Συγγραφέας: Μαρία Νεγρεπόντη - Δελιβάνη
   Εκδότης: Λιβάνης- Νέα Σύνορα
   Σελίδες: 284
   Ημ. Έκδοσης: 21/05/2010
   Ενδεικτική Τιμή: 18,00€
 

Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας θα σας προβληματίσει με μια νέα και επαναστατική ερμηνεία σχετικά με τα αίτια που δημιούργησαν το δραματικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η παγκόσμια καθώς και η ελληνική οικονομία. Υποστηρίζεται ότι πρόκειται για γενικευμένη κρίση του συστήματος, που είναι ταυτόχρονα οικονομική, κοινωνική, ηθική και περιβαλλοντική, και που προκλήθηκε από τις ακρότητες και τις υπερβολές των φανατικών νεοφιλελεύθερων. Απορρίπτονται, έτσι, ως επιφανειακές, όλες εκείνες οι γνωστές προσπάθειες που αποδίδουν την τρέχουσα κρίση αποκλειστικά και μόνο στην αλόγιστη συμπεριφορά των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων κατά τη διαχείριση κινδύνων και, αντιθέτως, προβάλλεται ως κυρίαρχη αιτία της η έκρηξη των ανισοτήτων στην κατανομή του εισοδήματος, μετά το 80, σε εθνικό και σε παγκόσμιο επίπεδο. Με βάση τα επίσημα δεδομένα για την υφήλιο, διαπιστώνεται ένας μακρόχρονος σφετερισμός των μισθών από τα κέρδη, που μπόρεσε να πραγματοποιηθεί χάρη στην εφαρμογή μέτρων από το βαρύ οπλοστάσιο της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας. Ο επικίνδυνος διαχωρισμός του μισθού από την παραγωγικότητα της εργασίας απεικονίζεται στην κάθετη πτώση του μεριδίου των μισθών, στο ΑΕΠ, προς όφελος των κερδών, της τάξης των 10 περίπου μονάδων. Ακριβώς οι σοβαρές συνέπειες αυτής της μείωσης, που, αναμφίβολα, ξεπέρασε κατά πολύ τα σχετικά επιτρεπτά όρια στη σχέση μισθών και κερδών μέσα στο ΑΕΠ, προβάλλονται στο ανά χείρας έργο και ενοχοποιούνται για την έλευση της τρέχουσας παγκόσμιας κρίσης, καθώς και για την καταιγίδα που πλήττει την ελληνική οικονομία. Η δυνατότητα συνέχισης της -οπωσδήποτε- μη υγιούς λειτουργίας των σύγχρονων οικονομιών εδράζεται, εφεξής, αφενός στον υπερδανεισμό των εργαζομένων, ώστε να εξασφαλιστεί στοιχειωδώς η ζήτηση βασικών αγαθών και υπηρεσιών, και αφετέρου στην υπερβολική ρευστότητα των πλουσίων και υπερπλουσίων. Αυτή η τελευταία κατευθύνεται κυρίως στα χρηματιστήρια, απαιτώντας ολοένα και μεγαλύτερες αποδόσεις και προκαλώντας, έτσι, τις κερδοσκοπικές φούσκες και, τελικά, τις κρίσεις.
Η μοναδική οδός εξόδου από την κρίση αλλά και από τη δραματική ελληνική περιπέτεια είναι η άμεση αναδιανομή του 10% του ΑΕΠ από τα κέρδη προς την εργασία, σε παγκόσμιο και ελληνικό επίπεδο. Δυστυχώς, όμως, ο πανικός των ακραιφνών νεοφιλελεύθερων, μετά την κατάρρευση του συστήματος, είχε βραχεία διάρκεια. Και, όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, οι περισσότεροι απ αυτούς έχουν παραμείνει σε θέσεις-κλειδιά, έτσι που τα μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης στη διεθνή, όπως και στην ελληνική, οικονομική σκηνή είναι διαμετρικά αντίθετα των ενδεδειγμένων.