Proslipsis.gr | Αθήνα 11.11.2022, 12:36
Η Ένωση Δραματοθεραπευτών και Παιγνιοθεραπευτών Ελλάδας σε συνεργασία με το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών διοργανώνει ημερίδα με θέμα: Βία: προκλήσεις στη δραματοθεραπευτική και παιγνιοθεραπευτική διαδικασία. Θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2022 στο Αμφιθέατρο της Βιβλιοθήκης της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών.
Αναφέρουν οι διοργανωτές: «Η επικαιρότητα μας επιβάλλει να στρέψουμε το βλέμμα προς τη βία που φαίνεται να κυριαρχεί τόσο στο κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό, όσο και στο φυλετικό και ψυχολογικό πεδίο. Η καθημερινότητά μας δέχεται συνεχείς επιθέσεις βίας: βία που ασκείται επάνω μας ατομικά ή συλλογικά, βία την οποία ασκούμε εμείς στους άλλους, βία που ασκούμε στον ίδιο μας τον εαυτό.
Η βία του ρατσισμού, της κοινωνικής καταπίεσης, της εξάρτησης, της κακοποίησης, η βία μιας παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης, αλλά και ο τρόπος που η βία εμφανίζεται στη θεραπεία και μετουσιώνεται σε έκφραση και δημιουργικότητα μέσα από τη Δραματοθεραπεία είναι μερικά από τα θέματα που θα αναπτυχθούν στην παρούσα ημερίδα μέσα από θεωρητικές ομιλίες και βιωματικά εργαστήρια».
Η ημερίδα τελεί υπό την αιγίδα της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας. Ο πίνακας της αφίσας είναι μια ευγενική παραχώρηση του εικαστικού Κώστα Πολυχρόνου.
ΠΙΝΑΚΑΣ 1 Συνοπτικό πρόγραμμα της Ημερίδας
10:00-10:30 Εγγραφές 10:30- 11:00 Χαιρετισμοί Γιώργος Π. Πεφάνης, Πρόεδρος ΤΘΣ ΕΚΠΑ Μαρία Σούμπερτ, Πρόεδρος ΕΔΠΕ Στέλιος Κρασανάκης, Ψυχίατρος – Δραματοθεραπευτής, διδάσκων στο ΤΘΣ ΕΚΠΑ 11:00-11:30 Performance & Documentation (βασισμένο σε θεατρικό εργαστήριο με ανήλικους πρόσφυγες) «Tυρί, ζαμπόν, ψωμί και έτοιμο» Συμμετέχουν οι φοιτητές του ΤΘΣ ΕΚΠΑ: Ευαγγελία Γατσωτή, Ρηνιώ Μπάλκου- Παπαδοπούλου, Σωτήρης Σιδηρόπουλος, Ειρήνη Μπουλουτσίκου-Μπουλούτσου, Κλημεντίνη Φελεσάκη [με αφορμή το μάθημα «Θέατρο &Ψηφιακές Τεχνολογίες στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, Διδάσκουσα: Kλειώ Φανουράκη]. 11:30-12:30 Α’ συνεδρία: Πρόεδρος: Σταύρος Καλός
- «Το θέατρο ως πρόληψη και θεραπεία στη βία» Σταύρος Καλός, Ψυχολόγος-Ηθοποιός-Δραματοθεραπευτής - «Μορφές βίας στη δραματοθεραπευτική διαδικασία» Στέλιος Κρασανάκης MD, Ψυχίατρος- Δραματοθεραπευτής-Σκηνοθέτης- Διδάσκων ΕΚΠΑ
- «Μια βίαιη προσαρμογή: Η πρόσληψη και εφαρμογή της διαδικτυακής δραματοθεραπείας από Δραματοθεραπευτές και θεραπευόμενους κατά την πανδημία του SARS-CoV-2 στην Ελλάδα» Ιωάννα Αυγερινού, Δραματοθεραπεύτρια, Επόπτρια μέσω Δημιουργικής Εποπτείας, εκπδ. Ψυχολόγος, Ηθοποιός Μαρία Σούμπερτ, Θεατρολόγος- Δραματοθεραπεύτρια, Υπ.Δρ. ΤΘΣ ΕΚΠΑ, Πρόεδρος ΕΔΠΕ 12:30–14.00 Β’ συνεδρία: Πρόεδρος: Δρ. Κλειώ Φανουράκη
- «Ο Διάλογος με τις ψηφιακές τέχνες και οι αξίες της Αποκαταστατικής Δικαιοσύνης ως δημιουργικοί δρόμοι για τους εργαζόμενους με νέους: για την προώθηση της κοινωνικής ένταξης» Δρ. Θήο Γαβριηλίδης, Καθηγητής, Ιδρυτής και Διευθυντής του Διεθνούς Ινστιτούτου RJ4All Δρ. Κλειώ Φανουράκη, επίκουρη καθηγήτρια Θεατρολογίας-Διδακτικής του θεάτρου (θεωρία και πράξη), Σκηνοθέτις-Συγγραφέας-Περφόρμερ, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών ΕΚΠΑ Δρ. Μιχαέλα Αντωνίου, Μέλος ΕΔΙΠ: Θεατρολογία-Υποκριτική: θεωρία και πράξη, Σκηνοθέτις-Συγγραφέας-Μεταφράστρια,-Ηθοποιός, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών ΕΚΠΑ
- «Η Βία μέσα και σε συσχετισμό με τις Δραματικές Αναπαραστάσεις της στο Σύγχρονο Ελληνικό Κινηματογράφο και Τηλεόραση από την οπτική της Δραματοθεραπευτικής προσέγγισης» Κωνσταντίνα Εικοσιπεντάρχου, Κοιν.Λειτουργός - Δραματοθεραπεύτρια – Σκηνοθέτις - Κινηματογραφοθεραπεύτρια
- «Θέατρο, παραστατικές τέχνες και δομές υγείας: Το παράδειγμα της διεπιστημονικής ομάδας της Κινητής Μονάδας Παιδιών και Εφήβων του Κέντρου Ψυχικής Υγείας Χανίων (ΓΝΧ) για σχολεία» Αικατερίνη Ντούρα -νοσηλεύτρια Τ.Ε Προϊσταμένη Κινητής Μονάδας Ενηλίκων, Παιδιών, Εφήβων του Κέντρου Ψυχικής Υγείας Χανίων(ΓΝΧ) Παντελία-Μαρίνα Βασιλάκη, Φιλόλογος- Τελειόφοιτη Τμήματος Θεατρικών Σπουδών-ΕΚΠΑ
- «Ψυχή στο στόμα» Αντιγόνη Χριστοφόρου, Ψυχοθεραπεύτρια-Δραματοθεραπεύτρια, Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής Τμήμα Απεξάρτησης 18 ΑΝΩ 14:00-15:00 Διάλειμμα 15:00-16:30 Α’ κύκλος βιωματικών εργαστηρίων (Τα εργαστήρια πραγματοποιούνται ταυτόχρονα)
- «Μέσα ή Έξω από το Κουκλόσπιτο;» Δώρα Δεδέσκη, Ψυχολόγος – Δραματοθεραπεύτρια – Εκπαιδεύτρια Δραματοθεραπείας Ιωάννα Αυγερινού, Δραματοθεραπεύτρια- Γεν. Γραμματέας ΕΔΠΕ – Επόπτρια Δημιουργικής Εποπτείας - εκπδ. Ψυχολόγος – Ηθοποιός
- «Η πρόκληση του κρυφού/σιωπηλού ρατσιστή. Διεργασίες επίγνωσης και η τελετουργία στην δραματοθεραπεία» Σόνια Σωφρονία Περλέγκα, Δραματοθεραπεύτρια / Κοινωνική λειτουργός
- «Do not cross. Η βία της εξάρτησης» Ανδρονίκη Νικολακάκη, Κοινωνιολόγος – Δραματοθεραπεύτρια – Σύμβουλος Εξαρτήσεων Μαρία Σούμπερτ, Θεατρολόγος- Δραματοθεραπεύτρια – Υπ.δρ. ΤΘΣ ΕΚΠΑ, Πρόεδρος ΕΔΠΕ 16:30-18:00 Β’ κύκλος βιωματικών εργαστηρίων (Τα εργαστήρια πραγματοποιούνται ταυτόχρονα)
- «Τόσο – Όσο, Πόσο;» Ελευθερία Τσαμπαρλή, Εκπαιδευόμενη Δραματοθεραπεύτρια
- «Το γυναικείο σώμα στον δημόσιο χώρο» -Ιστορίες σεξουαλικής παρενόχλησης Αριστέα Αρσενοπούλου, Ψυχολόγος- Δραματοθεραπεύτρια 18:00-18:30 Παρουσίαση της performance που θα δημιουργηθεί στο εργαστήριο «Το γυναικείο σώμα στον δημόσιο χώρο» -Ιστορίες σεξουαλικής παρενόχλησης» και κλείσιμο των εργασιών της ημερίδας με τη συμμετοχή της επιστημονικής επιτροπής της Ημερίδας.
ΠΙΝΑΚΑΣ 2 Εγγραφή 40€ κανονική συμμετοχή 30€ μειωμένη συμμετοχή (φοιτητικό, ανέργων και ομαδικές εγγραφές άνω των πέντε ατόμων). Διαδικασία εγγραφής:
Η εγγραφή κατοχυρώνεται με την κατάθεση των χρημάτων στον λογαριασμό της Ε.Δ.Π.Ε. ΕΝΩΣΗ ΔΡΑΜΑΤΟΘΕΡΑΠΕΥΤΩΝ ΚΑΙ ΠΑΙΓΝΙΟΘΕΡΑΠΕΥΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ GR1601101290000012948036632
Βήματα: Κατάθεση του ποσού στην τράπεζα με το όνομά σας και την αιτιολογία «Συνδρομή». Αποστολή καταθετηρίου στο email της Ε.Δ.Π.Ε. (info@edpe.gr). Για τους προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών ΕΚΠΑ η συμμετοχή είναι ελεύθερη με την προϋπόθεση της έγκαιρης εγγραφής.
ΠΙΝΑΚΑΣ 3 Περιλήψεις των ομιλιών και των εργαστήριων (παρατίθενται με σειρά παρουσίασης)
Performance & Documentation (βασισμένο σε θεατρικό εργαστήριο με ανήλικους πρόσφυγες) «Tυρί, ζαμπόν, ψωμί και έτοιμο» Συμμετέχουν οι φοιτητές του ΤΘΣ ΕΚΠΑ: Ευαγγελία Γατσωτή, Ρηνιώ Μπάλκου-Παπαδοπούλου, Σωτήρης Σιδηρόπουλος, Ειρήνη Μπουλουτσίκου-Μπουλούτσου, Κλημεντίνη Φελεσάκη [με αφορμή το μάθημα «Θέατρο &Ψηφιακές Τεχνολογίες στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, Διδάσκουσα: Kλειώ Φανουράκη].
Ομιλίες «Το θέατρο ως πρόληψη και θεραπεία στη βία» Σταύρος Καλός, Ψυχολόγος-Ηθοποιός-Δραματοθεραπευτής Φιλόσοφοι και επιστήμονες συνηγορούν ότι η δημιουργικότητα είναι το αντίδοτο στην ΒΙΑ που δείχνει να είναι εν δυνάμει συμπεριφορά του άνθρωπου. Η ψυχοθεραπεία μέσω θεάτρου μπορεί να αναπτύξει την δημιουργικότητα του ατόμου, τον έλεγχο των παρορμήσεων του προς εκτόνωση (Konrad Lorenz) ,την πλαστικότητα της κίνησης (Στανιλάφσκι) και φυσικά την αστεία πλευρά των πραγμάτων. Υπάρχει συνάφεια στις θεωρίες βίας και το θέατρο π.χ. Ο πατέρας της Γνωσιακής Συμπεριφορικής ψυχοθεραπείας Άαρον Μπέκ θεωρούσε ότι ένα άτομο θυμώνει και εν δυνάμει μπορεί να γίνει και επιθετικό όταν νιώσει ότι αδικείται η απειλείτε με κάποια απώλεια και έτσι αντιδρά με επιθετικό τρόπο για να προστατευτεί. Πάει την έχασα με πρόδωσε παρηγοριά μου μόνη να την μισώ, Οθέλλος Το θέμα της ζήλιας και της απώλειας ερευνήσαμε σε εκπαιδευτική ομάδα μέσω του έργου της ΜΗΔΕΙΑΣ που θα αναφερθούμε και την σημαντική συμβολή του χορού στην ένταση του πρωταγωνιστή σαν ομάδα στην οποία υπακούει.(LE BON) Μέσω του θεάτρου μπορούν επίσης να δουλευτούν θέματα ψυχολογίας του ατόμου σε σχέση με την βία όπως η γνωστική ασυμφωνία που ανέδειξε και το πείραμα του Milgram Αυτό εμένα κι ευχάριστο μου είναι και λυπηρό συνάμα γιατί να ξεφύγει κανείς τις συμφορές είναι γλυκό. Αλλά και πάλι αυτούς που αγαπάει να φέρνει σε δυστυχία. ΦΥΛΑΞ προς ΚΡΕΟΝΤΑ Διαμέσου του κειμένου της Αντιγόνης διερευνήσαμε σε σεμινάριο της ΕΕΨΕ αντίστοιχα την θέση μας μέσα στην κοινωνία και τις τυχόν ενστάσεις μας για τους ρόλους που μας θυματοποιούν η μας οδηγούν σε παραβάσεις.
«Μορφές βίας στη δραματοθεραπευτική διαδικασία» Στέλιος Κρασανάκης MD, Ψυχίατρος- Δραματοθεραπευτής-Σκηνοθέτης-Διδάσκων ΕΚΠΑ Η ψυχολογία των ομάδων αρχίζει το 1895 με τη δημοσίευση του βιβλίου του Gustave Le Bon Η ψυχολογία του όχλου, όπου ακολουθούμε τη μετατροπή των μελών μιας ομάδας σε όχλο. Στην πορεία εμφανίζονται συλλογικά συναισθήματα όπως οργή, μίσος, θυμός και η συνακόλουθη βία που αποδίδονται στο αγελαίο ένστικτο, πολιτισμικό κατάλοιπο του μακρινού και πρωτόγονου παρελθόντος της ανθρωπότητας. Ο S. Freud με τη σειρά του στο κείμενο Τοτέμ και Ταμπού ανατρέχει στο αρχέγονο ανθρωπολογικό παρελθόν και περιγράφει τη διαδικασία που πραγματοποιείται με το πέρασμα από την ορδή στον πολιτισμό. Στη συνέχεια ο συμπεριφορισμός αποδίδει την αγελαία συμπεριφορά στην κοινωνική μάθηση. Η βία είναι παρούσα σε όλες τις ομαδικές και δυαδικές θεραπευτικές διαδικασίες όπου εμφανίζονται φαινόμενα ανάλογα της πραγματικότητας. Η δραματοθεραπευτική διαδικασία αποτελεί τη σκηνή όπου διαδραματίζονται πράξεις που συχνά αποτελούν αναπαράσταση βίαιων συμπεριφορών και σχέσεων. Έχουμε όμως τις ανάλογες τεχνικές ώστε αυτές να μετουσιώνονται σε σκηνικά έργα τέχνης μέσα από τη μεταφορά και την αισθητική απόσταση, τις δύο βασικές έννοιες μέσω των οποίων λειτουργεί η δραματοθεραπεία. Παράλληλα μέσω της τελετουργίας αλλά και της μυθικής μετωνυμίας δημιουργείται μια «σαν να» γκροτέσκα-θεατρική μορφή της βίας, αντικείμενο παρατήρησης και επεξεργασίας σε ένα αισθητικό περιβάλλον. Η βία συχνά εισβάλλει στο εδώ και τώρα της θεραπευτικής διαδικασίας και χρειάζονται ιδιαίτεροι χειρισμοί ώστε να γίνει acting in και όχι acting out. Υπάρχουν δε δραματοθεραπευτικές προσεγγίσεις όπως η DVT του David Read Johnson (Developmental Transformations) , όπου αξιοποιεί την επιθετικότητα δημιουργώντας έναν ασφαλή χώρο. Στην παρούσα ανακοίνωση μέσα από συγκεκριμένες περιπτώσεις και αναφορές θα στοιχειοθετήσουμε την αντίληψη ότι η δραματοθεραπεία φαίνεται να αποτελεί τη μέθοδο επιλογής για την επεξεργασία βίαιων καταστάσεων που συναρθρώνονται στο ευρύτερο κοινωνικό σύστημα εμπλέκοντας στη διαδικασία τον κύριο φορέα της βίας, το σώμα με το νευρωνικό του δίκτυο και την πλαστικότητα του εγκεφάλου.
«Μια βίαιη προσαρμογή: Η πρόσληψη και εφαρμογή της διαδικτυακής δραματοθεραπείας από Δραματοθεραπευτές και θεραπευόμενους κατά την πανδημία του SARS-CoV-2 στην Ελλάδα» Ιωάννα Αυγερινού, Δραματοθεραπεύτρια, Επόπτρια μέσω Δημιουργικής Εποπτείας, εκπδ. Ψυχολόγος, Ηθοποιός Μαρία Σούμπερτ, Θεατρολόγος- Δραματοθεραπεύτρια, Υπ.Δρ. ΤΘΣ ΕΚΠΑ, Πρόεδρος ΕΔΠΕ Η πανδημία και οι περιορισμοί κοινωνικής αποστασιοποίησης μετακίνησαν βίαια τους ανθρώπους από το ομαδικό στο ατομικό, από την συλλογικότητα στην ιδιωτικότητα. Στην ανθρωπιστική και υγειονομική αυτή κρίση η Δραματοθεραπεία κλήθηκε να προσαρμοστεί στις ανάγκες των θεραπευόμενων και να μεταφερθεί εν μια νυκτί σχεδόν από την δια ζώσης συνθήκη στον διαδικτυακό τόπο. Η μετακίνηση αυτή ενείχε τη βία όχι μόνο του φόβου θανάτου που επέφερε η πανδημία, αλλά και της μη εξοικείωσης μερίδας του πληθυσμού με ένα νέο μέσο επικοινωνίας: το διαδίκτυο. Η απότομη αυτή αλλαγή στην καθημερινότητα και την ρουτίνα εκατομμυρίων ανθρώπων, αλλά και η ανάγκη να συνεχίσει η Δραματοθεραπεία και οι Δραματοθεραπευτές να αποτελούν ένα καταφύγιο για τους ανθρώπους που βιώνουν την κρίση αυτή, στάθηκε αφορμή να μελετήσουν οι ερευνήτριες τον τρόπο με τον οποίο οι Δραματοθεραπευτές αλλά και οι Θεραπευόμενοι, ανταποκρίθηκαν στην συνθήκη αυτή. Η πρώτη έρευνα πραγματοποιήθηκε διαδικτυακά από τις 30 Δεκεμβρίου 2020 έως και τις 20 Ιανουαρίου 2021 με ερωτήσεις κλειστού και ανοιχτού τύπου και απεστάλη σε 86 Έλληνες Δραματοθεραπευτές που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Τον Ιούνιο-Ιούλιο 2021 οι ερευνήτριες απέστειλαν στους ίδιους θεραπευτές αλλά και σε θεραπευόμενους ένα δεύτερο ερωτηματολόγιο για τον τρόπο που βιώνουν την διαδικτυακή δραματοθεραπεία εφαρμόζοντάς την τουλάχιστον για ένα μήνα, ώστε να διερευνηθεί η εξοικείωσή τους με το αντικείμενο, αλλά και ο τρόπος που μετέβησαν από την διαδικτυακή συνθήκη ξανά στη δια ζώσης. Στην παρούσα ομιλία θα γίνει μια παρουσίαση των αποτελεσμάτων των δύο αυτών ερευνών μικτής μεθόδου με στόχο να γίνει μια αποκωδικοποίηση του τρόπου με τον οποίο έζησαν οι Δραματοθεραπευτές και οι Θεραπευόμενοι αυτή την ξαφνική αλλαγή, πως και κατά πόσον αμφότεροι μπόρεσαν να προσαρμοστούν στην βίαιη συνθήκη της υγειονομικής κρίσης και της κοινωνικής αποστασιοποίησης. τις δυσκολίες που συνάντησαν, αλλά και τι πιστεύουν πως μπορεί να προσφέρει η θεραπευτική αυτή προσέγγιση στον κόσμο της διαδικτυακής εφαρμογής.
«Ο Διάλογος με τις ψηφιακές τέχνες και οι αξίες της Αποκαταστατικής Δικαιοσύνης ως δημιουργικοί δρόμοι για τους εργαζόμενους με νέους: για την προώθηση της κοινωνικής ένταξης» Δρ. Θήο Γαβριηλίδης, Καθηγητής, Ιδρυτής και Διευθυντής του Διεθνούς Ινστιτούτου RJ4All Δρ. Κλειώ Φανουράκη, επίκουρη καθηγήτρια Θεατρολογίας-Διδακτικής του θεάτρου (θεωρία και πράξη), Σκηνοθέτις-Συγγραφέας-Περφόρμερ, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών ΕΚΠΑ Δρ. Μιχαέλα Αντωνίου, Μέλος ΕΔΙΠ: Θεατρολογία-Υποκριτική: θεωρία και πράξη, Σκηνοθέτις- Συγγραφέας-Μεταφράστρια,-Ηθοποιός, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών ΕΚΠΑ Η Αποκαταστατική Δικαιοσύνη φέρνει κοντά τα μέρη που έχουν πληγεί από μια μορφή βλάβης και τους δίνει την ευκαιρία να μοιραστούν τις εμπειρίες τους με τρόπο που μπορεί να διευκολύνει την κατανόηση και την ενσυναίσθηση (βλ. Γαβριηλίδης 2007, 2020). Ορισμένοι περιγράφουν την Αποκαταστατική Δικαιοσύνη ως έναν τρόπο να μεταφερθεί η σύγκρουση μακριά από τους οργανισμούς και στα χέρια των ατόμων που έχουν πληγεί. Η Αποκαταστατική Δικαιοσύνη αφορά την επικοινωνία. Το Παράδειγμα της Αποκαταστατικής Δικαιοσύνης, το οποίο μπορεί να συγκεκριμενοποιηθεί σε διαφορετικές θεωρητικές προσεγγίσεις και συγκεκριμένα προγράμματα, βασίζεται σε τρεις χαρακτήρες: Τον δράστη, ο οποίος χρειάζεται να αναλάβει την ευθύνη, το θύμα, που υπέστη τη ζημία, το οποίο χρειάζεται αποκατάσταση, την κοινότητα, η οποία χρειάζεται συμφιλίωση. Στην παρούσα ανακοίνωση θα διερευνηθεί το πώς ο διάλογος με τις ψηφιακές τέχνες, μέσα από την ολιστική προσέγγιση του θεάτρου με τη χρήση των ψηφιακών τεχνολογιών, μπορεί να αλληλοεπιδράσει με τις αξίες της Αποκαταστατικής Δικαιοσύνης και να ενισχύσει την κοινωνική ένταξη των νέων, όταν η Α.Δ. αποτελεί μέθοδο στα χέρια των εργαζομένων με νέους (στην εκπαίδευση, σε δομές για και με νέους, σε άλλα εκπαιδευτικά περιβάλλοντα, σε κοινοτικές πρωτοβουλίες, στον χώρο εργασίας κ.ά) και προσφέρει την ευκαιρία για μεγαλύτερη συμμετοχή των νέων πολιτών στη δικαστική διαδικασία και ευρύτερη έκθεση της κοινότητας σε δεξιότητες μη βίαιης επίλυσης συγκρούσεων. Επιπροσθέτως, θα παρουσιαστεί μέρος της συναφούς δημιουργικής συνεργασίας των συνομιλητών στο πλαίσιο του προγράμματος Erasmus+ DigiArts.
«Η Βία μέσα και σε συσχετισμό με τις Δραματικές Αναπαραστάσεις της στο Σύγχρονο Ελληνικό Κινηματογράφο και Τηλεόραση από την οπτική της Δραματοθεραπευτικής προσέγγισης» Κωνσταντίνα Εικοσιπεντάρχου, Κοιν.Λειτουργός - Δραματοθεραπεύτρια – Σκηνοθέτις – Κινηματογραφοθεραπεύτρια Οι ποικίλες μορφές βίας που περιγράφονται, καταγράφονται, εκφράζονται , εκφέρονται διαπράττονται μέσα και έξω από τους κοινωνικούς θεσμούς είναι διάχυτες και καθημερινές συμπεριφορές που διατρέχουν τις ζωές όλων μας είτε ως θύματα ή θύτες είτε ως παρατηρητές. Το θέμα της βίας, ως πράξη, σκέψη, στάση και αντίληψη είναι τεράστιο και μας ξεπερνά στην κατανόηση του, στην διαχείριση του και στην μετουσίωση του. Ως θεραπευτές ερχόμαστε αναπόφευκτα σε συνεχή επαφή με την βιαιότητα και την επιθετικότητα της εξωτερικής και εσωτερικής πραγματικότητας του ανθρώπου. Τα ψυχοθεραπευτικά μεθοδολογικά και επιστημολογικά εργαλεία ως μόνα εφόδια δεν μας αρκούν για να κατανοήσουμε και να επεξεργαστούμε τα φαινόμενα της βίας καθώς και την καταστροφική τους επίδραση αλλά και την αιτία της ύπαρξης και της πυκνής αναπαραγωγής τους. Χρειαζόμαστε την βοήθεια και την συνέργεια όλων των άλλων ανθρωπιστικών επιστημών, και των εταίρων της κοινωνικής συν-αντίληψης που μελετούν την βία σε όλα τα πεδία της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Ο Ποιητής-Καλλιτέχνης από την αρχή του πολιτισμού μέχρι σήμερα μελετά την βία, την υπολογίζει στα δραματικά δεδομένα του και εναντιώνεται στην επιβολή της μέσα από το μύθο του αρχαϊκού Προμηθέα/Ευριπίδη , μέσα από τους εφήβους ήρωες του δυστοπικού σεναρίου του Κυνόδοντα/ Λάνθιμου μέχρι την ενδοοικογενειακή εξέγερση προς τον πατέρα-αφέντη των οικείων κακών στο Σπιρτόκουτο/ Οικονομίδη. Η θεατρική και κινηματογραφική τέχνη μέσα από τις μυθογραφικές αφηγήσεις της και την δημιουργική αισθητική αποστασιοποίηση καταφέρνει να μας δίνει παραστάσεις και αναπαραστάσεις μιας ή πολλών πιο ολοκληρωμένων εικόνων των ποικίλων μορφών της βίας και των επιπτώσεων της στο άτομο, στις σχέσεις , στους κοινωνικούς θεσμούς και στην πολιτισμική εξέλιξη. Στην εργασία μας με όχημα τα σενάρια συγκεκριμένων κινηματογραφικών και τηλεοπτικών παραγωγών θα παρουσιάσουμε σκέψεις και διαπιστώσεις, από την οπτική και την εμπειρία μας μέσα από το πρίσμα της Δραματοθεραπευτικής προσέγγισης σχετικά με τις <αφηγήσεις> που έρχονται ως ψυχοθεραπευτικό υλικό.
«Θέατρο, παραστατικές τέχνες και δομές υγείας: Το παράδειγμα της διεπιστημονικής ομάδας της Κινητής Μονάδας Παιδιών και Εφήβων του Κέντρου Ψυχικής Υγείας Χανίων (ΓΝΧ) για σχολεία» Αικατερίνη Ντούρα -νοσηλεύτρια Τ.Ε Προϊσταμένη Κινητής Μονάδας Ενηλίκων, Παιδιών, Εφήβων του Κέντρου Ψυχικής Υγείας Χανίων(ΓΝΧ) Παντελία-Μαρίνα Βασιλάκη, Φιλόλογος- Τελειόφοιτη Τμήματος Θεατρικών Σπουδών-ΕΚΠΑ Οι νέες συνθήκες που βιώνουν οι σύγχρονες κοινωνίες την τελευταία δεκαετία όπως αυτές διαμορφώθηκαν από τις ραγδαίες οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές αλλαγές, τις νέες τεχνολογίες αλλά και από την «επέλαση» της πανδημίας του Covid φαίνεται να έχουν αυξήσει ραγδαία τις ανάγκες Ψυχικής Υγείας παιδιών και εφήβων και των οικογενειών τους. Στον τομέα της αγωγής και της προαγωγής της ψυχικής υγείας παιδιών και εφήβων, η ανάπτυξη υπηρεσιών δημόσιας υγείας και η ενίσχυση αυτών μέσα από διεπαγγελματικές και διεπιστημονικές συνεργασίες συνιστά στις ημέρες μας ένα καίριο ζήτημα που συχνά γίνεται αντικείμενο έντονων συζητήσεων. Στις σύγχρονες κοινωνίες η παροχή φροντίδας και η ενδυνάμωση της ψυχικής υγείας παιδιών και νέων ειδικότερα μέσα στην σχολική κοινότητα γίνεται ολοένα και πιο επιτακτική ανάγκη καθώς ολοένα και περισσότερα παιδιά και έφηβοι αντιμετωπίζουν διαταραχές τύπου κατάθλιψης και άγχους, ύπνου, διατροφικές διαταραχές, εξαρτήσεις από το διαδίκτυο ή από άλλες εξαρτησιογόνες ουσίες, θέματα σεξουαλικής ταυτότητας κ.ά. Οι ανάγκες για ολιστική παροχή υπηρεσιών ψυχικής υγείας αυξάνονται με αποτέλεσμα άτομα διαφορετικών επαγγελματικών ειδικοτήτων και μάλιστα διαφορετικών επιστημονικών πεδίων καλούνται ανταποκρινόμενα στις σύγχρονες αυτές προκλήσεις να εργάζονται από κοινού προκειμένου να παρέχουν υψηλής ποιότητας υπηρεσίες ψυχικής υγείας σε παιδιά και εφήβους. Από τον Οκτώβριο του 2021 η Κινητή Μονάδα Παιδιών και Εφήβων του Κέντρου Ψυχικής Υγείας Χανίων του Γενικού Νοσοκομείου Χανίων σε συνεργασία με το τμήμα Θεατρικών σπουδών του ΕΚΠΑ σχεδιάζει και υλοποιεί παιδαγωγικά, βιωματικά εργαστήρια Παραστατικών Τεχνών- θεατροπαιδαγωγικά προγραμμάτα σε σχολικές μονάδες της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης σε ολόκληρο το νομό Χανίων ακόμη και σε ιδιαίτερα απομακρυσμένες περιοχές του Νομού. Σε μια ιδιαίτερα καινοτόμα προσπάθεια η Κινητή Μονάδα Παιδιών και Εφήβων υιοθετώντας σύγχρονες πρακτικές εφαρμογής του Θεάτρου σε χώρους ψυχικής υγείας και σε ποικίλα περιβάλλοντα τυπικής ή μη τυπικής εκπαίδευσης λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες της Κοινότητας προχωράει σε μια σειρά δράσεων αποσκοπώντας στην ενίσχυση της ψυχικής υγείας παιδιών και εφήβων του Νομού μέσα από τον εντοπισμό αναγκών και τον άμεσο σχεδιασμό ειδικά διαμορφωμένων διαδραστικών εργαστηρίων. Κύριο στόχο συνιστά η πρόληψη και η ευαισθητοποίηση παιδιών και εφήβων σε θέματα σχολικού και ευρύτερου εκφοβισμού, διαφορετικότητας και αποδοχή της, εξαρτήσεων, ρατσισμού, ανθρώπινων δικαιωμάτων, Διαπροσωπικών Σχέσεων, ασφάλειας στο Διαδίκτυο, αναγνώρισης και διαχείρισης συναισθημάτων κ.α. Μέσα σε ένα ασφαλές πλαίσιο στα πλαίσια συνεργασίας επιστημόνων υγείας(ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, νοσηλευτές, επισκέπτες υγείας) του Κέντρου Ψυχικής Υγείας Χανίων και του υπεύθυνου εμψυχωτή-θεατροπαιδαγωγού. παιδιά και έφηβοι στο σχολικό τους περιβάλλον καλούνται να εκφράσουν ιδέες, σκέψεις, συναισθήματα οικοδομώντας βιωματικά και διαδραστικά γνώσεις και εμπειρίες. Τα βιωματικά εργαστήρια σχεδιάζονται με βάση τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα, ευαισθησίες, ανησυχίες και ανάγκες των παιδιών και των εφήβων της κοινότητας και τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο εντάχθηκαν στο πλαίσιο διδασκαλίας των Εργαστηρίων δεξιοτήτων που έχουν προστεθεί πρόσφατα στο ωρολόγιο πρόγραμμα Νηπιαγωγείων, Δημοτικών και Γυμνασίων της χώρας αυξάνοντας την ανάγκη για δράσεις συνεργασίας των σχολικών μονάδων με εξειδικευμένους εξωτερικούς φορείς παροχής υπηρεσιών ψυχικής υγείας. Η εφαρμογή του θεατροπαιδαγωγικού προγράμματος «Σχολικός Εκφοβισμός-Ενδοσχολική Βία» σε σχολεία του Νομού Χανίων επιβεβαίωσε την πολύπλευρη προσφορά του Θεάτρου και των Παραστατικών Τεχνών στην ενδυνάμωση της Ψυχικής Υγείας παιδιών και εφήβων ενισχύοντας το αίτημα για την σύνθεση διεπιστημονικών ομάδων αποτελούμενων από επαγγελματίες από το χώρο της υγείας, της θεατροπαιδαγωγικής, του θεάτρου και της εκπαίδευσης.
«Ψυχή στο στόμα» Αντιγόνη Χριστοφόρου, Ψυχοθεραπεύτρια-Δραματοθεραπεύτρια, Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής Τμήμα Απεξάρτησης 18 ΑΝΩ Όποιος ζητά να μάθει για την παιδική μας ηλικία-θέλει να μάθει για την ψυχή μας… Επειδή το παιδί είναι πάντα αθώο, ένοχο είναι πάντα το περιβάλλον του. Η βία προϋπάρχει της εξάρτησης . Η ίδια η εξάρτηση μετά είναι βία! Ο αλκοολικός συνήθως από μικρό παιδί ζει μέσα στη βία. Η ζωή του είναι μια πόρτα κλειστή, ένα στόμα κλειστό, τις περισσότερες φορές ζει μια ζωή αβίωτη. Αποδομή, κακοποίηση, φτώχεια, φόβος, ξύλο, τιμωρία, σιωπή, έλλειμμα, ένταση, απώλεια, ντροπή, ενοχή, παραμέληση, ρίγος, κυριαρχία, τραύμα, θυμός, απειλή, καταπίεση, ψέμα, δυστυχία, ρίγος, κατακερματισμός, αυτοκαταστροφή, εξόντωση, ακίνητες μέρες, το αύριο είναι ίδιο με το χθες. Θα μπορούσαμε να ορίσουμε την απεξάρτηση ως μία διαδικασία αλλαγών σε πολλά επίπεδα. Ένα από αυτά είναι η σάρωση της βίας που κουβαλάει ο εξαρτημένος μέσα του και έξω του. Αυτή η διαδικασία γίνεται μέσα από μια κατάδυση στον ψυχισμό. Πρόκειται για μία μεταμόρφωση που συμβαίνει λίγο , λίγο ,αργά ,αργά .Κάθε φορά κατακτάει και κάτι που θα τον οδηγήσει στην κατανόηση και στην αλήθεια του και συνεχίζει όχι γιατί πρέπει αλλά γιατί θέλει! Για αυτούς που τώρα τον αγαπούν και αγαπάει ,για αυτούς που δεν συνέχισαν, για τον ίδιο τον εαυτό του. Δεν είναι εύκολο ,δεν είναι απλό, δεν είναι μια και έξω. Είναι ξανά και ξανά και ξανά όχι μέχρι να γίνει χαρούμενος αλλά μέχρι να αποδεχτεί ότι να είναι χαρούμενος είναι εφικτό και του αξίζει απλά και μόνο επειδή είναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Μία τέτοια στιγμή στη θεραπεία θα σας παρουσιάσω από μία συνεδρία δραματοθεραπείας του κλειστού προγράμματος απεξάρτησης από το αλκοόλ του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αθηνών ,Μονάδα 18 ΑΝΩ όπου καταλήγει στην δημιουργία τριών επιστολών από τους θεραπευόμενους στον εαυτό τους. Βιωματικά εργαστήρια
«Μέσα ή Έξω από το Κουκλόσπιτο;» Δώρα Δεδέσκη, Ψυχολόγος – Δραματοθεραπεύτρια – Εκπαιδεύτρια Δραματοθεραπείας Ιωάννα Αυγερινού, Δραματοθεραπεύτρια- Γεν. Γραμματέας ΕΔΠΕ – Επόπτρια Δημιουργικής Εποπτείας - εκπδ. Ψυχολόγος – Ηθοποιός «Το κουκλόσπιτο» του Χένρικ Ίψεν, ήταν ένα έργο πολύ μοντέρνο για την εποχή του και παραμένει μέχρι και σήμερα πολύ επίκαιρο καθώς αντηχεί με ακόμα πιο δραματικό τρόπο, ζητήματα χειραγώγησης κι έμφυλης λεκτικής βίας. Όπως είναι η κοινωνική καταπίεση και η ανάγκη προσαρμογής σε ό,τι θεωρείται «ορθό», Ο αυτοπροσδιορισμός και η απελευθέρωση από καταναγκασμούς που υπαγορεύουν οι κοινωνικές ομάδες μέσα στις οποίες γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε και σχετιζόμαστε με όλες τις πεποιθήσεις και τις αξίες που τις διέπουν καθώς και τα ζητήματα ταυτότητας και φύλου. Με αφετηρία το συγκεκριμένο θεατρικό έργο, θα αναζητήσουμε και θα επεξεργαστούμε, μέσα από τη προσέγγιση της Δραματοθεραπείας, ρόλους και σκηνικές πραγματικότητες, δυνητικές ταυτότητες σχέσεις με τους Σημαντικούς Άλλους καθώς και πεπρωμένα που συν-δημιουργούμε. Όλα αυτά μαζί μπορούν να χτίσουν/δημιουργήσουν, ένα «άλλο σπίτι» από το όποιο μπορούμε να ξεκινήσουμε, μπορούμε να επιστρέψουμε ή μπορούμε ακόμη και να το εγκαταλείψουμε. Η πορεία από την ενημερότητα για τη βία που δεχόμαστε η/και ασκούμε προς την αναζήτηση της αυθεντικότητας στην ταυτότητά μας είναι μια εργασία σε εξέλιξη -work in progress. Προηγουμένως, πειραματιζόμαστε κι εξερευνούμε πολλούς ρόλους, στάσεις και συμπεριφορές, που είτε μας έχουν μάθει, είτε έχουμε αντιληφθεί ότι μας βοηθούν να επιβιώσουμε. Άραγε εμείς θα μείνουμε μέσα ή θα βγούμε από το κουκλόσπιτο;
«Η πρόκληση του κρυφού/σιωπηλού ρατσιστή. Διεργασίες επίγνωσης και η τελετουργία στην δραματοθεραπεία» Σόνια Σωφρονία Περλέγκα, Δραματοθεραπεύτρια / Κοινωνική λειτουργός Σύμφωνα με τον κώδικα δεοντολογίας των δραματοθεραπευτών/τριών, οφείλουμε «να αντιμετωπίζουμε ισότιμα και χωρίς διακρίσεις, όλους τους θεραπευόμενους, ανεξαρτήτως γένους, φύλου, ηλικίας, σεξουαλικού προσανατολισμού, φυλετικής, εθνοτικής και πολιτισμικής προέλευσης, καθώς και θρησκευτικών ή και πολιτικών πεποιθήσεων και να λειτουργούμε με στόχο την ενδυνάμωση, την αυτονόμηση και την κοινωνική ένταξη». Παράλληλα «να είμαστε διαχρονικά ενήμεροι για τις ατομικές και πολιτισμικές διαφορές των πληθυσμών με τους οποίους συνεργαζόμαστε, για τα δυναμικά που προκύπτουν από αυτές, να επιδεικνύουμε σεβασμό και ενσυναίσθηση και να αξιοποιούμε τα κατάλληλα εργαλεία στις υπηρεσίες που προσφέρουμε». Ως δραματοθεραπευτές/τριες θεωρείται κάπως αυτονόητο ότι συμφωνούμε με τα όσα αναφέρει ο κώδικας και εργαζόμαστε προς αυτήν την κατεύθυνση. Αυτό που ξεφεύγει από την προσοχή και την μέριμνα μας είναι οι ασυνείδητες προκαταλήψεις και τα ασυνείδητα στερεότυπα που συμβαίνουν αυτόματα χωρίς την δική μας πρόθεση ή επίγνωση και παρόλα αυτά επηρεάζουν την κρίση μας,τις αποφάσεις μας και τη συμπεριφορά μας. Σε αυτό το βιωματικό σεμινάριο θα ασχοληθούμε με την πρόκληση του σιωπηλού (implicit) ρατσισμού κατά την διάρκεια της ψυχοθεραπευτικής διεργασίας. Θα δουλέψουμε κυρίως με το τελετουργικό μοντέλο της δραματοθεραπείας, εφαρμόζοντας μια τελετή Ανάκτησης/Ένωσης που θα δανειστούμε από την παραδοσιακή μεξικανική θεραπευτική. Σε πολλά κείμενα ο σιωπηλός ρατσισμός αναφέρεται ως μια κρυφή πληγή. Η θεραπευτική επίδραση της τελετής και η δυνατότητα της, να μετουσιώνει τη φανταστική θεραπεία σε πραγματική θεραπεία, θα χρησιμοποιηθούν για αυτόν τον λόγο.
«Do not cross. Η βία της εξάρτησης» Ανδρονίκη Νικολακάκη, Κοινωνιολόγος – Δραματοθεραπεύτρια – Σύμβουλος Εξαρτήσεων Μαρία Σούμπερτ, Θεατρολόγος- Δραματοθεραπεύτρια – Υπ.δρ. ΤΘΣ ΕΚΠΑ, Πρόεδρος ΕΔΠΕ Το εργαστήριο αυτό, όπως και ο τίτλος του, είναι εμπνευσμένο από μια ομάδα ατόμων σε απεξάρτηση με έντονες εξάρσεις βίας, εντός και εκτός ομάδας. Η τοξικοεξάρτηση είναι μια ακραία μορφή βίας προς τον εαυτό και τους οικείους του εξαρτημένου ατόμου. Μια μορφή βίας που ενέχει την αυτοκαταστροφή, την οργή, την αδυναμία απορρόφησης και βίωσης θετικών συναισθημάτων, τον ψυχικό πόνο ενός τραύματος που ποτέ δεν μπόρεσε το εξαρτημένο άτομο να αναγνωρίσει και να διαχειριστεί. Στην θεραπεία απεξάρτησης καλούμαστε τότε όχι απλώς να εξαλείψουμε την βία ως συμπεριφορά, αλλά να την αποδομήσουμε στα συναισθήματα και τα τραύματα που ως μηχανισμός άμυνας καλύπτει. Είναι η φάση της θεραπείας, στην οποία το εξαρτημένο άτομο καλείται να αντέξει τον πόνο, την ματαίωση, την απογοήτευση, την θλίψη, τον θυμό κα το φόβο, αλλά και να τα μετουσιώσει σε δράση, παιχνίδι, θέατρο, τέχνη. Συχνά συναντούμε θεραπευόμενους που απειλούν, εκδραματίζουν τον εσωτερικό τους πόνο και τρόμο, γίνονται επιθετικοί λεκτικά ή και σωματικά. Η άμεση αντίδρασή μας είναι η ενδυνάμωση των ορίων της θεραπείας, ώστε να προστατεύσουμε την ομάδα, το πλαίσιο και τον ρόλο μας ως θεραπευτές, είναι όμως σημαντικό να έχουμε την δύναμη να δούμε πέρα από τη συμπεριφορά, να μπορέσουμε να ανοίξουμε την πόρτα της κρύπτης που η βία έχει κλείσει και να βοηθήσουμε το άτομο να αναγνωρίσει, να αποδεχτεί και να επεξεργαστεί όλα τα συναισθήματα, τις μνήμες και τα τραύματα που έχει κλειδωμένα μέσα του. Στο εργαστήριο αυτό θα επεξεργαστούμε τρόπους με τους οποίους μπορεί η βία να εκφραστεί με ασφάλεια μέσα στην ομάδα, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο μια συνθήκη βαθιά αυτοκαταστροφική μπορεί να μεταμορφωθεί σε δημιουργικότητα και έκφραση.
«Τόσο – Όσο, Πόσο;» Ελευθερία Τσαμπαρλή, Εκπαιδευόμενη Δραματοθεραπεύτρια «Ο χάρτης δεν δείχνει πού υποτίθεται ότι θέλω να πάω;», παραπονέθηκε ο Μικρός Δράκος. «Το ταξίδι σου δεν υπάρχει σε κανένα χάρτη», αντιγύρισε το Μεγάλο Πάντα. «Μόνος σου πρέπει να ανακαλύψεις τον δικό σου δρόμο». James Norbury, Το Μεγάλο Πάντα και ο Μικρός Δράκος Σε αυτό το εργαστήριο σας προσκαλώ να δημιουργήσουμε τον προσωπικό μας ασφαλή δρόμο, δρόμο στον οποίο χωράει κάθε μέσο και ρυθμός. Δύο στοιχεία που θεωρούνται ιδανικά για να αναδείξουν την μοναδικότητα και την διαφορετικότητα του κάθε ατόμου. Δεν είναι τυχαίο που ο καθένας έχει το δικό του καρδιακό παλμό, ανάλογα με το ερέθισμα που λαμβάνει. Με έναν τρόπο το σώμα αντιδρά σε κάποιο προσωπικό βίωμα, που δεν είναι απαραίτητα προϋπόθεση ο νους να θυμάται… οι αισθήσεις όμως είναι παρούσες στο να υπενθυμίζουν όλων των ειδών τα βιώματα, είτε θετικών, είτε δυσφορικών… Στη συγκεκριμένη βιωματική δράση θα κυριαρχήσει ο σεβασμός, το ακούειν και η ανάγκη του καθενός να εκφραστεί τόσο όσο επιθυμεί. Τι γίνεται όμως όταν εμπόδια (εξωτερικά ή εσωτερικά) παραβιάζουν ή/και καθορίζουν τη ροή του ταξιδιού; Πώς μπορούμε να δράσουμε μέσω της δημιουργίας και της φαντασίας; Δοκιμάζοντας ποικίλα εκφραστικά σχήματα της Δραματοθεραπείας και με βασικό όχημα την παιχνιδιάρικη διάθεση, τον συμβολισμό και την δραματική απόσταση, στόχος είναι ο καθένας να δημιουργήσει την δική του προσωπική ασπίδα απέναντι σε κάθε είδους παραβίαση, ώστε να μην χαθεί η σύνδεση με τον χάρτη που δείχνει τον προορισμό που ο καθένας θέλει να πάει... «Το γυναικείο σώμα στον δημόσιο χώρο» -Ιστορίες σεξουαλικής παρενόχλησης Αριστέα Αρσενοπούλου, Ψυχολόγος- Δραματοθεραπεύτρια Η σεξουαλική παρενόχληση είναι μια από τις πολλές εκδηλώσεις της πατριαρχίας Είναι μια πραγματικότητα που κάθε γυναίκα έρχεται αντιμέτωπη στην ζωή της από μικρό κοριτσάκι.Στο σχολείο,στον δρόμο,στην δουλειά,στην οικογένεια,όλες έχουμε να διηγηθούμε ιστορίες λεκτικών και σωματικών επιθέσεων. Η πατριαρχική δομή δεν είναι εύκολος αντίπαλος. Έχει ριζωμένες αντιλήψεις στις οποίες η ασέβεια προς την γυναίκα δεν είναι απλά μια προσωπική άποψη ,αλλά θεσμός. Αυτά που θεωρούνται φυσικά και αιώνια ,προκύπτουν μέσα στην κοινωνία και αποτελούν πολιτική στάση απέναντι στις γυναίκες. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να σπάσουμε την σιωπή ,να διηγηθούμε τις προσωπικές μας εμπειρίες και ας τις μεταμορφώσουμε σε δημόσιο στοχασμό πάνω στα ζητήματα του φύλου μας και της σεξουαλικότητας μας. Στον δρόμο δεν θέλουμε να είμαστε γενναίες με σπρέι πιπεριού, θέλουμε να είμαστε ελεύθερες.
Τρόποι διεργασίας των εμπειριών των συμμετεχόντων με δραματοθεραπευτικές μεθόδους - Κινητικό ζέσταμα - Αφήγηση προσωπικών ιστοριών παρενόχλησης - Ορισμός της σεξουαλικής παρενόχλησης μέσα στην ομάδα με σωματικό γλυπτό. - Role playing για διόρθωση συναισθηματικής εμπειρίας «πώς αντέδρασα, πώς θα ήθελα να αντιδράσω» - Παρέμβαση, performance 15’ στο δημόσιο χώρο της ημερίδας ώστε να αρθρώσουμε έναν δημόσιο λόγο και να παλέψουμε την αποφυγή και την αποσιώπιση.
Επιστημονική Επιτροπή: Ιωάννα Αυγερινού Σταύρος Καλός Πολυάνα Καραντζή Στέλιος Κρασανάκης Ανδρονίκη Νικολακάκη Χριστίνα Παπαθωμά Γιώργος Π.Πεφάνης Μαρία Σούμπερτ Φώφη Τριγάζη Κλειώ Φανουράκη Οργανωτική Επιτροπή: Νατάσα Αποστολάκη Ιωάννα Αυγερινού Αδαμαντία Γιαννακούρα Σταύρος Καλός Στέλιος Κρασανάκης Ανδρονίκη Νικολακάκη Βίβιαν Σιμάτου Μαρία Σούμπερτ Αφροδίτη Φουτρή Δανάης 5, Αθήνα www.edpe.gr info@edpe.gr
|
