφαλιστικό σύστημα, όταν οι προβλέψεις για τα επόμενα χρόνια είναι η διόγκωση της ανεργίας σε ποσοστά δυσθεώρητα.
Κύριε Πρόεδρε, κύριε Πρωθυπουργέ, τη μαύρη τρύπα και τα ελλείμματα του ασφαλιστικού δεν τα δημιούργησαν οι εργαζόμενοι. Τα δημιούργησαν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού, του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, όλα τα προηγούμενα χρόνια που έδωσαν φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο και στην Εκκλησία και διέλυσαν το φοροεισπρακτικό μηχανισμό. Και αυτό εμείς πιστεύουμε ότι ήταν συνειδητή επιλογή. Και βεβαίως, ψήφισαν αντιασφαλιστικούς νόμους, όπως το νόμο της κ. Πετραλιά, που και εσείς καταψηφίσατε.
Τώρα, με το πρόσχημα ή με την οδυνηρή πραγματικότητα των πιέσεων από τις Βρυξέλλες και στο βωμό του να κερδίσουμε χρόνο στο τριετές πρόγραμμα σταθερότητας, καλούμαστε για άλλη μια φορά να θυσιάσουμε το ασφαλιστικό, όμως, καλούμαστε να κάνουμε κόπους και θυσίες, χωρίς αντίκρισα.
Σας προειδοποιούμε, λοιπόν. Η ελληνική κοινωνία δεν αντέχει άλλο. Και σας θυμίζουμε, ποια ήταν η τύχη μιας προσπάθειας αναμόρφωσης του ασφαλιστικού συστήματος, δικής σας κυβέρνησης, της κυβέρνησης του κ. Σημίτη, στο σχέδιο του κ. Γιαννίτση και σας θυμίζουμε επίσης, τι έχει συμβεί σε όλη την Ευρώπη, όταν κυβερνήσεις επιχείρησαν αντίστοιχη προσπάθεια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Κύριε Τσίπρα, να σας θυμίσω το χρόνο.
ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Άρα, λοιπόν, σας καλούμε να μην σπέρνετε ανέμους, γιατί πολύ σύντομα θα κληθείτε να θερίσετε θύελλες.
(Στο σημείο αυτό ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής) (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Ο Πρωθυπουργός κ. Γεώργιος Παπανδρέου έχει το λόγο.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (Πρόεδρος της Κυβέρνησης): Πρώτα από όλα να σταθώ στις εποικοδομητικές φράσεις σας από αυτές τις οποίες άκουσα, με τις οποίες συμφωνούμε.
Εισφοροδιαφυγή. Πρέπει να χτυπηθεί.
Εργασιακές σχέσεις. Πρέπει να τηρούνται και να προστατεύονται τα δικαιώματα των εργαζομένων. Και βεβαίως θα παίξει σημαντικό ρόλο συνολικά για την οικονομία και βεβαίως και για τα ασφαλιστικά ταμεία.
Ένταξη των μεταναστών στο ασφαλιστικό σύστημα. Συμφωνούμε.
Άρα, λοιπόν, στις ουσιαστικές συγκεκριμένες προτάσεις σας, βλέπω ότι υπάρχει χώρος και δυνατότητα ουσιαστικού διαλόγου.
Θα ήμουν βεβαίως περιχαρής, αν το πρόβλημα ήταν μόνο ο κ. Αλμούνια, γιατί με τον κ. Αλμούνια έχω συγκρουστεί και δημοσίως και προσωπικά, ιδιαίτερα με τον τρόπο που αποδέχθηκε αυτή την άθλια διαδικασία της απογραφής, η οποία μας έβαλε σε επιτήρηση, αφαιρώντας ουσιαστικά από την Ελλάδα δικαιώματα που πρέπει να έχουμε ως ανεξάρτητο κράτος.
Γιατί, τι σημαίνει επιτήρηση; Σημαίνει ότι ουσιαστικά περιορίζει την αυτονομία και την ανεξαρτησία, την κυριαρχία αυτού του Σώματος να αποφασίζει. Αυτό ακριβώς θέλουμε εμείς και αυτό διεκδικούμε. Και αυτό θα καταφέρουμε, αυτήν την αυτονομία, την ανεξαρτησία, αυτήν την κυριαρχία του ελληνικού λαού να ορίζει ο ίδιος την τύχη αυτής της χώρας!
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
Και κανένας να μην επιτηρεί αυτή τη χώρα!
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
Γι’ αυτό, το έλλειμμα είναι πολύ μεγάλο εθνικό θέμα. Γι’ αυτό και το ασφαλιστικό είναι μεγάλο θέμα. Και δεν είναι θέμα αν το αναφέρει ο «Χ» ή ο «Ψ» τρίτος. Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά. Παραδώσαμε το I.K.A. –για να μιλήσουμε και λίγο για τη λεγόμενη «ισοπέδωση», είναι πολύ εύκολο να πει κανείς «όλοι εσείς τα κάνατε θάλασσα»- με πλεόνασμα 1,3 δισεκατομμύρια ευρώ. Το 2009, μόλις πέντε χρόνια μετά, παραδόθηκε με 1,7 δισεκατομμύρια ευρώ έλλειμμα.
Όσον αφορά τον ΟΑΕΕ, το 2004, ένα έλλειμμα 30.000.000 ευρώ το χρόνο, σήμερα είναι 900.000.000 ευρώ ετησίως.
Οι οφειλές του δημοσίου προς τα ταμεία τότε, το 2007, ήταν δισεκατομμύρια, σήμερα είναι 10 δισεκατομμύρια ευρώ.
Αυτά είναι μόνο μερικά στοιχεία για να δει κανείς την κατάσταση που έχουμε παραλάβει όσον αφορά τα ασφαλιστικά ταμεία. Γι’ αυτό λέω ότι εμείς θα συγκρουστούμε με τις λογικές που λένε ότι αυτά θα τα πληρώσει ο χαμηλοσυνταξιούχος, ο εργαζόμενος, η ελληνική οικογένεια. Είμαστε εδώ για να προστατεύσουμε το συνταξιούχο, το άτομο με αναπηρία, την ελληνική οικογένεια μέσα σ’ αυτήν την κρίση και να φτιάξουμε επιτέλους ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Γ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΡΓΥΡΗΣ)
Και σ’ αυτό και πάλι καλούμε όλες τις προοδευτικές δυνάμεις σε μία ουσιαστική συζήτηση και έναν ουσιαστικό διάλογο, για να μπορέσουμε αυτό να το κάνουμε πράξη με τις ευρύτερες δυνατές συναινέσεις και υποχρεώσεις όλων, εργοδοτών, εργαζομένων, πολιτών.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
|
