Αθήνα 23.7.2009, 16:12
Κατατέθηκε σήμερα στη Βουλή από τον υπουργό Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλο το σχέδιο νόμου «Ρυθμίσεις θεμάτων προσωπικού με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και άλλες διατάξεις οργάνωσης και λειτουργίας της Δημόσιας Διοίκησης».

Το σημαντικότερο ζήτημα που ρυθμίζει αυτό το σχέδιο νόμου, όπως προκύπτει και από τον τίτλο του, αφορά την ένταξη στη διοικητική ιεραρχία του Υπαλληλικού Κώδικα και του προσωπικού το οποίο υπηρετεί στις αντίστοιχες υπηρεσίες με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου.

Στη Δημόσια Διοίκηση σήμερα, πέρα από τους δημοσίους υπαλλήλους υπό την στενή του όρου έννοια, υπηρετεί και μεγάλος αριθμός υπαλλήλων με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου. Ο αριθμός αυτός αυξήθηκε σημαντικά όταν, με το π.δ. 164/2004, οι συμβάσεις πάνω από 35.000 συμβασιούχων ορισμένου χρόνου ή έργου μετατράπηκαν σε αορίστου χρόνου. Το υπουργείο Εσωτερικών είχε εγκαίρως επισημάνει ότι το ανθρώπινο αυτό δυναμικό, το οποίο, σε μεγάλο τουλάχιστον βαθμό, διαθέτει πλούσια εμπειρία και αναβαθμισμένα τυπικά προσόντα, πρέπει πλέον να αξιοποιείται καταλλήλως και στο πλαίσιο της διοικητικής ιεραρχίας. Ανάλογη άποψη έχει εκφράσει και η ΑΔΕΔΥ.

Η θέση αυτή είχε διατυπωθεί και στο πλαίσιο της πρότασης της Νέας Δημοκρατίας κατά την πρόσφατη αναθεώρηση του Συντάγματος με αντικείμενο την αναθεώρηση του άρθρου 103 παρ. 2, 3, 5 και 8. Στην Εισηγητική Έκθεση για την πρόταση αυτή τονιζόταν, μεταξύ άλλων: «Όπως είναι γνωστό, στη Δημόσια Διοίκηση σήμερα υπηρετεί ένας μεγάλος αριθμός υπαλλήλων με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου. Πέραν δε τούτου, σύμφωνα με τις εκάστοτε ισχύουσες διατάξεις, θα προσλαμβάνεται στο μέλλον τέτοιο προσωπικό. Το προσωπικό αυτό, ενώ κατά γενική ομολογία διαθέτει πολλά προσόντα και μπορεί να προσφέρει σημαντικότατες υπηρεσίες όπου υπηρετεί, δεν έχει τη δυνατότητα να εξελιχθεί αναλόγως στη διοικητική ιεραρχία. Οποιαδήποτε εξομοίωσή του, έστω και εν μέρει, με τους μονίμους υπαλλήλους δια της νομοθετικής οδού θα ήταν δυνατόν να εγείρει συνταγματικές αμφισβητήσεις με απρόβλεπτες συνέπειες για τη σταθερότητα των έννομων σχέσεων στο εσωτερικό της Δημόσιας Διοίκησης».

Όπως είναι γνωστό, δεν κατέστη δυνατή η αναθεώρηση της σχετικής διάταξης. Όμως, και παρά το γεγονός ότι λείπει το σαφές και σταθερό συνταγματικό έρεισμα, το υπουργείο Εσωτερικών αναλαμβάνει σχετική νομοθετική πρωτοβουλία, τονίζοντας ότι με αυτό το σχέδιο νόμου γίνεται πράξη η αξιοποίηση του προσωπικού που υπηρετεί στο Δημόσιο, νπδδ και τους ΟΤΑ α΄ και β΄ βαθμού, συμπεριλαμβανομένων των Ανεξάρτητων Αρχών, το οποίο κατέχει οργανική ή και προσωποπαγή θέση με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, στο πλαίσιο που επιτρέπει το Σύνταγμα. Εντάσσεται δε σε μια ευρύτερη προσπάθεια αναδιοργάνωσης της Δημόσιας Διοίκησης, ενίσχυσης και αξιοκρατικής ανάδειξης του στελεχιακού δυναμικού της και ίσης μεταχείρισης όμοιων περιπτώσεων.

Το σχέδιο νόμου κινείται ιδίως προς τις εξής κατευθύνσεις:
- Παρέχεται καταρχήν η δυνατότητα βαθμολογικής εξέλιξης αντίστοιχης με αυτή που προβλέπεται στον Υπαλληλικό Κώδικα για τους μονίμους υπαλλήλους. Δηλαδή και στην περίπτωση του προσωπικού ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου (ΙΔΑΧ) προβλέπεται βαθμολογική κλίμακα πέντε (5) βαθμών (Ε, Δ, Γ, Β, Α). Η εξέλιξη στους βαθμούς αυτούς γίνεται με βάση τον συνολικό χρόνο υπηρεσίας.
- Οι υπάλληλοι με βαθμό Α΄ αποκτούν δικαίωμα για την επιλογή τους σε θέση προϊσταμένου οργανικής μονάδας επιπέδου Γραφείου, Τμήματος ή Διεύθυνσης. Τα κριτήρια για την επιλογή προϊσταμένων ορίζονται, κατ’ ανάλογη εφαρμογή, τα προβλεπόμενα για τους μόνιμους υπαλλήλους.
- Προβλέπεται η ανάλογη εφαρμογή σειράς διατάξεων του ΥΚ αναφορικά με τα κρισιμότερα ζητήματα υπηρεσιακής κατάστασης του προσωπικού ΙΔΑΧ, σύμφωνα με την αρχή της ίσης μεταχείρισης αλλά και όπως επιτάσσουν οι ανάγκες της Διοίκησης.
- Με τις μεταβατικές διατάξεις ρυθμίζεται το θέμα της κατάταξης του υπηρετούντος, κατά τη δημοσίευση του νόμου αυτού, προσωπικού στους βαθμούς με βάση το συνολικό χρόνο υπηρεσίας, στον οποίο συνυπολογίζεται ο χρόνος υπηρεσίας που έχει διανυθεί με σχέση εργασίας ιδιωτικού ή δημοσίου δικαίου στο Δημόσιο, ν.π.δ.δ. και ΟΤΑ, καθώς και ο χρόνος που αναγνωρίζεται ως πραγματική υπηρεσία με βάση ειδικές διατάξεις.