Αθήνα 25.8.2009, 19:05
Μακροσκελή επιστολή με τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις της απέστειλε προς τον πρωθυπουργό η ΓΣΕΕ, ενόψει της συνάντησης του με τη Συνομοσπονδία.

Τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις της ΓΣΕΕ αναπτύχθηκαν και κατά τη σημερινή συνάντηση του προεδρείου της με τον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών, ενόψει των κυβερνητικών εξαγγελιών της ΔΕΘ και των διεκδικήσεων των εργαζομένων.

Κατά τη συνάντηση αναφέρθηκαν στον υπουργό όλα τα μεγάλα και σοβαρά προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί στους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τους ανέργους, ένεκα της ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής, ενώ τέθηκαν και τα προβλήματα που δημιουργούνται στους εργαζόμενους των επιχειρήσεων του Δημοσίου, όπως Ναυπηγεία, ΕΛΒΟ, Λιπάσματα, ΕΥΑΘ, ΟΣΕ, κ.ά., καθώς και των συμβασιούχων πυροσβεστών.

Η ΓΣΕΕ διαπίστωσε πλήρη διάσταση απόψεων με τον υπουργό, ενώ του επεσήμανε ότι οι εργαζόμενοι δεν είναι διατεθειμένοι να επωμιστούν και να πληρώσουν τα σπασμένα της κρίσης και της οικονομικής πολιτικής για αυτό θα διεκδικήσουν αγωνιστικά τα αιτήματά τους, αρχής γινομένης από το Πανεργατικό Συλλαλητήριο της ΔΕΘ στις 5 Σεπτεμβρίου στη Θεσσαλονίκη (Άγαλμα Βενιζέλου, ώρα 18:30)

* Ακολουθεί η επιστολή της ΓΣΕΕ προς τον πρωθυπουργό.

Προς
Τον Πρόεδρο της Κυβέρνησης
Κ. Κωνσταντίνο Καραμανλή
Αθήνα

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Το έτος 2009 συναντά ευάλωτη, καταπονημένη και αποδυναμωμένη  την ελληνική οικονομία, εξαιτίας της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής με αποτέλεσμα να πλήττεται σοβαρά από τις επιπτώσεις της διεθνούς οικονομικής κρίσης, ιδιαίτερα στα πεδία της απασχόλησης, του εισοδήματος και των συνθηκών εργασίας του ανθρώπινου δυναμικού.

Το ίδιο και το 2010, η προβλεπόμενη παράταση ύφεσης, θα επιδεινώσει ακόμη περισσότερο την κατάσταση της απασχόλησης, με την αύξηση της ανεργίας, με ό,τι αυτό αρνητικά συνεπάγεται για το βιοτικό επίπεδο του κόσμου της μισθωτής εργασίας.

Η κρίση στην Ελλάδα προϋπήρχε και επιδεινώνεται ποσοτικά και ποιοτικά από την διεθνή οικονομική κρίση. Επιπλέον, η οικονομική κρίση στην Ελλάδα είναι σοβαρότερη από τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης γιατί πλήττονται σε βάθος οι τρεις βασικές διαστάσεις της ελληνικής οικονομίας.

Έτσι, η κρίση στην Ελλάδα είναι: α) οικονομική (μηδενική ή αρνητική  αύξηση του ΑΕΠ, μείωση των επενδύσεων, μείωση βιομηχανικής παραγωγής, μείωση εξαγωγών, μείωση κύκλου εργασιών, μείωση ζήτησης, μείωση απασχόλησης, αύξηση των απολύσεων, αύξησης της ανεργίας), β) δημοσιονομική (αύξηση των δημοσίων ελλειμμάτων, αύξηση δημόσιου χρέους, κατάρρευση των δημοσίων εσόδων) και γ) κοινωνική (αύξηση ιδιωτικών δαπανών υγείας, δημόσια υποχρηματοδότηση του συστήματος κοινωνικής προστασίας, δυσχέρειες Ταμείων και Νοσοκομείων να εκπληρώσουν έγκαιρα τις υποχρεώσεις τους προς τους ασφαλισμένους – συνταξιούχους και προς τους προμηθευτές).

Όμως, παρά τις εξελίξεις αυτές οι φορείς άσκησης της οικονομικής πολιτικής στην Ελλάδα κατανοούν την σημερινή διεθνή οικονομική κρίση ως αποτέλεσμα εξωγενών και όχι ενδογενών παραγόντων που επιδρούν αρνητικά στην ομαλή λειτουργία του χρηματοπιστωτικού και κοινωνικο-οικονομικού συστήματος. Έτσι, δεν κατανοούν ότι η οικονομική κρίση στην Ελλάδα θα είναι αρκετά σοβαρή, ιδιαίτερα για τον κόσμο της μισθωτής εργασίας, εάν άμεσα και αποτελεσματικά δεν αποτραπούν οι δυσμενείς εξελίξεις που συντελούνται στην ελληνική οικονομία και κοινωνία.

Στο πλαίσιο αυτό εκτιμούμε ότι όπως το 2009 έτσι και το 2010 θα γίνουμε μάρτυρες χρεοκοπιών και διακοπής της λειτουργίας επιχειρήσεων, μαζικών απολύσεων και διαθεσιμοτήτων των εργαζομένων, απειλής μείωσης των  μισθών ή ανεργίας, διεύρυνσης των ευέλικτων μορφών απασχόλησης και της εκ περιτροπής εργασίας, σημαντικής αύξησης της ανεργίας και ανησυχητικής ύφεσης της οικονομίας και σοβαρής επιδείνωσης του εισοδηματικού και βιοτικού επιπέδου των ελλήνων πολιτών.

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Σ’ αυτή την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και της αγοράς εργασίας, η δέσμη των μέτρων αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης αναφέρεται κυρίως στην δημοσιονομική-εισοδηματική πειθαρχία και την συνολική απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων με την αλλαγή του συστήματος των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

Πιο συγκεκριμένα, η εφαρμογή στην Ελλάδα πολιτικών φορολογικής επιβάρυνσης, δημοσιονομικής και εισοδηματικής πειθαρχίας για την αντιμετώπιση της κρίσης, φιλοδοξεί μάταια να επιτύχει συνθήκες  σταθεροποίησης της ελληνικής οικονομίας, αφού αυτή η στρατηγική επιλογή μπορεί να επιτευχθεί με προϋποθέσεις και δημόσιες πολιτικές ανάκαμψης και όχι με συνθήκες στασιμότητας και ενδεχόμενου αποπληθωρισμού στην χώρα μας.

Στην κατεύθυνση αυτή οι επιχειρήσεις και το κράτος σχεδιάζουν τρόπους μείωσης των μισθών και των εισοδημάτων γενικότερα των εργαζομένων οι οποίοι για να διασώσουν τη θέση εργασίας τους αποδέχονται χαμηλότερους μισθούς. Όμως, η μείωση των μισθών είναι πολιτική παλαιάς κοπής και είναι σύμπτωμα μιας ασθενούς οικονομίας.

Τα πρόσφατα φοροεισπρακτικά μέτρα της Κυβέρνησής σας κινούνται στον άξονα της αμυντικής διαχείρισης της οικονομικής κρίσης με αποκλειστικό πεδίο εφαρμογής την επίθεση στον ονομαστικό και κοινωνικό μισθό των εργαζομένων.

Όμως, η μείωση των μισθών και των εισοδημάτων τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο και στην Ελλάδα επιφέρει μείωση της ζήτησης, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται συνθήκες περαιτέρω επιδείνωσης και ύφεσης της ευρωπαϊκής και ελληνικής οικονομίας. Έτσι, οι τάσεις αυτές καθίζησης της οικονομικής δραστηριότητας στην  ελληνική οικονομία θα επιδεινώσουν τις συνθήκες στην αγορά εργασίας με  την περαιτέρω αύξηση της ανεργίας. Ακριβώς οι προτάσεις αυτές αναστολής της οικονομικής και αναπτυξιακής δραστηριότητας κινούνται στο άξονα του «πορτογαλικού συνδρόμου» της παρατεταμένης ύφεσης αφού και τα διαρθρωτικά προβλήματα παραμένουν και τα ελλείμματα (δημόσια και ιδιωτικά) θα διευρύνονται. Η έλλειψη αναπτυξιακού σχεδίου καταδικάζει την ελληνική οικονομία σε μακροχρόνια στασιμότητα με κλείσιμο επιχειρήσεων, αλματώδη αύξηση της ανεργίας σε όλους τους κλάδους, με αποτέλεσμα η κοινωνική κρίση να διαδέχεται την οικονομική κρίση.

Η παρατήρηση αυτή σημαίνει ότι η προσδοκία της οικονομικής πολιτικής στην Ελλάδα για σταθεροποίηση των οικονομιών και έξοδο από την κρίση στις αρχές του 2010 δεν μπορεί να επέλθει με μείωση των μισθών και των εισοδημάτων. Η προσδοκία αυτή επέρχεται με ουσιαστική ανάκαμψη των οικονομιών, διαμέσου  της άσκησης δημόσιων πολιτικών αναδιανομής του εισοδήματος, ενίσχυσης της παραγωγικής δραστηριότητας των επιχειρήσεων, δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας και αύξησης του εισοδήματος των νοικοκυριών.

Οι δυσμενείς αυτές συνθήκες για τους μισθωτούς και τους ανέργους υπαγορεύουν, κατά την άποψή μας, μία στρατηγική αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα με μέτρα ενίσχυσης της ζήτησης, φροντίδας των δανειοληπτών (νοικοκυριά), ενδυνάμωσης των προϋποθέσεων ανάπτυξης και στήριξης της χρηματο-οικονομικής κατάστασης και της επενδυτικής δραστηριότητας, ιδιαίτερα, των ΜΜΕ.

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Η προτεραιότητα για την έξοδο από την κρίση στην Ελλάδα απαιτείται να είναι η επιλογή της αναπτυξιακής στρατηγικής. Αντί αυτής όμως η κυβέρνησή σας, οι φορείς άσκησης της οικονομικής πολιτικής και οι επιχειρήσεις, προβάλλουν ως προτεραιότητα διεξόδου από την κρίση την φάση της φορολογικής επιβάρυνσης, της δημοσιονομικής εξυγίανσης και πειθαρχίας που αναστέλλει κάθε αναπτυξιακή πρωτοβουλία με την αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών και την μείωση των δημόσιων και κοινωνικών δαπανών. Με αυτό το πλαίσιο οικονομικής πολιτικής δημιουργούνται συνθήκες φαύλου κύκλου στην ελληνική οικονομία με έντονα τα στοιχεία του δημοσιονομικού και αναπτυξιακού αδιεξόδου τα οποία για να αντιμετωπισθούν εκτός από το κοινωνικό κόστος αύξησης της ανεργίας θα απαιτηθούν τεράστιοι πόροι και θα χαθεί πολύτιμος αναπτυξιακός χρόνος. Γι’ αυτούς τους λόγους η ΓΣΕΕ υποστηρίζει την στρατηγική επιλογή της αναπτυξιακής πολιτικής, τμήμα της οποίας, υπό προϋποθέσεις μπορεί να είναι η εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών.

Πιο συγκεκριμένα, η ΓΣΕΕ υποστηρίζει ότι κατά την διάρκεια της οικονομικής κρίσης απαιτείται αύξηση των δημοσίων και κοινωνικών δαπανών που θα χρηματοδοτηθεί από την αναδιανομή του εισοδήματος, την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής (απώλεια δημοσίων εσόδων 15-17 δις ευρώ τον χρόνο (ΟΟΣΑ, 2009) αφού 1 στα 4 ευρώ που παράγονται (25%) στην Ελλάδα δεν φορολογείται) καθώς και απόσυρση των μέτρων φορολογικής επιβάρυνσης των μισθωτών και των συνταξιούχων (το 2009 στην Ελλάδα η φορολογία πάσης φύσεως και οι ασφαλιστικές εισφορές αντιστοιχούν στο 60% του μέσου μισθού). Ταυτόχρονα, απαιτείται εισοδηματική στήριξη των δανειοληπτών (νοικοκυριά) με συγκεκριμένα μέτρα, όπως επαναδιαπραγμάτευση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου με το ίδιο επιτόκιο, χρηματοδότηση της επιπλέον επιβάρυνσης των νοικοκυριών πέραν του σημερινού επιτοκίου χορήγησης, εισοδηματική ενίσχυση των νοικοκυριών που αδυνατούν να αποπληρώσουν το δάνειό τους και διακοπή κάθε διαδικασίας κατάσχεσης και πλειστηριασμών. Προς την πλευρά των επιχειρήσεων απαιτείται η λήψη συγκεκριμένων μέτρων στήριξης της ρευστότητας (επιδότηση επιτοκίου), της χρηματο-οικονομικής και της επενδυτικής δραστηριότητας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Επιπλέον, απαιτείται οι φορείς άσκησης της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής στην Ελλάδα αλλά και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι Διεθνείς Οργανισμοί (ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, ΔΓΕ, κλπ) να γνωρίζουν ότι το επίπεδο σύγκλισης της χώρας μας με τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις τιμές καταναλωτή είναι 94% (ακριβή χώρα), η παραγωγικότητα της εργασίας είναι 92% (χώρα πολλών ωρών και έντασης εργασίας), στους μισθούς είναι 82% (χαμηλοί μισθοί σε σχέση με το επίπεδο της παραγωγικότητας και των τιμών) το επίπεδο των οποίων συμπαρασύρει και το επίπεδο των συντάξεων με αντίστοιχα χαμηλά επίπεδα και στην πραγματική φορολογία των μισθωτών είναι σχεδόν όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε. 36,4%, Ελλάδα 35,5%), ενώ στην πραγματική φορολογία των κερδών είναι το ήμισυ από αυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε. 33%, Ελλάδα 15,9%) (φορολογικός παράδεισος κερδών).

Κατά συνέπεια, το αναγκαίο μείγμα της οικονομικής πολιτικής σήμερα στην Ελλάδα απαιτείται, για την βελτίωση των συνθηκών του κόσμου της εργασίας και για την αντιμετώπιση των δύο κεντρικών διαρθρωτικών προβλημάτων (τεχνολογική καθυστέρηση της παραγωγής και ανισοκατανομή του εισοδήματος),  να προσανατολίζεται προς την ενίσχυση της ζήτησης, της παραγωγικής και τεχνολογικής βάσης της χώρας, προκειμένου τα μέτρα αντιμετώπισης της οικονομικής και δημοσιονομικής κρίσης να αποκαταστήσουν, εκτός των άλλων, τις μακρο-οικονομικές, εισοδηματικές, κοινωνικές και εργασιακές ανισορροπίες καθώς και τα σοβαρά διαρθρωτικά, τεχνολογικά και παραγωγικά και ανταγωνιστικά προβλήματα της χώρας.
Η αναγκαιότητα αυτού του νέου μείγματος οικονομικής πολιτικής αποτελεί την επιθετική απάντηση, σε βραχυχρόνιο επίπεδο, του ερωτήματος πώς θα αντιμετωπίσουμε την κρίση και η αναγκαιότητα του νέου προτύπου ανάπτυξης αποτελεί την αναπτυξιακά επιθετική απάντηση, σε μεσο-μακροπρόθεσμο επίπεδο, του ερωτήματος μετά την κρίση τι;

Πράγματι, μετά την οικονομική κρίση στην λειτουργία της διεθνούς, της ευρωπαϊκής και της ελληνικής οικονομίας πολλά πράγματα θα είναι διαφορετικά στο επίπεδο της ανάπτυξης, της απασχόλησης, του εισοδήματος, των τομέων και κλάδων παραγωγής, της τεχνολογίας, της μετανάστευσης, των κλιματικών αλλαγών και του περιβάλλοντος, της αγοράς εργασίας και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

Όμως, αυτό που έχει σημασία είναι ότι αυτή η μετά την κρίση διαφορετικότητα θα πρέπει να σχεδιασθεί, οργανωθεί και λειτουργήσει στην πράξη με τέτοιο τρόπο ώστε να μην δημιουργεί στους εργαζόμενους και στην νεολαία συνθήκες αβεβαιότητας και ανασφάλειας αλλά να δημιουργεί συνθήκες βέβαιας και εξελισσόμενης δυναμικά οικονομικής και κοινωνικής προοπτικής.

Εάν δεν απαντηθούν αναπτυξιακά και κοινωνικά αποτελεσματικά οι προκλήσεις αυτές, οι δύσκολες προοπτικές που βρίσκονται μπροστά μας θα επιδεινωθούν με την έξαρση της αντίφασης «μείωση των προσλήψεων – αύξηση των απολύσεων». Οι προβλέψεις ανάκαμψης (το 2010 θα είναι έτος ύφεσης με προβλεπόμενη αύξηση της επίσημης ανεργίας στο 10,3%), της τάξης του 0,4% ή 0,5% αύξησης του ΑΕΠ το 2011 ή το 2012 δεν είναι ικανές και αναγκαίες για να επιλύσουν την προαναφερόμενη αντίφαση στην αγορά εργασίας. Η μόνη ικανή και αναγκαία συνθήκη επίλυσης της συγκεκριμένης αντίφασης είναι η νέα ανάπτυξη, η αναδιανομή του εισοδήματος και η μείωση του χρόνου εργασίας χωρίς μείωση των αποδοχών. Έτσι μόνο θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, θα παραχθεί και θα αναδιανεμηθεί δίκαια νέος πλούτος, θα εκσυγχρονιστεί τεχνολογικά η παραγωγή, θα απορροφηθεί σημαντικά η ανεργία,  θα εξισορροπηθεί σημαντικά η λειτουργία της αγοράς εργασίας και θα εξαλειφθεί ο φαύλος κύκλος των δημοσιονομικών και αναπτυξιακών αδιεξόδων στην ελληνική οικονομία.
Κατά συνέπεια, το αναπτυξιακό διακύβευμα για την Ελλάδα,  ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες της διεθνούς οικονομικής κρίσης, είναι εάν θα απομακρυνθεί από τις δυσμενείς αυτές προοπτικές και αμφιβόλου αποτελεσματικότητας «ενεργοποίηση των αυτόματων μηχανισμών σταθεροποίησης της ευρωπαϊκής οικονομίας» σύμφωνα με το σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, ή θα προσανατολισθεί  στην σύλληψη ενός νέου θεωρητικού υποδείγματος και στον σχεδιασμό και την οργάνωση ενός νέου προτύπου οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης.

Πράγματι, η επιδείνωση της οικονομικής κρίσης, η αύξηση της ανεργίας τόσο κατά το 2009, όσο και κατά το 2010, η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, η μείωση των εισοδημάτων, η επιδείνωση της δυσμενούς κατάστασης των δημόσιων οικονομικών και των οικονομικών του συστήματος της κοινωνικής προστασίας, απαιτούν τον προσανατολισμό της οικονομικής και της κοινωνικής πολιτικής με μέτρα, τόσο για την τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας, όσο και για την προστασία της απασχόλησης των εισοδημάτων των εργαζομένων, των ανέργων και των συνταξιούχων.

Η μη ενίσχυση της ρευστότητας της οικονομίας και των ΜΜΕ, η περιορισμένη περίοδος μεταβολής του επιδόματος ανεργίας, η εφαρμογή των τετραήμερων ή των τριήμερων ως ανάχωμα των απολύσεων, η συνέχιση των αναποτελεσματικών πολιτικών απασχόλησης (stage, προγράμματα, κ.λπ.) δεν αποτελούν ουσιαστικά και αποτελεσματικά μέτρα πολιτικής ανάσχεσης των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης στους εργαζόμενους, τους ανέργους και τους συνταξιούχους.

Στο πλαίσιο αυτό, αποτελεί για την ΓΣΕΕ στόχο άμεσης και επείγουσας προτεραιότητας η αντιμετώπιση των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης στην ελληνική οικονομία (νέο μείγμα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής) και η δημιουργία συνθηκών δυναμικής προοπτικής της (νέο πρότυπο οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης) τα οποία λειτουργούντα ως οργανική ενότητα θα μεταμορφώσουν την ελληνική οικονομία σ΄ ένα οικονομικό και κοινωνικό σχηματισμό καινοτομικής, γνωσιολογικής και αλληλέγγυας προοπτικής, ο οποίος θα εξασφαλίζει την ποιότητα των ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών καθώς και των εργασιακών και κοινωνικών συνθηκών παραγωγής τους, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού και του διεθνούς ανταγωνιστικού περιβάλλοντος.

Για την άμεση αντιμετώπιση των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης (νέο μείγμα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής).

Διεκδικούμε:

Α. Προστασία από τις καταχρηστικές και αντικοινωνικές συμπεριφορές των τραπεζών, όλων των δανειοληπτών, με πρόσθετα μέτρα.
• Εφαρμογή της απόφασης του Α.Π. του 2001 περί επιβολής «πλαφόν» στα επιτόκια των καταναλωτικών δανείων και καρτών.
• Νομοθέτηση πλαισίου ατομικού πτωχευτικού δικαίου.
• Νομοθετική υποχρέωση των τραπεζών που μετέχουν στο πρόγραμμα ενίσχυσης των 28 δις για μείωση των επιτοκίων και των περιθωρίων σε επίπεδα πριν την έλευση της κρίσης.
• Ενίσχυση των δανειοληπτών με χαμηλά εισοδήματα με ανάληψη από το δημόσιο μέρους των δόσεων ως εγγύηση της παρεχόμενης ρευστότητας και αποπληρωμή μέσω της φορολογίας με όρους (διάρκεια – επιτόκιο) που θα ανακουφίζουν ουσιαστικά τα νοικοκυριά.

Β. Σταθεροποίηση του τραπεζικο-πιστωτικού συστήματος με κοινωνικό έλεγχο και όχι με τη «διάσωση» των μεγαλομετόχων και των τραπεζιτών από τους φορολογούμενους.
Η συμμετοχή του δημοσίου για την ενίσχυση της κεφαλαιακής επάρκειας των Τραπεζών θα πρέπει να συνοδεύεται υποχρεωτικά με ιδιοκτησιακό μερίδιο με στόχευση τον έλεγχο της Εθνικής Τράπεζας μαζί με τα ασφαλιστικά ταμεία ως «εργαλείο» παρέμβασης για την πολιτική αρμοδιοτήτων και ανάπτυξης για ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα με την συνεπικουρία της Αγροτικής Τράπεζας και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.
Απαγόρευση των απολύσεων στις τράπεζες, που είναι πιθανόν να προταθούν στο πλαίσιο του προγράμματος σταθεροποίησης.

Γ. Στοχευμένες κρατικές ενισχύσεις για τη στήριξη των ΜΜΕ, τομέων και κλάδων της ελληνικής οικονομίας που απειλούνται από την χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση (π.χ. Τουρισμός, Κλωστοϋφαντουργία, κ.ά.).
Ιδιαίτερη μέριμνα για τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη με προτεραιότητα τα ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ για τα οποία οι Γερμανοί ιδιοκτήτες μεθοδεύουν –και οι αρμόδιοι παράγοντες παρακολουθούν- το κλείσιμο και την απαξίωσή τους με ανυπολόγιστες συνέπειες για την παραγωγική βάση και την απασχόληση.

Δ. Κοινωνικής ασφάλισης:
• Μη εφαρμογή του Ν.3655/08 που αυξάνει τα όρια ηλικίας, μειώνει τις συντάξεις , ενοποιεί τα ταμεία με την επιδείνωση του επιπέδου των παροχών, των όρων και προϋποθέσεων χορήγησης τους, μειώνει την χρηματοδοτική συμμετοχή του κράτους , κλπ.
• Κατάργηση Αντιασφαλιστικών διατάξεων.
• Ενίσχυση του ΙΚΑ και σημαντική αύξηση της χρηματοδότησής του, με σκοπό τη μακροχρόνια βιωσιμότητα και την κοινωνική αποτελεσματικότητά του.
• Βελτίωση του ύψους των κατώτερων και των μέσων συντάξεων.
• Ενίσχυση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης µε νέους πόρους, κυρίως, διαμέσου της αναδιανομής του εισοδήματος.
• Σταδιακή επιστροφή των καταληστευθέντων πόρων εκ των αποθεματικών του ΣΚΑ και προτεραιότητα ενίσχυσης του συστήματος µε επαρκή αποθεματικά και αξιοποίησης της περιουσίας του.
• Ενιαία αντιμετώπιση παλιών και νέων ασφαλισμένων.
• Αποτελεσματική και ουσιαστική καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής, εισφοροαποφυγής και εισφοροκλοπής.
• Αποκατάσταση των ζημιών των ασφαλιστικών ταμείων από το σκάνδαλο των ομολόγων, επίλυση του σχετικού προβλήματος στην βάση της νομοθετικής ρύθμισης που έχει προτείνει η Γ.Σ.Ε.Ε. και πλήρης διαλεύκανση της υπόθεσης με απόδοση των ευθυνών.
• Επέκταση των βαρέων και ανθυγιεινών στο Δημόσιο.

Ε. Εξασφάλιση της περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων με τον προγραμματισμό της επιστροφής επενδύσεων σε τίτλους σίγουρης και σταθερής απόδοσης και την κάλυψη των απωλειών που οφείλονται στην οικονομική κρίση. Ειδικότερα για τα ασφαλιστικά ταμεία απαιτείται:
• Συνεπής και συστηματική χρηματοδότηση του κράτους προς τα Ταμεία Υγείας και κοινωνικής ασφάλισης και όχι εφαρμογή της πολιτικής εξοικονόμησης πόρων που αποβλέπει να καλύψει την υποχρηματοδότηση του κράτους με επιδείνωση των όρων, των προϋποθέσεων και του επιπέδου των υγειονομικών και κοινωνικο-ασφαλιστικών παροχών.
• Σαφής και νομοθετημένη εγγύηση, από την Πολιτεία, του συνόλου των κατατεθειμένων στο τραπεζικό σύστημα (κυρίως στην Τράπεζα της Ελλάδος) διαθεσίμων των ασφαλιστικών Ταμείων.
• Με δεδομένες τις τεράστιες απώλειες των τιμών των χρηματιστηριακών αξιών, απαιτείται σαφής και άμεση παρέμβαση της Πολιτείας, ώστε να απαγορευθεί η ρευστοποίηση, σε ολόκληρη τη διάρκεια της κρίσης, από οποιονδήποτε ασφαλιστικό φορέα, μετοχικών ή ομολογιακών αξιών.
• Παράλληλα προς την πιο πάνω απαγόρευση, θα πρέπει να ληφθεί μέριμνα άμεσης συνδρομής (μέσω ατόκου δανεισμού) από τον κρατικό προϋπολογισμό, προς τους ασφαλιστικούς φορείς που αντιμετωπίζουν ή πρόκειται να αντιμετωπίσουν προβλήματα ρευστότητας.
• Σε καμία περίπτωση, δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιηθούν τα ταμειακά διαθέσιμα οποιουδήποτε Τομέα των 13 νέων (υπέρ) Ταμείων, για την κάλυψη αντίστοιχων ταμειακών αναγκών άλλου τομέα του ίδιου (υπέρ) Ταμείου.
• Επιβάλλεται ακόμη, η τροποποίηση της ισχύουσας νομοθεσίας  στα σημεία που αυτή:
• Απαγορεύει τις καταθέσεις προθεσμίας σε ποσοστό άνω του 1% των διαθεσίμων των ασφαλιστικών Φορέων και
• Επιτρέπει τις επενδύσεις σε σύνθετα (δομημένα) ομόλογα σε ποσοστό 2% των διαθεσίμων των Ταμείων (επιβάλλεται η ολοσχερής απαγόρευση των επενδύσεων των ασφαλιστικών Ταμείων σε παρόμοια προϊόντα).

ΣΤ. Ενίσχυση της προστασίας των ανέργων με την αύξηση του επιδόματος ανεργίας στο 80% του μισθού ασφαλείας και επιμήκυνση της διάρκειας καταβολής του. Επαναλαμβάνουμε τη ριζική διαφωνία μας με τα μέτρα μετατροπής του επιδόματος ανεργίας σε επίδομα «εργασίας» στο Δημόσιο τομέα αφενός γιατί αποτελεί απροσχημάτιστο εμπόριο ελπίδας και αφετέρου γιατί διαχωρίζει τους ανέργους σε τρεις ταχύτητες  (επιδοτούμενοι, μη επιδοτούμενοι και όσοι αναζητούν για πρώτη φορά εργασία) καθιστώντας τους ευχερώς διαχειρίσιμη εκλογική πελατεία.

Ζ. Αύξηση των κοινωνικών δαπανών για την υγεία και για την ουσιαστική ανασύσταση του Εθνικού Συστήματος Υγείας.  Υλοποίηση προγράμματος επέκτασης των δικτύων δημοσίων μεταφορών στις πόλεις ώστε να μειωθούν δραστικά οι δαπάνες μετακίνησης των εργαζομένων και να ενισχυθεί η εξοικονόμηση ενέργειας. Αύξηση των δαπανών για την Παιδεία στο 5% του ΑΕΠ και στο 3% για την Έρευνα. Ενίσχυση των κονδυλίων για τα προγράμματα πρόνοιας και κοινωνικής προστασίας.

Η. Έκτακτα και μόνιμα εισοδηματικά μέτρα για τους χαμηλοσυνταξιούχους και χαμηλόμισθους και τ’ αντίστοιχα νοικοκυριά που βρίσκονται κάτω από τα όρια φτώχειας. (στατιστικό όριο όχι το αυθαιρέτως ορισθέν από την κυβέρνηση των 5.800 € αλλά τουλάχιστον τα 10.500 € που αντιστοιχούν στα εισοδήματα του μισθού ασφαλείας).

Θ. Απαγόρευση των απολύσεων – διαθεσιμότητων για το διάστημα που θα διαρκεί η οικονομική κρίση. Ποινές για τους εργοδότες που επιβάλλουν υποχρεωτικές άδειες άνευ αποδοχών  υπό την απειλή της απόλυσης. Στελέχωση και ενεργοποίηση όλων των ελεγκτικών μηχανισμών επιθεωρήσεων εργασίας για την αυστηρή εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας και της διασφάλισης των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Αυστηρός έλεγχος των στελεχών της επιθεώρησης εργασίας ώστε να υπηρετούν με συνέπεια τα καθήκοντά τους.
• Εισοδηματική ενίσχυση για τους ανέργους, χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους.
• Άμεση έκτακτη εισοδηματική ενίσχυση των αμειβόμενων με μισθό ασφαλείας.
• Ενίσχυση του μισθού και ημερομισθίου ασφαλείας με ταυτόχρονη ενίσχυση των μικρομεσαίων μεταποιητικών επιχειρήσεων μέσω της φορολογίας ώστε να δύνανται να επωμισθούν το κόστος χωρίς επιπτώσεις στην απασχόληση. Εφαρμογή συνδυασμένων μέτρων τόνωσης της ενεργούς ζήτησης, που θα συμβάλλουν στην τόνωση της αγοράς για έξοδο από την κρίση.

Η ανάπτυξη με ταχείς ρυθμούς της προηγούμενης περιόδου έχει οδηγήσει στην εντυπωσιακή αναδιανομή εισοδήματος προς όφελος των ανώτερων εισοδηματικών κατηγοριών, με την παράλληλη επιβάρυνση των μισθωτών και των χαμηλών εισοδημάτων, αλλά και την εξασθένιση της δυνατότητας της οικονομίας και της κοινωνίας να αντιμετωπίσουν την δυσμενή διεθνή οικονομική κρίση. Το μεγαλύτερο μέρος της μεταφοράς εισοδήματος προς τα πιο εύπορα στρώματα του πληθυσμού οδηγήθηκε σε καταναλωτικές δαπάνες και στην αύξηση των περιουσιακών στοιχείων και μικρό μόνο μέρος στην αύξηση των παραγωγικών επενδύσεων.

Η εξεύρεση πόρων για την υλοποίηση μέτρων προστασίας των λιγότερο εύπορων κοινωνικών στρωμάτων και της οικονομίας, απαιτείται να προέλθει τόσο από την αποτελεσματικότερη και ταχύτερη αξιοποίηση των πόρων των διαρθρωτικών προγραμμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και από την αντίστροφη αναδιανομή εισοδήματος προς όφελος των οικονομικών και κοινωνικών πολιτικών. Είναι εφικτό να υλοποιηθούν οι εξής κατευθύνσεις πολιτικών:
• Αύξηση του συντελεστή φορολόγησης των πολύ υψηλών εισοδημάτων.
• Εγκαθίδρυση της προοδευτικής φορολογίας για τις Α.Ε. και ΕΠΕ.
• Επαναφορά και αύξηση της φορολογίας της μεγάλης ακίνητης περιουσίας, με ταυτόχρονη κατάργηση του ΕΤΑΚ.
• Φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας.
• Φορολόγηση της πολυτελούς κατανάλωσης.
• Φορολόγηση των διασυνοριακών μετακινήσεων κεφαλαίων.
• Καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και βαριά φορολόγηση των  επενδύσεων μέσω off-shore εταιριών.
• Απόσυρση των μέτρων φορολογικής επιβάρυνσης των μισθωτών και των συνταξιούχων.
Επίσης:
• Δημόσια Υγεία - Παιδεία για όλους τους πολίτες χωρίς διακρίσεις.
• Αναβάθμιση της Δημόσιας Υγείας και ενίσχυση της χρηματοδότησης του ΕΣΥ.
• Εκσυγχρονισμό, σχεδιασμό και υλοποίηση της «Χάρτας Υγείας», ενίσχυση των τεχνολογικών υποδομών και του προσωπικού του Συστήματος Υγείας.
• Αναβάθμιση και βελτίωση των υποδομών, του επιπέδου χρηματοδότησης και των συνθηκών φοίτησης στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, αλλά και σ’ όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, ώστε να επέλθει συνολική αναβάθμιση του Δημόσιου Εκπαιδευτικού Συστήματος στη χώρα μας , με σοβαρή αύξηση των κοινωνικών δαπανών.
• Λειτουργική αναβάθμιση, ανεξαρτησία και αξιοκρατία στη Δημόσια Διοίκηση.
• Μη εκχώρηση των λειτουργιών του Δημόσιου Τομέα σε ιδιώτες.
• Διασφάλιση του δικαιώματος των πολιτών να διαμαρτύρονται και να συνέρχονται ελεύθερα και ανεμπόδιστα, όπως οι δημοκρατικοί-συνταγματικοί κανόνες ορίζουν.
• Σεβασμό και προσήλωση της τήρησης της υφιστάμενης νομοθεσίας (ΑΣΕΠ) από το Κράτος.
• Να προστατευθεί αποφασιστικά το περιβάλλον, στην χώρα μας.

Για την στήριξη της ανάπτυξης (νέο πρότυπο οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης) διεκδικούμε:

Α. Αξιοποίηση των δυνατοτήτων άντλησης κεφαλαίων από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων για την πραγματοποίηση επενδύσεων σε υποδομές για την οικονομία, την κοινωνία, το περιβάλλον, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και τις νέες πράσινες δραστηριότητες (π.χ. εξοικονόμηση ενέργειας στα κτίρια, τη βιολογική γεωργία, την βελτίωση των ενεργειακών δικτύων, τη σωστή διαχείριση των υδάτινων πόρων, κλπ.).

Β. Χρηματοπιστωτική στήριξη από την Ευρωπαϊκή Ένωση των οικονομιών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν οι επιπτώσεις εμβάθυνσης της οικονομικής τους κρίσης στα άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (χρηματοπιστωτική ρευστότητα, εξαγωγές, ξένες άμεσες επενδύσεις).

Γ. Αναθεώρηση με γενναία αύξηση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων για το 2009 που τώρα για τέταρτη συνεχή χρονιά μειώνεται (2009 κατά 1 δις €) και ισόρροπη κατανομή του ώστε να ενισχυθεί η περιφερειακή ανάπτυξη.

Δ. Επιτάχυνση της επεξεργασίας των μέτρων των επιχειρησιακών προγραμμάτων του ΕΣΠΑ, τα οποία όχι απλώς καθυστερούν αλλά έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος. Προσπάθεια να μη χαθούν πολύτιμοι πόροι από το 3ο ΚΠΣ από γραφειοκρατικές και κυβερνητικές ανεπάρκειες.

Ε. Ουσιαστική αναπροσαρμογή του συμφώνου σταθερότητας με εξαίρεση από τον υπολογισμό των ελλειμμάτων των Δημοσίων επενδύσεων και των δαπανών για την Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, αειφόρο ανάπτυξη ώστε να μετατραπεί οργανικά σε σύμφωνο ανάπτυξης, απασχόλησης και κοινωνικής προστασίας με υιοθέτηση δεικτών (π.χ. ανεργίας, φτώχειας) που θ’ αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του.

Ζ. Αντιμετώπιση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις με την ενίσχυσή τους κατά προτεραιότητα μέσω των Περιφερειακών Επιχειρησιακών Προγραμμάτων του ΕΣΠΑ, ώστε να συνδέεται η βιωσιμότητά τους και η διατήρηση της απασχόλησης, με την αναβάθμιση των προϊόντων και των μεθόδων παραγωγής τους, καθώς και απαγόρευση των απολύσεων στις επιχειρήσεις που χρηματοδοτούνται από το ΕΣΠΑ και από οποιοδήποτε άλλο πρόγραμμα ενίσχυσης που εξαγγέλλεται ή θα εξαγγελθεί.

Η. Εξασφάλιση και επιτάχυνση της υλοποίησης σε περιφερειακό και εθνικό επίπεδο των προγραμμάτων προστασίας του περιβάλλοντος και αντιμετώπισης των κλιματικών αλλαγών, που αποτελούν παράγοντες αύξησης της απασχόλησης και ενίσχυσης της οικονομικής δραστηριότητας.

Θ. Επενδύσεις στη βιομηχανία της ενέργειας ιδίως στις «πράσινες» και εναλλακτικές μορφές με αιχμή τη ΔΕΗ της οποίας ο δημόσιος χαρακτήρας δεν επιτρέπεται ν’ αμφισβητηθεί είτε από τις διοικητικές κυβερνητικές αποφάσεις που κυριολεκτικά την λεηλατούν (καθορισμός της οριακής τιμής συστήματος) ή την χρησιμοποιούν για να ενισχύουν την κερδοφορία των ιδιωτών φορτώνοντας τα βάρη μέσω αυτής στους πολίτες – καταναλωτές υπονομεύοντας ταυτόχρονα τα επενδυτικά της προγράμματα και στην ουσία το μέλλον της.

Ι. Πάγωμα ή και μείωση τιμολογίων των ΔΕΚΟ και των επιχειρήσεων του Δημοσίου (ΔΕΗ, Διόδια, Συγκοινωνίες – Μεταφορές, κ.ά.).

Για την ενίσχυση των διαρθρωτικών μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων πολιτικών κρίνουμε αναγκαίο τον προγραμματισμό μιας ισχυρής στρατηγικής παρέμβασης, με στόχο τη διαμόρφωση ενός αποτελεσματικού πλαισίου πολιτικών για τη βιώσιμη ανάπτυξη και την ταχεία οικοδόμηση εργαλείων που θα ενισχύσουν αποφασιστικά την οικονομία της γνώσης:

Α. Επεξεργασία και υλοποίηση ενός εθνικού στρατηγικού προγράμματος για τους παραγωγικούς τομείς της ελληνικής οικονομίας, ειδικότερα δε για την μεταποίηση και την αγροτική οικονομία, ώστε να αναβαθμιστούν παραδοσιακοί κλάδοι και να αναπτυχθούν νέοι, ικανοί να στηρίζουν την απασχόληση και να συμβάλουν στην εξισορρόπηση των εξωτερικών συναλλαγών της οικονομίας.

Β. Αντικατάσταση του μοντέλου των αποκρατικοποιήσεων και ιδιωτικοποιήσεων των δημοσίων επιχειρήσεων, ως μοντέλου μη ορθολογικής διαχείρισης των πόρων με αναπτυξιακή και κοινωνική αποτελεσματικότητα, από το μοντέλο των επιχειρήσεων δημοσίου συμφέροντος που θα λειτουργούν στα πλαίσια ενός σύγχρονου κοινωνικού – οικονομικού χώρου ο οποίος θα παρέχει υπηρεσίας και αγαθά οιονεί κοινωνικά.

Γ. Εξασφάλιση του σεβασμού των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων στην «αγορά» εργασίας. Αύξηση των δαπανών για τις πολιτικές απασχόλησης και εξασφάλιση της αποτελεσματικής λειτουργίας των υπηρεσιών του ΟΑΕΔ.

Δ. Αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση και εμπλοκή των τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων στην επεξεργασία των στρατηγικών για την οικονομία, την κοινωνία και το περιβάλλον.

Ε. Ενίσχυση της εμπλοκής των αντιπροσωπευτικών και κοινωνικών φορέων ανά περιφέρεια στο σχεδιασμό της περιφερειακής ανάπτυξης και των πολιτικών για την υποστήριξη των παραγωγικών τομέων της περιφέρειας. Προγραμματισμός και υλοποίηση για κάθε περιφέρεια της χώρας ερευνητικών προγραμμάτων με στόχο τις κατευθύνσεις και τις πολιτικές βιώσιμης ανάπτυξης.

ΣΤ. Ενίσχυση των δομών στήριξης και ενδυνάμωσης της επενδυτικής δραστηριότητας των ΜΜΕ σχετικά με την καινοτομία, την τεχνολογική ανανέωση και τη δημιουργία περιφερειακών αναπτυξιακών δομών και κλαδικών σχηματισμών (ολοκληρωμένα συμπλέγματα δραστηριοτήτων).

Ζ. Προγραμματισμός και υλοποίηση ενός εθνικού στρατηγικού προγράμματος για την ενέργεια, το περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους.

Η. Προγραμματισμός της αξιολόγησης των πολιτικών που υλοποιούνται από τα Επιχειρησιακά Προγράμματα του ΕΣΠΑ, ώστε με την ενδιάμεση αξιολόγηση τους να γίνουν αποφασιστικές τροποποιήσεις οι οποίες θα βελτιώσουν την αποτελεσματικότητά τους.

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Εκτός των προαναφερόμενων συγκεκριμένων προτάσεων του νέου μείγματος οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής και του νέου προτύπου ανάπτυξης που σας καταθέτουμε και διεκδικούμε την άμεση προώθησή τους στα πεδία της αναπτυξιακής, οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντολογικής μας ζωής,

Διεκδικούμε: 
• Την κατάργηση του αντεργατικού νόμου 3385/2005 και όλων των νομοθετημάτων που αποδιαρθρώνουν και απορρυθμίζουν τις εργασιακές σχέσεις (ιδιαίτερα όσον αφορά στο χρόνο εργασίας, τη διευθέτηση, τις υπερωρίες, τον διαχωρισμό δικαιωμάτων μεταξύ παλιών και νέων εργαζομένων).
• Την οριστική κατάργηση της νομοθεσίας περί πολιτικής επιστράτευσης.
• Την κατάργηση των αντεργατικών διατάξεων του Ν. 3429/2005 για τις ΔΕΚΟ και της πρόσφατης τροπολογίας που υπονομεύει τις ΣΣΕ.
• Την κατάργηση του Ν.3655/08 που αποδομεί ασφαλιστικά , οργανωτικά , λειτουργικά και χρηματοδοτικά το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης στην χώρα μας.
• Την διαμόρφωση νέου πλαισίου εργασιακών σχέσεων, που θα περιορίζει δραστικά την ελαστικότητα, θα διασφαλίζει τη σταθερή, πλήρη και ασφαλή εργασία, θα προωθεί τη μείωση του χρόνου εργασίας στις 35 ώρες, θα αποτρέπει τις απολύσεις, θα ελαχιστοποιεί την εργοδοτική αυθαιρεσία και θα ενισχύει τον ρόλο και το περιεχόμενο των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
• Την άμεση και αποτελεσματική αντιμετώπιση των πρακτικών των πλοιοκτητών (απόφαση ΔΕΚ για την υπόθεση Viking Line/Rosella  που αφορούσε νηολόγηση Φιλανδικού πλοίου στην Εσθονία με σκοπό την πρόσληψη εσθονικού προσωπικού και την επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων) που με σημαίες ευκαιρίας καταστρατηγούν εργασιακά δικαιώματα.

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Οι προτάσεις των δυνάμεων της εργασίας για άμεσα μέτρα, για αναπτυξιακές παρεμβάσεις και για μακροχρόνια προγράμματα βιώσιμης ανάπτυξης, βασίζονται στην επίγνωση της ανάγκης να εξασφαλιστούν οι κύριες λειτουργίες της οικονομίας, να υλοποιηθούν μέτρα που σέβονται τις μακροοικονομικές και δημοσιονομικές ισορροπίες, να προβλεφθεί η ενίσχυση των χαμηλόμισθων, των χαμηλοσυνταξιούχων και των ανέργων καθώς και της τεχνολογικής και παραγωγικής αναβάθμισης των επιχειρήσεων και της ελληνικής οικονομίας.

Βασίζονται όμως και σε ορισμένες διαπιστώσεις που σήμερα πλέον, με το ξέσπασμα μιας από τις πλέον σοβαρές οικονομικές κρίσεις της ιστορίας του καπιταλισμού, είναι ορατές σε όλους. Η επέκταση της λογικής της αγοράς σε όλες τις οικονομικές δραστηριότητες έχει αποβεί μοιραία για τις κοινωνικές αλλά και τις οικονομικές ισορροπίες, η γιγαντιαίων διαστάσεων αναδιανομή του εισοδήματος προς όφελος των πλουσίων αυτονομήθηκε πλήρως από την πραγματική οικονομία, και η προσφυγή σε δημόσιες πολιτικές και στον δημόσιο σχεδιασμό βασικών επιλογών για την οικονομία και την κοινωνία είναι η μόνη οδός για να αποφευχθούν οι διαδοχικές καταρρεύσεις τόσο των κεντρικών, όσο και των περιφερειακών και τοπικών  οικονομιών.

Οι δυνάμεις της εργασίας προτείνουν να υιοθετηθούν κατευθύνσεις πολιτικών που αναγνωρίζουν ότι χρειάζεται μία δίκαιη και συμβατή με τις κοινωνικές ανάγκες κατανομή του εισοδήματος, ότι η κοινωνία έχει τη δυνατότητα να επεξεργάζεται και να υλοποιεί δημόσιες πολιτικές που στηρίζουν την οικονομία, την κοινωνία και το περιβάλλον, ότι η προστασία, η στήριξη και η αναβάθμιση του ανθρώπινου δυναμικού αποτελεί την κύρια προτεραιότητα για την οικοδόμηση της οικονομίας της γνώσης και την εξασφάλιση της βιώσιμης ανάπτυξης με εισοδηματική και κοινωνική αποτελεσματικότητα.

Αναμένοντας συνάντηση μαζί σας, ενόψει της ΔΕΘ, προκειμένου να σας αναπτύξουμε τα κεντρικά θέματα που μας απασχολούν, διατελούμε

Με τιμή,
Για τη Γ.Σ.Ε.Ε.

Ο Πρόεδρος
Γιάννης Παναγόπουλος 

Ο Γενικός Γραμματέας
Γιώργος Τσαλικάκης