Αθήνα 9.12.2012, 19:53

Του ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Έπρεπε η ανεργία των νέων να ξεπεράσει το 25% σε 13 κράτη μέλη της ΕΕ για να "συγκινηθεί" η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και να προτείνει δέσμη μέτρων για την αντιμετώπιση του φαινομένου.

Η ίδια τώρα, με δόση ειρωνίας, χαρακτηρίζει απαράδεκτα τα υψηλά ποσοστά, ενώ στο ίδιο μήκος κύματος ο πρόεδρός της Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο και άλλοι κοινοτικοί αξιωματούχοι ομολογούν ότι η ΕΕ δεν έκανε όσα έπρεπε για την αντιμετώπιση της ανεργίας γενικώτερα.

Όντως, τα τελευταία χρόνια η ΕΕ προσέβλεπε στη δημιουργία θέσεων εργασίας μέσω της αύξησης της ανταγωνιστικότητας, στην οποία αύξηση είχε στρέψει σχεδόν όλες της τις προσπάθειες. Διαψεύστηκε διπλά: και η ανεργία αυξήθηκε και η ποιότητα της εργασίας υποβαθμίσθηκε.

Βοηθούσης και της ύφεσης, η ανεργία ανέβηκε στο πρωτοφανές για την ΕΕ ποσοστό του 11%. Εκεί, όμως, που κυριολεκτικά κάνει θραύση είναι στους νέους.

Σήμερα περίπου 5,5 εκατομμύρια ευρωπαίοι νέοι (1 στους 5) δεν μπορούν να βρουν δουλειά, με το ποσοστό της ανεργίας να διαμορφώνεται πάνω από 25% σε 13 κράτη μέλη. Προηγούνται η Ελλάδα και η Ισπανία με ποσοστό πάνω από 55% και ακολουθούν Ιταλία, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Βουλγαρία, Κύπρος, Λετονία, Ουγγαρία και Σλοβακία με τιμές γύρω στο 30%.

Περίπου το 30% των ανέργων κάτω των 25 ετών είναι άνεργοι για περισσότερο από 12 μήνες - 1,6 εκατ. ευρώ το 2011, έναντι 0,9 εκατ. ευρώ το 2008. Το συνολικό ποσοστό απασχόλησης για τους νέους μειώθηκε σχεδόν κατά πέντε ποσοστιαίες μονάδες τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Παράλληλα "χτύπημα" δέχθηκε και η ποιότητα της εργασίας, με τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης να κερδίζουν διαρκώς έδαφος και μάλιστα σε βάρος της βασικής μορφής της πλήρους απασχόλησης (οκτάωρο, πενθήμερο), την οποία η ΕΕ "προστατεύει" στις διακηρύξεις της και υπονομεύει στην πράξη.

Χάρις και στην αδυναμία της ΕΕ να διαμορφώσει έγκαιρα άξιόλογη πολιτική απασχόλησης μία ολόκληρη γενιά καταδικάζεται τώρα να πληρώσει δυσανάλογα βαρύ τίμημα και να βγει βαριά λαβωμένη από αυτήν την κρίση. Μια κρίση που -δυστυχώς- μέρα με τη μέρα βαθαίνει κι επεκτείνεται.

Υ.Γ.: Ανυπομονούμε να δούμε μέχρι πότε μερικοί εγχώριοι κονδυλοφόροι θα προσπαθούν να πείσουν ότι οι Έλληνες υποφέρουμε επειδή "φάγαμε στην ακρογιαλιά του Ήλιου τ' αργά γελάδια", αποσιωπώντας τις άλλες σοβαρές αιτίες της οικονομικής κρίσης και ιδίως αυτές που έχουν διεθνή διάσταση και είναι οι πλέον σημαντικές.