Αθήνα 27.9.2006
Του Ανδρέα Παναγιωτόπουλου
Όλοι αυτοί, δήμαρχοι και άλλοι, που κατηγορούνται για παράτυπες προσλήψεις και βγαίνουν στα κανάλια και δηλώνουν νομότυποι, έχουν δίκιο. Διαπράττουν αθλιότητες με τη βούλα της ελληνικής Βουλής και την ανοχή της κυβέρνησης!

Προσλαμβάνουν –τι άλλο- προσωπικό με σύμβαση έργου, σύμφωνα με το γνωστό στους αναγνώστες της Proslipsis άρθρο 6 του ν. 2527/97, το οποίο δεν τους υποχρεώνει καν να εκδίδουν πρόσκληση και να θέτουν κριτήρια επιλογής!

Το σκανδαλώδες είναι ότι το συγκεκριμένο προσωπικό, αφού διανύσει ένα στάδιο ομηρίας, αργά ή γρήγορα μονιμοποιείται δια της νομοθετικής ή δικαστικής οδού ή με προσαύξηση μοριοδότησης στις προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ. Τελευταία μας προέκυψε και ένα νέο είδος: οι εικονικές προκηρύξεις.

Πάνω από 100.000 συμβασιούχοι μονιποποιήθηκαν από συστάσεως ΑΣΕΠ μέχρι σήμερα, χωρίς σε αυτούς να περιλαμβάνονται όσοι κατέκτησαν μόνιμη θέση με μοριοδότηση. Το ίδιο διάστημα μέσω των διαδικασιών ΑΣΕΠ προσλήφθηκαν σε τακτικές θέσεις μόνο 90.000 εργαζόμενοι (μεταξύ αυτών και συμβασιούχοι), όπως αποκαλύπτει η περσινή έκθεσή του. Δηλαδή λιγότεροι από τους συμβασιούχους! Μόνο φέτος μονιμοποιήθηκαν με το προεδρικό διάταγμα Παυλόπουλου 32.900 σύμβασιούχοι, εκ των οποίων ποσοστό 70% ανήκει στους ΟΤΑ και στα… ΑΕΙ, τα δύο κύρια «φυτώρια» παραγωγής του είδους.

Το πλέον προκλητικό είναι ότι δεν λαμβάνεται κανένα μέτρο για να σταματήσει αυτή η… παραγωγή. Το επιβεβαίωσε και πρόσφατα ο υπουργός Εσωτερικών κ. Παυλόπουλος με την δήλωσή του ότι δεν υπογράφει περισσότερες συμβάσεις έργου από αυτές των περιόδων ΠΑΣΟΚ. Ο ίδιος, που εκ της θέσεώς του θεωρείται θεματοφύλακας της διαφάνειας στις προσλήψεις, χρησιμοποίησε τελευταία το... ακατονόμαστο άρθρο για να κάνει 120 προσλήψεις στο υπουργείο του!

Ο κ. Παυλόπουλος δηλώνει επίσης κάθε τόσο ότι έκλεισε την στρόφιγγα των μονιμοποιήσεων με το π.δ. 164/2004. «Ανεξάρτητοι παρατηρητές» όμως έχουν τελείως διαφορετική άποψη. Θεωρούν βέβαιο ότι όσο δημιουργούνται στρατιές συμβασιούχων θα γίνονται μονιμοποιήσεις, κυρίως δια της νομοθετικής οδού, ενώ διαπιστώνουν ασάφειες και αντιφάσεις στις αποφάσεις των ανωτάτων δικαστηρίων γύρω από το θέμα, όπως η τελευταία του Αρείου Πάγου. Γεγονός αναμενόμενο, καθώς πρέπει να ακροβατήσει κανείς νομικά για να ξεπεράσει την επιταγή του Συντάγματος περί απαγόρευσης της μετατροπής των συμβάσεων έργου ή ορισμένου χρόνου σε αορίστου.

Το συμπέρασμα είναι ότι οι κάθε απόχρωσης δήμαρχοι (δεν είναι μόνο οι «γαλάζιοι») και οι άλλοι διαχειριστές των συμβάσεων έργου (καθηγητές ΑΕΙ, για παράδειγμα), ελάχιστη ευθύνη φέρουν και αυτή συνίσταται κυρίως στο γεγονός ότι ασκούν πιέσεις για να παραμείνει το σύστημα ως έχει. Η κύρια ευθύνη βαρύνει την κυβέρνηση που ανέχεται την κατάσταση και την διαιωνίζει, παρά τις φωνές του ΑΣΕΠ, που θεωρεί ότι τίποτα δεν το υπονομεύει περισσότερο από τις περιβόητες συμβάσεις έργου.

Αλλά τι να περιμένει κανείς από μια κυβέρνηση που πρόσφατα προχώρησε ασμένως σε προσλήψεις δημοτικών αστυνομικών για να μην χάσει το τρένο των δημοτικών εκλογών, στοχεύοντας άμεσα στον επηρεασμό των ψηφοφόρων και στην αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος;