Αθήνα 20.7.2007
Του ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Πρώτα σου είπαν να σπουδάσεις μέχρι τα τριάντα σου, μετά σε βάλαν σε εργασιακή καραντίνα για δυό τρία χρονάκια και όταν πάτησες τα σαράντα και έστρωσες στη δουλειά σου σε μετέτρεψαν σε… ευέλικτο εργαζόμενο, σε ενέταξαν σε ελαστικά ωράρια, σου μείωσαν και τις αποδοχές, αφού πρώτα με τον τρόπο τους σε προειδοποίησαν “αν γουστάρεις”, που θα γούσταρες γιατί εκεί στα σαράντα και κάτι η αγορά εργασίας σε θεωρεί ήδη ασύμφορο και… δεν σου κολλάει τα ένσημα, οπότε καλό είναι και το “ελαστικό” αρκεί να βρεις και μια δεύτερη δουλίτσα να βγαίνει το παντεσπάνι και αφού κάνεις ταμείο με τις υποχρεώσεις σου να βιοπορίζεσαι, στριμώχνοντας τις επιθυμίες σου σε κάτι ψιλοευρώ που σου απομένουν, ευνουχίζοντας τις απολαύσεις, και χωρίς απολαύσεις τι είναι η ζωή, που είπε και ο Σελίν, ατελείωτο άγχος ανάμεσα στα ωράρια των δύο μεροκάματων και μια συνεχής υποχρέωση, ανελαστική, μέσα σε “ελαστικά” ωράρια εργασίας, καθότι “ευέλικτος” εργαζόμενος, δηλαδή προσαρμοσμένος στην απληστία του κεφαλαίου που σου λέει “πρέπει νάχουμε κοινωνική ειρήνη, πάρε εσύ λίγα, άλλα τόσα ο άλλος και όλα εμείς που κινούμε τα γρανάζια και φροντίζουμε να μένει η ανεργία σε ελεγχόμενα επίπεδα και να πηγαίνει η ζωή μπροστά…”, οπότε τι άλλο σου μένει να κάνεις από το να κάτσεις στα αυγά σου και να νοιώθεις και ευτυχισμένος που έχεις δύο δουλίτσες, τη στιγμή που ο διπλανός σου δεν έχει καμία και εκλιπαρεί έστω και για κάποια “ευέλικτη”, “ελαστική” και κακοπληρωμένη, καθότι, βλέπεις, η ανάπτυξη δεν μείωσε τους δείκτες, τα λεφτά πήγαν αλλού, ίσως μέσω off shore στη Χονολουλού, αλλά εσύ μένεις εδώ να βιώνεις επιπλέον και τον πόλεμο με τους συναδέλφους σου που μέρα με τη μέρα γίνεται περισσότερο απηνής και αδηφάγος, καταστροφικός, σκέτος τρομοκράτης, αφού -τι ειρωνία- προχθές είχαμε την ημέρα κατά του… άγχους στην εργασία, αλλά με τόσο τρέξιμο μην σε “φάει” ο άλλος, δεν κατάλαβες τίποτα, σου φτάνουν οι έγνοιες σου γιατί να φορτωθείς άλλη μία, καλύτερα είναι να προσπαθήσεις να γίνεις πιο εργασιομανής, βολικός, υποτακτικός εργαζόμενος, αν θέλεις νάρθει μια μέρα η ζωή να σου προσφέρει ένα ιδιόκτητο διαμερισματάκι στο Μπραχάμι για να στεγάσεις την κλονισμένη υγεία σου.

Ουφ...