Αθήνα 18.6.2006
Του ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Αυτή η ιστορία της πιστοποίησης γνώσης πληροφορικής για είσοδο στο δημόσιο τομέα είναι ένα σκάνδαλο τεραστίων διαστάσεων, το οποίο όμως αποσιωπάται από το σύνολο σχεδόν του Τύπου. Γιατί άραγε;

Δεν θα δώσουμε εμείς την ερμηνεία. Ούτε θα αναλώσουμε το χρόνο μας για να διερευνήσουμε πώς και γιατί η κυβέρνηση υπέκυψε στις αφόρητες πιέσεις που της ασκήθηκαν, όπως μας εξομολογούνται ανώτεροι κυβερνητικοί παράγοντες.

Θα προσπαθήσουμε απλά να αιτιολογήσουμε τον ισχυρισμό μας περί σκανδάλου και να δώσουμε στους πολίτες να καταλάβουν πόσο απροστάτευτοι είναι απέναντι στις εκμεταλλευτικές διαθέσεις του καθενός.

Για λόγους που όλοι γνωρίζουμε, οι περισσότεροι Έλληνες προσανατολίζονται επαγγελματικά προς το δημόσιο τομέα. Δυστυχώς (ή ευτυχώς) όμως οι θέσεις είναι ελάχιστες και μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό βρίσκει επαγγελματική διέξοδο σε αυτόν. Κάθε χρόνο μέσω ΑΣΕΠ διορίζονται σε τακτικές θέσεις του δημόσιου τομέα περίπου 9.000 υπάλληλοι, μόνο. Φυσικά, πολλαπλάσιοι είναι οι υποψήφιοι που συμμετέχουν στις διαδικασίες πρόσληψης και μάλιστα κάποιες χρονιές ξεπερνούν κατά πολύ τις 500.000.

Όλον αυτόν τον κόσμο, άλλά και όσους έρχονται πίσω, η κυβέρνηση τους δένει χειροπόδαρα στο άρμα πέντε έξι εταιρειών πληροφορικής. Τους υποχρεώνει να προστρέξουν σε αυτές για να βγάλουν πιστοποιητικό πληροφορικής (καταβάλλοντας περίπου 900 ευρώ) και να τις «επισκέπτονται» σε τακτά χρονικά διαστήματα για να το ανανεώσουν. Εφ’ όρου ζωής!

Αν δεν είναι σκάνδαλο πρώτου μεγέθους το να αναγκάζεις τον μισό ελληνικό πληθυσμό να καταβάλλει τον οβολό του για να αποκτήσει και να… συντηρήσει ένα πιστοποιητικό που το πιθανότερο είναι να μην το χρειαστεί ποτέ, τότε ποιο είναι;

Κι όμως, η λύση ήταν απλή και κυρίως γνωστή σε όλους. Οι 9.000 πολίτες που προσλαμβάνονται κάθε χρόνο σε τακτικές θέσεις να εκπαιδεύονται από τους φορείς και να τελειώνει εκεί η ιστορία. 'Αλλωστε, σε μια βδομάδα το παίρνεις το ρημάδι το πιστοποιητικό, όπως λέει και η διαφήμιση μίας από τις εξι… αδελφές πληροφορικής.

Με τις αποφάσεις της η κυβέρνηση όχι μόνο επέλεξε να θυσιάσει το συμφέρον των πολιτών αλλά υπονόμευσε και το έργο της Δημόσιας Διοίκησης, αφού η κάθε υπηρεσία δέχεται πλέον ένα τυποποιημένο πιστοποιητικό, ενώ θα μπορούσε να προσαρμόσει την εκπαίδευση των νεοπροσλαμβανομένων στις πραγματικές της ανάγκες. Επιπλέον, με την άρνησή της να εξαιρέσει από την υποχρέωση απόκτησης πιστοποιητικού τους αποφοίτους Λυκείου των τελευταίων ετών που διδάχθηκαν πληροφορική, έδειξε και σε τι εκτίμηση έχει το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας.

Αναφέραμε μόνο τα βασικά. Οι λεπτομέρειες της υπόθεσης συνθέτουν έναν τραγέλαφο.

Το πιο ανησυχητικό είναι ότι η ενσκύψασα πιστοποίηση στην πληροφορική είναι μόνο η αρχή. Μια νέα παραπαιδεία με κοινό παρονομαστή τη λέξη «πιστοποίηση» βρίσκεται προ των πυλών και σίγουρα θα μας απασχολήσει έντονα τα προσεχή χρόνια, καθώς θα αναγκαστούμε να διερευνήσουμε πού σταματάνε οι πραγματικές εκπαιδευτικές ανάγκες των πολιτών και πού αρχίζει το παιχνίδι της βιομηχανίας της εκπαίδευσης και δη της εισαγόμενης.