Όπως ίσως γνωρίζετε, με τον επικείμενο νόμο για τις προσλήψεις στο δημόσιο τομέα, όπου αναμένεται να κυριαρχεί ο γραπτός διαγωνισμός, η κυβέρνηση ουσιαστικά επιχειρεί να «αναστήσει» το υπάρχων σύστημα του ν. 2190|94 -το οποίο σχεδόν πάντα υπολειτουργούσε αλλά από το 2008 και εντεύθεν είναι κλινικά νεκρό- επιφέροντάς του ορισμένες αλλαγές και δίνοντας την υπόσχεση ότι αυτή τη φορά θα ευδοκιμήσει.

Τις όποιες ενστάσεις μας για το νέο νόμο τις εκθέτουμε σε άλλα σημειώματα. Σήμερα θέλουμε μόνο να εκφράσουμε μία απορία μας: Γιατί τη στιγμή που η κυβέρνηση επιχειρεί «εμβάθυνση στην αξιοκρατία», όπως διατείνεται, και εκφράζει τη βούληση να ενεργοποιήσει το γραπτό διαγωνισμό στις γενικές προσλήψεις δεν λέει τίποτα για την επιλογή των εκπαιδευτικών; Εκεί παύει να ισχύει η «εμβάθυνση» και θεσπίζεται ένα νέο είδος ισοπεδωτικής επετηρίδας; 

Θυμίζουμε ότι από το 1998 έως και το 2008 η πλειονότητα των θέσεων μόνιμου εκπαιδευτικού προσωπικού στα δημόσια σχολεία καλύπτονταν μέσω γραπτού διαγωνισμού που διενεργούσε κάθε δύο χρόνια το υπουργείο Παιδείας μέσω του ΑΣΕΠ. Και πριν το 1998 οι θέσεις καλύπτονταν μέσω επετηρίδας, την οποία υποστήριζαν ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, παρότι οι μαθηματικοί, για παράδειγμα, περίμεναν 20 και παραπάνω χρόνια για να διοριστούν!