Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Kent (Canterbury)

Emeritus Research Fellow, St. John’s College, Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης

Ο Peter Hacker γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1939. Σπούδασε Φιλοσοφία, Πολιτική και Οικονομικά στο Queen's College της Οξφόρδης από το 1960 έως το 1963, οπότε έλαβε το πτυχίο του με «άριστα μετ’επαίνων» (Congratulatory First Class). Έλαβε υποτροφία για μεταπτυχιακές σπουδές στο St.Antony's College της Οξφόρδης, όπου παρέμεινε από το 1963 έως το 1965, γράφοντας τη διδακτορική διατριβή του υπό την επίβλεψη του H.L.A.Hart, με θέμα 'Rules and Duties' («Κανόνες και Καθήκοντα»). Το 1965 έλαβε Junior Research Fellowship στο Balliol College. Το 1966 ολοκλήρωσε τη διδακτορική έρευνά του και του απονεμήθηκε ο τίτλος του Διδάκτορα.

Έγινε Tutorial Fellow στο St. John’s College το 1966, θέση που κατείχε έως τη συνταξιοδότησή του το 2006, όταν αναγορεύτηκε σε Emeritus Research Fellow στο St. John’s. Διετέλεσε College Librarian (1986-2006) και Keeper of the College Pictures (1986-1998). Το 2010 έλαβε μια Τιμητική Υποτροφία στο Queen's College της Οξφόρδης.

Υπήρξε Επισκέπτης Καθηγητής στο Makere College της Ουγκάντα (1968), Επισκέπτης Καθηγητής στο Swarthmore College των Η.Π.Α. (1973), Επισκέπτης Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Michigan στο Ann Arbor των Η.Π.Α. (1974) και Milton C.Scott Επισκέπτης Καθηγητής, Queen's University, Kingston, Ontario (1984). Έλαβε Research Readership in Humanities από τη Βρετανική Ακαδημία (1985-7). Το 1986 επέστρεψε για ένα εξάμηνο ως Επισκέπτης Καθηγητής στο Swarthmore College των Η.Π.Α. Έλαβε Leverhulme Senior Research Fellowship (1991-4). Από το 1992 έως το 2010 διετέλεσε Μέλος της Rothschild Fellowships Academic Committee, Yad Hanadiv, Ιερουσαλήμ. Υπήρξε Επισκέπτης Ερευνητής στο Ίδρυμα Rockefeller, στο Bellagio της Ιταλίας, το 2006, καθώς και στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια για ένα εξάμηνο το 2009.

Είναι associate editor του Philosophical Investigation και του Wittgenstein Studies. Από το 1997 έως το 2003 ήταν associate editor του Oxford Dictionary of National Biography (φιλόσοφοι του 20ου αιώνα). Από το 1998 έως το 2003 ήταν Trustee of the Wittgenstein papers και Μέλος της Επιτροπής των Επιμελητών Εκδόσεων. Από το 2003 είναι Μέλος και Γραμματέας της Advisory Committee of Wittgenstein Editors.

Είναι συγγραφέας περισσότερων των 20 βιβλίων και πολυάριθμων μελετών σχετικών με τη φιλοσοφία του Wittgenstein, τη φιλοσοφία της γλώσσας, τη φιλοσοφία της ψυχολογίας, τη φιλοσοφία και τη γνωσιακή νευροεπιστήμη.  

Επί του παρόντος, ασχολείται με τη συγγραφή μιας τριλογίας για την ανθρώπινη φύση. Οι δύο πρώτοι τόμοι, Human Nature: the Categorial Framework και The Intellectual Powers - A Study of Human Nature, έχουν δημοσιευθεί. Ο τρίτος τόμος θα φέρει τον τίτλο The Moral Powers – a Study of Human Nature. 

Επικείμενα Βιβλία

• The Intellectual Powers – A Study of Human Nature (Wiley-Blackwell, Oxford, 2013)

• Wittgenstein: Comparisons and Context (Clarendon Press, Oxford, 2013)

Πρόσφατα Βιβλία

• History of Cognitive Neuroscience (co-author with M. R. Bennett); 320 pp. (Wiley- Blackwell, Oxford, 2008); ISBN 978-1-4051-8182-2.

• Human Nature – the Categorial Framework; 344 pp. (Blackwell, Oxford, 2007); ISBN 978-1-405-14728-6

• Neuroscience and Philosophy: Language, Mind and Brain, 215 pp., co-author with Max Bennett, Daniel Dennett and John Searle (Columbia University Press, New York, 2007), ISBN 978-0-234-14044-7

• Philosophical Foundations of Neuroscience, 454 pp., co-author with M.R. Bennett (Blackwell, Oxford, and Malden, Mass., 2003). ISBN 1-4051-0855-X

• Wittgenstein: Connections and Controversies, 375 pp. (Clarendon Press, Oxford, 2001). ISBN 0-19-924569-X

• Wittgenstein on Human Nature, 59 pp. (Weidenfeld and Nicolson, London, 1997)

Peter Hacker

Ο Διάλογος διαδραματίζεται στα Ηλύσια Πεδία. Οι συμμετέχοντες είναι ο Richard (ένας Οξφορδιανός φιλόσοφος της δεκαετίας του ’50), ο Jill (ένας σύγχρονος φιλόσοφος), ο Frank Craik (ένας Αμερικανός νευροβιολόγος), ο Descartes και ο Αριστοτέλης. 

Ο Διάλογος ανοίγει με την έγερση προβλημάτων ενός ευρέος φάσματος∙ αφορούν τον νου, τον εαυτό, την ψυχή και τη σχέση του νου με το σώμα. Ο Descartes εισέρχεται στη σκηνή και υπερασπίζεται την άποψή του, σύμφωνα με την οποία ο νους είναι μια ουσία που έχει ως διακριτικό γνώρισμα τη σκέψη. Οι νοητικές ιδιότητες είναι ιδιότητες του νου. Οι φυσικές ιδιότητες είναι ιδιότητες του σώματος. Ο νους και το σώμα διαμορφώνουν μια αμφίδρομη αιτιώδη σχέση. Αυτή η αντίληψη τίθεται καταρχάς υπό επεξεργασία και στη συνέχεια υποβάλλεται σε κριτική. Εξετάζεται, επίσης, η θεωρία της ταυτότητας νου και εγκεφάλου, η οποία τελικά αναδεικνύεται ως ανεπαρκής. Ο Αριστοτέλης εισέρχεται στη σκηνή και προωθεί τη δική του βιολογική προσέγγιση του νου. Η Αριστοτελική έννοια της ψυχῆς τίθεται υπό διερεύνηση, ενώ η λογιστική ψυχή προβάλλεται ως εκείνη που διαφοροποιεί τον άνθρωπο από τα υπόλοιπα ζώα του ζωϊκού βασιλείου. Η λογιστική ψυχή αποτελείται από τις διακριτές δυνάμεις του θεωρητικού νου και της λογιστικής βούλησης. Σε αντιδιαστολή προς τον Καρτεσιανό νου, η ψυχή δεν είναι ένα δρών υποκείμενο, αλλά ένα σύνολο δυνάμεων. Πράττει κανείς με τον νου, όχι όπως πράττει με ένα όργανο (χέρια ή πόδια), αλλά όπως πράττει με τα χαρίσματά του. Εν αντιθέσει προς τις δυϊστικές αντιλήψεις, οι νοητικές ιδιότητες είναι ιδιότητες του ανθρώπινου έμβιου όντος και όχι του νου —με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, η όραση είναι μια ιδιότητα του έμβιου όντος και όχι των ματιών του.