Τα έντονα καιρικά φαινόμενα συνιστούν λόγο ανωτέρας βίας», επισημαίνει ο εργατολόγος Γιάννης Καρούζος, «και αν ο εργαζόμενος δεν μεταβεί στην εργασία του, παρά τη λειτουργία της επιχείρησης, διατηρεί την αξίωση καταβολής μισθού. Εάν η επιχείρηση δεν λειτουργήσει λόγω των έντονων καιρικών συνθηκών και οι εργαζόμενοί της δεν προσέλθουν στην εργασία τους για τον ίδιο λόγο, εφαρμόζεται ο κανόνας της κοινής απαλλαγής των μερών ως προς τις αμοιβαίες υποχρεώσεις τους».

Τα παραπάνω τα αιτιολογεί ως εξής:

1. Κατά τη διάταξη του πρώτου εδαφίου του άρθρου 656 του Αστικού Κώδικα, «αν ο εργοδότης έγινε υπερήμερος ως προς την αποδοχή της εργασίας ή αν η αποδοχή της εργασίας είναι αδύνατη από λόγους που τον αφορούν και δεν οφείλονται σε ανώτερη βία, ο εργαζόμενος έχει δικαίωμα να απαιτήσει το μισθό, χωρίς να είναι υποχρεωμένος να παράσχει την εργασία σε άλλο χρόνο».

2. Εξ αντιδιαστολής των ανωτέρω καθιερώνεται ο κανόνας, ότι, αν ο εργοδότης εμποδίζεται προσωρινώς ή οριστικώς να δεχθεί την παροχή (εν προκειμένω την εργασία), από λόγους οφειλόμενους σε ανώτερη βία, αυτός δεν καθίστανται υπερήμερος περί την αποδοχή της προσφερόμενης εργασίας και κατ’ ακολουθίαν απαλλάσσεται από την υποχρέωση προς καταβολή του μισθού προς τον προσφέροντα την εργασία του μισθωτό.

3. Ανώτερη βία, προς εφαρμογή της διάταξης του πρώτου εδαφίου του άρθρου 656 του Αστικού Κώδικα, υπάρχει, όταν η αποδοχή της εργασίας από τον εργοδότη εμποδίζεται προσωρινώς ή οριστικώς από τυχερό και απρόβλεπτο γεγονός, το οποίο ήταν αδύνατο να αποτραπεί και αν ακόμη κατεβάλλετο το ανώτατο δυνατό μέτρο επιμέλειας, σύνεσης και πρόνοιας (Αρείου Πάγου: ΑΠ 637/1950 -ΑΠ 151/1951 -ΑΠ 16/1954 – ΑΠ 314/1954 – ΑΠ 170/1957 – ΑΠ 677/1974 – ΑΠ 525/1978 – ΑΠ 535/1978 – ΑΠ 1043/1980 – ΑΠ 1738/1980 – ΑΠ 1340/1979 – ΑΠ 680/1981 – Εφ. Αθηνών 2984/89 – Εφ. Θεσ/νίκης 1775/94 κλπ.).

 

Όταν η επιχείρηση δεν λειτούργησε λόγω ανώτερης βίας και οι εργαζόμενοι της δεν προσήλθαν στην εργασία τους για το ίδιο γεγονός, έχουν εφαρμογή οι διατάξεις του άρθρου 380 του Αστικού Κώδικα, σύμφωνα με τις οποίες «αν η παροχή από ένα από τους συμβαλλόμενους (εργοδότη ή μισθωτό) είναι αδύνατη συνεπεία γεγονότος για το οποίο δεν έχει ευθύνη, απαλλάσσεται και ο άλλος από τους συμβαλλόμενους της αντιπαροχής» (δηλ. υπάρχει κοινή απαλλαγή).

Όταν η επιχείρηση λειτούργησε κανονικά και κάποιος εργαζόμενος δεν κατόρθωσε να μεταβεί στην εργασία του, παρά την καταβληθείσα από μέρους του προσπάθεια λόγω ανώτερης βίας, του οφείλεται ο μισθός της ημέρας εκείνης (άρθρο 657 Αστικού Κώδικα).

Για την επίλυση κάθε αμφισβήτησης αρμόδια να αποφανθούν είναι τα τακτικά δικαστήρια.