Στη διημερίδα συμμετείχαν πολλοί διακεκριμένοι επιστήμονες, καθηγητές πανεπιστημίου, δήμαρχοι, εκπρόσωποι της Περιφέρειας και των πολιτικών κομμάτων καθώς και πλήθος εκπρόσωποι φορέων και πολιτών.

Οι Δήμοι πρέπει να έχουν τον πρώτο και κυρίαρχο λόγο στο σχεδιασμό του παραλιακού μετώπου αφού είναι οι μόνοι που έχουν βιωματική γνώση των ιδιαιτεροτήτων της κάθε περιοχής και τις πραγματικές ανάγκες της τοπικής κοινωνίας, τόνισε στην ομιλία του ο δήμαρχος Βάρης - Βούλας - Βουλιαγμένης, Γρηγόρης Κωνσταντέλλος. 

Για να αποδείξει μάλιστα στους παρευρισκόμενους τη μοναδική αξία της τοπικής διαχείρισης των ουσιαστικών ζητημάτων, ο κ. Κωνσταντέλλος κάλεσε στο βήμα την Μάιρα Μπίνιου, αρχιτέκτονα που μεγάλωσε στη Βούλα και αποφάσισε εθελοντικά να εκπονήσει (και να παρουσιάσει στη διημερίδα) δική της πρόταση – μελέτη για την ανάπλαση μέρους του παραλιακού μετώπου της πόλης (δημοτική ενότητα Βούλας). Ο δήμαρχος επέλεξε μέσα από την πρόταση της κα Μπίνιου να δείξει τη μοναδική αξία της δυναμικής της τοπικής κοινωνίας και του ανθρωποδυναμικού της πόλης.

Μετά τον κ. Κωνσταντέλλο το λόγο πήρε η Περιφερειάρχης, κα Ρένα Δούρου η οποία τόνισε 

Την ανάγκη να κερδηθεί το στοίχημα της προστασίας του παραλιακού μετώπου γιατί θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό το μέλλον της Αττικής και των πολιτών της, ανέδειξε η Περιφερειάρχης Ρένα Δούρου. «Η διημερίδα έχει διπλό στόχο. Αφενός την ενημέρωση των πολιτών και αφετέρου την κινητοποίηση της τοπικής κοινωνίας. Γιατί καμία τοπική κοινωνία δεν κινητοποιείται για έναν σκοπό χωρίς την ενεργοποίηση ενημερωμένων πολιτών», υπογράμμισε.

Τις εργασίες της διημερίδας τις συνέχισε το πρώτο επιστημονικό πάνελ τα οποίο ανέλυσε τις πολεοδομικές παραμέτρους θέματος και αποτελείτο από τους: Άγγελος Σιόλας - Συντονιστής, Αντιπρύτανης ΕΜΠ, Ράνια Κλουτσινιώτη, Αρχιτέκτων - Πολεοδόμος - Χωροτάκτης, Μαρία Μάρκου, Επίκουρη Καθηγήτρια Πολεοδομίας στο ΕΜΠ, Κωνσταντίνος Κατερινόπουλος, Δικηγόρος - Οικονομολόγος, και η Κίνηση για τη Διάσωση του Σαρωνικού

Στη συνέχεια το λόγω πήραν εκπρόσωποι της εταιρείας «Παράκτιο Αττικό Μέτωπο ΑΕ», που διαβεβαίωσαν το κοινό πως η εταιρεία δεν έχει σκοπό να πουλήσει κανένα ακίνητο και ότι ο σχεδιασμός για την ανάπλαση του παραλιακού μετώπου θα προκύψει μετά την προκήρυξη διεθνούς διαγωνισμού για την εκπόνηση «Master Plan». Στην συνέχεια η μελέτη αυτή θα δοθεί στους εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης για διαβούλευση.

Άμεση ήταν η απάντηση των δημάρχων στους εκπροσώπους της εταιρείας αφού αμέσως μετά τοποθετήθηκαν οι: 

Διονύσης Χατζιδάκης – Δήμαρχος Π. Φαλήρου, Δημήτρης Λουκάς – Δήμαρχος Λαυρεωτικής, Γιώργος Σοφρώνης – Δήμαρχος Σαρωνικού, Δημήτρης Κιούσσης – Δήμαρχος Κρωπίας, καθώς και ο Αντιπεριφερειάρχης Πέτρος Φιλίππου.

Οι ομιλητές εξέφρασαν τη διαφωνία τους με τον μειωμένο ρόλο της τοπικής αυτοδιοίκησης και τις επιφυλάξεις τους για τις πραγματικές προθέσεις της εταιρείας. Ο Δήμαρχος Παλαιού Φαλήρου ενημέρωσε τους παρευρισκόμενους ότι συμμετέχει ως Δήμαρχος στο Δ.Σ. της «Παράκτιο Αττικό Μέτωπο Α.Ε.» και ότι η παρουσία του εκεί συμβάλει στην προστασία των συμφερόντων των δήμων.

Παρόντες στην εκδήλωση ήταν οι βουλευτές Μπούρας, Βλάχος, Πάντζας, Οικονόμου και Φωτίου, οι οποίοι σε σύντομες τοποθετήσεις τους κατέθεσαν τις θέσεις των κομμάτων που εκπροσωπούσαν για το συγκεκριμένο θέμα, οι δήμαρχοι Γιάννης Κωνσταντάτος – Ελληνικού – Αργυρούπολης και Ανδρέας Κονδύλης – Αλίμου, ο πρώην Δήμαρχος Βύρωνα και Περιφερειακός Σύμβουλος Νίκος Χαρδαλιάς και ο Αντιπεριφερειάρχης Χρήστος Καπάταης.

Η δεύτερη μέρα της διημερίδα ξεκίνησε κατευθείαν με τα επιστημονικά πάνελ τα οποία ανέπτυξαν τις νομικές και περιβαλλοντικές παραμέτρους τα οποία απαρτιζόταν από τους: Γεώργιο Κατρούγκαλο - Συντονιστή, Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου στο  ΔΠΘ,  Κωνσταντίνο Μενουδάκο - Επίτιμο Πρόεδρο ΣτΕ, Βασίλειο Παπαγεωργίου - Δικηγόρο, DEA Διοικητικού Δικαίου, Παναγιώτη Γκοιμήση - Πολιτικό Μηχανικό, Παναγιώτη Παταργιά - Συντονιστή, Καθηγητή στο  Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Χρήστο Αναγνώστου  - Διευθυντή Ερευνών ΕΛΚΕΘΕ, Γεωλόγο - Ιζηματολόγο, Γεώργιο Μπάλια, Επίκουρο Καθηγητή Περιββαλλοντικής Πολιτικής στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, Γεώργιο Ν. Πολίτη, Επίκουρο Καθηγητή Κοινωνικής Φιλοσοφίας στο ΕΚΠΑ.

Μετά από κάθε θεματική ενότητα υπήρξαν τοποθετήσεις και ερωτήσεις των παρευρισκόμενων ενώ τη διημερίδα έκλεισε ο Δήμαρχος Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης, Γρηγόρης Κωνσταντέλλος, ο οποίος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πρέπει να υπάρξει αξιοποίηση ήπιας μορφής που δεν θα αλλοιώνει τη φυσιογνωμία των παραλιακών πόλεων και που θα παράγει οικονομικό αποτέλεσμα αρκετό ώστε να καλύπτει τις λειτουργικές δαπάνες της νέας αναπλασμένης παραλιακής ζώνης. Για να διασφαλιστεί όμως αυτό, ο κ. Κωνσταντέλλος τόνισε πως απαιτείται άλλη προσέγγιση η οποία θα βάζει τους αιρετούς της περιοχής τουλάχιστον σε συναποφασίστηκο ρόλο και όχι απλώς εισηγητικό. 

Σε κοινή δήλωσή τους οι Γρηγόρης Κωνσταντέλλος και Ρένα Δούρου αναφέρουν: «Η διαφύλαξη του συγκριτικού μας πλεονεκτήματος, του παράκτιου μετώπου Σαρωνικού, αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για μια βιώσιμη ανάπτυξη. Ο δημόσιος, κοινόχρηστος και οικολογικός χαρακτήρας των ακτών, που προστατεύεται από το άρθρο 24 του Συντάγματος, αποτελεί το πλαίσιο, μέσα στο οποίο, μαζί με τις τοπικές κοινωνίες, η Περιφέρεια Αττικής και οι Δήμοι πρέπει να κινηθούν για την ανάπτυξη του παράκτιου μετώπου.

Προκρίνουμε λογικές ήπιας αξιοποίησης που διασφαλίζουν την ελεύθερη πρόσβαση, που ενοποιούν τον αστικό ιστό των πόλεων με τις ακτές, με σεβασμό στο φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον.

Για το σχεδιασμό, την υλοποίηση των αναπλάσεων και τη διαχείριση των ακτών και των δημοσίων ακινήτων στο παραλιακού μέτωπο, είναι αδήριτη ανάγκη τον πρώτο λόγο να έχουν οι τοπικές κοινωνίες με τους αιρετούς εκπροσώπους τους, τους Δήμους και την Περιφέρεια Αττικής. Για το λόγο αυτό προτείνουμε τη δημιουργία διαβαθμικού φορέα Τοπικής Αυτοδιοίκησης από την Περιφέρεια και τους Δήμους το οποίο θα εξουσιοδοτηθεί να χειριστεί το σύνολο των σχετικών ζητημάτων του παραλιακού μετώπου».

Φίλες και φίλοι,

Να σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας σήμερα σε αυτή τη διημερίδα.

Μια εκδήλωση που έχει διπλό στόχο.

Αφενός την ενημέρωση των πολιτών και αφετέρου την κινητοποίηση της τοπικής κοινωνίας.

Οι δύο στόχοι είναι αλληλένδετοι.

Γιατί καμία τοπική κοινωνία δεν κινητοποιείται για έναν σκοπό χωρίς την ενεργοποίηση ενημερωμένων πολιτών.

Ενημέρωση και κινητοποίηση λοιπόν.

Αυτοί είναι οι δύο άξονες γύρω από τους οποίους πρέπει να περιστραφεί το θέμα της διασφάλισης του δημόσιου χαρακτήρα και της περιβαλλοντικής βιωσιμότητας του παράκτιου μετώπου.

Ενός θέματος που εντάσσεται στο ευρύτερο δικαίωμα της ελεύθερης πρόσβασης των πολιτών στις παραλίες της Αττικής.

Φίλες και φίλοι,

Βρισκόμαστε σήμερα σε μια κρίσιμη καμπή.

Γιατί το παράκτιο μέτωπο κινδυνεύει.

Κινδυνεύει από τις ενέργειες της κυβέρνησης που το αντιμετωπίζει, και αυτό όπως και τόσες άλλες παρεμφερείς περιπτώσεις ανά την Ελλάδα, όχι ως προϋπόθεση για μια υγιή ανάπτυξη της χώρας προς όφελος των πολιτών και του περιβάλλοντος, αλλά ως αντικείμενο άρον – άρον εκμετάλλευσης προκειμένου να βάλει στο ταμείο της ένα ασήμαντο τίμημα.

Ασήμαντο ειδικά αν λάβουμε υπόψη τι χάνεται για λίγα αργύρια.

Χάνεται η ελεύθερη πρόσβασή των πολιτών σε δημόσιο, κοινόχρηστο χώρο, η πρόσβασή τους στις ακτές,

Χάνεται το δικαίωμά τους σε μια ζωή με όρους αξιοπρέπειας

Χάνεται η δυνατότητα ανάσας των πολιτών, το δικαίωμά τους στη βιώσιμη ανάπτυξη.

Οι εξελίξεις τους τελευταίους μήνες είναι ραγδαίες, με την κυβερνητική κάλυψη και χρειάζονται από την πλευρά των δήμων και των πολιτών όχι απλά εγρήγορση.

Αλλά κινητοποίηση και δράση.

Με στόχο την αποτροπή των διαγραφόμενων εξελίξεων.

Εξελίξεων που ταυτίζουν μια δήθεν ανάπτυξη με ραγδαία τσιμεντοποίηση στο όνομα της εκμετάλλευσης του φυσικού πλούτου.

Με μεθοδεύσεις σκοτεινές, αδιαφανείς, μακριά από τον κοινωνικό έλεγχο, η κυβέρνηση προωθεί, κι εδώ, στο παραλιακό μέτωπο του

Σαρωνικού, μια στρεβλή έννοια της ανάπτυξης.

Γιατί ανάπτυξη δεν σημαίνει τεράστιες εγκαταστάσεις σε βάρος του περιβάλλοντος. δεν σημαίνει τσιμεντοποίηση, δεν σημαίνει αποκλεισμό των πολιτών από τις παραλίες. δεν σημαίνει εύνοια σε ιδιωτικά συμφέροντα σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος.

Παντού, η μεθόδευση εκ μέρους της κυβέρνησης είναι η ίδια.

Η περίπτωση του παραλιακού μετώπου δεν αποτελεί εξαίρεση.

Παραχωρούνται έτσι άμεσα και μεταβιβάζονται «φιλέτα» του δημοσίου, μέσω «οχημάτων» που είτε ονομάζονται ΤΑΙΠΕ, είτε Παράκτιο Αττικό Μέτωπο ΑΕ.

Ο στόχος τους είναι επίσης δεδομένος.

Και δεν έχει να κάνει με την διασφάλιση της αξιοποίησης προς όφελος των τοπικών κοινωνιών και της χώρας αλλά με την άμεση παραχώρηση, τη μεταβίβασή τους.

Προκειμένου να εξασφαλιστεί ένα τίμημα, το οποίο θα καταλήξει στην εξόφληση των δανειστών της χώρας.

Σε ποιο σημείο αυτής της διαδικασίας βρίσκονται οι πολίτες; Πουθενά.

Σε ποιο σημείο κερδίζουν οι πολίτες; Σε κανένα.

Ακριβώς λοιπόν στο «πουθενά» και στο «κανένα» βρίσκονται τα πραγματικά αποτελέσματα των εξελίξεων που επιταχύνονται τον τελευταίο καιρό.

Και ακριβώς επειδή βρισκόμαστε απέναντι στην επιτάχυνση αυτών των διαδικασιών, οφείλουμε, και μάλιστα ειδικά σε τούτη την άκρως κρίσιμη πολιτικά περίοδο, όχι απλά να είμαστε σε εγρήγορση.

Όχι απλά να είμαστε ενήμεροι.

Οφείλουμε, πολίτες, δήμοι, Περιφέρεια, να περάσουμε μπροστά.

Να περάσουμε στην αντεπίθεση.

Να αναλάβουμε πρωτοβουλίες.

Γιατί σήμερα, όλοι συμφωνούμε ότι στο παραλιακό μέτωπο του Σαρωνικού, όπως και στο Ελληνικό, όπως και στις τέσσερις γωνιές της Ελλάδας, αμφισβητούνται στοιχειώδη δικαιώματα των πολιτών στην πρόσβαση σε κοινόχρηστους χώρους, εκποιείται δημόσια περιουσία.

Αρκετά λοιπόν με τις διαπιστώσεις.

Σήμερα ήλθε η ώρα της δράσης.

Και τον σκοπό αυτό υπηρετεί η σημερινή μας εκδήλωση.

Η οποία αποτελεί μια δράση με γνώση.

Μια δράση με τεκμηρίωση.

Μια δράση με σαφείς στόχους.

Μια δράση – διέξοδο στους μεθοδικούς σχεδιασμούς που απαξιώνουν τη δημόσια περιουσία και αποκλείουν τους πολίτες από το στοιχειώδες δικαίωμα πρόσβασης στις παραλίες της Αττικής.

Μια υπεύθυνη ενέργεια σήμερα για το αύριο των παιδιών μας.

Όμως, φίλες και φίλοι, μια τέτοιου είδους ενέργεια δεν καταλήγει σε λύση ως δια μαγείας.

Η λύση δεν πέφτει ξαφνικά, έτοιμη, από τον ουρανό.

Γιατί δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές.

Υπάρχει μόνο αγώνας. Με επιμονή και υπομονή.

Με συσπείρωση όλων εκείνων των δυνάμεων που μπορούν να κάνουν τη διαφορά.

Στη βάση ενός σχεδίου με ευρεία κοινωνική αποδοχή.

Ειδάλλως, όλα τα άλλα, είναι όμορφα λόγια, μέσα σε τέσσερις τοίχους.

Όμως οι αγώνες, σαν αυτόν για την προστασία του παραλιακού μετώπου, δεν κερδίζονται «εντός των τειχών». Αλλά έξω από αυτά.

Με συσπείρωση, με μαζικότητα. Και με προτάσεις. Όχι απλά με κριτική και με απόρριψη.

Φίλες και φίλοι,

Εμείς ξέρουμε πάρα πολύ καλά τι δεν θέλουμε.

Και γνωρίζουμε εξίσου καλά τι διεκδικούμε.

Και αυτό πρέπει και να το επικοινωνήσουμε και να το καταστήσουμε κτήμα των πολλών.

Μέσα από ανοικτές διαδικασίες και δημόσιο διάλογο.

Και η σημερινή μας εκδήλωση αποτελεί ακριβώς ένα πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή.

Στην κατεύθυνση της συλλογικής δράσης Περιφέρειας, ,ήμων, πολιτών.

Σε αυτό το πλαίσιο, η Περιφέρεια Αττικής αναλαμβάνει το μερίδιο της ευθύνης της.

Να σταθεί στο πλευρό κάθε συγκεκριμένης πρωτοβουλίας στην κατεύθυνση της διασφάλισης της ελεύθερης πρόσβασης και χρήσης των κοινόχρηστων ακτών στο πλαίσιο μιας βιώσιμης ανάπτυξης με στόχο τη δημιουργία υγιούς απασχόλησης μέσα από μικρομεσαίες και κοινωνικές επιχειρήσεις – επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνταν πριν από πολλά χρόνια στους υπό «εκμετάλλευση» σήμερα χώρους.

Η δική μας η προσέγγιση έχει να κάνει με την εξυπηρέτηση των πέντε εκατομμυρίων κατοίκων της Αττικής.

Και όχι με την προσέλκυση «ακριβού τουρισμού», όπως είναι η οπτική της κυβέρνησης.

Μακριά λοιπόν από εμάς γυαλιστερές «φούσκες», δήθεν «ανάπτυξης».

Μακριά από εμάς τα αποτυχημένα μοντέλα τύπου costa del sol, της Ισπανίας.

Εμείς, αντιθέτως, προκρίνουμε λογικές αξιοποίησης του παραλιακού μετώπου με σεβασμό στο φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον, όπως μας επιβάλλει η παράδοση της Αττικής γης. Μέσα από την ανάπτυξη, για παράδειγμα, του γεωτουρισμού. Του οικοτουρισμού και του πολιτιστικού τουρισμού, με έμφαση στην οικονομική ευημερία των τοπικών κοινωνιών και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών.

Με αυτήν την πυξίδα, και με τη σχετική προγραμματική επεξεργασία της

«Δύναμης Ζωής», προσέρχεται στον κοινό αγώνα η Περιφερειακή Αρχή Αττικής.

Και καλεί να πράξουν το ίδιο όλοι όσοι - δήμοι, φορείς, συλλογικότητες, πολίτες - δηλώνουν ότι ενδιαφέρονται για την προστασία του παραλιακού μετώπου, σήμερα που, στην απέναντι όχθη, έχουν ανοίξει ορέξεις για «εκμετάλλευση» με συνοπτικές διαδικασίες του παραλιακού μετώπου.

Σήμερα λοιπόν κρινόμαστε όλοι.

Και θα κριθούμε όχι από τα λόγια αλλά από τις πράξεις μας.

Γιατί σήμερα, από εδώ,

Από τούτη την αίθουσα ξεκινάμε μια κοινή πορεία διεκδίκησης και αγώνα.

Μια πορεία που για να έχει αίσιο τέλος για τους πολίτες και τις τοπικές κοινωνίες, πρέπει να χαρακτηρίζεται από τρία σίγμα: Συνεργασία,

Συναντίληψη,

Συντονισμό δυνάμεων και ενεργειών.

Φίλες και φίλοι,

Με αποφασιστικότητα και συνείδηση της ευθύνης, κάνουμε σήμερα, το πρώτο βήμα σε μια μακρά πορεία.

Μια πορεία που το διακύβευμά της δεν είναι απλά η πρόσβαση των πολιτών στη θάλασσα ή η διαφύλαξη ενός οικοσυστήματος.

Αλλά έχει να κάνει με το μεγάλο στοίχημα της βιώσιμης ανάπτυξης σήμερα στην πατρίδα μας.

Ένα στοίχημα ποιότητας ζωής.

Ένα στοίχημα που θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό το μέλλον της Αττικής.

Το μέλλον των πολιτών της.

Ένα στοίχημα που δεν έχουμε δικαίωμα να χάσουμε.

Κυρία Περιφερειάρχης, κύριοι Αντιπεριφερειάρχες, κύριοι Δήμαρχοι, εκλεκτοί ομιλητές της διημερίδας μας, φίλοι της αυτοδιοίκησης, αγαπητές και αγαπητοί ενεργοί πολίτες που ανταποκριθήκατε σε αυτό το διήμερο κάλεσμα του Δήμου μας και της Περιφέρειας για το τόσο φλέγον θέμα του παραλιακού μετώπου, θα ήθελα να σας καλωσορίσω στη σημερινή πρώτη μέρα, ευχόμενος συγχρόνως να παρακολουθήσετε μια ενδιαφέρουσα και παραγωγική συζήτηση-παρουσίαση, που θα εξάγει χρήσιμα συμπεράσματα, θα ενημερώσει γύρω από ίσως άγνωστες πτυχές αυτού του πράγματι δαιδαλώδους σε πολυπλοκότητα θέματος, αλλά κυρίως θα προβληματίσει και θα δώσει τροφή για σκέψη σε όλους μας. 

Το θέμα που καλούμαστε να προσεγγίσουμε σήμερα απαιτεί βαθιά περίσκεψη προσεκτική ανάλυση και δημιουργική σύνθεση καθόσον δεν μιλάμε για παρεμβάσεις που θα σημαδέψουν μόνο τον τόπο μας αλλά θα σημαδέψουν τις επόμενες γενεές για το ζην και το ευζήν των οποίων είμαστε υπεύθυνοι σε μεγάλο βαθμό εμείς σήμερα σαν γενιά και ειδικότερα όσοι εξ υμών ασκούν όποιας μορφής σχετική διαχείριση.  

Η χώρα μας δυστυχώς σήμερα διέρχεται από μια βαθιά κρίση. Πολλοί μιλούν για μια βαθιά οικονομική κρίση. Επιτρέψτε μου να πω ότι αυτό που τελικά βιώνουμε σήμερα είναι το αποτέλεσμα μιας σειράς από άλλες κρίσεις που προηγήθηκαν της σημερινής και τις οποίες ενώ βιώσαμε σαν λαός δεν τις αναλύσαμε έγκαιρα για να αποφύγουμε τα σημερινά αλλά ίσως και τα χειρότερα που μπορεί να έρθουν. Και εννοώ για μια σειρά μεταπολιτευτικών κρίσεων ξεκινώντας από κρίση έλλειψης ηγεσίας συνεχίζοντας με κρίση πολιτικής ηθικής που μετατράπηκε σε κρίση κοινωνικής ηθικής και στη συνέχεια ακολούθησε η οικονομική κρίση που ήδη έχει μετατραπεί σε βαθιά κοινωνική και σε πολλά σημεία ανθρωπιστική κρίση.  Και σε όλα αυτά τα στάδια μετεξέλιξης της κρίσης βέβαια συμμετείχαμε και εμείς, γιατί δεν συνέβησαν όλα από τη μια στιγμή στην άλλη, και χάσαμε νομίζω την δυνατότητα της προσωπικής ή και συλλογικής μας επανάστασης.  Αλλά ας ελπίσουμε ότι οι χαμένες ευκαιρίες του παρελθόντος ουσιαστικής και παραγωγικής για τον τόπο δράσης και παρέμβασης, θα μας κάνουν πιο ενεργητικούς με καλύτερα αντανακλαστικά με καθαρότερες πολιτικές πρακτικών λύσεων που θα φέρνουν ουσιαστικό αποτέλεσμα γρήγορα έξω και πέρα από στερεότυπα και αγκυλώσεις, που με την σειρά τους έβαλαν έως σήμερα φρένο σε δημιουργικές πολιτικές και ανθρώπους για τον τόπο μας.

Πεδίο δόξης λαμπρό το επίμαχο ζήτημα μας σήμερα. Η ανάπλαση ανάπτυξη αξιοποίηση ή όπως κάθε ένας από εμάς το ονομάζει του πανέμορφου παράκτιου μετώπου του Σαρωνικού. 

Ας δούμε επιγραμματικά τι έγινε τις προηγούμενες δεκαετίες στην περιοχή αλλά και σε αντίστοιχες περιοχές της χώρας. Το μοντέλο που χρησιμοποιήθηκε, που ίσως για την περίοδο της δεκαετίες του 50 και του 60 να ήταν το ενδεδειγμένο στην προσπάθεια της χώρας να μπει στον χάρτη του παγκόσμιου τουρισμού, ήταν αυτό των κλειστών και κεντρικά ελεγχόμενων λουτρικών και λοιπών τουριστικών εγκαταστάσεων σε όλες τις περιοχές τουριστικού ενδιαφέροντος. Στη δική μας περιοχή στο κατά γενική ομολογία προικισμένο από την φύση Δήμο μας είδαμε την πολιτική αυτή στο απόγειο της. Μέσα σε περίπου 50 χιλιόμετρα ακτογραμμής 6 κλειστού τύπου λουτρικές εγκαταστάσεις (CAMPING Βούλας, Α πλαζ Βούλας, Β πλαζ Βούλας, Ακτή Βουλιαγμένης, πλαζ Αστέρα Βουλιαγμένης , Πλαζ Βάρκιζας) και μια κλειστή τουριστική μονάδα υψηλών προδιαγραφών αυτή του Αστέρα της Βουλιαγμένης. Πρέπει να ληφθεί υπ΄ όψιν ότι τις δεκαετίες εκείνες δεν υπήρχε οργανωμένη τοπική αυτοδιοίκηση πρώτου ή δεύτερου βαθμού. Παράδειγμα η τότε κοινότητα Βούλας με 4 υπαλλήλους εκ των οποίων 3 για την καθαριότητα. Βέβαια αυτό που συνέβη τότε και ίσως λίγο νωρίτερα σε όλες τις παράκτιες περιοχές της χώρας ήταν να ονομαστούν κρατικά κτήματα όλες αυτές οι παράκτιες περιοχές. Είχαμε δηλαδή ως επί το πλείστον μικρούς παραθεριστικούς οικισμούς με ακόμα πιο μικρές έως ασήμαντες αυτοδιοικητικές μονάδες (κοινότητες). Αλλά ας αναλογιστούμε σήμερα ισχύει το ίδιο με την εποχή εκείνη που η κεντρική κυβέρνηση ιδιοποιήθηκε όλες αυτές τις εκτάσεις δηλαδή τα μπαλκόνια των σημερινών μας πόλεων  για τουριστική ανάπτυξη; Σαφώς και όχι. Έτσι λοιπόν το παρωχημένο στερεότυπο της τουριστικής ανάπτυξης περασμένων δεκαετιών που κατά τις δεκαετίες του 80 και του 90 αλλά ακόμα και στις μέρες μας, μετέτρεψε τις εγκαταστάσεις αυτές σε χώρους ανεξέλεγκτων χρήσεων παραγωγής θορύβου μέχρι της πρωινές ώρες και διάλυσης του τοπικού αστικού ιστού. Πολλές από αυτές τις περιοχές μετατράπηκαν σταδιακά σε απέραντους περιφραγμένους σκουπιδότοπους μπροστά από τα σπίτια μας. Αλήθεια πιστεύει κανείς ότι αυτό κοσμεί την περιοχή μας και περιποιεί τιμή για τους εμπνευστές όλων αυτών των κεντρικών πολιτικών; Σαφώς και όχι. 

Ο σφιχτός εναγκαλισμός του Κράτους με τις εκτάσεις αυτές όπως έχουν εκφραστεί κατά καιρούς από τους διάφορους κρατικούς φορείς ΕΟΤ ΕΤΑ ΕΤΑΔ Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου  και τώρα Παράκτιο  Αττικό Μέτωπο ΑΕ συνεχίζει να βρίσκεται σε λάθος δρόμο. Στον δρόμο του ότι αυτά είναι κρατική περιουσία και πρέπει να αξιοποιηθούν αναλόγως και άντε να δώσουμε κάτι λίγο και στους Δήμους να μη φωνάζουν και τελευταίως ελάτε να μας πείτε και κάποιες απόψεις που μπορεί και να ληφθούν υπ΄ όψιν ή μπορούν να καταλήξουν στα σκουπίδια. Θεωρώ ότι αυτό ελλοχεύει πολλούς κινδύνους παρά του περί του αντιθέτου δηλώσεις των σημερινών διαχειριστών της παράκτιας ζώνης. Σε πρόσφατη συνάντηση μου με την ηγεσία του Παρακτίου Αττικού Μετώπου ΑΕ όπου μου περιέγραφαν μια σειρά από πραγματικά  αξιόλογες σκέψεις τους για τα μελλούμενα στην περιοχή και τις καλές τους προθέσεις  τους θύμισα ότι ο δρόμος για την κόλαση είναι τις περισσότερες φορές στρωμένος με καλές προθέσεις θυμίζοντας τους επίσης τα λόγια του γνωστού τραγουδιού του Βασίλη Παπακωνσταντίνου ότι Φοβάμαι για όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα. Και ο μεγάλος φόβος μου ήταν και είναι ότι αυτό που σχεδιάζεται θα γίνει και πάλι ερήμην των τοπικών κοινωνιών και των Δήμων. Με άγνωστα αποτελέσματα για την περιοχή χωρίς σχεδιασμό που να λαμβάνει υπ΄ όψιν του της ανάγκες της περιοχής. Και φυσικά χωρίς ένα πλαίσιο συμφωνίας επί της αρχής σε βασικά ζητήματα. Η κεντρική διοίκηση πάντα  έβλεπε με μεγάλη επιφύλαξη την τοπική αυτοδιοίκηση και τους εκπροσώπους της. Ίσως κάποιες φορές δικαίως αφού και στον χώρο αυτό έχουν σημειωθεί κατά καιρούς κρούσματα κακαδιαχείρησης και διαφθοράς. Η αίσθηση όμως ότι και πάλι θα ληφθούν αποφάσεις πίσω από κλειστές πόρτες δημιουργεί ένα κλίμα φορτισμένο και εν δυνάμει κλίμα αντιπαράθεσης που δεν πρέπει να υπάρχει εάν όλοι επιθυμούμε να δημιουργηθεί κάτι αξιόλογο για την περιοχή, που δεν θα έχει αντικοινωνικά χαρακτηριστικά. Θα πρέπει να συμφωνηθεί τι είδους ανάπτυξη επιθυμούμε, αν θα υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση στην παραλία, αν η αξιοποίηση που θα γίνει θα παράγει οικονομικό αποτέλεσμα και αν ναι τι αποτέλεσμα. Εννοώ αποτέλεσμα κάλυψης των λειτουργικών δαπανών των εγκαταστάσεων ή οικονομικό αποτέλεσμα απόσβεσης των επενδύσεων και παραγωγής κέρδους. Και όλα αυτά θα πρέπει να συζητηθούν και να συμφωνηθούν. Γιατί χωρίς τη συνεννόηση με τις  τοπικές κοινωνίες κανένα επενδυτική αναπτυξιακή παρέμβαση δεν θα μπορέσει να πετύχει και δεν θα πετύχει.

Θα ήταν ευχής έργον να μπορούσαμε να πάρουμε τον έλεγχο αυτών των εκτάσεων που πιστεύουμε ότι δικαιωματικά ανήκουν στην πόλη μας όπως και οι αντίστοιχες παραλιακές περιοχές στις γειτονικές πόλεις. Δεν ξέρω αν αυτό είναι εφικτό.  

Αγαπητοί φίλοι έχω μεγαλώσει στην περιοχή αυτή. Εδώ δίπλα στη Β πλαζ Βούλας πέρασα σχεδόν όλα τα καλοκαίρια της παιδικής και εφηβικής μου ηλικίας τρυπώνοντας με τους φίλους μου μέσα από τρύπες που κάναμε στα συρματοπλέγματα. Ωραία χρόνια πράγματι. Γνωρίζω όπως καταλαβαίνεται όπως και οι υπόλοιποι συνάδελφοι μου Δήμαρχοι και αυτοδιοικητικοί βιωματικά εγώ αλλά και οι συμπολίτες μου κάθε σπιθαμή της παραλίας και του βουνού της πόλης μας. Για τον λόγο αυτό είμαστε και απόλυτα δεμένοι μαζί της την αγαπάμε και αναζητάμε τρόπους να την κάνουμε καλύτερη ομορφότερη ασφαλέστερη και λειτουργικότερη. Έχουμε τοπικό δυναμικό με βαθιά γνώμη και άποψη για το θέμα με ουσιαστική βιωματική σχέση με τον τόπο αυτό που οραματίζονται μαζί μας μεγάλα και ουσιαστικά πράγματα με ήπιες όμως παρεμβάσεις που θα αναδείξουν την φυσική ομορφιά του παραλιακού μας μετώπου. Για να σας το αποδείξω αυτό θα παραδώσω 5 λεπτά από την ομιλία μου στην καλή μου φίλη συντοπίτισσα  και εξαιρετική Αρχιτέκτονα Μάιρα Μπίνιου που έχει μεγαλώσει σε αυτές τις παραλίες και που με μεράκι αγάπη και ενδιαφέρον ασχολήθηκε με την πιθανή ήπια ανάπτυξη ανάπλαση μέρους της παραλίας του Δήμου μας στην Δημοτική ενότητα Βούλας μεταξύ του ΠΙΚΠΑ και της Β πλαζ Βούλας για να κατανοήσετε όλοι και ειδικοί άνθρωποι του Παράκτιου Αττικού Μετώπου ΑΕ τι εννοούμε ήπια ανάπτυξη και τι αναζητούμε για τον τόπο μας. 

Μάιρα έχεις τον λόγο:

(Η κα Μπίνιου παρουσίασε τη μελέτη – εργασία της η οποία στηρίχτηκε σε ήπια ανάπτυξη με φιλικά προς το περιβάλλον υλικά σε όλες τις κατασκευές).

Συνέχισε ο Δήμαρχος:

Θέλω να κλείσω την παρέμβασή μου προτείνοντας την αξιοποίηση των πλαζ του Δήμου μας στηριζόμενοι σε ένα μοντέλο ανάπτυξης όπως αυτό της Γαλλικής Ριβιέρας. Εκεί δεν έγινε η αξιοποίηση από το Γαλλικό δημόσιο, αλλά από σύπμραξη των εμπλεκομένων δήμων. Ένας φορέας όπως το «Παράκτιο Αττικό Μέτωπο Α.Ε. μπορεί να είναι χρήσιμο, μόνο αν απαρτίζεται αποκλειστικά από τους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης, δηλαδή τους Δήμους. Μόνο έτσι μπορεί να διασφαλιστεί ότι ουσιαστικό ρόλο στην αξιοποίηση της παραλιακής ζώνης θα έχουν καθοριστικό ρόλο οι δήμοι και η Περιφέρεια.