Αθήνα 18.9.2010, 16:54
Του ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Στον Άρειο Πάγο είναι αυτές τις ημέρες στραμμένη η προσοχή δεκάδων χιλιάδων θυμάτων της εγκληματικής πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας (και) στην εργασία, των συμβασιούχων των stage, καθώς στις 23 Σεπτεμβρίου το ανώτατο δικαστήριο συνεδριάζει για να αποφασίσει αν πρέπει να μονιμοποιηθούν ή όχι.

Να θυμίσουμε ότι οι συμβασιούχοι των stage δεν ήταν μια συνηθισμένη περίπτωση εργαζομένων. Ήταν αυτοί που βίωσαν την πιό ακραία εκδοχή της εκμετάλλευσης από το ίδιο το κράτος, αφού εργάζονταν ακόμη και επί τέσσερα χρόνια με πλήρες ωράριο, καλύπτοντας ουσιαστικά πάγιες και διαρκείς ανάγκες, για 300 και 400 ευρώ το μήνα, χωρίς ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα.

Φυσικά δεν μπορούμε να προβλέψουμε προς τα πού θα γείρει η κρίση του δικαστηρίου κι αν τελικά τις μονιμοποιήσεις ακυρώσουν λόγοι δημοσίου συμφέροντος (μέρες που είναι). Κατά τη γνώμη μας το θέμα είναι πρωτίστως ηθικό και δευτερευόντως νομικό. Κι από την άποψη της ηθικής αδιαμφισβήτητα πρέπει να μονιμοποιηθούν όσοι συμβασιούχοι συνήψαν αλεπάλληλες συμβάσεις.

Αλλά και από νομική απόψη. Αναρωτιόμαστε, με τι επιχειρήματα θα έλθει ένα ανώτατο δικαστήριο να πει στα θύματα της πιο ακραίας εκμετάλλευσης ότι δεν δικαιούνται μονιμοποίηση, τη στιγμή που τη σχετική απαγόρευση του Συντάγματος κουρέλιασαν την τελευταία δεκαετία αλλεπάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις και δικαστικές αποφάσεις («κατά μία διασταλτική ερμηνεία του Συντάγματος», έλεγαν ανερυθρίαστα μερικοί) και μάλιστα για περιπτώσεις συμβασιούχων πολύ πιό ήπιας εκμεταλλευτικής μορφής;

Για να μην ξεχνιόμαστε, τα παραπάνω τα γράφει μια εφημερίδα που πολέμησε όσο κανένας άλλος τη μαύρη εργασία και το πελατειακό σύστημα προσλήψεων την «πέτρινη» πενταετία 2004 - 2009, διαμορφώνοντας μάλιστα και πολιτικές (τουλάχιστον οι παλαιότεροι των αναγνωστών μας γνωρίζουν). Το γεγονός ότι δικαιώθηκε από τις εξελίξεις, αποτελεί απόδειξη της ορθής στάσης της.

Μια στάση που χαρακτηρίζονταν από γενναιότητα και συγχρόνως από σεβασμό απέναντι στον πολίτη, τον οποίον τούτη η εφημερίδα ποτέ δεν χρωμάτισε με τα χρώματα του διχασμού, πράσινο ή γαλάζιο, όπως κατά κόρον έκανε ολόκληρος ο άλλος Τύπος, βιώνοντας μια αφόρητη μοναξιά.

Υ.Γ.: Δεν χρειάζεται να μας θυμίσουν μερικοί τον πελατειακό τρόπο επιλογής των εργαζόμενων μέσω stage. Αυτό το κεφάλαιο έκλεισε με την κατάργησή τους στον δημόσιο τομέα.

ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

Πιό ανθρώπινοι

Αθήνα 26.9.2010, 19:26
Αγαπητέ Κύριε Παναγιωτόπουλε, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ορισμένοι έχουν λυσσάξει εναντίον των stagiers. Η δικαιοσύνη θα αποφασίσει τι θα γίνει με αυτό το θέμα και όχι οι διάφοροι τυχάρπαστοι φανατισμένοι ζηλαριόγατοι του διαδικτύου.
Οι άνθρωποι δουλέψανε 5 χρόνια σκληρά, σε μάχιμες υπηρεσίες, ανασφάλιστοι και πραγματικά αξίζανε κάθε ευρώ έπαιρναν και μάλιστα από τη ΕΕ. Οι πολίτες τα τελευταία 5 χρόνια είδαν στις δημόσιες υπηρεσίες μια διαφορετική εξυπηρέτηση, πιό ανθρώπινη, πιό φιλική. Ακόμη και οι οικονομικοί μετανάστες που στις συναλλαγές τους με δημόσιες υπηρεσίες δυσκολεύονταν πάρα πολύ, είδαν το "φως" τους και μια συμπεριφορά ευρωπαϊκών προδιαγραφών από αυτά τα παιδιά, που δεν είχαν την υπεροψία, την καχυποψία, τον ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία των μονίμων υπαλλήλων, των διορισμένων μάλιστα μέσω ΑΣΕΠ. Εγώ ως πολίτης θέλω να με εξυπηρετούνε τάχιστα και ανθρώπινα. Τι με νοιάζει αν είναι stagier ή ΑΣΕΠΑΣ. Αναφέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Πήγα σε δημόσια υπηρεσία (στο ΙΚΑ συγκεκριμένα) αναζητώντας κάτι παλαιά ένσημα που δεν ήτανε μηχανογραφημένα (προ 2002). Αμέσως ήρθε ένας υπάλληλος γύρω στα 30 να με εξυπηρετήσει. Του εξήγησα την υπόθεση μου και μου είπε πώς έχει η διαδικασία και μου ζήτησε να περιμένω. Στην αρχή απογοητεύτηκα. Ωχ, λέω, δεν θα ξεμπλέξουμε εύκολα εδώ. Πήγε σε άλλο τμήμα να διασταυρώσει τα ένσημα σε ένα παλαιό σύστημα μηχανογράφησης. Ξανανέβηκε στο πρώτο όροφο (σαν σίφουνας θα έλεγα) και μου ανακοίνωσε ότι σε πέντε λεπτά τα επίσημα ένσημα θα είναι στα χέρια μου. Κατέβηκε σε μία αποθήκη, στην οποία ήτανε στοιβαγμένοι φάκελοι και μου τα έφερε. Όταν τον ρώτησα αν είναι μόνιμος, μου απάντησε με δυο λέξεις: "είμαι  stage". Και τότε θυμήθηκα εκείνον τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ, ο οποίος τους καθύβριζε προεκλογικά, πόσο άδικος μπορεί να είναι κάποιος με τους stagiers. Για το ίδιο θέμα είχα και μια διαμάχη με διορισμένο υπάλληλο μέσω ΑΣΕΠ σε άλλο ΙΚΑ. Έναν τεμπέλαρο που δεν κούνησε ούτε το δακτυλάκι του. Μόλις του εξήγησα ότι σε άλλο ΙΚΑ με εξυπηρέτησαν άμεσα, μου είπε να πας σε εκείνο το ΙΚΑ. Απίστευτη, κυνική απάντηση από διορισμένο μέσω ΑΣΕΠ.
Με το παράδειγμα αυτό θέλω να δείξω ότι όλα είναι θέμα ανθρώπου. Το δικαστήριο θα πρέπει να δείξει ανθρωπιά στους stagiers και να μην επηρεάζετε από εξωγενείς παράγοντες
Σας ευχαριστώ
Ένας ευχαριστημένος πολίτης από stagier

Μερικές παρατηρήσεις

Αθήνα 25.9.2010, 22:26
Σας ευχαριστώ πολύ για τη δημοσίευση και την απάντησή σας. Μερικές παρατηρήσεις:
Η πολιτική ηγεσία καταδικάστηκε στη συνείδηση του λαού για τη συγκεκριμένη πρακτική της και τιμωρήθηκε στην κάλπη με τη μεγαλύτερη ήττα της κατά τη μεταπολίτευση. Κανείς από τους διατελέσαντες υπουργούς Εργασίας δεν επανεξελέγει, ούτε ο Διοικητής του ΟΑΕΔ. Από κει και πέρα, συμφωνώ στο να αλλάξει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών για να υπάρχει η δυνατότητα και μη πολιτικών κυρώσεων. Παράλληλα, η υπάρχουσα νομοθεσία δίνει τη δυνατότητα (η οποία και πρέπει να αξιοποιηθεί) να διωχθούν μη πολιτικά πρόσωπα όπως διοικητές οργανισμών, μέλη ΔΣ, ανώτεροι δημόσιοι υπάλληλοι κτλ. Ειδικά στην παρούσα συγκυρία, ένας ενεργός πολίτης δεν πρέπει να αποδέχεται μοιρολατρικά το «γεγονός» ότι οι «μεγάλοι» ποτέ δεν την πληρώνουν και στηριζόμενος σε αυτό να επιζητά την αθώωση και των «μικρών». Μια τέτοια λογική οδηγεί σε γενικευμένη ατιμωρησία και αποτελεί μια από τις αιτίες της παρούσας κρίσης. Η προσπάθειά μας θα πρέπει να κινείται προς ακριβώς την αντίθετη κατεύθυνση: οι νόμοι να εφαρμοστούν για όλους.
Για παράδειγμα, τα πορίσματα του Γενικού Επιθεωρητή για ΜΕΤΡΟ και ΤΡΑΜ δεν ζητούν μόνο την απόλυση των υπαλλήλων αλλά παράλληλα προτείνουν «να ασκηθεί κατά των µελών των ∆Σ της ΑΜΕΛ ΑΕ η εταιρική αγωγή του Κ.Ν.2190/1920 για τη ζηµία που υπέστη η εταιρία από τη λήψη απόφασης διενέργεια προσλήψεων προσωπικού» και «να διαβιβαστεί η παρούσα στον αρµόδιο Εισαγγελέα για τη διερεύνηση της άσκησης ποινικής δίωξης (απιστία κατά συναυτουργία και κατ’ εξακολούθηση άνω των 15.000 ευρώ) κατά των µελών του ∆Σ της εταιρίας για παράνοµες πράξεις κατά τη διαχείριση των εταιρικών υποθέσεων (διενέργεια προσλήψεων) ιδιαίτερα κατά την περίοδο από 01.01.2008 έως 31.12.2009, µε τις οποίες ζηµίωσαν την περιουσία της εταιρίας».
Επίσης, στο άρθρο 6 του ν. 2527/1997, βάσει του οποίου έχουν προσληφθεί οι διάφοροι συμβασιούχοι έργου, προβλέπεται πως «σύμβαση μίσθωσης έργου που καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες είναι αυτοδικαίως και καθ’ ολοκληρίαν άκυρη». «Για τη σύναψη σύμβαση μίσθωσης έργου απαιτείται βεβαίωση της νομικής υπηρεσίας ή του νομικού συμβούλου της οικείας υπηρεσίας ή νομικού προσώπου του δημόσιου τομέα, ότι πρόκειται για γνήσια σύμβαση έργου που δεν υποκρύπτει εξαρτημένη εργασία». «Ανανέωση ή παράταση της σύμβασης μίσθωσης έργου απαγορεύεται και είναι αυτοδικαίως άκυρη». «Προϊστάμενοι υπηρεσιών ή άλλα αρμόδια υπηρεσιακά όργανα που ενεργούν κατά παράβαση των διατάξεων των προηγούμενων παραγράφων παραπέμπονται υποχρεωτικώς στην αρμόδια πειθαρχική δικαιοδοσία κατά τις οικείες διατάξεις και διώκονται αυτεπαγγέλτως ή κατ' έγκληση οποιουδήποτε πολίτη για παράβαση καθήκοντος κατά το άρθρο 259 του Ποινικού Κώδικα».
Κατά συνέπεια, αδυνατώ να αντιληφθώ πως είναι δυνατόν η επίκληση εκ μέρους των συμβασιούχων των συνεχών ανανεώσεων των συμβάσεών τους και του ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες να οδηγεί στη μονιμοποίησή τους και όχι στην αυτοδίκαιη απόλυσή τους (καθότι η σύμβαση τους βάσει του νόμου είναι άκυρη) και την ταυτόχρονη άμεση πειθαρχική και ποινική δίωξη για παράβαση καθήκοντος όσων παρανόμως τους προσέλαβαν και ψευδώς βεβαίωσαν ότι δεν υποκρύπτεται εξαρτημένη εργασία.
Τέλος, από πού προκύπτει ότι οι ασκούμενοι - συμβασιούχοι τιμωρούνται; Πληρώθηκαν κανονικά για τις υπηρεσίες που προσέφεραν βάσει των όσων όριζε (η ενδεχομένως και άκυρη) σύμβασή τους και πλέον μπορούν είτε να αναζητήσουν εργασία στον ιδιωτικό τομέα είτε να συμμετάσχουν σε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ όπου η προϋπηρεσία τους ως συμβασιούχων αναγνωρίζεται (όχι προσαυξημένη φυσικά). Δεν αδικούνται στερούμενοι κάποιου νόμιμου δικαιώματός τους. Βρίσκονται ακριβώς στην ίδια θέση (αν όχι και καλύτερη) που θα βρίσκονταν αν δεν είχαν πετύχει με πλάγια μέσα τη σύναψη της ρουσφετολογικής σύμβασής τους. Εκτός και αν θεωρείται «τιμωρία» η διάψευση της προφανώς ανεδαφικής και προκλητικής προσδοκίας τους ότι το Σύνταγμα που απαγορεύει τις μονιμοποιήσεις συμβασιούχων δεν θα εφαρμοζόταν και ότι η τελευταία ρύθμιση του θέματος με το διάταγμα Παυλόπουλου δεν θα ήταν η τελευταία… Όσο όμως επαληθεύονται οι προσδοκίες ότι οι νόμοι δεν θα τηρηθούν τόσο θα δίνονται υποσχέσεις από τους πολιτικούς για την καταστρατήγησή τους και τόσο αυτές θα γίνονται πιστευτές από τους ψηφοφόρους τους. Έτσι ακριβώς δημιουργήθηκε και η τρέχουσα φουρνιά συμβασιούχων (όλοι τους μετά το 2004): με την προσδοκία μιας νέας ρύθμισης. Η τυχόν δικαίωσή τους με ένα νέο διάταγμα Ραγκούση θα είναι η βάση δημιουργίας μιας ακόμα γενιάς συμβασιούχων και πάει λέγοντας… Είναι καιρός αυτή η κατάσταση επιτέλους να σταματήσει!
Ελπίζω να μην θεωρείτε πως καταχρώμαι το βήμα που μου δίνετε αλλά πιστεύω ότι είναι ευκαιρία, μιας και ανοίξατε το θέμα, να ειπωθούν αναλυτικά κάποια πράγματα για όσους καλόπιστους έχουν ακόμα αμφιβολίες για την ορθότητα της μη μονιμοποίησης των stage/συμβασιούχων.
Άρης Αλεξάνδρου

Απάντηση Proslipsis
Κύριε Αλεξάνδρου, εσείς θέτετε το θέμα στη νομική του διάσταση, εμείς στην ηθική. Ουσιαστικά διαφωνούμε στην ερμηνεία του καθεστώτος εργασίας των εργαζομένων με stage. Εμείς πιστεύουμε ότι το να δουλεύεις επί πέντε χρόνια με 300 ευρώ το μήνα είναι μια μορφή ακραίας εκμετάλλευσης και κατά συνέπεια έγκλημα που ζητάει δικαίωση, εσείς όχι. Επειδή, όμως, σας βρίσκουμε αρκετά ενημερωμένο, σας θυμίζουμε ότι διάταξη του εργατικού νόμου του Ελευθερίου Βενιζέλου (έτος 1926), που νομίζουμε ότι είναι ακόμα σε ισχύ, προβλέπει ότι η υπογραφή δύο - τριών συμβάσεων ορισμένου χρόνου συνεπάγεται την μετατροπή τους σε αορίστου χρόνου. Δεν αναφέρουμε την περίφημη οδηγία ορισμένου χρόνου γιατί αυτή επιβλήθηκε από εργατολόγους, υπουργούς και άλλους... καλοθελητές, αφού, όπως καλά θα γνωρίζετε, έχει κυρίως αποτρεπτικό χαρακτήρα και σε καμιά περίπτωση δεν επιβάλλει στα κράτη μέλη της ΕΕ μονιμοποιήσεις, κάτι άλλωστε που ξεκαθάρισε με αλλεπάληλες αποφάσεις του και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Από την άλλη, υπάρχει η διατάξη του Συντάγματος που απαγορεύει ρητά τις μονιμοποιήσεις. Εξ ου και τα διατάγματα "Παυλόπουλου" στηρίχθηκαν στην οδηγία της ΕΕ. Με τα παραπάνω θέλουμε να πούμε ότι η διεκδίκηση μονιμότητας έχει ένα κάποιο νομικό έρεισμα, που καταλύεται όμως από την διάταξη του υπέρτερου Συντάγματος. Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δίκαιο παράγει το έθος, δηλαδή αυτό που συνηθίζεται μια δεδομένη χρονική περίοδο. Εμείς όμως -επαναλαμβάνουμε- δεν στεκόμαστε στην νομική πλευρά του θέματος, αλλά στην ηθική. Και λέμε το εξής απλό: Αφού τα τελευταία χρόνια μονιμοποιήθηκαν συμβασιούχοι που εργάζονταν ελάχιστες ώρες την εβδομάδα, μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού, οι οποίοι μάλιστα απολάμβαναν κανονικούς μισθούς (πολλοί, όπως για παράδειγμα στον ΕΛΓΑ, επέλεγαν συμβάσεις έργου γιατί παρείχαν υψηλότερες αποδοχές από τις συμβάσεις αορίστου χρόνου), ηθικά σωστό είναι να μονιμοποιηθούν και οι πολλαπλώς "ριγμένοι" και οι άγρια εκμεταλλευθέντες εργαζόμενοι των stage που συνήψαν αλεπάλληλες συμβάσεις. Με την ελπίδα ότι θα είναι οι τελευταίοι. Πάντως, σε κάθε περίπτωση επιβάλλεται να χτυπάς έγκαιρα το αίτιο για να μην έχεις αποτέλεσμα. Αυτό κάναμε τόσα χρόνια. Πέρα, όμως, από τη νομοθεσία, τη νομολογία και την ηθική, η αλήθεια είναι μία: επί σειρά ετών το ελληνικό Δημόσιο κάλυπτε θέσεις πάγιων και διαρκών αναγκών με προσωπικό ορισμένου χρόνου και έργου, εκεί που έπρεπε να συστήνει οργανικές θέσεις και να τις καλύπτει με μόνιμο προσωπικό ή με προσωπικό αορίστου χρόνου. Από αυτή τη στρέβλωση ξεκινούσαν σχεδόν όλα.

Όχι άλλες μονιμοποιήσεις

Αθήνα 23.9.2010, 12:26
Το πρωτοσέλιδο άρθρο σας για τα stage απετέλεσε μια δυσάρεστη έκπληξη για μένα. Η ηθική επιτάσσει όχι τη μονιμοποίηση, δηλαδή τη δικαίωση μιας φαύλης, αντισυνταγματικής πρακτικής που αντιστρατεύεται το δημόσιο συμφέρον, αλλά την αναγνώριση από όλους (συμπεριλαμβανομένων και των ίδιων των stagers) του τεράστιου αυτού λάθους.
Αντιθέτως, τα stage στηρίζονται ακριβώς σε αυτό το λάθος, σε αυτή την παρανομία, σε αυτό το ρουσφέτι και επιζητούν να οικοδομήσουν ολόκληρη τη ζωή τους πάνω σε αυτό. Μπορεί κάποιος να εργαστεί στον ιδιωτικό τομέα, μπορεί να εργαστεί στο δημόσιο μέσω των νόμιμων διαδικασιών. Όταν όμως επιλέγει την παρανομία έχει και αυτός τις ευθύνες του (πέρα φυσικά των τεράστιων ευθυνών των κυβερνώντων). Και πρέπει να τις αναλάβει. Να πει: «Ό,τι έγινε έγινε. Ήταν λάθος. Τώρα θα ψάξω για δουλειά με το σωστό και τίμιο τρόπο». Μπορεί αυτό να είναι δύσκολο αρχικά αλλά τουλάχιστον δεν θα τον ακολουθεί για τα επόμενα 35 η μομφή του "ρουσφετιού" και του "βύσματος". Νομίζετε πως οι κατά το παρελθόν ρουσφετολογικά προσληφθέντες υπάλληλοι αισθάνονται σήμερα καλά με τον εαυτό τους; Τα stage δεν θα πρέπει να επιδιώκουν δικαστικά τη μονιμοποίηση του κοινωνικού στιγματισμού τους. Θα πρέπει να κάνουν ένα νέο έντιμο ξεκίνημα. Δεν είναι το παν στη ζωή ένας χαριστικός διορισμός…
Από εκεί και πέρα, το κράτος, αναγνωρίζοντας τη στρεβλή πραγματικότητα και μέσα σε ένα πλαίσιο επιείκειας, θα μπορούσε αφενός να αναγνωρίσει ως συντάξιμο το χρόνο πρακτικής άσκησης (ιδίως μετά την ψήφιση του νέου ασφαλιστικού που αναγνωρίζει ως πλασματικό χρόνο π.χ τις σπουδές) και αφετέρου να θεωρήσει ως απόλυση τη λήξη της σύμβασης και να δώσει σχετική αποζημίωση. Αυτό είναι και το άκρο όριο κατανόησης που μπορεί να επιδειχθεί.
Ειδικά στην παρούσα συγκυρία όπου επιδιώκεται ο περιορισμός του ελλείμματος και δεν προσλαμβάνονται ούτε καν οι διοριστέοι γραπτών διαγωνισμών του ΑΣΕΠ, όπως οι επιτυχόντες του Οικονομικών, η μονιμοποίηση ενός πλήθους συμβασιούχων - ασκουμένων:
• που το κράτος δεν τους χρειάζεται και ποτέ δεν τους ζήτησε (προκηρύσσοντας τις αντίστοιχες θέσεις σύμφωνα με τα οργανογράμματα),
• που δεν έχουν περάσει καμία διαγωνιστική διαδικασία για φανεί αν είναι στοιχειωδώς επαρκείς να ασκήσουν καθήκοντα αλλά αντιθέτως έχουν επιλεγεί με προκλητικές ρουσφετολογικές υπόγειες διεργασίες.
• που στη συντριπτική τους πλειοψηφία εργάζονταν σε υπηρεσίες χαμηλής εντάσεως και σε καθήκοντα διοικητικά και συνήθως δευτερεύοντα (δηλαδή ακριβώς σε αυτές τις θέσεις στις οποίες το δημόσιο εμφανίζει και το μεγαλύτερο πλεόνασμα υπαλλήλων)
Θα ήταν μια απόφαση:
• που θα εξευτέλιζε τους νόμους και το Σύνταγμα που απαγορεύουν τις μονιμοποιήσεις. Ισότητα στην παρανομία δεν υφίσταται! Το ότι παλαιότερα διορίστηκαν πολλοί ρουσφετολογικά αυτό δεν σημαίνει πως θα πρέπει να διοριστούν και άλλοι. Αντιθέτως, ίσως θα έπρεπε να απολυθούν και μερικοί από τους παλιούς πχ ΑΓΡΟΓΗ, ΜΕΤΡΟ. Το διάταγμα Παυλόπουλου ήταν η τελευταία πράξη σε αυτή τη διαχρονική ντροπή. Όχι, μια ακόμα «τελευταία» ρύθμιση θα αντιστρατευόταν το δημόσιο συμφέρον το οποίο επιτάσσει εξορθολογισμό του αριθμού και των προσόντων των ΔΥ και θα προκαλούσε τη δικαιολογημένη οργή και ηθική αγανάκτηση όλων εκείνων που είτε κατάφεραν είτε ακόμα προσπαθούν να διοριστούν στο Δημόσιο με ανοικτά χαρτιά, τίμια και νόμιμα.
Παρακαλώ όπως δημοσιευτεί η παρούσα επιστολή, καθότι το θέμα είναι σοβαρό τόσο από πρακτικής όσο και από ηθικής πλευράς και δεν αρκεί απλώς η μη μονιμοποίηση των stage αλλά η κατανόηση από όλους μας του σκεπτικού βάσει του οποίου η συγκεκριμένη απόφαση είναι και δίκαιη και αναγκαία. Μόνο έτσι υπάρχει ελπίδα να μην επαναληφθούν στο μέλλον παρόμοια φαινόμενα και ο τόπος επιτέλους να προοδεύσει.
Άρης Αλεξάνδρου

Απάντηση Proslipsis
Δεν διαφωνούμε με τα περισσότερα που λέτε. Ποιά ηθική, όμως, επιτάσσει να τιμωρούνται οι συμβασιούχοι - θύματα κι όχι οι πολιτικοί - θύτες. Κι αν προσέξατε, εμείς δεν μιλάμε για μονιμοποίηση όλων, αλλά όσων συνήψαν αλλεπάλληλες συμβάσεις και υπέστησαν την πιό άγρια εκμετάλλευση.

Μεροληπτείτε υπέρ του ΠΑΣΟΚ

Αθήνα 22.9.2010, 14:26
Αξιότιμε κύριε Παναγιωτόπουλε, δεν μπορώ να μην εκφράσω την έκπληξή μου, διαβάζοντας το άρθρο σας αναφορικά με τους εργαζόμενους με σύμβαση stage.
Σας συγχαίρω για όσα γράφετε, παρόλο που δεν μπορώ να εξηγήσω το αίτιο μεταστροφής της θέσης σας, αν αναλογιστούμε ότι κάποτε υπήρξατε καταπέλτης ενάντια στους άνωθεν εργαζομένους. Χαίρομαι που έστω και αργά αναγνωρίσατε την πραγματική αλλά ανασφάλιστη εργασία τους, καθώς και την ισοπεδωτική τους αμοιβή και αντιμετώπιση τους τόσο από την πολιτική ηγεσία, τα ΜΜΕ, όσο και κατ΄επέκταση από την κοινωνία. Ωστόσο, αναφέρεστε μόνο στην προηγούμενη ηγεσία, δίνοντας την εντύπωση στον αναγνώστη σας ότι την παρούσα κυβέρνηση την θεωρείτε ανεύθυνη για την κατάσταση που δημιουργήθηκε. Μην ξεχνάτε πως άνεργους τους έκανε το ΠΑΣΟΚ. Η ΝΔ έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης, ειδικά, όταν με προκήρυξη - παρωδία του 2008 μονιμοποίησε 890 εργασιακούς συμβούλους, από τους οποίους οι μισοί εργάζονταν ήδη, καθώς είχαν μπει με κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και οι άλλοι μισοί ήταν φρέσκο αίμα, νεοφερμένο της ΝΔ, εργαζόμενο μόλις 2 χρόνια στον ΟΑΕΔ, δηλαδή 3 χρόνια λιγότερο από τους ήδη εργαζόμενους stagers. Απλά, για ευνόητους λόγους, τότε κανένα κόμμα ούτε μέσο μίλησε (με κάποιες αναφορές μόνο του κ. Τσίπρα), μόνο αποσιώπησαν το θέμα. Το ΠΑΣΟΚ τώρα, ως λυτρωτής της κοινωνίας, οδηγεί με πολύ σκληρό τρόπο τους stagers στην ανεργία, χωρίς να ιδρώνει καθόλου το αυτί του, σκεφτείτε, ότι ούτε επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης δεν τους δικαίωσε να λάβουν, ούτε καν ένα επίδομα για τους πρώτους μήνες ανεργίας, γιατί ως γνωστόν οι stagers είναι όλοι καλοβαλμένοι και άνετοι οικονομικά και απλά εργάζονταν για χόμπυ. Τέλος, για να μη σας κουράσω άλλο, θα συμπληρώσω μόνο αυτό και θα σας χαιρετίσω. Είναι μύθος να πιστεύετε, ακόμη και εσείς ο ίδιος ένας σοβαρός δημοσιογράφος, ότι oi stagers είναι όλοι βαμμένοι γαλάζιοι και όλοι, κυρίως εκείνοι που τοποθετήθηκαν το 2004, οδηγημένοι από κάποιο γαλάζιο πολιτικό γραφείο, να είστε σίγουρος, ότι και το πράσινο ήταν ένα πολύ δημοφιλές χρώμα, όπως και ότι υπήρχαν πολλοί τελείως αχρωμάτιστοι. Και ας μη λησμονούμε τα κριτήρια χιλιάδων προσλήψεων επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ από το ΄81 και μετά.
Σας ευχαριστώ για το βήμα που μου δώσατε.
Σ.Ε.

Απάντηση Proslipsis
Που βλέπετε μεταστροφή; Προφανώς και σεις, όπως και τόσοι άλλοι, μεταφράζετε τον αγώνα μας κατά του πελατειακού συστήματος και της μαύρης εργασίας σε πόλεμο κατά των εργαζομένων. Τα λέτε αυτά σε μια εφημερίδα που -όπως σκόπιμα επισημαίνει στο παραπάνω κείμενο- ήταν ίσως η μόνη στην Ελλάδα που δεν χρησιμοποίησε ποτέ φράσεις όπως "γαλάζια παιδιά" (μην μας καταλογίζετε τα κείμενα των επιστολών). Αυτό που λέτε, ότι τα ρουσφέτια δεν έχουν ένα χρώμα, το γράφουμε εμείς απο το 2004 που κυκλοφορήσαμε. Ήταν, άλλωστε, ένας από τους λόγους που αποφεύγαμε τους διχαστικούς χαρακτηρισμούς. Όσο για το ΠΑΣΟΚ, αυτά που έκανε ήταν απλό πταίσμα μπροστά στα όσα ακολούθησαν. Πιστεύω να συμφωνείτε ότι δεν πρέπει να είμαστε ισοπεδωτικοί. Πελατειακό σύστημα στις προσλήψεις υπήρχε από συστάσεως του ελληνικού κράτους μέχρι το 1995, που ο νόμος 2190/94 (νόμος "Πεπονή") έβαλε μια κάποια τάξη. Αναβίωσε την πρόσφατη εξαετία της ΝΔ κυρίως με την παράκαμψη του ΑΣΕΠ και την υποκατάστασή του από τον ΟΑΕΔ. Θυμίζουμε ότι η Proslipsis ιδρύθηκε το 2004 κι από την πρώτη μέρα ανέλαβε εκστρατεία κατά των συμβάσεων έργου, αυτές που αργότερα οδήγησαν σε αθρόες μονιμοποιήσεις. Για θυμηθείτε, πότε "ανακάλυψαν" τα ΜΜΕ, τα κόμματα και οι συνδικαλιστικοί φορείς το πρόβλημα; Το 2008 και μετά. Για τους μετά Χριστόν προφήτες και τους ομιλούντες για μεταστροφή, παραθέτουμε ένα δείγμα γραφής από την εποχή εκείνη (τα stage ήλθαν λίγο αργότερα):

Να καταργήσουμε το άρθρο της ανισότητας

Αγαπητοί αναγνώστες,
τα τελευταία οκτώ χρόνια η ελληνική πολιτεία διαπράττει εις βάρος σας το διαρκές αδίκημα της διάκρισης, αφαιρώντας σας δυνατότητες στην εργασία και προσβάλλοντας βάναυσα τόσο την αξιοπρέπειά σας όσο και την νοημοσύνη σας.
Θέσπισε και εξακολουθεί να διατηρεί σε ισχύ ένα προκλητικά αντισυνταγματικό άρθρο νόμου που δίνει το δικαίωμα στους φορείς του δημόσιου τομέα να προσλαμβάνουν προσωπικό χωρίς να τηρούν κανένα κανόνα διαφάνειας και αντικειμενικότητας. Χωρίς να εκδίδουν πρόσκληση, να θεσπίζουν αντικειμενικά κριτήρια επιλογής, να υφίστανται στοιχειώδη έστω έλεγχο.
Ένα άρθρο - κόλαφο για τον πολιτικό κόσμο της χώρας, την ελληνική δημόσια διοίκηση, αλλά και θεσμούς όπως η δικαιοσύνη, που το ενέκριναν ή που τουλάχιστον δεν απέτρεψαν την θέσπισή του.
Πρόκειται για το άρθρο 6 του νόμου 2527/97, που δίνει το ελεύθερο για προσλήψεις από το «πάραθυρο», ουσιαστικά σε μόνιμες θέσεις. Δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις, σχεδόν ισάριθμες με αυτές που πραγματοποιεί το ΑΣΕΠ.
Το άρθρο αυτό ευθύνεται για την δημιουργία του μεγαλύτερου μέρους της στρατιάς των συμβασιούχων, ενώ πάνω του στηρίχθηκε η στελέχωση ολόκληρων θεσμών, όπως τα ΚΕΠ. Σε αυτό «πάτησε» πρόσφατα και ο ΟΑΕΔ για τις 443 προσλήψεις στα ΚΠΑ, αλλά και το ίδιο το υπουργείο Εσωτερικών για ανάλογες προσλήψεις.
Με δυο λόγια, πρόκειται για ένα άρθρο που εφαρμόζεται ευρέως στις προσλήψεις, καταργώντας κάθε έννοια ισονομίας και προσβάλλοντας βάναυσα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, καθώς υποχρεώνει τους πολίτες να καταφεύγουν σε ταπεινωτικές μεθόδους στην προσπάθειά τους να διεκδικήσουν το αναφαίρετο δικαίωμα τους στην εργασία.
Οι παρενέργειές του δεν σταματούν εκεί. Δημιουργεί εργαζόμενους σε ομηρία, οδηγώντας πολλούς από αυτούς σε μακροχρόνιους δικαστικούς αγώνες με σκοπό την μονιμοποίηση ή και σε πιο τραγικές καταστάσεις.
Αυτό το άρθρο δεν θέλουν να το αλλάξουν.
Να τους υποχρεώσουμε εμείς.

Πάτε να δικαιολογήσετε τα αδικαιολόγητα

Αθήνα 22.9.2010, 12:26
Αγαπητέ κ. Παναγιωτόπουλε, επικαλείστε θέμα ηθικής για τα καημένα παιδιά των stage! Έλεος πιά!
Τα καημένα παιδιά των stage είναι κομματόσκυλα στην συντριπτική πλειοψηφία τους, που προτιμούσαν να είναι στο καθεστώς εργασίας που περιγράφεται για τους ακόλουθους δύο λόγους:  Πρώτον: Ή είναι εντελώς ανίκανοι για το ο,τιδήποτε άλλο. Δεύτερον: Βασίζονταν στο γεγονός ότι θα μονιμοποιηθούν από την πίσω πόρτα!
Και τώρα μας μυξοκλαίγονται για τα 400 ευρώ που παίρνανε. Δηλαδή, όλοι οι υπόλοιποι που προσπαθούσαν να περάσουν αξιοκρατικά μέσω ΑΣΕΠ τι είναι, βόδια; Όποιος από αυτούς έχει προσόντα ας διαγωνιστεί με εμάς τους υπόλοιπους και αν τα καταφέρει μπράβο του. Πάτε να δικαιολογήσετε τα αδικαιολόγητα. Ούτε λίγο ούτε πολύ να επιβραβεύσουμε τα λαμόγια και να διορίσουμε 30-50000 χαραμοφάϊδες και οι υπόλοιποι ας κόψουν τον λαιμό τους! Πραγματικό γεγονός: μουσείο σε κάποια ελληνική πόλη. Δέκα άτομα σε stage ως πρωινοί φύλακες. Από τους δέκα μόνο ένας ξέρει στοιχειώδη αγγλικά. Οι μισοί έρχονται όποτε θέλουν, τον έναν τον ψάχνουν συνεχώς και συνήθως τον βρίσκουν να κοιμάται! Αφού κάναν 18+2 μήνες θητεία, επέστρεψαν πέρσι για άλλους 18 μήνες! Σύμπτωση; Μεταξύ τους υπάρχουν: η αδερφή υφυπουργού, η νύφη της, ο κουμπάρος της και ο βαφτισιμιός της! Συγχαρητήρια για την έγκριτη δημοσιογραφία σας! Οι αναρχικοί έχουν δίκιο για ό,τι λένε για τους δημοσιογράφους.

Να τους πάρεις στο σπίτι σου

Αθήνα 22.9.2010, 12:26
Προς τον κύριο Παναγιωτόπουλο που έγραψε αυτό το "η ηθική επιτάσσει μονιμοποίηση".
Να τους πάρεις εσύ στο σπίτι σου να δουλεύουν. Που μιλάς και για ηθική. Είστε βολεμένοι όλοι και μιλάτε εκ του ασφαλούς. Ρώτα και εμάς που δουλεύουμε 14ώρα για 500 € και τρέχουμε τα βράδια να μάθουμε ξένες γλώσσες μπας και μαζέψουμε μόρια.

Η ηθική δεν επιτάσσει μονιμοποίηση

Αθήνα 22.9.2010, 12:21
Για τον κ. Ανδρέα Παναγιωτόπουλο και το υστερόγραφό του. 
Όχι, το κεφάλαιο αυτό δεν έχει κλείσει! Και μη μιλάτε για ηθική όταν μιλάτε γι' αυτούς τους ανθρώπους που δεν διαφέρουν σε τίποτα από τους πολιτικούς αφού δε δίστασαν κι αυτοί να πατήσουν επί πτωμάτων για να βολευτούν. Έλεος. Ας ελπίσουμε ο Άρειος Πάγος να αποδώσει δικαιοσύνη.

Η δημοκρατία απαιτεί κρεμάλες

Αθήνα 22.9.2010, 12:11
Σχετικά με τη στάση σας να ταχθείτε υπέρ της μονιμοποίησης των συμβασιούχων και να προκαταβάλλετε ως μη σύννομη την απόφαση του δικαστηρίου, θα 'πρεπε να γελά μαζί σας κανείς, έπειτα και από την πληθώρα των δικών σας δημοσιευμάτων κατα των stage!
Χρόνους ολάκερους η χώρα βίωσε την καταπάτηση της δημοκρατίας στον υπέρτατο βαθμό, τόσο στις προσλήψεις στο Δημόσιο μέσω συμβάσεων όσο και μέσω του αναξιοκρατικού ΑΣΕΠ (όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο μας περνά για ηλιθίους), αλλά και μέσω των stage του αναξιοκρατικού ΟΑΕΔ. Είναι γεγονός ότι χιλιάδες βολεύτηκαν στο δημόσιο καταπαπώντας τη δημοκρατία, οι ίδιοι και οι... βολευτές τους! Μέσω ανανεώσεων συμβάσεων και μέσω ανανεώσεων stage! Μερικοί δεν κατάφεραν να βολευτούν και εν γνώση τους συμμετείχαν στην κατάπατηση της δημοκρατίας! Οι τελευταίοι, που δε τους χώρεσε παράνομα το ούτως η άλλως πολυάριθμο σε προσωπικό Δημόσιο, τώρα τρέχουν να δικαιωθούν στα δικαστήρια! Τραγέλαφος!
Σύμβαση ίσον με ορισμένο χρόνο, ο,τιδήποτε παραπάνω είναι παράνομο! Όσοι συμμετείχαν στα σταζ μπηκαν με αντιδημοκρατικό τρόπο, όλοι ανεξαιρέτως! Και εκτός του ότι καρπώθηκαν σημαντικά ποσά απο το Δημόσιο, αποσκοπούσαν και στο να μονιμοποιηθούν! Σταζ ίσον εργασία ανασφάλιστη, με 500 ευρώ, με σκοπό να μονιμοποιηθούν όσοι είχανε μέσον μετά από 24 μήνες, με τα γνωστά τρικ της κυβέρνησης! Με ποιό δικαίωμα παραπονιούνται;
Προδότες, πουλημένοι, αντιδημοκράτες ξέσκισαν τα σωθικά της Ελλάδος για χρόνια και τώρα ζητάνε και τα ρέστα! Το ΠΑΣΟΚ τα κατήργησε για να βολέψει τα δικά του παιδιά και για οικονομικούς λόγους και μέχρι και σήμερα έχει καταφέρει να βολέψει όσα μπορεί μιας και οι αναθέσεις έργου σε συμβάσεις δήμων συνεχίζονται! Τα ίδια και με τις προσλήψεις στα σώματα ασφαλείας. Κομματική χούντα!
Πριν του ανόητου "η ηθική επιτάσει μονιμοποίηση" σκεφτείτε το παρατραβηγμένο ορθόν: "Η δημοκρατία απαιτεί κρεμάλες στους ίδιους και στους υποστηρικτές τους!
Θα χαρώ να δω την επιστολή μου δημοσιευμένη. Το αντίθετο αποτελει φίμωση της ελευθερίας του λόγου.
Μετά λόγου γνώσεως
Αναρχικός, άνεργος, αντιεξουσιαστής

Απάντηση Proslipsis
Και μεις στα Εξάρχεια ανδρωθήκαμε, σύντροφε, και μάθαμε να συλλογούμαστε ελεύθερα, να γράφουμε επώνυμα και να δείχνουμε αλληλεγγύη στους ταπεινούς, τους καταφρονεμένους και τους κολασμένους.