Αθήνα 27.7.2011, 16:02

Μοχλό άλωσης των εργασιακών σχέσεων και των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας θεωρεί τα λεγόμενα «προγράμματα κοινωνικής εργασίας» η Αυτόνομη Παρέμβαση, Πανεργατική Συνδικαλιστική Κίνηση Ιδιωτικού και Δημόσιου Τομέα.

"Πρόκειται για ένα νέο εφεύρημα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ μετά την κατάργηση των stage, με κοινό όμως παρονομαστή τη διεύρυνση της ελαστικής εργασίας, την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων και το εμπόριο ελπίδας στους νέους και τους ανέργους", τονίζεται στην ανακοίνωση, η οποία συνεχίζει: "Αφού παρέδωσε την κοινωνία στους δανειστές και κλείδωσε την οικονομία σε παρατεταμένη ύφεση, με την ανεργία να κινείται σε ύψος ρεκόρ, η κυβέρνηση επιχειρεί με τα προγράμματα κοινωνικής εργασίας να μας εισαγάγει σε ένα νέο υπέρ-ευέλικτο εργασιακό πρότυπο, υποκρινόμενη από την άλλη και υποτιμώντας τη νοημοσύνη των νέων και των ανέργων ότι κινείται τάχα στη λογική της αντιμετώπισης της ανεργίας. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα, που προβλέπει διάρκεια απασχόλησης πέντε μήνες για κάθε άνεργο, ανακυκλώνει την ανεργία, διευρύνει τη φτώχια στην κοινωνία και οδηγεί στην πολιτική «ομηρία» χιλιάδες ανέργους. Οι απασχολούμενοι -γιατί περί απασχόλησης πρόκειται και όχι εργασίας- σ’ αυτά τα προγράμματα θα αμείβονται με το 80% περίπου της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, χωρίς εργασιακά δικαιώματα και με καθεστώς ουσιαστικά δανεισμού μιας και θα προσλαμβάνονται από διάφορες ΜΚΟ και θα δανείζονται στο φορέα απασχόλησής τους. Αυτή την περίοδο επίσης, θα χρησιμοποιηθεί για να καλύψει ανάγκες, αλλά και για να διευκολύνει τη γενίκευση των απολύσεων στο δημόσιο τομέα και τους ΟΤΑ, μιας και αποτελεί βασικό αίτημα της τρόικας για το οποίο θα ασκηθεί μεγάλη πίεση το επόμενο διάστημα".

Το γεγονός ότι η υλοποίηση του προγράμματος ανατίθεται σε διάφορους ιδιωτικούς φορείς και ΜΚΟ, κατά την Αυτόνομη Παρέμβαση γίνεται για να μην αποκτούν εργασιακά δικαιώματα οι εργαζόμενοι σε αυτά, ενώ εδραιώνει ένα εργατικό πρότυπο όπου ο εργαζόμενος θα υπό-απασχολείται, θα υπό-αμείβεται και θα εργάζεται προσωρινά, δεν θα συνδιακαλίζεται και θα είναι έρμαιο της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και των πελατειακών μορφών εξουσίας. "Ένας τύπος, δηλαδή, εργαζομένου ο οποίος θα έχει μηδαμινή προοπτική αξιοπρεπούς διαβίωσης απ’ την εργασία του".