Αθήνα 12.3.2011, 22:23

Με αφορμή μια αγγελία, αναγνώστης μας διαπιστώνει σύγχυση γύρω από τα επαγγέλματα της ψυχικής υγείας και προτείνει τον (επανα)προσδιορισμό τους.

Γράφει:

Με αφορμή αγγελία που δημοσιεύτηκε προσφάτως από κέντρο αποκατάστασης που ζητά εργοθεραπευτή, κοινωνικό λειτουργό ή ψυχολόγο, θα ήθελα να επισημάνω το θέμα που προκύπτει και διαιωνίζει -δυστυχώς- ένα φαύλο κύκλο που αφορά γενικότερα στα επαγγέλματα της ψυχικής υγείας.

Ως ψυχολόγος, ενοχλούμαι όταν βλέπω να υποβαθμίζεται κατ' αυτό τον τρόπο το επάγγελμά μας από αγγελίες ιδιωτών, αλλά και από προκηρύξεις του δημοσίου, όταν ζητούνται ειδικότητες ελλείψει συναφών ειδικοτήτων. Για παράδειγμα, κοινωνικός λειτουργός ή κοινωνιολόγος ή ελλείψει αυτών, εργοθεραπευτής, ψυχολόγος κτλ.

Όταν λέω υποβαθμίζεται δεν εννοώ προφανώς, και σε καμία περίπτωση, ιεραρχικά. Ο ψυχολόγος, κατ' αρχήν, ούτε παραϊατρικό επάγγελμα είναι (ο όρος παραπέμπει γενικότερα σε κάτι του στiλ παραολυμπιακοί κτλ., που με τη σειρά του ο ίδιος όρος δεν είναι και ο πλέον δόκιμος), ούτε ιατρικό.

Τέτοιοι όροι το μόνο που καταφέρνουν είναι να αποπροσανατολίζουν τον αναγνώστη και τον πολίτη γενικότερα. Άλλο έργο επιτελεί ο ψυχολόγος, άλλο ο ψυχίατρος, άλλο ο κοινωνικός λειτουργός, ο εργοθεραπευτής και ούτω καθ΄εξής.

Όλοι αυτοί οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας θα πρέπει να εργάζονται συνεπικουρικά και αρμονικά σ' ένα ιδεατό (για την Ελλάδα) περιβάλλον και αυτονόητο, ωστόσο, περιβάλλον για τις περισσότερες χώρες του κόσμου.

Δεν θα αναφερθώ στα καθήκοντα και το έργο του ψυχολόγου ή των άλλων επαγγελματιών σε αυτό το κείμενο. Αυτό που θα ήθελα να περιγράψω μέσα σε λίγες σειρές είναι η ανάγκη επαναπροσδιορισμού (ή προσδιορισμού καλύτερα) των επαγγελμάτων της ψυχικής υγείας.

Η σύγχυση που δημιουργείται, όταν το ίδιο το δημόσιο στις προκηρύξεις του την προκαλεί, και αναπαράγεται από ιδιώτες, είναι απόρροια της τακτικής ενός συστήματος που συνεχώς περικόπτει τις δαπάνες για την ψυχική υγεία. Ενός συστήματος που θεωρεί ότι η ψυχική υγεία είναι πολυτέλεια και, προφανώς, όχι τόσο σημαντική για την υγεία του ανθρώπου ως ολιστικού συστήματος, όπού σωματική υγεία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την ψυχική και το αντίθετο. Ενός συστήματος όπου εάν δηλώσεις μια ιδιότητα, αυτομάτως την αποκτάς και, φυσικά, και το κύρος που τη συνοδεύει.