ΣΥΡΙΖΑ
Ανακοίνωση Τύπου, 15 Νοεμβρίου 2009

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ για την ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Ζωντανό παράδειγμα ανιδιοτέλειας και αγωνιστικής συλλογικής δράσης, πηγή έμπνευσης για μια ολόκληρη ζωή, αποτελεί η εξέγερση του Νοέμβρη. Ο Νοέμβρης δεν ήταν κάτι στιγμιαίο ούτε και αφορά μόνο μία γενιά. Με το «Ψωμί -Παιδεία -Ελευθερία» παρέλαβε από τη γενιά της αντίστασης μία βαριά, πολύτιμη σκυτάλη. Άνοιξε μέτωπο διαρκές, με τη φτώχια και την κοινωνική ανισότητα, ενάντια στο σκοταδισμό και την καταστολή δικαιωμάτων και ελευθεριών, μέτωπο διαρκές για ανεξαρτησία.

Ανέδειξαν, όμως, ταυτόχρονα οι αγωνιστές και αγωνίστριες του Νοέμβρη πάρα πολλά… Ζωγράφισαν ξανά το ουράνιο τόξο της κοινωνικής χειραφέτησης με όλα τα χρώματα… Το χρωμάτισαν με τον πρωταγωνιστικό ρόλο της νέας γενιάς, της φοιτητικής, της μαθητικής, της εργαζόμενης. Το χρωμάτισαν με την ισότιμη συμμετοχή των γυναικών στους αγώνες, τις συνελεύσεις, τις απάνθρωπες διώξεις. Ανέδειξαν την συνάντηση του λαϊκού κινήματος με τα πρώτα οικολογικά σκιρτήματα για μία καταστροφή που είχε αρχίσει να συντελείται.

Σήμερα για τα κινήματα, για τη ριζοσπαστική αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ, ο αγώνας του Νοέμβρη αποτελεί ανοιχτό βιβλίο θεωρίας αλλά και πρακτικής, για τους αγώνες που έχουμε μπροστά μας. Νέες μορφές αλλοτρίωσης και καταπίεσης, νέου τύπου δεσμά, απαιτούν σήμερα νέους αγώνες. Σ’ έναν κόσμο που υψώνονται εθνικά, πολιτισμικά, κοινωνικά τείχη, σ’ έναν κόσμο που εμποδίζει την κοινωνική απελευθέρωση και που απειλεί να καταστρέψει τη φύση… Σε μία χώρα που βυθίζεται, σε μία καθολική κρίση, παγιδευμένη στα δίχτυα μίας ανθρωποκτόνας και περιβαλλοντοκτόνας νεοφιλελεύθερης πολιτικής… Την ώρα που τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα απειλούνται, που θέσεις εργασίας χάνονται, που η δημόσια περιουσία εκποιείται, που η δημόσια παιδεία επιχειρείται να θυσιαστεί στο βωμό του κέρδους και που η αλληλεγγύη στους αδύναμους καταγγέλλεται, αυτή την ώρα σ’ έναν δρόμο καλούμαστε να συναντηθούμε. Σ’ έναν δρόμο σαν τον δρόμο του Νοέμβρη, τον δρόμο που μετατρέπει την οργή σ’ ελπίδα οφείλουμε να βαδίσουμε.