ΚΚΕ
Ανακοίνωση Τύπου, 23.11.2009, 17:44

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Για το Ασφαλιστικό, την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας
Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ

Δημοσιογράφος: Κυρία Παπαρήγα βλέπετε να καταλήγει κάπου ο διάλογος που ξεκίνησε σήμερα; Το λέω αυτό, διότι έχει ανοίξει και έχει κλείσει αυτός ο διάλογος πάρα πολλές φορές τα τελευταία τουλάχιστον 15 χρόνια. Εσείς τι εκτιμάτε;
Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Ποιος διάλογος άνοιξε; Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει σήμερα. Ο κ. Λοβέρδος με τον κ. Παναγόπουλο και τον κ. Παπασπύρο και θα ακολουθήσει ο εκπρόσωπος των μεγάλων επιχειρηματιών. Διόλου απίθανο το παιχνίδι να είναι και σικέ. Δηλαδή ρίχνει η Κυβέρνηση 10, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ βάζει μία κόκκινη γραμμή τάχα και ζητάει το ένα, είναι όπως έγινε μεταξύ του νομοσχεδίου «Γιαννίτση» και νόμου «Ρέππα», ακριβώς αυτό θα γίνει.
Εκεί θα πάμε; Θα γυρίσουμε τόσα χρόνια πίσω; Περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαις; Να λέμε για τις μεγάλες κινητοποιήσεις ή θα πάμε σε αυτή την περίοδο που υμνούσε ο Συνασπισμός, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α όπου η αλλαγή του Υπουργού Παιδείας, της Γιαννάκου και η αποχώρηση του Παπανδρέου από τη συζήτηση με το Σύνταγμα σήμανε νίκη των δυνάμεων που δεν ήθελαν την αναθεώρηση του άρθρου  16, αφού έχουμε εμπειρία τώρα.
Εμείς σε σικέ παιχνίδια δεν παίζουμε και δεν παίρνουμε μέρος σε κανένα διάλογο. Ο διάλογος είναι αυτός που εμείς κάνουμε σήμερα στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές με το λαό. Δεν έχουμε καμία διάθεση να χάσουμε χρόνο. Διότι όταν πας στο διάλογο καλλιεργείς κλίμα αναμονής στο λαό.
Έπρεπε να έχει εξαγγελθεί γενική πολιτική απεργία, όχι απλώς απεργία και έπρεπε να στηρίζεται αυτή η απεργία, γιατί μπορεί να εξαγγείλεις, αλλά αν δεν βάλεις πλάτη να νεκρώσουν οι χώροι δουλειάς, τότε είναι φούσκα. Γενική απεργία και εδώ να συμπράξουν και οι μικρομεσαίοι και η αγροτιά, με κοινά αιτήματα ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά, αφού εμείς μιλάμε για ενιαίες παροχές τουλάχιστον εκεί.
Δημοσιογράφος: Κυρία Παπαρήγα πριν από λίγες ημέρες ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. πρότεινε τη διεξαγωγή προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή ή τηλεοπτική συζήτηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών για το ασφαλιστικό.
Πώς κρίνετε την πρόταση αυτή;
Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Δεν είναι η ώρα των debate, είναι η ώρα των συλλαλητηρίων, των απεργιών, των συνελεύσεων στους χώρους δουλειάς, των περιοδειών για ενημέρωση. Δεν είναι η ώρα των debate, άμα το κάνουν θα πάμε, δεν είπα ότι δεν θα πάμε, αλλά όλα αυτά είναι αποπροσανατολισμός. Χάνουμε χρόνο.
Αντί να μακιγιαριζόμαστε για τα debate δεν πάμε εκεί έξω από τους τόπους δουλειάς να ενημερώσουμε τους εργαζόμενους για το τι σημαίνει εξίσωση των ορίων συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών και να ξετινάξουμε τα επιχειρήματά τους;
Αυτό είναι σήμερα το ζητούμενο. Και μόνο το γεγονός ότι συμφέρουν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, που σημαίνει ότι αυτά τα μέτρα έχουν ετοιμαστεί, έχουν κοινοποιηθεί στους δικαστές και τα δικαστήρια και  υλοποιούνται προαποφασισμένα.
Θα μου πείτε και εσείς κάνετε σήμερα συνέντευξη Τύπου; Δεν λέμε να μην χρησιμοποιούνται και κεντρικές παρεμβάσεις, αλλά ποιο είναι το ζητούμενο; Εδώ οι βιομήχανοι για πρώτη φορά λένε: Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσαμε. Έως τώρα πήγαιναν τις συλλογικές συμβάσεις μέχρι τον Ιούνη για να τις πάνε σε Διαιτησία, και για να μπει στο καλοκαίρι και να μην έχουν να δώσουν και αναδρομικά στους εργαζόμενους, τώρα λένε μέχρι τα Χριστούγεννα θα τελειώσει. Το κάνουν γιατί ξέρουν, έχουν μαζί τους την Κυβέρνηση, η οποία  είναι διατεθειμένη να τα τελειώσει όλα, από τα σύνορα στο Αιγαίο μέχρι τα πάντα.
Δημοσιογράφος: Κυρία Παπαρήγα υπάρχει ένα τεράστιος φαύλος κύκλος στην πραγματικότητα με το θέμα των συμβασιούχων και όλων των εργαζομένων με ελαστικές μορφές εργασίας, STAGE κλπ. Ο φαύλος κύκλος είναι ότι θεωρείται αυτή η μορφή εργασίας αντισυνταγματική,  αλλά δεν υπάρχει καμία εναλλακτική λύση είτε μεταβατική. Δηλαδή από εκεί πάμε στη μονιμοποίηση. Μήπως υπάρχει κάποια ενδιάμεση λύση, ώστε να σωθεί αυτός ο κόσμος;
Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Λοιπόν για να ξεκαθαρίσουμε. Πρόκειται για επιλογή αντιδραστική και βάρβαρη. Τώρα, συνταγματική και αντισυνταγματική είναι το λιγότερο και να σας πω το εξής: Το Σύνταγμα τα χωράει όλα. Και μόνο το γεγονός ότι μέσα στο Σύνταγμα προτάσσεται το διεθνές Δίκαιο έναντι του εθνικού, το ευρωενωσιακό έναντι του εθνικού, πας πίσω από αυτό και λες «δεν το προβλέπει το Σύνταγμα, αλλά το προβλέπει η Συνθήκη της Λισσαβόνας», δεν μπορούμε τώρα να μπλέξουμε σε νομικίστικα. Πρέπει να προσέξουν τα παιδιά με τα STAGE, θα πέσουν πάνω τους μεγάλες εταιρείες νομικές για να βγάλουν μπόλικο παραδάκι. Δεν είναι θέμα νομικό.
Έχουμε 700.000 που δουλεύουν και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα με μορφή ελαστικής απασχόλησης και έχουμε και 700.000 ανέργους. Η μεγάλη πλειοψηφία είναι νέες ηλικίες και γυναίκες. Αυτό το 1.400.000 έχει δικαίωμα στη δουλειά; Και όμως το θέλουν έτσι άνεργο και μερικά απασχολούμενο για τον εξής λόγο: Γιατί πιέζουν έτσι αυτούς που δουλεύουν και έχουν ακόμα μόνιμη δουλειά για να μην ζητάνε και να χάνουν ακόμη περισσότερα δικαιώματα, γιατί σου λέει «έχω αυτούς που μπορεί να πάρουν τη θέση». Γιατί κρατάνε τους εργαζόμενους διαιρεμένους σε μόνιμους, σε συμβασιούχους, σε μη συμβασιούχους, που τρέχουν με τα δικηγορικά γραφεία τα μεγαλοδικηγορικά γραφεία τους εργατολόγους, να βρουν άκρη.
Εμείς ζητάμε μόνιμη δουλειά και δεν το λέμε γενικά και αφηρημένα. Από ένα σημείο και μετά βεβαίως μπαίνει το εξής θέμα: Αυτή η οικονομία που έχουμε, όλη η οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, είναι στενός κορσές. Είναι ταξική η κοινωνία δεν τους χωράει όλους. Και εδώ μπαίνει πια το ζήτημα: Η κατεύθυνση ενός εργατικού λαϊκού αγώνα που θα πάει. Θα βάλει σαν στόχο τη φθορά του ΠΑΣΟΚ παραδείγματος χάριν μόνο; Όπως έβαζαν ως στόχο τη φθορά της Νέας Δημοκρατίας; Από εκεί και πέρα μπαίνει το ζήτημα, αυτό που λέμε της πάλης και την εξουσία του λαού, της λαϊκής εξουσίας, της εξουσίας που συμφέρει τα μικρομάγαζα και τη φτωχή αγροτιά.
Κοιτάξτε, έτσι ή αλλιώς το σύστημα έχει δείξει τα όριά του, δεν μπορεί να εξασφαλίσει δουλειά σε όλους. Δεν θα ήταν καπιταλισμός αν μπορούσε να εξασφαλίσει και καλή δουλειά και καλό μισθό. Όμως εμείς δεν βάζουμε σαν όρο για να γίνει μια απεργία, για να γίνει μια συνέλευση σε ένα τόπο δουλειάς για να γίνει μια διαδήλωση, να έχει στο μυαλό του ο καθένας ότι πρέπει να πάει εκεί. Στο δρόμο θα τα ξεκαθαρίσουμε.
Αλλά σήμερα δεν πρέπει να επιτρέψουμε να πει η Κυβέρνηση ότι ένα μέρος του λαού συμφωνεί με αυτά τα μέτρα. Ακόμη κι αν τα πάρει ετσιθελικά, με τη βοήθεια δεν ξέρω ποιων, κοινοβουλευτικά, να ξέρει ότι χωρίζει το Κοινοβούλιο από το λαό ένα χάσμα μεγάλο τεράστιο. Και αυτό κέρδος θα είναι, αν δεν μπορέσουμε να ματαιώσουμε κάποιο από αυτά τα μέτρα. Αν όμως παρθούν αυτά τα μέτρα με αντιστάσεις εθιμοτυπικές, τότε με συγχωρείτε θα ανοίξει η όρεξη και θα έρθουν πολύ χειρότερα.
Σε βασικά ζητήματα δεν υπάρχουν ενδιάμεσες λύσεις. Χρησιμοποιήθηκαν και οι μετατάξεις. Γιατί τα STAGE δεν είναι ήταν μια ενδιάμεση λύση στην ανεργία ή στις μη προσλήψεις; Άλλη ενδιάμεση λύση θα βρούμε; Θα φτιάξουμε εμείς ενδιάμεσες λύσεις και μάλιστα και με τη συνενοχή τη δική μας;
Δημοσιογράφος:  Πολλά είναι αυτά που δείχνουν ότι το ενδιαφέρον της κυβέρνησης και των Αμερικάνων για το Αιγαίο είναι αυξημένο και φαίνεται να συνδέεται και με το ζήτημα της αντιπυραυλικής ασπίδας. Ένα σχόλιο θα ήθελα.
Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Εγώ θα έλεγα ότι αυτό το ζήτημα ενδιαφέρει πάρα πολύ. Ενδιέφερε και την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ενδιαφέρει τώρα και την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Ο λαός πρέπει να ενδιαφερθεί εναντίον αυτών των επιδιώξεων.
Γιατί ενδιαφέρει την Κυβέρνηση; Γιατί λέει ότι η Ελλάδα πρέπει να είναι παίκτης, πρέπει να είναι στην πρώτη γραμμή, είτε αυτό λέγεται αντιπυραυλική ασπίδα, είτε λέγεται πόλεμος του Αφγανιστάν, του Ιράκ, στη διανομή των αγορών. Γιατί σου λέει όσο καλός παίκτης είμαι, τότε θα εξασφαλίσω διέξοδο για τα επιχειρηματικά κεφάλαια. Πιέζουν οι επιχειρηματίες, δεν τους φτάνουν τα κέρδη που βγάζουν στην Ελλάδα, πρέπει να βγουν και έξω! Τώρα από εκεί και πέρα εάν αυτό σημαίνει και γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο και όλα τα άλλα, γι' αυτούς είναι ψιλά γράμματα. Σου λέει εμείς είμαστε διεθνιστές. Διεθνιστές είμαστε κι εμείς. Μόνο που ο δικός μας διεθνισμός δεν απαξιώνει το γνήσιο πατριωτισμό και έτσι δεν απαξιώνεται και ο πραγματικός διεθνισμός. Όσο θα υπάρχει εθνοκρατική οργάνωση και σύνορα, εμείς δεν πρόκειται να τα εκχωρήσουμε σε κανέναν.
Το Αιγαίο έχει πετρέλαια, και ευρωπαϊκές και αμερικάνικες εταιρείες θέλουν την άντλησή του. Αλλά επιπλέον υπάρχει κι ένας άλλος παράγοντας στο Αιγαίο, υπάρχει η Τουρκία η οποία αυτή τη στιγμή προσφέρει εαυτόν για να εξυπηρετήσει είτε τις ευρωπαϊκές ηγετικές δυνάμεις, είτε τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η γεωστρατηγική της θέση είναι τέτοια και οι αξιώσεις της ηγεσίας της αστικής τάξης της Τουρκίας, ανεξαρτήτως των εσωτερικών διαφοροποιήσεων που υπάρχουν, είναι πολύ μεγάλες.
Πολύ φοβόμαστε ότι η Τουρκία προκειμένου να προσφέρει υπηρεσίες, θα ζητήσει και ανταλλάγματα και τα ανταλλάγματα θα είναι στο Αιγαίο, στην Κύπρο και διάφορα άλλα. Γι' αυτό το ζήτημα δεν είναι τι συζητάει ο κ. Παπανδρέου με τον κ. Ερντογάν, ειρήσθω εν παρόδω έστειλε ένα γράμμα ο Ερντογάν και από την πολύ διαφάνεια που έχει η Κυβέρνηση, παρέλειψε να μας το δώσει να δούμε τι λέει!  Εδώ κοντεύουμε να μάθουμε το γενεαλογικό δέντρο του καθενός που έχει κάνει βιογραφικό για να πάει να δουλέψει στο Υπουργείο, όμως τι λέει ο Ερντογάν, δεν ξέρουμε! Έχουμε μάθει τα πάντα, τη μαμά, τον μπαμπά του Υπουργού, αλλά τι λέει ο Ερντογάν και τι απαντάει ο Παπανδρέου δεν το ξέρουμε. Δεν μπορούμε να γίνουμε και Κασσάνδρες.
Επομένως αυτή τη στιγμή η κύρια γραμμή της Κυβέρνησης, όπως και της Νέας Δημοκρατίας, ήταν τα πάντα για την κερδοφορία του κεφαλαίου. Και πολύ φοβόμαστε ότι τα πράγματα στο Αιγαίο και στην Κύπρο δεν θα πάνε καλά. Άρα δεν είναι το ζήτημα τι διαπραγματεύονται οι δυο, εδώ πρόκειται για πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η Μεγάλη Βρετανία παίζει δευτερότερο ρόλο στο Κυπριακό με τη βάση της, που μάλιστα είπε ότι αν λυθεί το Κυπριακό θα παραχωρήσει και ένα μέρος της βάσης; Θα κόψει ένα κομμάτι και θα το ξανακάνει Κυπριακό; Αφού τα χωρικά ύδατα είναι δικά της.
Τώρα, τι να σας πω; Πάντως δεν είναι θέματα δεύτερης σημασίας σε σχέση με αυτά που θέσαμε και μέσα στο Κίνημα πρέπει να μπουν και αυτά.
Δημοσιογράφος: Συζητώντας προ ημερών με κάποιο συνδικαλιστικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, μου έλεγε ότι το Κόμμα της Νέας Δημοκρατίας έχει αφήσει ξεκρέμαστους τους εργαζόμενους στα προγράμματα STAGE. Έχουμε αφήσει –μου είπε χαρακτηριστικά– όλο το πεδίο στο ΚΚΕ.
Ποιο νομίζετε ότι θα είναι το πρακτικό αντίκρισμα αυτής της πολιτικής στάσης του ΚΚΕ για την τύχη αυτών των εργαζομένων που σε λίγο καιρό, αν δεν είναι ήδη απολυμένοι αρκετοί από αυτούς.
Και το δεύτερο που θα ήθελα σε σχέση με αυτό είναι να μου πείτε τι περιμένετε ότι θα αποδώσει αυτή η προσπάθεια, σε αυτό που συνηθίζετε να λέτε «ριζοσπαστικοποίηση της συνείδησης των εργαζομένων απολυμένων»;
Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Το συνδικαλιστικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας λέει «πω-πω έπρεπε να παρέμβουμε να μην αφήσουμε πεδίο στο ΚΚΕ», δηλαδή τα ψηφαλάκια. Εμείς δεν παρεμβαίνουμε για τις ψήφους αυτή τη στιγμή. Αν το κρίναμε με βάση τις ψήφους θα έπρεπε τώρα να αναχωρήσουμε και να γίνουμε ασκητές – κομμουνιστές, ομφαλοσκόποι. Συνεχίζουμε και παλεύουμε και λέμε: Είμαστε διατεθειμένοι να καταβάλλουμε ακόμη και περισσότερες θυσίες.
Επομένως ο αγώνας που κάνουμε θα το πω καθαρά: Πάνω απ’ όλα έχει σαν στοιχείο του ότι η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα πρέπει να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και να απελευθερώσουν την κοινωνία από κάθε μορφής εκμετάλλευση. Ταυτόχρονα ακριβώς επειδή βλέπουμε μπροστά, δεν μπορεί να μην έχουμε ορθάνοιχτα τα μάτια και να μην είμαστε ευαίσθητοι σε αυτό που λέμε τα προβλήματα του τώρα, δεν διαχωρίζονται αυτά.
Ο στόχος ο δικός μας είναι αυτό που λέμε: Στον πόλεμο της Κυβέρνησης, της σημερινής και της προηγούμενης γιατί όλα αυτά είναι σωρευτικά, στον πόλεμο της καπιταλιστικής εργοδοσίας πρέπει να απαντήσεις με πόλεμο. Αυτό μας ενδιαφέρει.
Βεβαίως θα πούμε και στον κόσμο, αυτό τον πόλεμο δεν μπορείς να τον διεξάγεις αν δεν βαδίζεις χέρι – χέρι και με τους κομμουνιστές, ανεξαρτήτως αν συμφωνείς σε όλα μαζί τους. Αυτός είναι ο στόχος μας. Δεν πήραμε αυτή τη θέση για τους εργαζόμενους με τα STAGE για να πάρουμε την ψήφο τους. Γιατί τότε δεν θα είχαμε και επιχειρήματα. Από πού αντλούμε τη θέση μας αυτή; Από το γεγονός ότι δικαίωμα για δουλειά έχουν όλοι.
Από τη στιγμή που τελειώνει κάποιος το Λύκειο ή το ΤΕΙ ή τα ΑΕΙ, πρέπει να βρίσκει δουλειά. Είμαστε αντίθετοι με την αποδέσμευση του πτυχίου από το επάγγελμα. Με τον ΑΣΕΠ κι αυτές τις εξετάσεις που γίνονται και που έχει γίνει άλλοθι το ΑΣΕΠ. Ο ΑΣΕΠ τώρα θα κρίνει αξιοκρατικά τις νοσηλεύτριες; Όχι, δεν υποτιμώ τις νοσηλεύτριες. Μα εδώ έχουν κάνει 30.000 βιογραφικά για να γίνουν διευθυντές και όλοι έχουν 40 πτυχία και 50 μεταπτυχιακά, ποιο θα είναι το κριτήριο του διορισμού; Αν είναι ΠΑΣΟΚ. Τώρα τι, παίζουμε;  Δ/ντή και Γραμματέα ΠΑΣΟΚ θα θέλουν, τι θα θέλουν.
 Εμείς την κάλπη την υποτάσσουμε στον αγώνα και όχι τον αγώνα στην κάλπη. Είμαστε διαφορετικοί. Και απόδειξη είναι ότι δε μας επηρεάζει το εκλογικό αποτέλεσμα. Είναι άλλο πράγμα αυτό που λέμε στο λαό, ότι αν θέλεις να γίνεις δυνατό ισχυροποίησε το ΚΚΕ. Αυτό είναι αντικειμενικό, εντελώς.
 Αν δεν πετάξουν οι εργαζόμενοι έξω τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που υπάρχουν και πανελλαδικά και σε πολλές ομοσπονδίες, - δεν εννοώ σωματικά, να τους καταψηφίσουν και να τους παραμερίσουν-  δεν μπορεί να γίνει αγώνας αποτελεσματικός με «θα» και «αν’.
 Αν κάνει η κυβέρνηση. Τι «αν», αφού τα λέει το Ecofin, σας τα έχουμε δώσει και γραπτά, συγκεκριμένα τι έχουν αποφασίσει το Eurogroup, το Ecofin. Αυτά δεν είναι με την υπογραφή της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ; Γι’ αυτά οι συνδικαλιστές τι λένε; Αξιοκρατία, ΑΣΕΠ και κάτι τέτοια;
Δημοσιογράφος: Σχετικά με τον προσανατολισμό και το πλαίσιο που θα πρέπει να έχουν οι κινητοποιήσεις, αναφερθήκατε στον κίνδυνο να γίνει ό,τι και μετά τις κινητοποιήσεις επί Γιαννίτση, που ήταν μεγάλες, και τελικά εμφανίστηκε ο νόμος από την πίσω πόρτα με άλλο τρόπο. Θεωρείτε ότι είναι υπαρκτός ένας τέτοιος κίνδυνος και σήμερα;
Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Βεβαίως, όσο υπάρχει αυτή η κατάσταση στα ηγετικά όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος. Μάλιστα το ΠΑΣΟΚ είναι και «μανούλα» σε κάτι τέτοια. Η Νέα Δημοκρατία είναι πιο δογματική στους χειρισμούς. Το ΠΑΣΟΚ είναι πιο ευέλικτο στους χειρισμούς, χωρίς να κάνει πίσω ρούπι από τις επιλογές του. Αυτοί οι κίνδυνοι υπάρχουν.
 Δεν ξεκινάμε λέγοντας τους κινδύνους, αλλά υπενθυμίζουμε ένα παρελθόν που πρέπει να το πάρουμε υπόψη. Όταν λέμε την πείρα της τελευταίας 20ετίας δεν πρέπει να πάρουμε υπόψη και αυτό;
 Η πείρα δείχνει ότι ο λαός εύκολα μπορεί να βγει στους δρόμους, όμως πρέπει να έχει υπομονή και αντοχή και να μην περιμένει ότι μέσα σε μια μέρα θα έρθουν αποτελέσματα. Και πρέπει να είναι προετοιμασμένος να αντιμετωπίσει τις παγίδες. Μην υποτιμάμε και το ΣΕΒ και τους εφοπλιστές και τους τραπεζίτες, μην τα υποτιμάμε όλα αυτά. Μην υποτιμάμε την πολιτική του διαίρει και βασίλευε.
 Πάρτε τώρα πόσοι έχουν δώσει ΑΣΕΠ. Υπάρχουν πίνακες επί πινάκων με ανθρώπους που πέτυχαν και δεν τους πήραν, που είναι επιλαχόντες. Αλλά δεν πήραν τους επιλαχόντες, έκαναν καινούριο διαγωνισμό.
 Από το ’99 υπάρχουν άνθρωποι επιτυχόντες στον ΑΣΕΠ που δεν έχουν προσληφθεί. Και σου λέει ο άλλος «γιατί θα κάνεις καινούριο διαγωνισμό και δεν παίρνεις εμένα»; Και απαντάει ο άλλος: «Μετά από 10 χρόνια μπορεί να έχεις βρει δουλειά» και δεν έχουν βρει οι περισσότεροι.
 Καταλαβαίνετε δηλαδή πού βρισκόμαστε; Θα πάρεις τους αδιόριστους εκπαιδευτικούς που ετεροαπασχολούνται ορισμένοι ή κάνουν δουλειές του ποδαριού ή θα πάρεις πρώτα τους ωρομίσθιους και τους αναπληρωτές;
 Διαιρούν τους εργαζόμενους σε τόσες κατηγορίες και σου λένε «εσύ τι λες;». Εμείς τι λέμε; Δουλειά για όλους. Δεν είναι η εύκολη λύση αυτή που λέμε εμείς, είναι η πραγματική λύση.
 Αυτές τις παγίδες πρέπει να τις αποφύγουν οι εργαζόμενοι. Ή τώρα βγαίνει ο Λοβέρδος και λέει ότι «για 1 χρόνο παγώνει η συζήτηση για τα όρια συνταξιοδότησης των γυναικών με ανήλικο παιδί και θα αρχίσει το ‘11». Άρα όσες είναι να βγουν το ’10 μπορεί να χαρούν. Εγώ δε λέω να μη χαρούν αυτές οι γυναίκες, αλλά αυτές οι γυναίκες δεν πρέπει να παλέψουν, και είμαι βέβαιη ότι πολλές θα το κάνουν, για να μην εφαρμοστούν ούτε το ’11,  ούτε το ’12, ούτε το ’20;
 Είναι σικέ το παιχνίδι τους. Αυτή την πείρα έχουμε ως Κόμμα. Όταν πάνε να πάρουν άγρια μέτρα, τότε έχουν προκαθορίσει και 1 – 2 που μπορούν να υποχωρήσουν και να τα πάρουν λίγο αργότερα, για να δείξουν ότι υποχώρησαν και να πουν «ακούμε», «η διαβούλευση έχει αξία, δεν πάει χαμένη».
 Αν παρθούν αυτά τα πράγματα υπόψη, τότε μπορεί να έχουμε μεγάλους αγώνες που να φέρουν αποτελέσματα. Ο αγώνας θέλει σχέδιο, θέλει προοπτική, θέλει εναλλαγή, θέλει εξυπνάδα, θέλει πονηράδα, όλα τα θέλει.
Δημοσιογράφος:  Συχνά και μάλιστα πιο πολύ  από τους Υπουργούς Παιδείας και Υγείας λέγεται ότι υπάρχουν πολλοί εργαζόμενοι οι οποίοι δε βρίσκονται στη θέση τους και κατά κάποιο τρόπο έχει αρχίσει και προετοιμάζεται ένας σχεδιασμός επιστροφής στις οργανικές τους θέσεις. Θα ήθελα να μου κάνετε ένα σχόλιο γι’ αυτό.
Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Οι μετακινήσεις είναι μια φάμπρικα που την έκανε η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Κι εδώ βεβαίως έχει το στοιχείο της ρουσφετολογίας. Και λέω φάμπρικα γιατί είναι η έκταση του προβλήματος, γιατί βεβαίως μια εκπαιδευτικός που μένει έγκυος τον Ιούνιο, έκτακτα, μπορεί να έχει και ένα πρόβλημα να μην μπορεί να πάει στη δουλειά που ήταν.
 Είτε λόγω υγείας, είτε οικογενειακές ανάγκες, μπορεί να δημιουργούνται κάποια προβλήματα. Αλλά η έκταση, όπως έχει το πρόβλημα, είναι μια φάμπρικα που την είχαν ανοίξει οι ίδιοι για να δημιουργούν θύλακες ημετέρων.
 Αλλά να σας πω και κάτι άλλο; Γιατί δε μας τα δίνουν συγκεκριμένα; Γιατί πρέπει να πούμε και μια άλλη πλευρά. Οι εκπαιδευτικοί δε δουλεύουν μόνο 25 ώρες στα σχολεία. Κάνουν και γραφική δουλειά.
 Τώρα μάλιστα οι εκπαιδευτικοί έχουν γίνει και νοσηλευτές. Πρέπει να ανακαλύψουν ποιο παιδί έχει πυρετό, να βρουν τη μάνα του, αν έχει υποκείμενο νόσημα κλπ. Έχουν πάει σχολίατροι στα σχολεία; Είναι κάτι που το είχα αφήσει για το κλείσιμο για το θέμα της γρίπης. Δε θα πω εγώ για το εμβόλιο αν είναι καλό ή κακό ή όχι. Αλλά πού είναι οι σχολίατροι; Ο εκπαιδευτικός τώρα πρέπει να είναι μάγκας, με συγχωρείτε, για να καταλάβει αν ένα παιδί πήγε νωρίτερα ή όχι στο σχολείο, έχουν γίνει και αυτοί γιατροί.
 Οι εκπαιδευτικοί κάνουν και γραφική δουλειά. Κάνουν πολλή δουλειά για τη βιβλιοθήκη γιατί ένα σχολείο έχει και την αναγκαία γραφειοκρατία.
 Είναι πώς είναι οργανωμένη η εκπαίδευση, ας μας πουν ποιος είναι ο ρόλος του εκπαιδευτικού, ποιες είναι περιπτώσεις ρουσφετολογίας και ποιες υπαρκτές ανάγκες. Για τους νοσηλευτές το ίδιο.
 Τώρα με τον ΑΣΕΠ θα τους παίρνουν όλους στο κέντρο και μετά θα τους πηγαίνουν στην περιφέρεια ή ανάποδα. Θα μπαίνει ο άλλος στην Κοζάνη, αλλά αφού είναι κάτοικος Αθήνας θα έρχεται στην Αθήνα.
 Εδώ θέλει άλλου τύπου σχεδιασμό, αλλά αυτά δεν μπορεί να υπάρξουν. Αυτά στο σοσιαλισμό υπήρξαν και λειτούργησαν και ας αφήσουν το «δρυός πεσούσης πας ανήρ ξηλεύεται»,να μην πετάμε και το παιδί μαζί με τα νερά, αλλά εν πάση περιπτώσει.
 Ας μας εξηγήσουν, πρώτα να βγουν και να μας πουν πώς δημιουργούνται 15.000 κενά απότομα, για να καταλάβουμε και πού είναι οι νοσηλευτές – φαντάσματα.
 Εδώ όμως βγαίνει και λέει ο Παπανδρέου ότι σε κάθε 5 που φεύγουν θα διορίζεται 1.  Ερωτώ: Λογικά οι κοινωνικές υπηρεσίες δεν έχουν διευρυνθεί; Νέοι τομείς, νέες ειδικότητες, αυτό θα πει σύγχρονη εποχή. Άρα ο τεχνολογικός εκσυγχρονισμός που έγινε, δικαιολογεί τη μείωση της ζωντανής ανθρώπινης εργασίας; Και αν έχουμε τεχνολογικό εκσυγχρονισμό, θα πεταχτούν κι άλλοι ή θα μειωθεί ο χρόνος εργασίας, το ωράριο εργασίας;
 Αυτά έτσι πρέπει να αντιμετωπιστούν. Με αυτή την έννοια δε δίνουμε δεκάρα σε ό,τι λένε. Και όταν αυτά που λένε αντανακλούν σε υπαρκτά προβλήματα, το κάνουν για άλλους λόγους.