Αθήνα 1.11.2012

Του ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Η μετανάστευση από την οπτική γωνία του ποιητή (Γιάννης Υφαντής):

«…Και δεν πειράζει Γιάννη μου που φεύγ’ η νεολαία
σε άλλες χώρες. Μόνο εδώ; Παντού είναι ωραία».

Φίλος πασόκος μου ’λεγε. «Κι εξάλλου η Ελλάδα
όντας ιδέα, όπου πας, άσβεστη είναι δάδα…

Να ζεις μπορείς όπου στη γης και να ’σ’ ένας Σωκράτης
ελληνικά να σκέπτεσαι κ’ ελληνικά να πράττεις».

«Σίγουρα» είπα «ο λόγος σου δεν έχει ψέμμα ή δόλο·
μα γίνετ’ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ αν ζεις στο Βόρειο Πόλο;

Εδώ «παν μέτρον άριστον», βουνά και παραλίες
και μες στο μέτρο πάντοτε έχει θερμοκρασίες.

Της ποικιλίας είν’ εδώ ο τόπος κ’ η εστία
που κάνει τον Πολύτροπο και τη Δημοκρατία.

Δεν είν’ ιδέα η Ελλάς, μα κλίμα, περιβάλλον,
γλώσσα που πλούτον σαν κι αυτής καμμιά δεν έχει άλλον.

Εδώ ερωτεύεσαι το απτό, το σύμπαν έχεις σπίτι
και ξεκινά η ανάγνωση απ’ τον Αποσπερίτη,

σε όλα τ’ άστρα εκτείνεται, μ’ ευφρόσυνη ευκολία
φτάνοντας στον Αυγερινό πού ’ναι η χρυσή τελεία.

Εδώ θεός αθάνατος κι άναρχος είναι η Φύση
άκτιστη κι αψεγάδιαστη τα πάντα έχει λύσει

μες στου ρυθμού της τα δεσμά τα εράσμια κ’ είναι δρόμοι
της λευτεριάς αλάθευτοι της φύσεως οι νόμοι.

Εδώ η ομορφότερη ενδυμασία πού ’χεις
είναι τ’ ολόγυμνο κορμί (ως το ’κανε ο Τσαρούχης

και οι αγγειοπλάστες μας, οι γλύπτες, κ’ οι ξωμάχοι)·
εδώ γυμνοί πηγαίναμε ακόμα και στην μάχη.

Εδώ δεν έχει τύραννο θεό που με διώξεις
όλους τους απειλεί. Εδώ, της Φύσεως τις όψεις

έχουμε για θεούς, ω ναι, έξη ωραία ζεύγη
της Αρμονίας οι αρμοί, τίποτε δεν ξεφεύγει

απ’ της Ανάγκης το ρυθμό που όντας δαχτυλίδι
στον εαυτό της ρέοντας πάντοτε ξαναδίδει

αυτό που παίρνει. Και σκοπό άλλο αυτή δεν έχει
απ’ το να τρέχει ακίνητη κι ακίνητη να τρέχει.