Δεν γνωρίζουμε αν αποτελεί νέο ρεκόρ η αναλογία 1.418 υποψήφιοι για μια διοικητική θέση, που σημειώθηκε στην εξελισσόμενη διαδικασία πλήρωσης 23 θέσεων τακτικού προσωπικού του ΑΣΕΠ (ανακοινώθηκε σήμερα).

Εκείνο που διαπιστώνουμε εδώ και πολλά χρόνια, ακόμα και προ οικονομικής κρίσης, είναι ότι η συντριπτική πλειονότητα των αποφοίτων και ιδίως του Λυκείου μάταια κουρταλῇ τὲς θύρες του δημόσιου τομέα για διοικητική θέση. Δεν θα ανοίξουν ποτέ.

Με την επανενεργοποίηση του γραπτού διαγωνισμού που υπόσχεται η κυβέρνηση (ο πρώτος θα γίνει το φθινόπωρο του 2022), θα δοθεί η δυνατότητα σε ορισμένους που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα να ελπίζουν. Αλλά και πάλι σε πολύ λίγους, που θα είναι λιγότεροι αν η κυβέρνηση επιλέξει το... βατερλό της και δεν εντάξει στον γραπτό διαγωνισμό όλους τους φορείς και τις περισσότερες ειδικότητες. Ήδη είναι ανησυχητική η σιωπή της σχετικά με τον τρόπο επιλογής των εκπαιδευτικών.

Από την άλλη, τα πράγματα γίνονται ολοένα και πιό δύσκολα και στον ιδιωτικό τομέα, κυρίως λόγω των τεχνολογικών εξελίξεων και του κορονοϊού. Οι διοικητικές θέσεις θα περιορισθούν στις απολύτως αναγκαίες, όπως ήδη γίνεται σε μεγάλη κλίμακα με τις τράπεζες. Ένα μέρος αυτών που θα απομείνουν θα απαιτεί εργασία από απόσταση και θα είναι κακοπληρωμένες.

Άρα, όλος αυτός ο κόσμος που ψάχνει διοικητική θέση επί ματαίω δεν έχει άλλη επιλογή από το να απεγκλωβιστεί από τον τίτλο σπουδών του και να αλλάξει ρότα, αναζητώντας διέξοδο στο ελεύθερο επάγγελμα και την επιχειρηματικότητα ή παίρνοντας στροφή προς τα τεχνικά και τεχνολογικά επαγγέλματα.

Τα τελευταία αποτελούν ελκυστική επαγγελματική προοπτική και για τους νεότερους μαθητές ή σπουδαστές. Η φύση πολλών τέτοιων επαγγελμάτων έχει αλλάξει ριζικά τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι πλέον τόσο επίπονα, παραμένουν καλοπληρωμένα κι ανοίγουν διάπλατα τις πύλες της εργασίας και της ατομικής ευημερίας.

Και όπως είπε κι εκείνος ο φινλανδός δάσκαλος: Καλύτερα ευτυχισμένος οδοκαθαριστής, παρά νευρωτικός επιστήμονας.