Με τις γνωστές θριαμβολογίες της, η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, πριν από λίγες μέρες, μας ενημέρωσε πως σύντομα τα σχολεία μας θα εφοδιαστούν με 166 νέα προγράμματα και βιβλία και “μια νέα σελίδα” θα γραφεί μετά από 20 έτη, χάρη σε προγράμματα που θα υλοποιήσει το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ). 

Μια πρώτη παρατήρηση είναι ότι το το Υπουργείο Παιδείας σε πολλές περιπτώσεις επαναφέρει σε ισχύ τα προγράμματα σπουδών που ίσχυαν πριν από σχεδόν δύο δεκαετίες, τα οποία σε μεγάλο βαθμό δεν αντιστοιχούν πλέον στις σύγχρονες εξελίξεις, ενώ σε άλλες περιπτώσεις τα προτεινόμενα αναλυτικά προγράμματα ξεπερνούν την εκπαιδευτική λογική και ακυρώνουν την παιδαγωγική διαδικασία, οδηγώντας σε περαιτέρω ενταντικοποίηση των σπουδών.

Οι παρεμβάσεις αυτές του Υπουργείου Παιδείας, έγιναν με εντελώς αδιαφανείς διαδικασίες και πλήρη περιφρόνηση της εκπαιδευτικής κοινότητας. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ηγεσία του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, που είχε την ευθύνη της πραγμάτωσης του όλου σχεδιασμού, δεν κάλεσε ούτε μια φορά για διαβούλευση τους εκπροσώπους τουλάχιστον των εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών (ΟΛΜΕ, ΔΟΕ και ΟΙΕΛΕ), αν και είχε αυτή την θεσμικά προσδιορισμένη υποχρέωση. Άλλωστε από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντα του ο νυν πρόεδρος του ΙΕΠ Ι. Αντωνίου ουδέποτε ανταποκρίθηκε στα επανειλημμένα αιτήματα της ΟΛΜΕ για συνάντηση και διάλογο για το περιεχόμενο σπουδών, για την αντιμετώπιση των παιδαγωγικών, μαθησιακών και ψυχοκοινωνικών συνεπειών της πανδημίας και της τηλεκπαίδευσης και για τα τεράστια προβλήματα που δημιουργήθηκαν με τον εξοβελισμό των Κοινωνικών Επιστημών και της Καλλιτεχνικής Παιδείας. Το ίδιο συμβαίνει και με την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας που δείχνει για άλλη μια φορά την αποστροφή του στο διάλογο με την ΟΛΜΕ  για τόσο σοβαρά ζητήματα που αφορούν την ουσία του Δημόσιου Σχολείου.

Έτσι, σε μια εξαιρετικά επιβαρημένη περίοδο για την Εκπαίδευση, με τα κρούσματα της πανδημίας να συνιστούν σοβαρή απειλή για την εκπαιδευτική κοινότητα και το εκπαιδευτικό προσωπικό σε συνεχή αναβρασμό, εξαιτίας της απόπειρας επιβολής μιας αυταρχικής πολιτικής και αξιολόγησης που αποδομεί την Εκπαίδευση, επιζητεί εναγωνίως την άμεση αλλαγή της δημόσιας ατζέντας. Και το επιχειρεί αυτό προβάλλοντας το έργο του ΥΠΑΙΘ στα νέα προγράμματα σπουδών και τα αντίστοιχα διδακτικά βιβλία.

Ταυτόχρονα, η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας  δέσμια των έντονων  ιδεοληψιών και αντιλήψεων που αποτυπώνονται ανάγλυφα στην πολιτική που εφάρμοσε μέχρι σήμερα, επέφερε σημαντικές τροποποιήσεις που θέτουν υπό αμφισβήτηση τα βασικά χαρακτηριστικά του περιεχομένου σπουδών ενός σύγχρονου εκπαιδευτικού συστήματος δηλαδή την επιστημονική εγκυρότητα και την παιδαγωγική αρτιότητα. Τα πλήγματα, εξάλλου, που υπέστησαν οι Κοινωνικές Επιστήμες και οι Καλές Τέχνες στο Λύκειο, με τη μείωση ως και εξαφάνιση όλων σχεδόν των αντίστοιχων μαθημάτων (χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η Κοινωνιολογία) και επικυρώνονται με αυτά τα αναχρονιστικά προγράμματα, κατέδειξαν τη εργαλειακή αντίληψη για τη γνώση που πρεσβεύει η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας για την ελεύθερη καλλιτεχνική δημιουργία και τον προβληματισμό πάνω στα καυτά σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα σε βάρος της σφαιρικής μόρφωσης και της διαπαιδαγώγησης των μαθητών/τριών. Επίσης ενδεικτική, αλλά ασφαλώς όχι μοναδική, είναι η περίπτωση του προγράμματος σπουδών στο μάθημα της Ιστορίας, όπου ακύρωσε το σημαντικό συλλογικό έργο δεκάδων έγκυρων ειδικών επιστημόνων, τόσο πανεπιστημιακών όσο και εκπαιδευτικών της πράξης, από την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση και επαναφέρει απλά σε ισχύ τα προγράμματα σπουδών που ίσχυαν πριν σχεδόν δύο δεκαετίες.

Καλούμε το Υπουργείο Παιδείας και το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, να αναλογιστούν επιτέλους τις ευθύνες τους και να  καλέσουν σε διαβούλευση τις Εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες προκειμένου να καταρτιστούν προγράμματα σπουδών και συγγραφή βιβλίων που θα ανταποκρίνονται σε ένα σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο θα καλύπτει τις ανάγκες των μαθητριών/των για τη μόρφωση, τη διαπαιδαγώγηση και την επαγγελματική σταδιοδρομία  τους.