Αθήνα 6.9.2006
Του ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Η υψηλή ανεργία στη χώρα μας μπορεί να οφείλεται εν πολλοίς στα διαρθρωτικά προβλήματα της παιδείας και της οικονομίας και στην χρόνια αδυναμία της πολιτικής να τα επιλύσει, φαίνεται, όμως, ότι ευθύνες και μάλιστα σημαντικές υπάρχουν και σε ατομικό επίπεδο.

Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς το σύμπτωμα από τη μια οι νέοι να διαμαρτύρονται ότι δεν βρίσκουν δουλειά και από την άλλη οι επιχειρήσεις να προσφέρουν καλοπληρωμένες και πολλά υποσχόμενες θέσεις εργασίας στους κλάδους της πληροφορικής και των νέων τεχνολογιών και ανταπόκριση να μην βρίσκουν;

Ακόμα και ο θεωρούμενος προνομιακός εργοδότης, το Δημόσιο, δυσκολεύεται αφάνταστα να βρει ανάλογο προσωπικό και μάλιστα οι υπεύθυνοι των γραφείων διοικητικού φτάνουν στο σημείο να κάνουν… τεμενάδες στους υποψηφίους, προκειμένου να τους πείσουν να προτιμήσουν την υπηρεσία τους, καθώς οι τελευταίοι υποβάλουν αίτηση σε πολλούς φορείς και έχουν την πολυτέλεια να επιλέγουν αυτόν που προσφέρει καλύτερο μισθό και συνθήκες εργασίας.

Και δεν αναφερόμαστε σε ζήτηση προσωπικού αυξημένων προσόντων, με μεταπτυχιακούς τίτλους, διδακτορικά και εξειδίκευση -που συνήθως προτιμά να ακολουθήσει ακαδημαϊκή καριέρα στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό-, αλλά για αποφοίτους Λυκείων, ΙΕΚ και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, με καλή γνώση του αντικειμένου.

Το πλέον παράδοξο είναι ότι τα επαγγέλματα αυτά ανήκουν στα λεγόμενα «επαγγέλματα γραφείου» που, όπως μονότονα αποκαλύπτουν οι σφυγμομετρήσεις τα τελευταία χρόνια, θέλγουν την πλειονότητα των νέων ανθρώπων.

Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς η προσφορά εργαζομένων να είναι πολύ μεγαλύτερη από την ζήτηση και όχι να διαπιστώνεται αυτό το ποσοτικό και ποιοτικό έλλειμμα.

Μια απλοϊκή προσέγγιση του φαινομένου θα εντόπιζε τα αίτια στην εφαρμοθείσα τα τελευταία χρόνια πολιτική στους τομείς της απασχόλησης και της εκπαίδευσης και στα αργά αντανακλαστικά της πολιτείας, η οποία π.χ. μόλις πριν από τέσσερα χρόνια επιχείρησε την πρώτη οργανωμένη απόπειρα χαρτογράφησης της προοπτικής των επαγγελμάτων στην χώρα.

Μια πιο διεισδυτική ματιά, όμως, θα αποκάλυπτε πιο σημαντικά πράγματα, που έχουν να κάνουν και με την ατομική συμπεριφορά των νέων στον τομέα του επαγγελματικού προσανατολισμού. Και σίγουρα θα διαπίστωνε γενικευμένη άγνοια γύρω από τις νέες τεχνολογίες και τις επαγγελματικές προοπτικές που αυτές προσφέρουν. Άγνοια αδικαιολόγητη, καθώς καθημερινά εδώ και τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια όλοι μιλούν για την επέλαση των νέων τεχνολογιών.