Αθήνα 14.7.2013, 20:54

Του ΙΩΑΚΕΙΜ ΓΡΥΣΠΟΛΑΚΗ
Καθηγητή του Πολυτεχνείου Κρήτης

Μετά την άτακτη υποχώρηση της Κυβέρνησης στην επιβαλλόμενη από το νόμο 4009/2011 λήξη της θητείας των πρυτάνεων το καλοκαίρι του 2012 και την αλλοίωση σε πολλά κρίσιμα σημεία του εν λόγω νόμου, ακολούθησαν πολλά ακόμη, που πείθουν όλο και περισσότερους πως ο πρωθυπουργός αδυνατεί να σκεφθεί ψύχραιμα και να βαδίσει με σταθερά βήματα προς μία ουσιαστική μεταρρύθμιση του Κράτους.

Ακολούθησε, ως κεραυνός εν αιθρία, το κλείσιμο της ΕΡΤ, χωρίς να έχει προηγηθεί η σύνταξη ενός προγράμματος άμεσης επαναλειτουργίας της Δημόσιας Τηλεόρασης και Ραδιοφωνίας με απαλλαγή από τους διπλοθεσίτες και τους κηφήνες. Ήλθε στη συνέχεια ο διορισμός ενός στελέχους του πλέον λαϊκίστικου τμήματος του ΠΑΣΟΚ στη θέση του εθνικού εκπροσώπου στην Παγκόσμια Τράπεζα και, με την υποβολή του πολυνομοσχεδίου, η αψυχολόγητη συρρίκνωση της Τεχνικής Εκπαίδευσης (ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ). Καταργώντας 46 ειδικότητες τεχνιτών, οι οποίες απορροφούσαν το 23% των εγγεγραμμένων στα ΕΠΑΛ και το 56% των εγγεγραμμένων στα ΕΠΑΣ (δες άρθρο Α. Λακασά, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 13/7/2013), εξωθεί πλέον τη μεγάλη πλειοψηφία των μαθητών να ακολουθήσει την Γενική Παιδεία, αντί της Τεχνικής.

Όπως έγραψα σε πρόσφατο άρθρο μου (www.protagon.gr 2/7/2013 και www.todiktio.eu/index.php/topics/youth-education-employment/item/271-ekpaideusi-kai-anaptiksi ), μεταξύ των 37 χωρών του ΟΟΣΑ η Ελλάδα είναι πρώτη στη Γενική Εκπαίδευση με 25,5% με δεύτερη την Ισπανία με 14,2% και προτελευταία τη Γερμανία με 2,9%. Αντιθέτως, στην Επαγγελματική Εκπαίδευση πρώτη είναι η Γερμανία με ποσοστό 56,2%, δεύτερη η Φινλανδία με 38,7%, τρίτη η Δανία με 34,9%, τέταρτες η Ιταλία και η Γαλλία με 30,9%, ενώ η Ελλάδα είναι στην 36η θέση με 15%. Αντί, λοιπόν, να συρρικνώσουμε σταδιακά τα πανεπιστημιακά τμήματα και να ωθήσουμε τους νέους στην εκμάθηση επαγγελμάτων, εμείς επιμένουμε στην περαιτέρω υποβάθμιση της τεχνικής εκπαίδευσης και στην μαζική παραγωγή επιστημόνων και απλώς κατόχων πτυχίου χωρίς αντίκρισμα. Με ποια κριτήρια; Με ποιο προγραμματισμό; Με ποιους στόχους;

Το εν λόγω ατόπημα έρχεται ως επιστέγασμα (δες ανωτέρω άρθρο) της μη εφαρμογής του νόμου 4009/2011 για δραστική μείωση του πλήθους των πανεπιστημιακών τμημάτων και, συγχρόνως, ενίσχυση της τεχνικής εκπαίδευσης. Το από το 2011 εγκεκριμένο από τη διακομματική επιτροπή νομοσχέδιο για την Τεχνική Εκπαίδευση της Α. Διαμαντοπούλου δεν έχει υποβληθεί ακόμη στη Βουλή. Είναι επιβαλλόμενη η κατάργηση ακαδημαϊκών τμημάτων, τα οποία στερούνται ολοκληρωμένου γνωστικού αντικειμένου και η μεταφορά επαγγελματικών τμημάτων των ΤΕΙ, οι οποίες δεν έχουν ως γνωστικό αντικείμενο την τεχνολογική εφαρμογή επιστημονικών γνώσεων, αλλά εφαρμοσμένες τεχνικές, σε διετούς φοίτησης Μεταλυκειακά Επαγγελματικά Κέντρα. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η διάταξη του πολυνομοσχεδίου για κατάργηση των 46 ειδικοτήτων τεχνιτών στα ΕΠΑΛ και στα ΕΠΑΣ αποτελεί βήμα οπισθοδρόμησης της μεγάλης μεταρρύθμισης, την οποία έχει άμεση ανάγκη η χώρα μας. Τα στοιχεία, που ανέφερα ανωτέρω, τεκμηριώνουν τη θέση αυτή.

Επί τη ευκαιρία, αναφέρω ότι στα Γαλλικά πανεπιστήμια εισέρχεται ένα ποσοστό των αποφοίτων του Λυκείου, ενώ οι περισσότεροι προωθούνται στην τεχνική εκπαίδευση. Από τους 800.000 μαθητές, που αποφοιτούν από τα Λύκεια κατ’ έτος, επιλέγονται, βάσει των βαθμών των τριών τελευταίων ετών, 160.000 για να ακολουθήσουν επιστήμες. Αυτοί φοιτούν σε Πανεπιστήμια ή σε διετή προπαρασκευαστικά σχολεία (Α΄ Κύκλος Σπουδών). Από αυτούς επιλέγονται 16.000, βάσει των επιθυμιών τους και των επιδόσεών τους, για να εισαχθούν μετά το 2ο έτος σπουδών σε Πολυτεχνικές Σχολές. Εξ αυτών οι 15.000 θα φοιτήσουν στις Πολυτεχνικές Σχολές των Πανεπιστημίων, ενώ οι καλλίτεροι 1.000 θα φοιτήσουν στις Grandes Ecoles σε θετικές επιστήμες, επιστήμες μηχανικών και σε οικονομικά. Αντιθέτως, στην Ελλάδα αυξάνουμε τους εισακτέους στα πανεπιστήμια, πιστεύοντας ότι η κρίση είναι ένας κακός εφιάλτης που σύντομα θα περάσει.

Το δυστύχημα για τη χώρα μας είναι ότι η εναλλακτική λύση, στη διστακτικότητα της Κυβέρνησης για μεταρρύθμιση του Κράτους, είναι ένα κόμμα με ακραίες και αλλοπρόσαλλες θέσεις, που εκφράζονται με έναν υπέρμετρο λαϊκισμό εφάμιλλο εκείνου του 1988. Αν ο πρωθυπουργός βασίζεται στην έλλειψη επιλογής εκ μέρους μας κακώς το νομίζει. Με όλες τις προαναφερθείσες άστοχες ενέργειές του χάνει τους σκεπτόμενους πολίτες, που νόμισαν ότι έχει θέσει ως στόχο την απαλλαγή του Κράτους από τον κομματισμό και τα γαλάζια και πράσινα παιδιά. Εδώ, για μία ακόμη φορά  επιβεβαιώνεται η αναγκαιότητα άμεσης δημιουργίας του Ευρωπαϊκού Κεντροαριστερού Πόλου με αυτοδιάλυση των απαξιωμένων στη συνείδηση του κόσμου ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ.