Αθήνα 12.7.2005
Το υπουργείο Εσωτερικών υποτίθεται ότι είναι ο κατ’ εξοχήν θεματοφύλακας του επίσημου συστήματος προσλήψεων, όπως αυτό καθορίζεται από το νόμο 2190/94. Αν πιστέψουμε τον προϊστάμενο υπουργό του, κόπτεται για την αξιοκρατία και την ισονομία, κοπιάζει για την μονιμοποίηση των συμβασιούχων και γενικά αγωνίζεται για την καθιέρωση των ίσων ευκαιριών.

Παρόλα αυτά δεν μπορεί να αντισταθεί στον πειρασμό των ρουσφετολογικών προσλήψεων.

Λίγο μόνο καιρό μετά τον θόρυβο που δημιούργησε η υπόθεση Χούπη, με αδιαφανείς και διαβλητές διαδικασίες προχωρεί στην κάλυψη 32 θέσεων πανεπιστημιακής και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με σύμβαση ανάθεσης έργου, προκειμένου να διεκπεραιώσει εργασίες που δεν μπορεί, λέει, να τις εκτελέσει το υπάρχον προσωπικό, γιατί δεν ανάγονται στα καθήκοντά του.

Το περίεργο είναι ότι δεν πρόκειται για τίποτα εξεζητημένες θέσεις αυξημένων και ειδικών προσόντων, αλλά απλής γραμματειακής υποστήριξης, όπου το μοναδικό προσόν που ζητείται είναι η γνώση ηλεκτρονικού υπολογιστή.

Και εδώ προκύπτει το πρώτο ερώτημα. Είναι νόμιμο να προσλαμβάνεται πρόσθετο προσωπικό για μια δουλειά μπορεί να την κάνει και το υπάρχον; Αρμόδιο να δώσει απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι το ΑΣΕΠ, καθώς ελέγχει ως προς το σκέλος αυτό τις προσλήψεις με σύμβαση έργου.

Αντίθετα το ΑΣΕΠ δεν έχει λόγο για τις διαδικασίες που ακολουθούνται στην επιλογή του εν λόγω προσωπικού. Έτσι, δεν μπορεί να εκφέρει άποψη για την μη τήρηση στοιχειωδών κανόνων διαφάνειας στις συγκεκριμένες προσλήψεις από την πλευρά του υπουργείου. Και όπως είναι ευνόητο, όπου δεν υπάρχει διαφάνεια καταργείται κάθε έννοια αντικειμενικότητας και αξιοκρατίας.

Χαρακτηριστικό της μεθοδολογίας που ακολουθεί το υπουργείο στις συγκεκριμένες προσλήψεις είναι το γεγονός ότι δεν απήυθυνε καν πρόσκληση προς τους ενδιαφερομένους, ενώ στη σχετική υπουργική απόφαση που εξέδωσε δεν αναφέρει πουθενά προθεσμία και διεύθυνση υποβολής των αιτήσεων.

Η απάντηση που έδωσαν στην Proslipsis παράγοντες του υπουργείου που διαχειρίζονται τις εν λόγω θέσεις, είναι ότι όλα γίνονται νομότυπα και σύμφωνα με μια διάταξη του νόμου 2527/1997 που επιτρέπει να γίνονται προσλήψεις έργου με την συγκεκριμένη αδιαφανή μεθοδολογία.

Ωστόσο, μετέωρα παραμένουν τα ερωτήματα αν το υπουργείο έχει δικαιώμα να προσλάβει το συγκεκριμένο προσωπκό (η Proslipsis έθεσε το ερώτημα αυτό στο ΑΣΕΠ και περιμένει απάντηση) και αν συνάδει με τον ρόλο του ως θεματοφύλακα του επίσημου συστήματος προσλήψεων να προβαίνει –έστω και νομότυπα- σε προσλήψεις αυτού του είδους. Και το πλέον σημαντικό: γιατί διατηρεί μια διατάξη νόμου που συντηρεί την αθλιότητα και δημιουργεί τις νέες στρατιές των συμβασιούχων; Ή έστω, γιατί δεν θεσπίζει κανόνες διαφάνειας και αντικειμενικότητας για τις προσλήψεις αυτές;

Να σημειωθεί ότι η Proslipsis έχει κατά καιρούς εντοπίσει και άλλες αποφάσεις του ίδιου υπουργείου για ανάλογες προσλήψεις.