Αθήνα 19.3.2006
"Γιατί ανέχεσθε να εργάζεσθε εθελοντικά τη στιγμή που η πόλη σας μαστίζεται από την ανεργία;". Η ερώτηση τίθεται κατά κόρον στους εθελοντές της πολιτιστκής πρωτεύουσας 2006 Πάτρας από τους απεσταλμένους ευρωπαϊκών ΜΜΕ.

Πολλοί από τους τελευταίους καταφθάνουν στην πόλη μόνο και μόνο για να διερευνήσουν τι ήταν εκείνο που ώθησε περίπου 15.000 πολίτες -αριθμός που αποτελεί ρεκόρ στην ιστορία του θεσμού- να προσφέρουν εθελοντική εργασία, τη στιγμή μάλιστα που στην πόλη τους η ανεργία κυμαίνεται γύρω στο 20%.

Οι περισσότεροι από τους εθελοντές ξαφνίαζονται στο άκουσμα της ερώτησης και δεν ξέρουν τι να απαντήσουν.

Υπακούοντας στην διάθεση για προσφορά, το ρωμαΐικο φιλότιμο και την περιέργεια, προσδοκώντας εμπειρίες και ίσως επαγγελματικά οφέλη, επηρεασμένοι από την εξειδανικευμένη εικόνα του εθελοντισμού, όπως αυτή αποτυπώθηκε κατά την διάρκεια των ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας, οι πατρινοί δεν σκέφτηκαν ποτέ ότι ένα τέτοιο "ιδανικό" μπορεί να έχει και τη σκοτεινή του πλευρά.

Και πώς να την σκεφτούν, αφού στη χώρα μας δεν έχει αναπτυχθεί ακόμη ανάλογος προβληματισμός. Αντίθετα, στην Ευρώπη ο σχετικός διάλογος διεξάγεται εδώ και αρκετά χρόνια και συμπυκνώνεται στο ερώτημα: «Εθελοντισμός: πότε, πως και για ποιόν;". Μάλιστα δεν είναι λίγοι αυτοί που βάλουν ακόμη και κατά των επιλογών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας για την υποστήριξη των ΜΚΟ (Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων), με την εκχώρηση σε αυτές τεράστιων κοινοτικών πόρων και μέρους της πολιτικής εξουσίας.

Για τους μυημένους στο θέμα ευρωπαίους δημοσιογράφους, η απάντηση στο ερώτημα «γιατί εθελοντισμός σε μια πόλη με υψηλή ανεργία;», αποκτά ευρύτερες κοινωνιολογικές διαστάσεις. Εμάς εδώ στην Ελλάδα μας ξαφνιάζει ακόμη και η ερώτηση.

Η αλήθεια είναι ότι στην Πάτρα αρκετοί εθελοντές έχουν καταστεί ανενεργοί και μερικοί έχουν παραιτηθεί. Όχι γιατί τους ""ψύλλιασαν" οι ερωτήσεις των ξένων δημοσιογράφων αλλά γιατί απογοητεύθηκαν, καθώς διαπίστωσαν ότι γύρω τους έχει στηθεί ένας τρελός χορός εκατομμυρίων, οι φήμες για παχυλούς μισθούς και ρεμούλες δίνουν και παίρνουν, η πολιτιστική παραγωγή είναι εξόχως φτωχή και δευτεροκλασάτη, πρόγραμμα εκδηλώσεων ουσιαστικά δεν υπάρχει, έργα όπως αυτό που θα φιλοξενούσε θεατρικές παραστάσεις είναι ημιτελή και σε εκθέσεις όπως αυτή του Leonardo Da Vinci στον επισκέπτη δεν προσφέρεται ούτε ένα ενημερωτικό φυλλάδιο. Τελευταία η διοίκηση του Οργανισμού έφτασε στο σημείο να τους αφαιρέσει το μοναδικό προνόμιο που τους προσφέρονταν: Να αγοράζουν τα προϊόντα της «πολιτιστικής» με έκπτωση 30%.

Δεν ξέρουμε ποια θα είναι η αξία του έργου που θα παρουσιάσει τελικά η «πολιτιστική Πάτρα». Μας προσφέρει ωστόσο μια καλή ευκαιρία για να ανοίξουμε και στην χώρα μας το κεφάλαιο «εθελοντισμός». Γιατί υποπτευόμαστε ότι πολλοί τον εννοούν κάπως έτσι: Στον αγώνα ενωμένοι και στη μάσα χωριστά. Αντικαθιστώντας την αμειβόμενη εργασία με την εθελοντική προσφορά.

Κοινώς, ψάχνουν για κορόϊδα.