Το Σύνταγμα είναι εκεί για να παραβιάζεται! Το έργο το έχουμε δει να παίζεται πολλές φορές μέχρι σήμερα με κορυφαία περίπτωση εκείνη της μονιμοποίησης 40.000 και πλέον συμβασιούχων έργου και ορισμένου χρόνου του δημόσιου τομέα εν μία νυκτί, με δύο προεδρικά διατάγματα, παρά τη ρητή απαγόρευση του άρθρου 103 του Συντάγματος.  

Στην παραπάνω περίπτωση εντύπωση προκαλεί ο τρόπος που ξεπεράστηκε η επιταγή του Συντάγματος, με την επίκληση του κοινοτικού δικαίου. 

Είχε εκδοθεί μια κοινοτική οδηγία (η 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου της 28ης Ιουνίου 1999) με σκοπό να αποτρέπεται η πρόσληψη προσωπικού ορισμένου χρόνου σε θέσεις που υποκρύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, ώστε να μην γίνεται κατάχρηση των ανανεώσεων συμβάσεων με επακόλουθο τις μονιμοποιήσεις. Δηλαδή η οδηγία είχε καθαρά αποτρεπτικό χαρακτήρα με στόχο την προστασία των εργαζομένων. Μάλιστα δικαιολογούσε την καταβολή αποζημίωσης στους εργαζόμενους για τις ανανεώσεις συμβάσεων αλλά σε καμιά περίπτωση δεν επέβαλλε στους φορείς μονιμοποιήσεις, όπως θρασύτατα πέρασε στον κόσμο η τότε κυβέρνηση Κ. Καραμανλή με τη βοήθεια γνωστού εργατολόγου και με τις ευλογίες της αντιπολίτευσης! Ο αποτρεπτικός χαρακτήρας της οδηγίας επιβεβαιώθηκε αργότερα και από αλλεπάλληλες αποφάσεις των Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.

Δεν αποκλείεται να δούμε την κυβέρνηση να υιοθετεί μια ανάλογη μεθόδευση για το ξεπέρασμα της συνταγματικής επιταγής που απαγορεύει την λειτουργία μη ιδιωτικών ή μη κρατικών πανεπιστημίων στη χώρα μας, με τον υπουργό Παιδείας να αιτιολογεί τις επιλογές του με επιχειρήματα ανάλογα με αυτά του υπουργού των παραπάνω μονιμοποιήσεων: «Κατά μια διασταλτική ερμηνεία του Συντάγματος». 

Βέβαια αυτή τη φορά η κυβέρνηση θα έχει μια πρόσθετη δυσκολία: την αντίθεση της επαμφοτερίζουσας αντιπολίτευσης και μεγάλου μέρους των πολιτών.